เรื่องมันมีอยู่ว่าเราคิดว่าเราเป็นคนสองบุคลิกแต่จริงๆก็มีบุคลิกเดียวนั้นและ เวลาอยู่กับคนอื่นเราก็เรียบร้อยปกตินะ แต่ถ้าอยู่คนเดียวเงียบๆจะมีความรู้สึกแบบชอบทำตัวเองให้เจ็บแล้วมีความสุขแต่ไม่ได้รุนแรงขนาดเลือดตกยางออกหรอกนะและก็ไม่ได้เจ็บมากมาย แต่รู้สึกมีความสุข แต่เวลาปกติเราก็ไม่ได้มีความรู้สึกอยากจะเจ็บปวดอะไร เวลาปกติแค่เตะฟุตบาทเจ็บ

ก็ไม่มีความสุขนะ รู้สึกทรมานด้วยซ้ำ
เรื่องมันก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนพยามจับผิดเรา โดยมันเห็นเราเอาเข็มขัดจะตีตัวเอง แต่ยังไม่ได้ตีนะแค่กำลัง เพื่อนเลยถามว่าทำอะไรนิ เราก็ปฏิเสธไปแบบแถๆๆๆ หาทางเอาตัวรอดหลังจากนั้น มันก็พยามจับผิดเราอยู่ตลอด
แต่มีเพื่อนคนนึงรู้ว่าเราเป็นแบบนี้ เพราะตอนนั้นเราเมาแล้วเผลอพูดอะไรเยอะแยะออกมา แต่ว่าเพื่อนคนนี้สนิทกับเรามากแล้วเป็นห่วงเราตลอด พยามบอกให้เลิกคบเพื่อนอีกคนให้ได้ แต่มันจะไม่เป็นการมีพิรุธแบบโจ่งแจ้งไปหรอ
สุดท้าย ในขณะที่นั่งพิมพ์กระทู้ ก็ยังคิดอยู่ว่า เอ๊ะทำไมชอบเจ็บตัวนะ งงตัวเองเหมือน
สุดท้ายคือเพื่อนที่จะเลิกคบก็อยู่แก๊งเดียวกันทำใจลำบาก
มันจะเลิกคบได้อย่างไงเนาะ ปล.มันปากสว่างมาก เลยกลัว
ถ้าเป็นคนอื่นจะทำอย่างไงกัน
เรื่องมันก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนพยามจับผิดเรา โดยมันเห็นเราเอาเข็มขัดจะตีตัวเอง แต่ยังไม่ได้ตีนะแค่กำลัง เพื่อนเลยถามว่าทำอะไรนิ เราก็ปฏิเสธไปแบบแถๆๆๆ หาทางเอาตัวรอดหลังจากนั้น มันก็พยามจับผิดเราอยู่ตลอด
แต่มีเพื่อนคนนึงรู้ว่าเราเป็นแบบนี้ เพราะตอนนั้นเราเมาแล้วเผลอพูดอะไรเยอะแยะออกมา แต่ว่าเพื่อนคนนี้สนิทกับเรามากแล้วเป็นห่วงเราตลอด พยามบอกให้เลิกคบเพื่อนอีกคนให้ได้ แต่มันจะไม่เป็นการมีพิรุธแบบโจ่งแจ้งไปหรอ
สุดท้าย ในขณะที่นั่งพิมพ์กระทู้ ก็ยังคิดอยู่ว่า เอ๊ะทำไมชอบเจ็บตัวนะ งงตัวเองเหมือน
สุดท้ายคือเพื่อนที่จะเลิกคบก็อยู่แก๊งเดียวกันทำใจลำบาก
มันจะเลิกคบได้อย่างไงเนาะ ปล.มันปากสว่างมาก เลยกลัว