มีคนรักอยู่คนนึงค่ะ คบกันมาตั้งแต่สมัยจบม.6
เราคุยกันเกือบปีก่อนที่เค้าจะขอเป็นแฟนในวันที่ 13 สิงหาคม 2554
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เราเรียนกันคนละที่ค่ะ เค้าเรียนที่ กทม เราเรียนที่ภาคเหนือ ในตอนนั้นจะเป็นรักที่ดีมากๆ ไม่เคยทะเลาะกันเลย คุยโทรศัพท์ skype หากันตลอด แทบจะทุกเวลาเราเชื่อใจและไว้ใจเค้ามาก แม้จะมีเพื่อนผู้หญิงที่มหาวิทยาลัยมาชอบเค้าหลายคนแต่เราก็เชื่อใจค่ะ มีอะไรเค้าเล่าให้ฟังตลอด
วันนึงเค้าประสบอุบัติเหตุรถชนจนขาซ้ายเป็นแผลเย็บหลายเข็มเดินไม่ได้ต้องใช้ไม้เท้าพยุง เราก็ไปดูแลเค้าที่มหาวิทยาลัยเลยค่ะ นั่งรถทัวร์มาด้วยความเป็นห่วง พาไปหาหมอ ล้างแผล อาบน้ำ พาไปเรียน จนเค้าหายดีและเรียนจบ
((ครั้งแรก))
วันนึงเมื่อเวลาล่วงเลยไปสามปีเค้าเรียนจบกลับบ้าน ใช่ค่ะเค้าใช้เวลาเรียนแค่สามปีก็จบ ตอนนั้นเรายังเรียนไม่จบแต่ก็ให้กำลังใจตลอด จนเค้าจะไปสอบราชการเราก็อยากไปให้กำลังถามว่าจะให้ไปส่งไหม แต่เค้าบอกไม่เป็นไร เราก็โอเค คงอยากจะมีสมาธิในการสอบ พอใกล้สอบก่อนเที่ยงด้วยความเป็นห่วงเราจึงโทรไปให้กำลังใจค่ะ แต่เป็นเสียงผู้หญิงรับสาย ฟังเราก็รู้เลยว่าใคร ตอนนั้นเข่าอ่อนเลยค่ะ เราคุยกับเค้าด้วยสติจนได้รู้ว่าแฟนเราไปติวสอบราชการที่หน้ามหาวิทยาลัยและได้บอกว่าเลิกกับเราแล้ว และเค้าพาแฟนเรามาสอบ เราเลยบอกว่ายังไม่ได้เลิกเราเลยโทรไปหาแม่แฟนเพื่อให้เค้ายืนยัน ตอนนั้นสิ่งที่เราคิดในหัวมีคำถามมากมายว่าเกิดอะไรขึ้น เราเลยเข้าเฟสบุ๊คแฟนค่ะจึงรู้คำตอบทุกอย่างว่าเค้าคบซ้อนตั้งแต่มหาวิทยาลัยแล้ว เราจึงโทรไปเครียเพราะตอนนั้นเราอยู่ภาคเหนือ เราไม่สามารถบอกใครระบายกับใครได้เลย เพราะเรากลัวเพื่อน กลัวน้อง กลัวครอบครัวจะเกลียดเค้า เราโทรหาเค้าเป็นร้อยสายแต่เค้าก็ไม่รับ เราร้อนใจเรากำเงินในมือไปซื้อตั๋วรถทัวร์นั่งจากเหนือไป กทม เพื่อไปถามว่าเพราะอะไร เค้าบอกว่าเพราะเราไม่แต่งหน้า เราไม่เก่งอังกฤษ ฯลฯ แต่อีกคนเค้าเก่งทุกอย่าง ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากๆ มองแต่ข้อบกพร่องตัวเอง แต่ทั้งหมดทั้งมวลผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายถอยไป หลังจากวันนั้นเราฝังใจและพยายามพัฒนาตัวเองตลอด เราหัดแต่งหน้าดูแลตัวเอง แต่เรารู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้นมากเพราะเค้าก็โดนหลอกเหมือนกัน