คือเรื่องมีอยู่ว่าอย่างนี้นะครับ
วันนี้ 07/05/62
ผมเลี้ยงหมาไว้อยู่ตัวหนึ่งพันธ์ปอม ปกติผมก็เลี้ยงแกไว้ในบ้านบ้างนอกบ้านบ้างแต่เมื่อวานผมเอาน้องไว้นอกบ้านเพราะน้องไปเล่นดินมาเลยมัดไว้นอกบ้าน ก่อนจะนอนผมยังแอบมองอยู่น้องก็ยังปกติดี แต่ช่วงเช้าผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาช่วงราวๆหกโมงเช้า ได้ยินเสียงน้องเห่าดังเห่าไม่หยุดผิดปกติ จึงลุกขึ้นมาออกไปดูปรากฎว่าน้องโดนผึ้งรุมต่อยแบบเต็มหน้าเต็มตาเต็มปากเต็มหู ย้ำนะครับเต็มแบบเยอะมากๆ ผึ้งเกือบ 40-50 ตัว ผมเห็นดังนั้นเลยรีบอุ้มน้องเข้าไปหาแฟนในบ้านและรีบชวนกันออกมาหาหมอด้วยความขาดสติ จึงรีบขึ้นรถออกมาเลยกระเป๋าเงินก้ลืมไปหมด แต่โชคดีในความที่แฟนของผมยังมีสติเลยค้นหาข้อมูลการรักษาเบื้องต้นว่าให้เอาเหล็กในของผึ้งออก ระหว่างที่ผมขับรถออกไปแฟนผมก็คอยดึงเอาเหล็กในออกเรื่อยๆผมร้อนใจมากยอมรับเลยว่าขับรถเร็วแบบผิดปกติมาก บางคนที่ไม่เคยผูกพันกับหมาแมวอาจมองเป็นเรื่องแปลกแต่คนที่รักและผูกพันกับหมาแมวคงเข้าใจความรู้สึกผมดี ในระหว่างที่ขับรถไปเกือบจะถึง ร.พ.สัตว์เล็ก แฟนผมเอาเหล็กในออกมาได้ 20 กว่าอันแล้วแต่ ยังออกไม่ถึงครึ่งเลย ย้ำนะครับยังไม่ถึงครึ่งเลย (ความจริงจะแวะ ร.พ.แถวบ้านแต่ไม่มีที่ไหนเปิดเลยเลยหาข้อมูลเจอที่ร.พ.สัตว์เล็กเปิด 24ชั่วโมง) พอไปถึงผมก็รีบจอดรถแล้วรีบอุ้มน้องไปหาหมอเลย เข้าห้องฉุกเฉิน พอไปถึงเจอหมอคนหนึ่ง บอกหมอหมดครบทุกอย่างว่าน้องโดนผึ้งต่อยมา 40-50 กว่าตัวหรืออาจจะมากกว่านั้น ซึ่งตอนนั้นเหล็กในยังเหลืออยู่เต็มใบหน้าปากและหู ซึ่งก่อนมาผมเอาที่จุดสำคัญๆอย่างในตาลิ้นและปากออกเกือบหมดแล้ว บอกว่าน้องไม่ไหวแล้วอ่อนแรงมาก หมอพูดขึ้นมาเลยครับประโยคแรก หมอจะฉีดยาแก้แพ้ ให้น้ำเกลือ และเอายาไปกินนะ แต่เหล็กในหมอไม่เอาออกให้ให้เจ้าของเอาออกเอง ผมก็งง เอามารักษาก็จ่ายเงินทำไมถึงไม่เอาออกให้ แต่ด้วยความร้อนใจก็เลยบอกว่าได้ครับ หมอเดินหายไปซัก 20 นาที จากนั้นเดินเข้ามากับผู้ช่วยพยาบาล โกนขนขาข้างหน้าและเจาะเลือดไปตรวจระหว่างเจาะเลือดน้องหมาก้ไหลออกเหมือนยังทำไม่ค่อยชำนาญ พอเจาะเลือดเสร็จก็ให้น้ำเกลือ พอให้น้ำเกลือเสร็จก็ฉีดยาแก้แพ้ ด้วยความที่เราเป็นห่วงจึงถามหมอเพิ่มเติมว่าแล้ว น้องโดนต่อยมาเยอะมากรักษาแค่นี้จะพอหรอ หมอตอบกลับมาสั้นๆเลยว่า พอดีหมอจะออกเวรแล้ว หมอจะส่งต่อให้หมอคนต่อไปมารับดูต่อตอนนั้นเวลา หกโมงเกือบเจ็ดโมง หมอคนต่อไปเข้าเก้าโมง ด้วยความที่เราไว้ใจว่าถึงมือหมอแล้ว พอหมอให้น้ำเกลือเสร็จก็เดินหายไปเลย ผมกับแฟนจึงช่วยกันเอาเหล็กในน้องออกให้หมด จนประมาณแปดโมง พอดี ผมกับแฟนพึ่งเอาเหล็กในจากน้องออกหมด นับคร่าวๆได้เกือบ 40 อัน ซักแปปน้องก็ฉี่และถ่ายเป็นเลือดเป็นเกร็ดๆออกมา ด้วยความที่เหมือนน้องลุกไม่ไหวน้องเลยถ่ายอึเป็นก้อนออกมาด้วย พอประมาณแปดโมงเกือบแปดโมงครึ่งหมอก็เข้ามาแต่เป็นหมอตรวจอาการตาเข้ามาดูตาน้องก็บอกว่าตาชั้นนอกอักเสบและจะจ่ายยาให้ พอหมอตรวจตาเสร็จที่นี้ก็ตาหมอคนที่มาเปลี่ยนเวรเข้ามาก็มาบอกแค่ผลเลือดที่ตรวจไป บอกว่าผลเลือดปกติดีแต่มีเม็ดเลือดที่สร้างขึ้นมาใหม่และมันทำร้ายเม็ดเลือดอันอื่น ผมก็เลยเล่าอาการที่น้องเจอโดนผึ้งต่อยกี่ตัว มีเลือดออกไม่แน่ใจว่าจากจิ๋มหรือตูดน้อง ก็บอกว่าน้องอาจจะโดนต่อยมาเยอะมาก คือผมพึ่งบอกหมอไปว่า 40-50 ตัวหมอบอกว่าอาจจะเยอะมากคือ? แล้วหมอก็บอกว่าฉีดยาแก้แพ้ให้แล้วน้องดูดีขึ้นไม่มีอันตรายเดี๋ยวขอตรวจชีพจรแล้วก็เอาน้องกลับบ้านได้รอดูอาการ 2-3 วันไม่ดีขึ้นให้พามาดูอาการ แล้วคุณหมอก็ตรวจชีพจรบอกว่าปกติดี แล้วก็ให้เราอุ้มน้องออกมารอรับยา ในใจความจริงสงสัยมากว่าน้องโดนผึ้งต่อยมาเกือบยกรังนะ ฉีดยาแก้แพ้เข็มเดียวก้ให้กลับใช่หรอ แต่ด้วยความที่เราเชื่อว่าอยู่ในการวินิจฉัยของหมอแล้วเราก็ไว้ใจ ตอนออกมานั่งรอชำระเงินและรับยานั้น ผู้ช่วย หมอก็เดินตามออกมาวัดไข้น้องอีกที ลืมบอกไปครับครั้งแรกวัดไข้น้องอยู่ 106.5 อุณหภูมิหมาปกติอยู่ 102 เห็นหมอบอกมาแบบนั้น ก่อนที่หมอคนที่สองจะเข้ามาได้มีผู้ช่วยมาวัดไข้ให้อีกรอบแล้วหมอบอกว่าไข้ลดลงมาเหลือ 102 อุณหภูมิปกติแล้ว แต่ตอนที่นั่งรอแล้วหมอมาตรวจไข้อีกรอบเนื่องด้วยลืมหรืออะไรไม่แน่ใจ ผู้ช่วยบอกว่าไข้น้องขึ้นมาอีกแล้ว แต่ทางหมอก็ไม่พูดอะไร ไม่บอกว่าต้องรอดูอาการหรืออะไรบอกเดี๋ยวไข้จะลดลงไปเอง พอรับยาเสร็จพาน้องขึ้นรถ น้องก็เอาแต่จะนอนอย่างเดียวซึ่งในขณะนั้นคิดในใจว่าน้องจะเป็นไรหรือเปล่า แต่ในเมื่อหมอบอกว่าไม้เป็นไรจึงขับรถกลับบ้านปกติ บ้านผมอยู่ที่สันกำแพงครับไกลจาก ร.