p.1 (แนะนำตัว)

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราชื่อผิง (นามสมมุติ) เราเป็นผู้หญิงผมยาว หุ่นดี แต่ไม่สูงมาก 555 สูงประมาณ 163 ผิวขาว ตา 2 ชั้น แต่ว่าตาเล็ก 55 (ดูรวมๆแล้วก็น่ารัก 555) เราเป็นเด็กทั่วไป นิสัยฮาๆ บ้าๆบอๆ 55 สามารถทำให้คนรอบข้างหัวเราะได้ตลอดเวลา และเป็นที่รักของเพื่อนๆ พ่อกับแม่เราแยกทางกันตอนเราอยู่ ม.3 เราอยู่กับแม่ เราเป็นลูกคนเดียว ปู่ปลูกบ้านให้เรากับแม่อยู่ซึ่งอยู่บ้านใกล้ๆกันกับปู่ ปู่เราไล่พ่อออกจากบ้านเพราะพ่อเรานอกใจแม่เรา ทางบ้านปู่เราค่อนข้างมีฐานะ แต่ไม่ได้ถึงกับรวยและก็ไม่จน (เหมือนจะงง) ส่วนเรากับแม่ก็ฐานะปานกลาง ปู่สร้างบ้านให้เรา เป็นบ้าน 2 ชั้น มีรั้วรอบ มีพื้นที่ มีสวน เรื่องสวนปู่เราเป็นคนมาปลูกให้เพราะปู่เราชอบปลูกต้นไม้ ส่วนแม่เราก็ไม่มีสามีใหม่นะ ไม่รู้ทำไม ตลอดเวลาที่เราเรียนปู่ก็ส่งเสียเราบ้าง แต่ส่วนมากแม่เราไม่ค่อยรับเงินจากปู่เท่าไหร่ แม่เราเกรงใจ แต่ตั้งแต่พ่อทิ้งเราไป พ่อก็ไม่หันกลับมาหาเรากับแม่อีกเลย พ่อไปมีครอบครัวใหม่ ที่จริงเราคิดอยู่นานมาก ว่าเราจะเล่าเรื่องส่วนตัวของเราดีมั้ย แต่ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วก็....เล่าเถอะ 55555 เข้าเรื่องกันดีกว่า

ณ วันที่เราเรียนจบป.ตรี เราก็เริ่มหางานทำ จนเราได้มาทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง ค่อนข้างจะไกลนิดนึง แต่นั่งรถมาสะดวกแค่นั่งวินจากปากซอย และนั่งรถตู้มาต่อเดียวก็ถึงหน้าบริษัทเลย เพราะบริษัทอยู่ติดถนนใหญ่ และรถตู้ก็วิ่งผ่านซอยบ้านเรา เป็นบริษัทไม่เล็กไม่ใหญ่ มีคนงานประมาณ 300 กว่าคน มีทั้งกะเช้ากะดึก โรงงานตั้งอยู่บนพื้นที่กว้างพอสมควร มีตึกหลายตึกมาก แต่ละตึกถูกแบ่งแยกตามแต่ละแผนกออกไป ส่วนเรามาทำงานในตำแหน่งหนึ่ง อยู่ออฟฟิตหน้า คือใครไปใครมาต้องมาติดต่อที่ตึกนี้ บริษัทนี้มีผู้บริหารทั้งหมด 4 ท่าน 3 ท่านนั่งบริษัทเป็นหลัก ส่วนอีก 1 ท่านไม่ได้นั่งบริหาร ผู้บริหารที่นี่เป็นคนจีน เราจะเรียกเสี่ย 1 2 3 4 ตามลำดับนะ เสี่ย 1 2 4 นั่งบริหารอยู่ที่นี่นั่นเอง ส่วนเสี่ย 3 ท่านไปมีธุรกิจอีกที่นึง (ที่เราต้องเล่าอย่างละเอียดเพราะความรักของเราเกิดขึ้นที่นี่แหละ) ตึกที่เราอยู่เรียกออฟฟิตหลัก ส่วนแต่ละตึกเรียกตามแผนกของแต่ละตึก ออฟฟิตเราจะมีเสี่ย 1 และซ้อ 1 (ภรรยาเสี่ย) นั่งบริหาร พนักงานก็จะมี ฝ่ายบุคคล ประมาณ 