เสียใจที่ผู้หญิงสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันต้องมาเกลียดกัน แต่เราก็ให้โอกาสแฟนเราด้วยอะไรหลายๆอย่าง ด้วยเค้าเป็นแฟนคนแรกของเราด้วยเรายังอยากมีเค้าอยู่ และเราก็กลับเหนือไปด้วยความเจ็บปวด ทรมานสุดๆ ในหัวคิดตลอดว่าทำไมๆเพราะอะไรๆ เราต้องตื่นไปเรียนแบบรอยยิ้มและกลับมาห้องแบบคราบน้ำตา ไม่กี่เดือนข้างหน้าเค้าติดราชการแต่ต้องเข้าฝึก 1 ปี ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ขาดการติดต่อเพราะห้ามติดต่อภายนอก เราก็เขียนจดหมายไปหาเค้า พร้อมกับส่งผ้าเช็ดตัวสลักภาษาอังกฤษตัวย่อเราและแฟน เพื่อให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้าแค่ไหน เวลาอาบน้ำ ฝึกเหนื่อยๆ จะได้คิดถึงและสำนึกผิดไม่ทำอีก เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ติดต่อภายนอกทำให้เค้าได้นั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เวลาร่วงเลยมาจนครบรอบ 7 ปี
เราไม่รู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องนั้นอีกแล้ว แต่เรายังรู้สึกว่าอยากคุยกับผู้หญิงคนนั้นนะ ความเชื่อใจเค้าค่อยๆสร้างขึ้นมา เริ่มเห็นอนาคตร่วมกันเป็นรูปเป็นร่าง เราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะระยะทางก็ได้ เราโทษระยะทางไปอีก เราจึงสอบราชการเพื่อมาลงบรรจุในจังหวัดเดียวกับเค้าเพื่อหวังจะแก้ปัญหา เพราะเรากลัวจะเกิดอีก และเราก็สอบจนติดราชการและลงจังหวัดเดียวกับเค้าได้ แต่ก็ห่างกันจันทร์ถึงศุกร์เราอยู่บ้านพักราชการแต่เสาร์อาทิตย์เราก็มาหาเค้า เป็นแบบนี้เรื่อยๆ รู้สึกว่าทุกอย่างลงตัวมาก ชีวิตช่วงนั้นมีความสุขมาก
((ครั้งที่ 2 ))
จนวันนึง เลยวันครบรอบ13 สิงหาคม 2561 มาแล้ว เราคิดว่าอาถรรพ์เลข7หรอ ทำอะไรไม่ได้หรอกถ้าเรารักกันมากพอ แต่ก็เกิดขึ้นจนได้ในเดือนตุลา ที่พึ่งผ่านวันครบรอบมา เป็นสองอาทิตย์ที่เราไม่ได้ไปหาเค้าด้วยเนื้องาน แต่พอเรากลับไปเรากลับพบว่าเค้าแอบคุยกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งรุ่นน้องคนนี้เคยแอบชอบเค้าสมัยมัธยม คุยไลน์คอลไลน์กันวันละสองสามชั่วโมง ซึ่งขณะที่เค้าคุยกันนั้นเราก็เคยคอลไปหาเค้านะคะ แต่เค้าอ้างว่าทำงาน ยุ่งอยู่ คอลกับเราไม่ถึงนาทีค่ะต่อวัน ซึ่งเรามองโลกแง่ดีมากเราเอาเวลาที่รอเค้าว่างไปอ่านหนังสือเพื่อสอบอัยการ ผู้พิพากษา เพื่ออนาคตของสองเรา แต่พอรู้ความจริงเราเสียใจมากว่าขณะที่เรามองไปที่อนาคตร่วมกับเค้า เค้ากลับทำมันพังและทำกับเราได้ขนาดนี้ เราให้เค้าคอลคุยกับรุ่นน้องคนนั้นต่อหน้าเราเพื่อให้ตัวเองเจ็บเพราะเราอยากรู้ว่าคุยกันยังไง เหตุผลรอบนี้เค้าบอกเค้าเหงาค่ะ ซึ่งมันฟังไม่ขึ้นเลย เหงาแล้วทำไมไม่คอลหาเรา เค้าบอกว่าเค้าเบื่อเรา คบกันมานาน เบื่อ เราสมองเบลอมากเลยค่ะไม่รู้จะทำยังไง รอบนี้เราตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนที่สนิท ไประบายให้เพื่อนฟังเล่าให้เพื่อนฟังตั้งแต่รอบแรกที่เค้านอกใจเรา เราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เค้าก็คอลไปบอกกับรุ่นน้องว่าไม่คุยแล้วนะ เพราะเรารู้ แต่ตอนนั้นเราพยายามแก้ไขไม่ให้เค้าไปมีใครอีก เราซื้อโทรทัศน์ สมัคร Netflix ต่อ wifi แต่งห้องใหม่หมด เพื่อให้มันดีขึ้น แต่ความสัมพันธ์มันก็ครุมเครือ ในใจเรามันเหมือนมีสองร่างคือdevil กับ angle คือรู้สึกว่าอีกแล้วหรอ กูพยายามไปเพื่ออะไรวะ กูสอบมาบรรจุที่นี่ทำไมวะ อีกใจก็แบบเออนะลองให้โอกาสอีกครั้งดู เค้าสนิทกับพ่อกับแม่กับน้องกับญาติเอ็งหมดละนะ จะเลิกจริงๆหรอ เรารู้สึกใจด้านชามากและต้องแบกหน้าแบบนั้นไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเค้าก็บอกเค้าขอโทษแค่เค้าคุยแก้เหงาเฉยๆ ขณะที่เรากลับมาโฟกัสอนาคตอีกครั้ง เค้ากลับมาดูแลและรักเรามากขึ้น เราเริ่มใจอ่อนและให้โอกาสเค้าอีกแล้ว พร้อมขู่ว่าถ้ามีอีก พอแล้วนะ เราไปเอง
((ครั้งที่ 3 ))ห่างจากครั้งที่สองไม่นานพึ่งเกิดขึ้นในวันเกิดเค้าเมื่อเดือนเมษาเนื่องจากงานเค้ามีภารกิจจะต้องเข้า กทม ช่วงต้นพค ไปปฏิบัติภารกิจจำนวน 10 วัน รุ่นน้องคนนั้นมาอวยพรวันเกิด และได้นัดไปกินฉลองกันสองคน ในขณะที่เราอ่านหนังสืออีกแล้ว เดจาวู เราจับได้เพราะเค้าลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ แล้วเราเห็น เค้าเลยเล่าให้ฟังทุกอย่าง คือเค้าบอกว่าเค้ายังหยุดไม่ได้ เค้ารู้ตัวแต่เค้าก็ไม่อยากเสียเราไป อนาคตเค้ายังมีเรา บลาๆๆๆๆ มันผิดหวังมากกว่าเพราะลึกๆแล้ว เรายังหวังว่าจะไปถึงวันนั้น วันที่แก่เฒ่าไปด้วยกัน แต่เรารู้ตัวตั้งแต่รอบสองแล้วว่ามันยาก แกอย่ามีใครอีกนะขอร้องละ ได้แต่ภาวนา มาวันนี้เราตัดสินที่จะไปเอง เราเหนื่อย แต่ก่อนไปเราได้เข้าเฟสบุ้คเพื่อประกาศให้ทุกคนได้รู้ โดยการตั้งสถานะในเฟสให้เค้ากับรุ่นน้องคนนั้นว่ากำลังคบกันในวันเกิดเค้า เพื่อนๆที่ทำงานเค้าตกใจแต่เพื่อนๆของรุ่นน้องคนนั้นกลับดีใจและเชียร์ให้รุ่นน้องคนนั้นคบกับเค้า เราพยายามที่จะไม่ปะทะไม่ไปด่าว่ารุ่นน้อง เพราะตบมือข้างเดียวยังไงก็ไม่ดังแต่เราอยากบอกให้รุ่นน้องคนนั้นรู้ว่า พี่รู้ทุกอย่างที่น้องทำนะคะ โดยการใช้เฟสแชทไปขอคบกับรุ่นน้องใช้เฟสแฟนนะคะ แล้วก็เป็นแบบที่คิด คือรุ่นน้องคนนี้ตอบตกลง ทำเอาเราผิดหวังในตัวน้องคนนี้มาก ยิ่งเข้าไปดูในเฟสยิ่งเห็นว่าทุกรูปที่มีเราจะตั้งค่าไม่ให้รุ่นน้องคนนี้เห็น มันผิดหวังและรู้สึกเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรแล้ว
เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมคะที่ทำแบบนี้ ใครมีคำแนะนำ หรืออยากแชร์ให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้รบกวนนะคะ
ทุกวันนี้เค้าก็มาง้อเราทุกวัน เค้าร้องไห้และบอกว่าเค้าผิดเค้ามันเห็นแก่ตัว เรากลัวใจตัวเอง
เรากลัวหลายๆอย่างเพราะเรามีเค้าเป็นแฟนคนแรกตลอด7ปีเกือบ8ปี เสียใจค่ะ เสียใจมากๆ เสียใจที่เค้าทำเค้าไม่คิดถึงตอนที่เราเคยลำบากด้วยกันมา เค้าไม่เคยเห็นค่าเราเลย
ปล.ดีใจกับทุกคนที่เจอความรักที่ดีนะคะ คุณผู้ชายถ้าได้โอกาสแล้วคุณรักษาไว้ให้ดีนะคะ แก้ไขแล้วไปต่อ 🥺🥺🥺
ประสบการณ์โดนนอกใจ 3 ครั้งเจ็บแต่ไม่จำเพราะเราคือควายใช่ไหมคะ?
เราคุยกันเกือบปีก่อนที่เค้าจะขอเป็นแฟนในวันที่ 13 สิงหาคม 2554
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย เราเรียนกันคนละที่ค่ะ เค้าเรียนที่ กทม เราเรียนที่ภาคเหนือ ในตอนนั้นจะเป็นรักที่ดีมากๆ ไม่เคยทะเลาะกันเลย คุยโทรศัพท์ skype หากันตลอด แทบจะทุกเวลาเราเชื่อใจและไว้ใจเค้ามาก แม้จะมีเพื่อนผู้หญิงที่มหาวิทยาลัยมาชอบเค้าหลายคนแต่เราก็เชื่อใจค่ะ มีอะไรเค้าเล่าให้ฟังตลอด
วันนึงเค้าประสบอุบัติเหตุรถชนจนขาซ้ายเป็นแผลเย็บหลายเข็มเดินไม่ได้ต้องใช้ไม้เท้าพยุง เราก็ไปดูแลเค้าที่มหาวิทยาลัยเลยค่ะ นั่งรถทัวร์มาด้วยความเป็นห่วง พาไปหาหมอ ล้างแผล อาบน้ำ พาไปเรียน จนเค้าหายดีและเรียนจบ
((ครั้งแรก))