พ.นั้นมาก พอมาถึงบ้านน้องตัวอ่อนไม่มีแรงผมรีบเดินไปหยิบกระเป๋าเงิน แฟนผมตะโกนเข้ามาว่าน้องร้อง ผมเลยรีบวิ่งออกมาดูพออุ้มน้องขี้นมา น้องตะโกนร้องดังมากสุดเสียงในอ้อมแขนของผม เหมือนกับน้องจะบอกลาผมหลังจากบอกลาแฟนของผมไปแล้วพอน้องร้องครั้งสุดท้ายเหมือนใช้แรงเฮือกสุดท้ายเสร็จน้องก็หยุดหายใจไปเลย ตัวนิ่มไปเลยผมเลยรีบบอกแฟนผมไปสตาทรถไป ร.พ.สัตว์ใกล้บ้านที่ใกล้ที่สุดซึ่งตอนเช้าเค้าไม่เปิด พอไปถึงบอกว่าน้องนิ่งไปแล้ว หมอและพยาบาลที่นี่มาช่วยกันหมดเลยทุกคน 4-5 คนมาช่วยน้องหมดหมอบอกว่าเหงือกและลิ้นน้องเริ่มม่วงซีดแล้ว จะให้หมอช่วยอยู่ไหม ผมบอกว่าหมอช่วยลูกของผมด้วย หมอก็รีบใช้เครื่องช่วยออกซิเจนและฉีดยากระตุ้นหัวใจทันที หมอฉีดยาทั้งหมด 2 ครั้ง แต่น้องไปไม่กลับแล้ว คงเพราะ ทรมานมากๆ หมอที่ ร.พ.นี้แม้จะช่วยน้องไม่ได้แต่เค้าดูมีความกระตือรือล้นมาก ซึ่งตอนนี้น้องก็จากไปอย่างไม่กลับมาแล้ว วินาทีที่หมอให้ผมไปดูเครื่องวัดหัวใจมันนิ่ง ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริงๆ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ผมเลยอยากจะมาเตือนใจเพื่อนๆพี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอาคนไหนที่คิดจะพา สัตว์ที่ท่านรักไปรักษา ที่ ร.พ.สัตว์เล็กนี้ให้ท่านลองหาคลินิคอื่นหรือ ร.พ.อื่นๆดูก่อน เค้าอาจไม่ได้รักสัตว์ของท่านเหมือนที่ท่านรัก ผมอยากให้เคสของผมเป็นเคสสุดท้าย ซึ่งความจริงก็เป็นความผิดของผมเองด้วยส่วนหนึ่งที่เลือกไปรักษาที่ ร.พ.นี้ และผิดเองที่ไม่เฉลียวใจสักนิดว่าน้องอาการแย่มากน้องไม่ได้นอนพักแต่น้องนอนทรมานเพื่อข่มใจน้องอาจจะทนจนถึงที่สุดเพื่อมาตายที้บ้านก็ได้ เพื่อมาอยู่บ้านหลังนี้กับผมและแฟนเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อบอกลา ผมอยากจะฝากไปถึงหมอสองคนนั้นที่ ร.พ.สัตว์เล็กที่รักษาอาการหมาของผมว่า ถ้าคุณไม่ได้รักในอาชีพนี้จริงๆถ้าคุณไม่ได้รักสัตว์และพร้อมจะทุ่มเทเพื่อรักษาให้เค้าได้มีชีวิตต่อไปกับเจ้าของๆเค้าจริงผมขอให้คุณเปลี่ยนความคิดใหม่สักนิดเถอะ เค้าคือคนในครอบครัวของคนๆนั้นหนึ่งชีวิตนั้นอยู่ในมือคุณ ถ้าน้องไม่ไหวจริงๆหมอควรจะบอกเจ้าของให้รับรู้ ถ้าเกินกว่าที่จะแก้ปัญหาได้ให้รีบบอกเจ้าของเค้าจะได้หาที่อื่นรักษาได้อย่างทันท่วงที ไม่ใช่มาเล่นกับชีวิตสัตว์แบบนี้ หมอที่ ร.