เรื่องมีอยู่ว่าภรรยาของผมแต่งงานกับผมมา หนึ่งปี นับแต่วันแรกที่เรา แต่งงานกันเธอก็เปลี่ยนไปความเฉยชา ที่มีมากขึ้น และวันนึงเธอก็บอกกับผมว่า เธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเหมือนเก่าแล้ว แต่ยังรักอยู่เธอให้เหตุผลว่าผมดีกับเธอทุกอย่าง เสมอต้นเสมอปลาย จนถึงวันนี้ ผมเองรู้สึกชีวิตพังทลาย เพราะตลอดเวลาที่คบกัน ผมให้เธอทุกอย่างรถ บ้าน และทุก ๆ อย่างที่เธอต้องการ เนื่องจากเราแต่งงานกันมาเราไม่เคยอยู่ด้วยกันเลยผมอยาไปหาเขาก็ไม่ให้ผมไป ผมทำได้แค่รอเธอกลับมา เคยแอบไปหาแต่เธอโกรธผมมาก เธอบอกว่าเธอจะคืนเงินให้จำนวนนึง เป็นเงินตลอดเวลาที่ผมให้เธอ ที่คบกัน 8 ปี เธอจะให้ผม 50000 ผมบอกกับเธอว่า รถที่ผมซื้อให้ผมไม่เคยได้ขับหรือแตะต้องเลยแม่ผมไม่สบายผมต้องเรียกแท็กซี่ไปรับ ผมบอกว่าถ้าคิดจะคืนผมขอเงินส่วนที่ดาว และ และครึ่งนึงของที่ผมผ่อนไปทั้งหมด รวม ๆ ก็ประมาณ 4 แสนบาท ผมบอกงั้นผมขอแค่ 2 แสนบาทเพื่อที่ผมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ซื้อบ้านใหม่เพราะเมื่อเธอคิดจะทิ้งผมชีวิตผมก็คือ 0 เพราะทรัพสินทุกอย่างเป็นชื่อเขา เราไม่ได้จดทะเบียนกัน ผมทำทุกอย่างเพราะคิดว่านี่คือการสร้างครอบครัว ผมไม่กินเหล้าสูบบุรี่ไม่เที่ยว ไม่ติดเพื่อน ไม่เจ้าชู่ ทำงานเย็นกลับบ้านกินข้าวบ้าน กลางวันก็เอากับข้าวที่แม่เขาทำไปกินที่ทำงาน แต่สุดท้ายผมโดนลอยแพ พอเธอเห็นจำนวนเงินเธอก็บอกกับผมว่า แล้วเขาจะทำยังไง ต้องใช้ชีวิต ใช้หนี้เหรอเนื่องจากตลอดเวลา ที่คบกันผมไม่เคยสร้างหนี้ ที่ไม่จำเป็นมาตลอด เพราะภาระค่าใช้จ่ายภรรยาผม ก็มากแต่ส่วนใหญ่เป็นหนี้สินที่ไม่เกิดประโยชน์ใด ๆ เลยซึ่งผมเตือนเธอมาเสมอ แต่เธอก็ไม่ฟังเธอบอกเงินของเธอเธอจัดการเอง แต่ก็มาเอาที่ผมเสมอ เวลาที่ไม่พอ ทุก ๆ เดือนผมเหลือเงินติดตั้วเดือนละ 2-3 พันเท่านั้นสำหรับเติมน้ำมันรถเครื่อง และกินใช้ส่วนตัว ผมให้เธอใช้รถยนเพราะกลัวอันตราย อยากถามความเห็นว่า ผมควรจัดการอย่างไร เธอบอกกับผมได้แค่เธอยังรักผม และผมก็เป็นคนดีในชีวิตเขามาก แต่เส้นทางไม่ บรรจบกันไม่ใช่ผมไม่พยายามผมเคยเสนอว่า ผมจะย้ายตามเธอไป ผมมีงานที่ทำที่ไหนก็ได้แต่เธอก็ไม่ยอม ผมพบกับความเย็นชามาตลอดเธอแทบจะไม่คุยกับผม ไม่เคยโทรหาตลอดเวลาที่แต่งงานผมโทรไปเธอก็ไม่รับ บอกเสมอว่า ไม่ว่าง และง่วงนอน

ผมจนปัญญาครับ มีใครมีความเห็นไหมช่วยแนะนำผมหน่อย