วันนึงเมื่อเวลาล่วงเลยไปสามปีเค้าเรียนจบกลับบ้าน ใช่ค่ะเค้าใช้เวลาเรียนแค่สามปีก็จบ ตอนนั้นเรายังเรียนไม่จบแต่ก็ให้กำลังใจตลอด จนเค้าจะไปสอบราชการเราก็อยากไปให้กำลังถามว่าจะให้ไปส่งไหม แต่เค้าบอกไม่เป็นไร เราก็โอเค คงอยากจะมีสมาธิในการสอบ พอใกล้สอบก่อนเที่ยงด้วยความเป็นห่วงเราจึงโทรไปให้กำลังใจค่ะ แต่เป็นเสียงผู้หญิงรับสาย ฟังเราก็รู้เลยว่าใคร ตอนนั้นเข่าอ่อนเลยค่ะ เราคุยกับเค้าด้วยสติจนได้รู้ว่าแฟนเราไปติวสอบราชการที่หน้ามหาวิทยาลัยและได้บอกว่าเลิกกับเราแล้ว และเค้าพาแฟนเรามาสอบ เราเลยบอกว่ายังไม่ได้เลิกเราเลยโทรไปหาแม่แฟนเพื่อให้เค้ายืนยัน ตอนนั้นสิ่งที่เราคิดในหัวมีคำถามมากมายว่าเกิดอะไรขึ้น เราเลยเข้าเฟสบุ๊คแฟนค่ะจึงรู้คำตอบทุกอย่างว่าเค้าคบซ้อนตั้งแต่มหาวิทยาลัยแล้ว เราจึงโทรไปเครียเพราะตอนนั้นเราอยู่ภาคเหนือ เราไม่สามารถบอกใครระบายกับใครได้เลย เพราะเรากลัวเพื่อน กลัวน้อง กลัวครอบครัวจะเกลียดเค้า เราโทรหาเค้าเป็นร้อยสายแต่เค้าก็ไม่รับ เราร้อนใจเรากำเงินในมือไปซื้อตั๋วรถทัวร์นั่งจากเหนือไป กทม เพื่อไปถามว่าเพราะอะไร เค้าบอกว่าเพราะเราไม่แต่งหน้า เราไม่เก่งอังกฤษ ฯลฯ แต่อีกคนเค้าเก่งทุกอย่าง ตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากๆ มองแต่ข้อบกพร่องตัวเอง แต่ทั้งหมดทั้งมวลผู้หญิงคนนั้นเป็นฝ่ายถอยไป หลังจากวันนั้นเราฝังใจและพยายามพัฒนาตัวเองตลอด เราหัดแต่งหน้าดูแลตัวเอง แต่เรารู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้นมากเพราะเค้าก็โดนหลอกเหมือนกัน เสียใจที่ผู้หญิงสองคนที่ไม่เคยรู้จักกันต้องมาเกลียดกัน แต่เราก็ให้โอกาสแฟนเราด้วยอะไรหลายๆอย่าง ด้วยเค้าเป็นแฟนคนแรกของเราด้วยเรายังอยากมีเค้าอยู่ และเราก็กลับเหนือไปด้วยความเจ็บปวด ทรมานสุดๆ ในหัวคิดตลอดว่าทำไมๆเพราะอะไรๆ เราต้องตื่นไปเรียนแบบรอยยิ้มและกลับมาห้องแบบคราบน้ำตา ไม่กี่เดือนข้างหน้าเค้าติดราชการแต่ต้องเข้าฝึก 1 ปี ช่วงเวลานี้เป็นช่วงที่ขาดการติดต่อเพราะห้ามติดต่อภายนอก เราก็เขียนจดหมายไปหาเค้า พร้อมกับส่งผ้าเช็ดตัวสลักภาษาอังกฤษตัวย่อเราและแฟน เพื่อให้เค้ารู้ว่าเรารักเค้าแค่ไหน เวลาอาบน้ำ ฝึกเหนื่อยๆ จะได้คิดถึงและสำนึกผิดไม่ทำอีก เค้าบอกว่าเค้าไม่ได้ติดต่อภายนอกทำให้เค้าได้นั่งคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เวลาร่วงเลยมาจนครบรอบ 7 ปี
เราไม่รู้สึกเจ็บปวดกับเรื่องนั้นอีกแล้ว แต่เรายังรู้สึกว่าอยากคุยกับผู้หญิงคนนั้นนะ ความเชื่อใจเค้าค่อยๆสร้างขึ้นมา เริ่มเห็นอนาคตร่วมกันเป็นรูปเป็นร่าง เราคิดว่าอาจจะเป็นเพราะระยะทางก็ได้ เราโทษระยะทางไปอีก เราจึงสอบราชการเพื่อมาลงบรรจุในจังหวัดเดียวกับเค้าเพื่อหวังจะแก้ปัญหา เพราะเรากลัวจะเกิดอีก และเราก็สอบจนติดราชการและลงจังหวัดเดียวกับเค้าได้ แต่ก็ห่างกันจันทร์ถึงศุกร์เราอยู่บ้านพักราชการแต่เสาร์อาทิตย์เราก็มาหาเค้า เป็นแบบนี้เรื่อยๆ รู้สึกว่าทุกอย่างลงตัวมาก ชีวิตช่วงนั้นมีความสุขมาก
((ครั้งที่ 2 ))
จนวันนึง เลยวันครบรอบ13 สิงหาคม 2561 มาแล้ว เราคิดว่าอาถรรพ์เลข7หรอ ทำอะไรไม่ได้หรอกถ้าเรารักกันมากพอ แต่ก็เกิดขึ้นจนได้ในเดือนตุลา ที่พึ่งผ่านวันครบรอบมา เป็นสองอาทิตย์ที่เราไม่ได้ไปหาเค้าด้วยเนื้องาน แต่พอเรากลับไปเรากลับพบว่าเค้าแอบคุยกับรุ่นน้องคนนึง ซึ่งรุ่นน้องคนนี้เคยแอบชอบเค้าสมัยมัธยม คุยไลน์คอลไลน์กันวันละสองสามชั่วโมง ซึ่งขณะที่เค้าคุยกันนั้นเราก็เคยคอลไปหาเค้านะคะ แต่เค้าอ้างว่าทำงาน ยุ่งอยู่ คอลกับเราไม่ถึงนาทีค่ะต่อวัน ซึ่งเรามองโลกแง่ดีมากเราเอาเวลาที่รอเค้าว่างไปอ่านหนังสือเพื่อสอบอัยการ ผู้พิพากษา เพื่ออนาคตของสองเรา แต่พอรู้ความจริงเราเสียใจมากว่าขณะที่เรามองไปที่อนาคตร่วมกับเค้า เค้ากลับทำมันพังและทำกับเราได้ขนาดนี้ เราให้เค้าคอลคุยกับรุ่นน้องคนนั้นต่อหน้าเราเพื่อให้ตัวเองเจ็บเพราะเราอยากรู้ว่าคุยกันยังไง เหตุผลรอบนี้เค้าบอกเค้าเหงาค่ะ ซึ่งมันฟังไม่ขึ้นเลย เหงาแล้วทำไมไม่คอลหาเรา เค้าบอกว่าเค้าเบื่อเรา คบกันมานาน เบื่อ เราสมองเบลอมากเลยค่ะไม่รู้จะทำยังไง รอบนี้เราตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนที่สนิท ไประบายให้เพื่อนฟังเล่าให้เพื่อนฟังตั้งแต่รอบแรกที่เค้านอกใจเรา เราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนั้นไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เค้าก็คอลไปบอกกับรุ่นน้องว่าไม่คุยแล้วนะ เพราะเรารู้ แต่ตอนนั้นเราพยายามแก้ไขไม่ให้เค้าไปมีใครอีก เราซื้อโทรทัศน์ สมัคร Netflix ต่อ wifi แต่งห้องใหม่หมด เพื่อให้มันดีขึ้น แต่ความสัมพันธ์มันก็ครุมเครือ ในใจเรามันเหมือนมีสองร่างคือdevil กับ angle คือรู้สึกว่าอีกแล้วหรอ กูพยายามไปเพื่ออะไรวะ กูสอบมาบรรจุที่นี่ทำไมวะ อีกใจก็แบบเออนะลองให้โอกาสอีกครั้งดู เค้าสนิทกับพ่อกับแม่กับน้องกับญาติเอ็งหมดละนะ จะเลิกจริงๆหรอ เรารู้สึกใจด้านชามากและต้องแบกหน้าแบบนั้นไปทำงานเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเค้าก็บอกเค้าขอโทษแค่เค้าคุยแก้เหงาเฉยๆ ขณะที่เรากลับมาโฟกัสอนาคตอีกครั้ง เค้ากลับมาดูแลและรักเรามากขึ้น เราเริ่มใจอ่อนและให้โอกาสเค้าอีกแล้ว พร้อมขู่ว่าถ้ามีอีก พอแล้วนะ เราไปเอง