พ.ที่ผมพาน้องไปกระตุ้นหัวใจ ไปถึงเค้าตรวจให้หมดเลยในลิ้นปากลำคอตา ว่าน้องโดนเยอะทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกอาการด้วยซ้ำ แต่คุณกลับมองแค่ผิวเผินด้วยตาเปล่าแล้วรักษาเหมือนโดนผึ้งต่อย 3-4 ตัว ทั้งๆที่น้องโดนมา 40-50 ตัว ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมพาไปที่อื่นน้องจะรอดไหม แต่ผมมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าอย่างน้อยถ้าไปที่อื่นวันตายของน้องคงไม่ใช่วันนี้แน่ๆ อาจจะเป็นพรุ่งนี้มะรืนนี้แต่อย่างน้อยน้องก็ยังได้อยู่บนโลกนี้นานกว่านี้ เลยอยากจะมาเตือนทุกคน ถ้าไปฉีดวัคซีนก็ยังพอไปได้ครับ แต่ถ้าน้องถึงขึ้นป่วยหนักอุบัติเหตุ ไปที่อื่นเถอะครับถ้าคุณไม่อยากที่จะเสียครอบครัวของคุณไปเหมือนผม รักและคิดถึงหนูเสมอ EMMA.
R.I.P.
EMMA.
07/05/62 อายุได้ 3 เดือน 27วัน
เกิดวันที่ 16 มกราคม 2562
ตายเมื่อวันที่ 07 พฤษภาคม 2562
ร.พ.สัตว์เล็กเชียงใหม่ โรงพยาบาลหรือโรงฆ่าสัตว์?
วันนี้ 07/05/62
ผมเลี้ยงหมาไว้อยู่ตัวหนึ่งพันธ์ปอม ปกติผมก็เลี้ยงแกไว้ในบ้านบ้างนอกบ้านบ้างแต่เมื่อวานผมเอาน้องไว้นอกบ้านเพราะน้องไปเล่นดินมาเลยมัดไว้นอกบ้าน ก่อนจะนอนผมยังแอบมองอยู่น้องก็ยังปกติดี แต่ช่วงเช้าผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาช่วงราวๆหกโมงเช้า ได้ยินเสียงน้องเห่าดังเห่าไม่หยุดผิดปกติ จึงลุกขึ้นมาออกไปดูปรากฎว่าน้องโดนผึ้งรุมต่อยแบบเต็มหน้าเต็มตาเต็มปากเต็มหู ย้ำนะครับเต็มแบบเยอะมากๆ ผึ้งเกือบ 40-50 ตัว ผมเห็นดังนั้นเลยรีบอุ้มน้องเข้าไปหาแฟนในบ้านและรีบชวนกันออกมาหาหมอด้วยความขาดสติ จึงรีบขึ้นรถออกมาเลยกระเป๋าเงินก้ลืมไปหมด แต่โชคดีในความที่แฟนของผมยังมีสติเลยค้นหาข้อมูลการรักษาเบื้องต้นว่าให้เอาเหล็กในของผึ้งออก ระหว่างที่ผมขับรถออกไปแฟนผมก็คอยดึงเอาเหล็กในออกเรื่อยๆผมร้อนใจมากยอมรับเลยว่าขับรถเร็วแบบผิดปกติมาก บางคนที่ไม่เคยผูกพันกับหมาแมวอาจมองเป็นเรื่องแปลกแต่คนที่รักและผูกพันกับหมาแมวคงเข้าใจความรู้สึกผมดี ในระหว่างที่ขับรถไปเกือบจะถึง ร.