5 คนและ ประชาสัมพันธ์ 1 คน ส่วนแผนกของเรา ต้องเดินผ่านฝ่ายบุคคลเข้ามาแล้วจะเป็นอีกห้องหนึ่ง แต่ทุกด้านจะเป็นกระจกหมด ส่วนห้องเสี่ย 1 และ ซ้อ 1 ก็จะอยู่ด้านหลังสุด เป็นกระจกเหมือนกัน แผนกที่เราทำจะเป็นแผนกที่ต้องติดต่อกับลูกค้าต่างชาติ หลักๆจะเป็น ญี่ปุ่น จีน อังกฤษ และงานหลักอีกอย่างคือ ทำหน้าที่สเมือนเลขาของเสี่ย 1 กับ ซ้อ 1 ตัดมาวันแรกที่เข้ามาทำงาน

ณ บริษัทเอกชน
เราก้าวเข้ามาก็เดินมาที่แผนกก็เจอพี่ๆทั้ง 2 คนชื่อ พี่หญิง และพี่จอย ทั้ง 2 คนน่าจะอายุ 30 ต้นๆ ตอนนี้เราสนิทกับพี่ 2 คนนี้มาก 555 พี่ 2 คนนี้ก็เข้ากับคนง่าย มาวันแรกก็คุยกันเม้าท์กันเหมือนรู้จักกันมาเป็นปีๆ 555

พี่จอย : มาแล้วหรอคะน้องผิง พี่ชื่อจอยนะ ส่วนนี่พี่หญิง จ่ะ
เรา : สวัสดีค่ะพี่จอย พี่หญิง
พี่หญิง : ตามสบายเลยนะผิง คิดสะว่าเป็นบ้านของตัวเองนะ
พี่จอย : งั้นกูนอนได้ป่ะ ถ้าบอกเป็นบ้าน
พี่หญิง : ก็เกินไปจอย
ทุกคน : 555
พี่หญิง : ผิงอายุเท่าไหร่แล้ว
เรา : 24 ค่ะ
พี่จอย : แต่พี่ไม่ชอบให้ผิงมาทำงานที่นี่นะ
เรา : .........(เงียบ....มันยังไงกันวะ เปิดประโยคนี้ขึ้นมาคืออะไร)
พี่จอย : ก็เพราะผิงเข้ามาพวกพี่ดูป้ามากอ่ะ 30 กว่ากันละ 55555
เรา : แต่พวกพี่ยังดูเซี๊ยะกันอยู่เลยนะ
ทุกคน : 555555
จากนั้นพวกพี่ๆก็เล่าประวัติและการทำงานของที่นี่ให้ฟังคร่าวๆ ก็ตามที่เราเล่าไปข้างต้นแหละ จากนั้นก็พักเที่ยงทำงานวันแรกไม่มีอะไรมาก ตัดมาตอนบ่าย
พี่หญิง : ผิง เดี๋ยวจะมีฝ่ายบุคคลพาผิงไปแนะนำแต่ละตึกนะว่ามีอะไรบ้าง
เรา : ต้องไปทุกตึกเลยหรอพี่
พี่จอย : ใช่สิ เอ้อ แล้วต้องพาไปรู้จักผู้บริหารทุกคนด้วย
เรา : อ่ออออ
พี่หญิง : เรื่องเด็ดมันอยู่ตรงนี้ผิง ลูกของเสี่ย 3 มี 2 คน เป็นผู้ชาย งานดีมากผิงเอ้ยยยยย ชื่อคุณโซนกับคุณซัน (พี่หญิงทำท่าเหมือนน้ำลายจะไหล 555)
พี่จอย : น้อยๆหน่อยหญิง คิดจะเป็นซ้อกูเลยหรอห๊ะ 5555 (มันเป็นเรื่องธรรมดาไหม ที่ผู้บริหารจะโดนลูกน้องนินทา เราว่าไม่นะ 555)
จากนั้นพี่ฝ่ายบุคคลก็พาเราไปแนะนำตามตึกต่างๆ โอ้ยยย ตึกเยอะมาก เข้าทางนั้นออกทางนี้เรางงสุดๆ เวลาจะไปไหนต้องขี่จักรยานไปนะ เพราะเดินไปไม่ไหว มันกว้างจริงๆ ตึกของคุณโซนจะอยู่ข้างหลังตึกเราแต่คนละฝั่ง ตัดมาห้องคุณโซนนะ พี่ฝ่ายบุคคลก็เคาะประตูห้อง ห้องคุณโซนก็เป็นกระจกเหมือนกัน แต่มีมู่ลี่ติดอยู่ทุกบานนะ แต่มู่ลี่เปิดอยู่ทำให้มองเห็นคนในห้องได้ แต่ที่เด็ดกว่าคือ โอ๊ยยยยย คุณโซนเด็ดจริงอะไรจริงอ่ะ หล่อมาก ขาวมาก ผิวนี่เนียน ออร่าจับสุดๆ หน้าเล็กๆ จมูกคม ตาคม โอ้ยย หล่อ ให้ 10 เต็ม 10 ไปเล้ยยยนย 55555555 อ่อ พอฝ้ายบุคคลเคาะห้องเสร็จก็เข้าไปเลยไม่ต้องรอให้บอกว่าเข้ามาได้
