ทำไมความไม่ชัดเจนมันถึงเป็นความชัดเจน ? หลายคนคงหาคำตอบไม่ได้ แต่คำตอบของเรามันทำให้เรามีคำถามว่า ทำไมเราต้องชัดเจนกับสิ่งที่มันไม่ชัดเจน ? เหมือนเรากับการที่จะคบใครสักคน เราเคยปรึกษาคนๆนึง และเขาก็บอกเรากลับมาว่า นั่นแหละคือคำตอบของคำถามที่เราถาม ในบางทีคำถามที่เราหลายคนอาจจะสงสัยว่าคำตอบมันจะออกมาเป็นยังไง และเพราะอะไรทำไมเราถึงมีคำถามนั้นๆอยู่ตลอด สุดท้ายสิ่งที่เราถามมันคือก็ตอบที่ชัดเจนที่สุด...
กระทู้นี้เราตั้งขึ้นมาเพราะเราแค่อยากพูดอยากพิมพ์ออกไปในสิ่งที่เราเคยสงสัยกับคนๆนึง ว่าทำไม ทำไมมันถึงไม่เคยชัดเจนเลย...และเหมือนเราจะได้คำตอบจากเรื่องนี้แล้วค่ะ
สวัสดีค่ะ เราของแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราคือผู้หญิงคนนึงที่เคยอยู่ในสถานะความสัมพันธ์ที่มันไม่เคยชัดเจนกับผู้ชายคนๆนึงค่ะ ตอนแรกเข้ามาคุยสร้างความชัดเจนขึ้นมามาก เราอาจจะเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย รู้สึกกับคนง่าย แต่เวลาเราเลือกใครเราก็เลือกเขาจากใจจริงๆ เราคุยได้ในเวลาไม่กี่เดือน เราก็ตกลงดูใจกันค่ะ จนเขามาขอเราคบ ใช่ค่ะเราเชื่อใจเขาสนิท เราตกลงคบกับเขาค่ะ แต่...การคบกันครั้งนี้คือคนรู้ห้ามเยอะซึ่งเราเป็นคนเปิดเผยอยู่แล้วว่าเราคบกับใคร หรือคุยกับใครแต่รอบนี้มันผิดคาดจากรอบอื่นๆมากค่ะเพราะเราเหมือนคนคั่นเวลาในช่วงเวลานึงที่มันไม่สามารถเปิดเผยได้มันคือสถานะแฟนที่ไม่มีความชัดเจนหรือความมั่นคงใดๆเลยค่ะเพราะก่อนหน้าเราคือรุ่นน้องคนนึงของเราที่อยู่ในสถานะคนคุย..และเราในตอนนั้นเรียกได้ว่าเป็นห้องน้ำที่เขามาระบายเลยก็ว่าได้ค่ะคนอื่นๆมักบอกเรามาตลอดว่าเรามันคือตัวแทน ไม่มีวันที่เขาจะคบกับเราหรอก แต่ไม่ค่ะเราคบกัน คบกันแบบแฟน...ที่ไม่ชัดเจน เวลามีคนเข้าหาเรา เขาก็มักจะหึงมักจะหวงอยู่ตลอด แต่ในสถานะนั้น บางทีที่เราถามว่ามันเรียกอะไร คำตอบก็จะได้กลับมาว่า “นั่นสิ” ทั้งๆที่ตอนนั้นเราก็คบกันอยู่นะคะ มันอาจจะดูเป็นเป็นสถานะแฟนที่ไม่เหมือนแฟนเท่าไหร่ 555 จนบางทีตอนนั้นเราก็อยากเดินออกมา แต่เพราะความโง่หรือความรักของเรานั่นเองค่ะมันเลยทำให้เราอยากอยู่ต่อไป เรามีเวลาของเราคือตอนที่เรานัดเวลาคุยกันให้เป็นเวลาประจำของเรานั่นคือช่วง 20.00 น. เราคุยกันได้ไม่นาน เขาก็แยกตัวออกไปเล่นเกมส์ค่ะ ซึ่งเราเข้าใจค่ะ เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาซักนิด แต่ติดที่เราเป็นอะไรไม่บอก ไม่พูด เพราะไม่อยากให้เขาคิดมาก จนมีช่วงๆนึงที่มีคนเข้ามาหาเราแบบจริงจัง แล้วพูดกับเราว่าไหนละแฟนเรา มีแฟนจริงๆแล้วไหนอ่ะ ไม่เคยเห็นแฟนมาออกตัว หรือมาแสดงให้รู้เลยว่าเรามีแฟน...ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นมันทำให้เราคิดเยอะมาก เรากลับมานั่งทบทวนตัวเองว่าทำไมเราชัดเจนอยู่ฝ่ายเดียว...แต่กลับอีกคน...ไม่มีแม้แต่ความชัดเจนให้เราเลย ทุกอย่างเราแสดงให้เห็นถึงตัวเราว่ามีแฟนมาโดยตลอด แต่อีกฝ่ายไม่มีแม้แต่จะแสดงตัวเลยซักว่ามีเราเป็นแฟน หรือเพราะพ่อแม่เขาไม่ยอมให้มีแฟน ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่เราก็ยังบทสรุปของความไม่ชัดเจนที่มันคือความชัดเจนที่เราไม่ควรยืนอยู่ตรงนั้นได้แล้วหล่ะค่ะ จนถึงตอนนี้...เรากล้าที่จะเดินออกมาจากความไม่ชัดเจนนั้นแล้ว และแน่นอนค่ะเขาไม่มีแม้แต่ความรู้สึกหรือคิดที่จะเสียใจเลย...
