ผมยกตัวอย่างถนนโลคัลโรดจากนิคมรถไฟ กม.11 สมัยก่อน ผมปั่นจักรยานจากสวนรถไฟไปศูนย์ราชการหรือรังสิตได้สะดวกปลอดภัย ลงทุนยกจักรยานขึ้นสะพานลอยคนข้ามแล้วเริ่มต้นปั่นจากนิคมรถไฟ กม.11 ใช้ถนนโลคัลโรดตรงไปวัดเสมียน งามวงศ์วาน หลักสี่ ยาวๆ ไปจนถึงเวิร์คพอยต์ รังสิต
แต่พอมีการสร้างทางรถไฟ ผมใช้เส้นทางขาเข้าเมืองพอผ่านวัดเสมียนตรงไปผ่านหมู่บ้านจัดสรร "บ้านกลางเมือง" จะมีทางลงทางด่วนอีก เรียกว่าถ้าเปิดใช้งานเต็มระบบ คนปั่นจักรยานคงไม่ต้องปั่นบนถนนเส้นนี้กันเลย มันจะกลายเป็นถนนที่สร้างไว้เพื่อรถยนต์เท่านั้น 
ปัญหาของการใช้จักรยานไม่ใช่เพราะอากาศร้อนแต่เพราะเขาไม่คิดเผื่อให้กับคนที่ใช้พาหนะอื่นเลย 
เวลาผมปั่นจักรยานไปทำงานต้องพยายามหาเส้นทางเลี่ยงแล้วเลี่ยงอีก ยอมปั่นอ้อม ยอมปั่นผ่านชุมชนทางปูนแคบๆ เต็มไปด้วยลูกระนาด ต้องคอยหลบจยย ที่ก็ใช้เหมือนกัน เช่น เส้นทางชุมชนจากหลังศูนย์ราชการมาออกสน.ทุ่งสองห้อง จนถึงทางชุมชนที่มาออกงามวงศ์วาน (ชุมชนวัดเทวสุนทร) 
ผมอยากให้รัฐสร้างทางจักรยานที่แยกเด็ดขาดจากถนนสายหลักเพื่อป้องกันจยย เข้าๆ ออกๆ ใช้ทางจกย เป็นทางด่วนหรือทางย้อนศรเพระาถ้าทำทางจกย ติดกับถนนสายหลัก จยย จะแอบเข้ามาใช้ได้ง่าย ต้องมีหมุดเสาป้องกันจยย แบบที่ต่างประเทศทำ
ทุกวันนี้ถนนปั่นจักรยานยากขึ้น หาถนนที่เหมาะยากขึ้น บางเส้นปั่นง่ายแต่พื้นผิวถนนห่วยแตก บางเส้นพื้นผิวถนนดีมากแต่ 4 เลน เจอทางร่วมทางแยก รถขับเร็ว รถขึ้นลงทางด่วน สะพานต่างระดับวงแหวน
ที่ชอบพูดกันว่าถนนไม่เหมาะกับจักรยาน ก็ทำไมไม่ทำให้เหมาะกับจักรยานด้วย ไม่ใช่ไล่ให้ไปปั่นในสวน เพราะคนใช้จักรยานด้วยจุดประสงค์อื่นๆ มีเยอะแยะ