เดี๋ยวนี้การคุยกันแบบไม่มีสถานะ อยากคุยก็คุย ไม่อยากคุยก็เหินห่าง หายไป มันเป็นเรื่องปกติแล้วเหรอคะ

เราเป็นผู้หญิงนะ

ถ้าคุณสงสัยจริงๆ ว่าทำไมเขาหยุดที่จะพยายามเข้าหาเรา ให้ลองทำใจให้เป็นกลาง ตัดเรื่องฉันเป็นผู้ญิง เขาเป็นผู้ชายออกไป เราและเขาเท่าเทียมกัน แล้วลองจินตนาการถึงความรู้สึกของผู้ชายคนนี้สักครั้ง แรงกระตุ้นของเขาหมดไปเพราะอะไร

เพราะเราให้เขาพยายามอยู่ฝ่ายเดียวหรือเปล่า?

เพราะเราไม่ค่อยได้ทำอะไรที่ส่งพลังดีๆ ให้เขาได้มีกำลังใจในการเข้าหาเราต่อไปเรื่อยๆ หรือเปล่า?

เพราะเขามีปัญหาในใจ แต่เราไม่เคยถามไถ่เขาหรือเปล่า?

เพราะเขาหันไปสนใจอย่างอื่นหรือคนอื่นหรือเปล่า? (ทั้งๆ ที่เราทำและเสมอต้นเสมอปลายกับเรื่องที่เอ่ยมาข้างบนแล้ว)

เพราะเราทำให้เขาคิดมากหรือไม่ไว้ใจเราหรือเปล่า? บางทีเราจะมั่นใจตลอดไม่ได้ว่าเราบริสุทธิ์ใจ ไม่ได้ทำอะไรผิดต่อเขา ก็ไม่เห็นต้องทำอะไร มันก็ไม่เชิงผิด แต่เราว่า การเอาใจใส่ความรู้สึกของอีกคนโดยที่เขาไม่ต้องร้องขอ มันก็เป็นส่วนมี่ช่วยเพิ่มความแข็งแรงให้กับความสัมพันธ์นะ ทำบ้าง ทำพอประมาณ ไม่มากไป ไม่น้อยไป เช่น บอกเขาหน่อยว่าจะยุ่งหลายชั่วโมง แล้วถ้าไม่ยุ่งแล้วก็แสดงความคิดถึงเขา เป็นผู้หญิงก็สามารถแสดงความรักที่มากขึ้นได้ ไม่ต้องอาย เป็นผู้หญิงก็สามารถเสมอต้นเสมอปลายได้แบบแมนๆ เหมือนผู้ชาย

เราเคยงอแง ไม่ค่อยมีเหตุผลหรือเปล่า นิดๆหน่อยๆ ก็น่ารักดีนะ เราเคยถามแฟน แต่ถ้าเริ่มมากไป เริ่มประชด อีกคนอาจจะเริ่มไม่สบายใจ

ได้แสดงออกบ้างไหมว่าเขาสำคัญกับเรานะ แม้จะอยู่ห่างกาย ห่างตา เขามีผลต่อความนึกคิดและการกระทำของเรา เขาเป็นจุดยึดเหนี่ยวความคิดของเรา


หรือว่าเขาเป็นคนที่เปลี่ยนไปโดยที่ไม่ว่าเราจะทำดีแค่ไหนก็ตาม อันนี้ไม่มีอะไรช่วยได้ ก็ให้ช่างเขาเถอะ ให้คุณรู้สึกดีกับตัวเองว่าคุณเป็นคนรัก/คนคุยที่ดี มีคุณภาพ เศร้าได้ เดี๋ยวก็หายค่ะ