พ.สัตว์เล็ก แฟนผมเอาเหล็กในออกมาได้ 20 กว่าอันแล้วแต่ ยังออกไม่ถึงครึ่งเลย ย้ำนะครับยังไม่ถึงครึ่งเลย (ความจริงจะแวะ ร.พ.แถวบ้านแต่ไม่มีที่ไหนเปิดเลยเลยหาข้อมูลเจอที่ร.พ.สัตว์เล็กเปิด 24ชั่วโมง) พอไปถึงผมก็รีบจอดรถแล้วรีบอุ้มน้องไปหาหมอเลย เข้าห้องฉุกเฉิน พอไปถึงเจอหมอคนหนึ่ง บอกหมอหมดครบทุกอย่างว่าน้องโดนผึ้งต่อยมา 40-50 กว่าตัวหรืออาจจะมากกว่านั้น ซึ่งตอนนั้นเหล็กในยังเหลืออยู่เต็มใบหน้าปากและหู ซึ่งก่อนมาผมเอาที่จุดสำคัญๆอย่างในตาลิ้นและปากออกเกือบหมดแล้ว บอกว่าน้องไม่ไหวแล้วอ่อนแรงมาก หมอพูดขึ้นมาเลยครับประโยคแรก หมอจะฉีดยาแก้แพ้ ให้น้ำเกลือ และเอายาไปกินนะ แต่เหล็กในหมอไม่เอาออกให้ให้เจ้าของเอาออกเอง ผมก็งง เอามารักษาก็จ่ายเงินทำไมถึงไม่เอาออกให้ แต่ด้วยความร้อนใจก็เลยบอกว่าได้ครับ หมอเดินหายไปซัก 20 นาที จากนั้นเดินเข้ามากับผู้ช่วยพยาบาล โกนขนขาข้างหน้าและเจาะเลือดไปตรวจระหว่างเจาะเลือดน้องหมาก้ไหลออกเหมือนยังทำไม่ค่อยชำนาญ พอเจาะเลือดเสร็จก็ให้น้ำเกลือ พอให้น้ำเกลือเสร็จก็ฉีดยาแก้แพ้ ด้วยความที่เราเป็นห่วงจึงถามหมอเพิ่มเติมว่าแล้ว น้องโดนต่อยมาเยอะมากรักษาแค่นี้จะพอหรอ หมอตอบกลับมาสั้นๆเลยว่า พอดีหมอจะออกเวรแล้ว หมอจะส่งต่อให้หมอคนต่อไปมารับดูต่อตอนนั้นเวลา หกโมงเกือบเจ็ดโมง หมอคนต่อไปเข้าเก้าโมง ด้วยความที่เราไว้ใจว่าถึงมือหมอแล้ว พอหมอให้น้ำเกลือเสร็จก็เดินหายไปเลย ผมกับแฟนจึงช่วยกันเอาเหล็กในน้องออกให้หมด จนประมาณแปดโมง พอดี ผมกับแฟนพึ่งเอาเหล็กในจากน้องออกหมด นับคร่าวๆได้เกือบ 40 อัน ซักแปปน้องก็ฉี่และถ่ายเป็นเลือดเป็นเกร็ดๆออกมา ด้วยความที่เหมือนน้องลุกไม่ไหวน้องเลยถ่ายอึเป็นก้อนออกมาด้วย พอประมาณแปดโมงเกือบแปดโมงครึ่งหมอก็เข้ามาแต่เป็นหมอตรวจอาการตาเข้ามาดูตาน้องก็บอกว่าตาชั้นนอกอักเสบและจะจ่ายยาให้ พอหมอตรวจตาเสร็จที่นี้ก็ตาหมอคนที่มาเปลี่ยนเวรเข้ามาก็มาบอกแค่ผลเลือดที่ตรวจไป บอกว่าผลเลือดปกติดีแต่มีเม็ดเลือดที่สร้างขึ้นมาใหม่และมันทำร้ายเม็ดเลือดอันอื่น ผมก็เลยเล่าอาการที่น้องเจอโดนผึ้งต่อยกี่ตัว มีเลือดออกไม่แน่ใจว่าจากจิ๋มหรือตูดน้อง