ผมคบกับแฟนมา8ปี เราทะเลาะกันบ่อยๆเรื่องไร้สาระ แฟนผมตั้งใจแล้วว่าจะแยกกับผมแล้วพาลูก3ขวบครึ่งไปอยู่กัน2คน เรื่องนี้ผมเคยได้ยินมาเป็นปีแล้ว ผมไม่อยากให้แฟนไปแต่ผมรู้ว่าสักวันเธอต้องไปแน่ๆ ผมก็ยังเหมือนเดิม ทำใจเรื่องนี้มาตลอด เพราะคิดว่าเธอไม่รักผม ผมไม่อยากรั้งเธอไว้ แต่พอเอาเข้าจริงตอนนี้ผมพึ่งรู้สึกตัวว่าผมไม่อยากเสียทั้ง2คนไปเลย ผมคุยกับแฟนเรื่องนี้แฟนผมบอกว่าจะให้โอกาสผมถ้าผมเปลี่ยนตัว โอเคช่วงเวลาที่ผ่านมาผมดีไม่มีเพี้ยน ไม่ใช้อารมณ์ใดๆทั้งสิ้น ดูแลเขาทั้งคู่เหมือนพรุ่งนี้จะเป็นวันสุดท้าย แต่ดันมีผู้ชายคนหนึ่งคุยกับแฟนผม อย่างมีความสุข ในใจผมคิดว่ามันก็ดีแล้วที่เขามีความสุข เขาคงไม่เชื่อใจผมอีกแล้ว แต่ผมกับเจ็บมากๆ เจ็บเหลือเกิน ผมกลับไม่มีความสุขเลยที่เห็นภาพแบบนี้ ผมยอมรับว่าผมมีความสุขที่สุดในชีวิตก็ตอนนี้ ตอนที่รู้ตัวว่า2คนนี้แหละ คือเป้าหมายในชีวิตของเรา อยากให้ทั้งคู่มีความสุข แต่ผมก็ทุกข์สุดๆที่เห็นเขามีคนอื่น ผมจะไม่ไปเปลี่ยนแปลงอะไรเธออีกแล้ว ผมอยากถามว่าผมควรคิดอย่างไรดีให้ผมมีทุกข์น่อยที่สุด ตอนนี้ทุกลมหายใจเข้าออกของผมเหมือนการโดนตะปูร้อนตอกกลางหัวใจตลอดเวลาที่เห็นภาพนั้น ผมทรมานมาก แต่แฟนผมไม่มีปัญหาอะไรทั้งสิ้นในตอนนี้ที่เราอยู่กันแบบนี้ ผมควรเปลี่ยนวิธีคิดวิธีมำของผมยังไง (คนที่คุยกับแฟนผมรู้ว่าแฟนผมมีครอบครัวแล้ว)
ปัญหาความรักในครอบครัว