ฝ่ายบุคคล : คุณโซนคะ นี่น้องผิงค่ะ ทำงานส่วนติดต่อต่างประเทศค่ะ
เรา : สวัสดีค่ะ (ยกมือไหว้พร้อมยิ้มหวาน 1 ที)
คุณโซน : (ยกมือรับไหว้) คับ (พร้อมกับทำหน้าตึงใส่เรา)
แหม่ คนอะไร ทำไมขี้เก๊กจัง เราอุตส่าห์ยิ้มให้ ยิ้มกลับมาซักนิดไม่มีเลย เหอะ
จากนั้นก็ไปห้องต่างๆ จนถึงห้องคุณซัน คุณซันเป็นน้องชายของคุณโซนนะ คุณซันก็หล่อมากหล่อลาก คุณซันนี่ออกแนวไปทางเกาหลีด้วยนะ อปป้าสุดๆ 555 ฝ่ายบุคคลก็เคาะห้องแล้วเดินเข้าไปเลย
ฝ่ายบุคคล : คุณซันคะ นี่น้องผิงคะ (ก็แนะนำตัวเรา)
เรา : สวัสดีค่ะ (รอบนี้เราไม่ยิ้มละ พี่น้องกันมันต้องหยิ่งเหมือนกันแน่ๆ)
คุณซัน : (ยกมือรับไหว้เราพร้อมยิ้มหวาน) สวัสดีคับ ผิง
เรา : (ถึงกับสตั๊นไป 10 วิ อะไรวะ พี่น้องต่างกันมาก เราเลยส่งยิ้มกลับไป) จากนั้นคุณซันก็ซักประวัติเรา เราก็ตอบไป และเราก็กลับมาที่แผนก
พี่จอย : ไงผิง เจอผู้บริหารรุ่นลูกไหม
เรา : เจอค่ะ
พี่หญิง : เจอใครบ้าง
เรา : ก็เจอคุณโซนกับคุณซัน
พี่จอย : ไม่ได้เจอคุณกิ่งหรอ
เรา : ใครอ่ะพี่คุณกิ่ง
พี่หญิง : ลูกสาวของเสี่ย 2 อ่ะ แต่เค้าไม่ค่อยเข้าบริษัทหรอก เพราะเค้ามาดูแลเรื่องการตลาด
เรา : อ่อค่ะ
พี่หญิง : คุณโซนยิ้มป่ะผิง
เรา : หึ ไม่อ่ะพี่ หน้านี่นิ่งเหมือนน้ำในบึงเลย
พี่จอย : 55555 กูว่าแล้วววว เมื่อ 6 ปีที่แล้ว พี่ไปเค้าก็เป็นแบบนี้แหละ
จากนั้นเราก็นินทาคุณโซนกับคุณซัน พอจะได้ความว่า คุณโซนจะเป็นคนนิ่งๆ ไม่ยิ้มไม่แย้ม พูดน้อย แต่หากใครทำงานผิดพลาดก็จะด่าแบบสะเทือนถึงบรรพบุรุษเลยก็ว่าได้ แสดงว่าปากจัดอยู่นะ ส่วนคุณซัน จะเป็นคนเฟลลี่มาก สดใส ชอบแต่งตัวสไตล์เกาหลี คุยกับทุกคน ทักทุกคน ทำให้พนักงานเข้าถึงได้ วันแรกของการทำงานก็ผ่านไปด้วยดี

ตัดมาวันที่ 2 ของการทำงาน
ณ บริษัทเอกชน
ในระหว่างที่นั่งทำงานกันอยู่นั้น คุณโซนก็เดินมาคุยโทรศัพท์ แถวๆตึกเรา เอ้อเราลืมบอก ตึกเราถ้าตอนกลางวันจะมองเข้ามาไม่เห็นนะเพราะติดฟิล์มกันแดด แต่ถ้ากลางคืนมองเข้ามาจะเห็นชัดมาก เพราะข้างในจะสว่าง ข้างนอกจะมืด
พี่หญิง : จอยๆ ผู้มาละ (โห พวกพี่เค้าแซวกันขนาดนี้เลยหรอ แต่คุณโซนไม่ได้ยินหรอก เพราะเค้าอยู่ข้างนอก)