ก็บอกว่าน้องอาจจะโดนต่อยมาเยอะมาก คือผมพึ่งบอกหมอไปว่า 40-50 ตัวหมอบอกว่าอาจจะเยอะมากคือ? แล้วหมอก็บอกว่าฉีดยาแก้แพ้ให้แล้วน้องดูดีขึ้นไม่มีอันตรายเดี๋ยวขอตรวจชีพจรแล้วก็เอาน้องกลับบ้านได้รอดูอาการ 2-3 วันไม่ดีขึ้นให้พามาดูอาการ แล้วคุณหมอก็ตรวจชีพจรบอกว่าปกติดี แล้วก็ให้เราอุ้มน้องออกมารอรับยา ในใจความจริงสงสัยมากว่าน้องโดนผึ้งต่อยมาเกือบยกรังนะ ฉีดยาแก้แพ้เข็มเดียวก้ให้กลับใช่หรอ แต่ด้วยความที่เราเชื่อว่าอยู่ในการวินิจฉัยของหมอแล้วเราก็ไว้ใจ ตอนออกมานั่งรอชำระเงินและรับยานั้น ผู้ช่วย หมอก็เดินตามออกมาวัดไข้น้องอีกที ลืมบอกไปครับครั้งแรกวัดไข้น้องอยู่ 106.5 อุณหภูมิหมาปกติอยู่ 102 เห็นหมอบอกมาแบบนั้น ก่อนที่หมอคนที่สองจะเข้ามาได้มีผู้ช่วยมาวัดไข้ให้อีกรอบแล้วหมอบอกว่าไข้ลดลงมาเหลือ 102 อุณหภูมิปกติแล้ว แต่ตอนที่นั่งรอแล้วหมอมาตรวจไข้อีกรอบเนื่องด้วยลืมหรืออะไรไม่แน่ใจ ผู้ช่วยบอกว่าไข้น้องขึ้นมาอีกแล้ว แต่ทางหมอก็ไม่พูดอะไร ไม่บอกว่าต้องรอดูอาการหรืออะไรบอกเดี๋ยวไข้จะลดลงไปเอง พอรับยาเสร็จพาน้องขึ้นรถ น้องก็เอาแต่จะนอนอย่างเดียวซึ่งในขณะนั้นคิดในใจว่าน้องจะเป็นไรหรือเปล่า แต่ในเมื่อหมอบอกว่าไม้เป็นไรจึงขับรถกลับบ้านปกติ บ้านผมอยู่ที่สันกำแพงครับไกลจาก ร.พ.นั้นมาก พอมาถึงบ้านน้องตัวอ่อนไม่มีแรงผมรีบเดินไปหยิบกระเป๋าเงิน แฟนผมตะโกนเข้ามาว่าน้องร้อง ผมเลยรีบวิ่งออกมาดูพออุ้มน้องขี้นมา น้องตะโกนร้องดังมากสุดเสียงในอ้อมแขนของผม เหมือนกับน้องจะบอกลาผมหลังจากบอกลาแฟนของผมไปแล้วพอน้องร้องครั้งสุดท้ายเหมือนใช้แรงเฮือกสุดท้ายเสร็จน้องก็หยุดหายใจไปเลย ตัวนิ่มไปเลยผมเลยรีบบอกแฟนผมไปสตาทรถไป ร.พ.สัตว์ใกล้บ้านที่ใกล้ที่สุดซึ่งตอนเช้าเค้าไม่เปิด พอไปถึงบอกว่าน้องนิ่งไปแล้ว หมอและพยาบาลที่นี่มาช่วยกันหมดเลยทุกคน 4-5 คนมาช่วยน้องหมดหมอบอกว่าเหงือกและลิ้นน้องเริ่มม่วงซีดแล้ว จะให้หมอช่วยอยู่ไหม ผมบอกว่าหมอช่วยลูกของผมด้วย หมอก็รีบใช้เครื่องช่วยออกซิเจนและฉีดยากระตุ้นหัวใจทันที หมอฉีดยาทั้งหมด 2 ครั้ง แต่น้องไปไม่กลับแล้ว คงเพราะ ทรมานมากๆ หมอที่ ร.พ.