แล้วเพื่อนมีประสบการณ์แบบไหนที่คล้ายแบบนี้บ้างคะ
ต่อให้เราพยายามทำแค่ไหนถ้าความพยายามนั้นเขาไม่เคยมองเห็นมันก็ไร้ศูนย์เปล่า...
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะคะ
ประสบการณ์ความไม่ชัดเจนที่มันคือความชัดเจน
กระทู้นี้เราตั้งขึ้นมาเพราะเราแค่อยากพูดอยากพิมพ์ออกไปในสิ่งที่เราเคยสงสัยกับคนๆนึง ว่าทำไม ทำไมมันถึงไม่เคยชัดเจนเลย...และเหมือนเราจะได้คำตอบจากเรื่องนี้แล้วค่ะ
สวัสดีค่ะ เราของแทนตัวเองว่าเรานะคะ เราคือผู้หญิงคนนึงที่เคยอยู่ในสถานะความสัมพันธ์ที่มันไม่เคยชัดเจนกับผู้ชายคนๆนึงค่ะ ตอนแรกเข้ามาคุยสร้างความชัดเจนขึ้นมามาก เราอาจจะเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย รู้สึกกับคนง่าย แต่เวลาเราเลือกใครเราก็เลือกเขาจากใจจริงๆ เราคุยได้ในเวลาไม่กี่เดือน เราก็ตกลงดูใจกันค่ะ จนเขามาขอเราคบ ใช่ค่ะเราเชื่อใจเขาสนิท เราตกลงคบกับเขาค่ะ แต่...การคบกันครั้งนี้คือคนรู้ห้ามเยอะซึ่งเราเป็นคนเปิดเผยอยู่แล้วว่าเราคบกับใคร หรือคุยกับใครแต่รอบนี้มันผิดคาดจากรอบอื่นๆมากค่ะเพราะเราเหมือนคนคั่นเวลาในช่วงเวลานึงที่มันไม่สามารถเปิดเผยได้มันคือสถานะแฟนที่ไม่มีความชัดเจนหรือความมั่นคงใดๆเลยค่ะเพราะก่อนหน้าเราคือรุ่นน้องคนนึงของเราที่อยู่ในสถานะคนคุย..และเราในตอนนั้นเรียกได้ว่าเป็นห้องน้ำที่เขามาระบายเลยก็ว่าได้ค่ะคนอื่นๆมักบอกเรามาตลอดว่าเรามันคือตัวแทน ไม่มีวันที่เขาจะคบกับเราหรอก แต่ไม่ค่ะเราคบกัน คบกันแบบแฟน...ที่ไม่ชัดเจน เวลามีคนเข้าหาเรา เขาก็มักจะหึงมักจะหวงอยู่ตลอด แต่ในสถานะนั้น บางทีที่เราถามว่ามันเรียกอะไร คำตอบก็จะได้กลับมาว่า “นั่นสิ” ทั้งๆที่ตอนนั้นเราก็คบกันอยู่นะคะ มันอาจจะดูเป็นเป็นสถานะแฟนที่ไม่เหมือนแฟนเท่าไหร่ 555 จนบางทีตอนนั้นเราก็อยากเดินออกมา แต่เพราะความโง่หรือความรักของเรานั่นเองค่ะมันเลยทำให้เราอยากอยู่ต่อไป เรามีเวลาของเราคือตอนที่เรานัดเวลาคุยกันให้เป็นเวลาประจำของเรานั่นคือช่วง 20.00 น. เราคุยกันได้ไม่นาน เขาก็แยกตัวออกไปเล่นเกมส์ค่ะ ซึ่งเราเข้าใจค่ะ เราไม่เคยเรียกร้องอะไรจากเขาซักนิด แต่ติดที่เราเป็นอะไรไม่บอก ไม่พูด เพราะไม่อยากให้เขาคิดมาก จนมีช่วงๆนึงที่มีคนเข้ามาหาเราแบบจริงจัง แล้วพูดกับเราว่าไหนละแฟนเรา มีแฟนจริงๆแล้วไหนอ่ะ ไม่เคยเห็นแฟนมาออกตัว หรือมาแสดงให้รู้เลยว่าเรามีแฟน...ยอมรับนะคะว่าตอนนั้นมันทำให้เราคิดเยอะมาก เรากลับมานั่งทบทวนตัวเองว่าทำไมเราชัดเจนอยู่ฝ่ายเดียว...แต่กลับอีกคน...ไม่มีแม้แต่ความชัดเจนให้เราเลย ทุกอย่างเราแสดงให้เห็นถึงตัวเราว่ามีแฟนมาโดยตลอด แต่อีกฝ่ายไม่มีแม้แต่จะแสดงตัวเลยซักว่ามีเราเป็นแฟน หรือเพราะพ่อแม่เขาไม่ยอมให้มีแฟน ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ไม่ว่าอะไรเลยค่ะ แต่เราก็ยังบทสรุปของความไม่ชัดเจนที่มันคือความชัดเจนที่เราไม่ควรยืนอยู่ตรงนั้นได้แล้วหล่ะค่ะ จนถึงตอนนี้...เรากล้าที่จะเดินออกมาจากความไม่ชัดเจนนั้นแล้ว และแน่นอนค่ะเขาไม่มีแม้แต่ความรู้สึกหรือคิดที่จะเสียใจเลย...
แล้วเพื่อนมีประสบการณ์แบบไหนที่คล้ายแบบนี้บ้างคะ
ต่อให้เราพยายามทำแค่ไหนถ้าความพยายามนั้นเขาไม่เคยมองเห็นมันก็ไร้ศูนย์เปล่า...
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านะคะ