พี่จอย : สาขา เข้ามาในนี้หน่อยค่ะ 55555
พี่หญิง : สาบานว่าอยากให้เค้าเข้ามา
พี่จอย : หึ ไม่อ่ะ 555555
เรา : เอ้า พี่จอย ไหนบอกว่าชอบๆ เค้าหล่อ ทำไมไม่อยากให้เข้ามาล่ะ
พี่หญิง : โอ้ยยย ผิง ถ้าวันไหนเค้าขึ้นมาออฟฟิตเรา แสดงว่างานมีปัญหา
พี่จอย : ใช่ และออฟฟิตก็จะเงียบสงัดเหมือนป่าช้า
พี่หญิง : อิจอยมันก็เลยขอแอบสุ้มดูอยู่แบบนี้แหละ 555
เรา : อ่อออ เอ้อพี่แล้วทำไมเค้าต้องมาคุยโทรศัพท์ตรงนี้ด้วยละ
พี่หญิง : พี่ก็ไม่รู้ว่ะ แต่ส่วนมากเวลาเดินมา เค้าก็ชอบมาคุยโทรศัพท์ตรงนี้แหละ (สงสัยเพราะว่าตรงตึกเรามันมีสวนดอกไม้มั้ง เพราะเป็นตึกที่ใช้ต้อนรับผู้คน)
พี่จอย : ว่า....เค้ามาคุยตรงนี้เพราะอยากเห็นหน้ากูป่ะวะ
พี่หญิง : น้อยไปหน่อย นั่นเค้าคุยกับเมียเค้าป่าวน่ะ
เรา : เค้ามีเมียแล้วหรอพี่
พี่จอย : ยังไม่ใช่เมียซะหน่อย เป็นแค่คู่หมั้นพอ
พี่หญิง : พี่ได้ข่าวว่าเค้าหมั้นกับผู้หญิงคนนึง เมื่อ 6 ปีที่แล้วได้มั้ง
เรา : อ้ออ แล้วคุณซันล่ะ
พี่จอย : คุณซันยังไม่มีแฟนมั้ง เห้ยยยย ผิง ถามเยอะไปแล้วนะ คุณซันของอิหญิงมัน มันจองงง 555
เรา : ป่าวพี่ หนูแค่ถามดู
ทุกคน : 55555
จากนั้นเราก็ทำงานได้ เกือบๆเดือน พี่หญิงก็พาเราเอาเอกสารมาให้คุณโซน
พี่หญิง : เวลาผิงจะเอาเอกสารไปให้คุณโซนใช่ไหม ผิงก็เคาะประตูแล้วเข้าไปเลย ส่วนเอกสารของแผนกเราให้วางไว้ที่โต๊ะมุมนี้เท่านั้นนะ ห้ามวางไว้ที่อื่นเด็ดขาด
เรา : โหมันต้องขนาดนั้นเลยหรอพี่
พี่หญิง : เออ มันต้องขนาดนั้นแหละ เดี๋ยววันนี้พี่พามาก่อน ส่วนวันต่อไปผิงต้องมาคนเดียวนะ
เรา : อ่อ ค่ะๆ
จากนั้นเราก็เอาเอกสารไปวางบนโต๊ะ เป็นการเดินเอกสารที่เงียบมาก เงียบจนเราแทบจะหยุดหายใจ คุณโซนก็นั่งทำงานจ้องคอม โดยไม่ละสายตามามองเรากับพี่หญิงซักนิด จากนั้นเราก็กลับมาที่แผนกกัน
พี่จอย : เป็นไงผิง ไปเข้าห้องเชือดมา เป็นไงบ้าง
เรา : โหพี่ หนูนี่เกร็งเลย 55555
พี่หญิง : เออ คุณโซนเค้าเป็นคนมุ่งมั่นทำงาน เอาจริงเอาจัง แต่เค้าไม่มีอะไรหรอก
พี่จอย : นี่ไง ถึงเหมาะจะเป็นพ่อของลูกพี่หน่ะ
พี่หญิง : เดี๋ยวกูจะบอกผัวจอยยยยย
ทุกคน : 5555555
อ่อพี่จอยมีสามีแต่งงานแล้ว ส่วนพี่หญิงเค้าก็มีแฟนแต่ยังไม่ได้แต่งงานกัน การทำงานก็เป็นไปอย่างราบรื่น เราก็เริ่มรู้จักคนในบริษัทมากขึ้น เราเข้ากับทุกคนได้ดี แต่ที่สนิทๆแบบสุดๆก็จะเป็นพี่หญิงกับพี่จอยนี่แหละ สนิทกันมากกกก พูดกูพูดกันแบบไม่ต้องเฟคใส่กัน