นี้แม้จะช่วยน้องไม่ได้แต่เค้าดูมีความกระตือรือล้นมาก ซึ่งตอนนี้น้องก็จากไปอย่างไม่กลับมาแล้ว วินาทีที่หมอให้ผมไปดูเครื่องวัดหัวใจมันนิ่ง ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวจริงๆ มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก ผมเลยอยากจะมาเตือนใจเพื่อนๆพี่ๆน้องๆลุงป้าน้าอาคนไหนที่คิดจะพา สัตว์ที่ท่านรักไปรักษา ที่ ร.พ.สัตว์เล็กนี้ให้ท่านลองหาคลินิคอื่นหรือ ร.พ.อื่นๆดูก่อน เค้าอาจไม่ได้รักสัตว์ของท่านเหมือนที่ท่านรัก ผมอยากให้เคสของผมเป็นเคสสุดท้าย ซึ่งความจริงก็เป็นความผิดของผมเองด้วยส่วนหนึ่งที่เลือกไปรักษาที่ ร.พ.นี้ และผิดเองที่ไม่เฉลียวใจสักนิดว่าน้องอาการแย่มากน้องไม่ได้นอนพักแต่น้องนอนทรมานเพื่อข่มใจน้องอาจจะทนจนถึงที่สุดเพื่อมาตายที้บ้านก็ได้ เพื่อมาอยู่บ้านหลังนี้กับผมและแฟนเป็นครั้งสุดท้ายเพื่อบอกลา ผมอยากจะฝากไปถึงหมอสองคนนั้นที่ ร.พ.สัตว์เล็กที่รักษาอาการหมาของผมว่า ถ้าคุณไม่ได้รักในอาชีพนี้จริงๆถ้าคุณไม่ได้รักสัตว์และพร้อมจะทุ่มเทเพื่อรักษาให้เค้าได้มีชีวิตต่อไปกับเจ้าของๆเค้าจริงผมขอให้คุณเปลี่ยนความคิดใหม่สักนิดเถอะ เค้าคือคนในครอบครัวของคนๆนั้นหนึ่งชีวิตนั้นอยู่ในมือคุณ ถ้าน้องไม่ไหวจริงๆหมอควรจะบอกเจ้าของให้รับรู้ ถ้าเกินกว่าที่จะแก้ปัญหาได้ให้รีบบอกเจ้าของเค้าจะได้หาที่อื่นรักษาได้อย่างทันท่วงที ไม่ใช่มาเล่นกับชีวิตสัตว์แบบนี้ หมอที่ ร.พ.ที่ผมพาน้องไปกระตุ้นหัวใจ ไปถึงเค้าตรวจให้หมดเลยในลิ้นปากลำคอตา ว่าน้องโดนเยอะทั้งๆที่ยังไม่ได้บอกอาการด้วยซ้ำ แต่คุณกลับมองแค่ผิวเผินด้วยตาเปล่าแล้วรักษาเหมือนโดนผึ้งต่อย 3-4 ตัว ทั้งๆที่น้องโดนมา 40-50 ตัว ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมพาไปที่อื่นน้องจะรอดไหม แต่ผมมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าอย่างน้อยถ้าไปที่อื่นวันตายของน้องคงไม่ใช่วันนี้แน่ๆ อาจจะเป็นพรุ่งนี้มะรืนนี้แต่อย่างน้อยน้องก็ยังได้อยู่บนโลกนี้นานกว่านี้ เลยอยากจะมาเตือนทุกคน ถ้าไปฉีดวัคซีนก็ยังพอไปได้ครับ แต่ถ้าน้องถึงขึ้นป่วยหนักอุบัติเหตุ ไปที่อื่นเถอะครับถ้าคุณไม่อยากที่จะเสียครอบครัวของคุณไปเหมือนผม รักและคิดถึงหนูเสมอ EMMA.
R.I.P.
EMMA.
07/05/62 อายุได้ 3 เดือน 27วัน
เกิดวันที่ 16 มกราคม 2562
ตายเมื่อวันที่ 07 พฤษภาคม 2562