((ครั้งที่ 3 ))ห่างจากครั้งที่สองไม่นานพึ่งเกิดขึ้นในวันเกิดเค้าเมื่อเดือนเมษาเนื่องจากงานเค้ามีภารกิจจะต้องเข้า กทม ช่วงต้นพค ไปปฏิบัติภารกิจจำนวน 10 วัน รุ่นน้องคนนั้นมาอวยพรวันเกิด และได้นัดไปกินฉลองกันสองคน ในขณะที่เราอ่านหนังสืออีกแล้ว เดจาวู เราจับได้เพราะเค้าลืมโทรศัพท์ไว้ในรถ แล้วเราเห็น เค้าเลยเล่าให้ฟังทุกอย่าง คือเค้าบอกว่าเค้ายังหยุดไม่ได้ เค้ารู้ตัวแต่เค้าก็ไม่อยากเสียเราไป อนาคตเค้ายังมีเรา บลาๆๆๆๆ มันผิดหวังมากกว่าเพราะลึกๆแล้ว เรายังหวังว่าจะไปถึงวันนั้น วันที่แก่เฒ่าไปด้วยกัน แต่เรารู้ตัวตั้งแต่รอบสองแล้วว่ามันยาก แกอย่ามีใครอีกนะขอร้องละ ได้แต่ภาวนา มาวันนี้เราตัดสินที่จะไปเอง เราเหนื่อย แต่ก่อนไปเราได้เข้าเฟสบุ้คเพื่อประกาศให้ทุกคนได้รู้ โดยการตั้งสถานะในเฟสให้เค้ากับรุ่นน้องคนนั้นว่ากำลังคบกันในวันเกิดเค้า เพื่อนๆที่ทำงานเค้าตกใจแต่เพื่อนๆของรุ่นน้องคนนั้นกลับดีใจและเชียร์ให้รุ่นน้องคนนั้นคบกับเค้า เราพยายามที่จะไม่ปะทะไม่ไปด่าว่ารุ่นน้อง เพราะตบมือข้างเดียวยังไงก็ไม่ดังแต่เราอยากบอกให้รุ่นน้องคนนั้นรู้ว่า พี่รู้ทุกอย่างที่น้องทำนะคะ โดยการใช้เฟสแชทไปขอคบกับรุ่นน้องใช้เฟสแฟนนะคะ แล้วก็เป็นแบบที่คิด คือรุ่นน้องคนนี้ตอบตกลง ทำเอาเราผิดหวังในตัวน้องคนนี้มาก ยิ่งเข้าไปดูในเฟสยิ่งเห็นว่าทุกรูปที่มีเราจะตั้งค่าไม่ให้รุ่นน้องคนนี้เห็น มันผิดหวังและรู้สึกเหนื่อยมากๆ เหนื่อยจนไม่อยากทำอะไรแล้ว
เราตัดสินใจถูกแล้วใช่ไหมคะที่ทำแบบนี้ ใครมีคำแนะนำ หรืออยากแชร์ให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้รบกวนนะคะ
ทุกวันนี้เค้าก็มาง้อเราทุกวัน เค้าร้องไห้และบอกว่าเค้าผิดเค้ามันเห็นแก่ตัว เรากลัวใจตัวเอง
เรากลัวหลายๆอย่างเพราะเรามีเค้าเป็นแฟนคนแรกตลอด7ปีเกือบ8ปี เสียใจค่ะ เสียใจมากๆ เสียใจที่เค้าทำเค้าไม่คิดถึงตอนที่เราเคยลำบากด้วยกันมา เค้าไม่เคยเห็นค่าเราเลย
ปล.ดีใจกับทุกคนที่เจอความรักที่ดีนะคะ คุณผู้ชายถ้าได้โอกาสแล้วคุณรักษาไว้ให้ดีนะคะ แก้ไขแล้วไปต่อ 🥺🥺🥺