ตัดมาวันนึงของการทำงาน ในแต่ละเดือน ทุกๆแผนกจะต้องมาประชุมกัน ในช่วงบ่ายของวันศุกร์ของทุกเดือน ก็จะส่งแต่ละแผนกขึ้นมา 1 - 2 คน เป็นการประชุมภายใน ผู้บริหารก็จะเข้าประชุมด้วย แต่ส่วนมากจะเป็นคุณโซน หรือ ไม่ก็คุณซัน วันนี้เราขึ้นมากับพี่หญิงก่อน ส่วนต่อไปก็จะผลัดกันขึ้นมาเดือนละคน ในที่ประชุมก็พูดกันถึงปัญหาของแต่ละแผนก โน่นนี่นั่น ส่วนเราก็จะเป็นคนฮาๆ เวลาพูดอะไรทุกคนก็จะหัวเราะบ้าง ขำบ้าง เพราะเราเป็นคนตลก วันนี้ทั้งคุณโซนและคุณซัน ก็ขึ้นร่วมประชุมด้วย เวลาเราขึ้นการประชุมก็จะมีเสียงเฮฮานิดๆ แต่คนที่ไม่ร่วมขำเลย ก็เห็นจะมีแต่คุณโซน ตัดมาช่วงเบรคของการประชุม ทุกคนก็จะกินขนมบ้าง เม้าท์กันบ้าง เราก็กำลังนั่งเม้าท์มอยกับเพื่อนๆคนละแผนก คุณซันก็มาร่วมเม้าท์ด้วย ทำให้เฮฮาไปใหญ่ เรานี่หัวเราะดังมากกก ทันใดนั้นเอง เรารู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องเราอยู่ และก็มีสายตาคู่หนึ่งกำลังมองมาที่เรา คุณโซนนั่นเอง นั่งเอาหลังพิงพนักเก้าอี้ นั่งไขว่ห้างนิดหน่อย หน้านี่แบบตึงมาก เราเลยหยุดชะงักและหลบตา จากนั้นเราก็นั่งก้มหน้า
เพื่อนต่างแผนก : อ้าวผิง เป็นอะไร เล่าต่อดิ กำลังสนุกเลย
คุณซัน : นั่นสิผิง
เรา : อ่อ ปล่าวน่ะ ไม่ได้เป็นอะไร เดี๋ยวขอคิดวาระการประชุมก่อน ต่อไปผิงต้องออกไปพูดละ
ทุกคน : อ่อ เคๆ
จากนั้นก็แยกย้าย ส่วนตัวเรากำลังคิดในใจว่า ไอ่ห่าเอ้ยยยย หัวเราะซะดังเลยเรา คุณโซนมองเหมือนอยากจะด่าเราเลย

ชีวิตการทำงานก็ไม่มีอะไรมาก ทำงานกลับบ้าน เลิกมืดบ้างเพราะช่วงสิ้นเดือนและต้นเดือนงานเราจะเยอะมาก ต้องรีบเคลียร์ให้เสร็จ ตอนช่วงผ่านโปร คือประมาณ 4 เดือน พวกพี่เค้าก็พาเราไปเลี้ยงฉลอง ตอนนี้เรามีเพื่อนสนิทมากขึ้น ก็จะมี พี่หญิง พี่จอย พี่รัก(คนละแผนก เป็นเพื่อนพี่หญิง) และก็พี่เอ้ (พี่เอ้คือแฟนพี่รัก ทำงานคนละแผนกกันเป็นหัวหน้า) แฟนพี่หญิงชื่อพี่โบ้ท พี่เอ้เป็นคนติดต่อให้ ดังนั้นเวลาเราไปกิน หรือ ฉลองอะไร หลักๆก็จะมีพี่พวกนี้แหละ ตอนนี้ที่เราสงสัยอยู่อย่างก็คือ เวลาเราเจอคุณซัน กับ คุณกิ่ง พวกเค้าชอบมองเราแบบแปลกๆ หรือว่าเรารู้สึกไปเองก็ไม่รู้ อย่างเวลาพักเที่ยงเดินไปโรงอาหาร ตึกทานข้าวของผู้บริหารก็จะอยู่ติดกับโรงอาหาร เราก็จะเจอผู้บริหารเยอะ ถ้าเจอคุณซันกับคุณกิ่งก็จะมองๆเรา แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไร