เราต้องเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่างหรอครับ
ตามหัวข้อที่ตั้งเลยครับ
ก่อนอื่นขอบอกว่าผมไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรหรอกน้ะครับ แต่ก็ไม่ใช่ถึงขั้นเลวน่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าที่ผมเป็นคนแบบนี้เพราะสันดานผมเองหรือการที่ผมโตมาแแบบนี้... บ้านผมสอนลูกใช้วิถีแบบลูกผู้ชาย ถ้าไม่เชื่อฟังก็จะใช้กำลังสอนคำพูดที่รุนแรง ๆกูๆ ใช้งานกันจนมือแตกไปข้าง จะออกไปเที่ยวเตรเหมือนเด็กคนอื่นไม่ได้ จะไปใหนสักครั้งไม่ใช่เรื่องง่าย จะไม่มีคำพูดหวานๆเหมือนครอบครัวคนอื่นเขาหรอกครับ แต่มันก็เป็นวิธีที่ถูกอย่างหนึ่งถ้าสิ่งที่ผมทำมันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง ที่ทำให้ผมโตเป็นคนได้ทุกวันนี้ แต่มันเป็นเหมือนดาบสองคม เพราะในบางครั้งที่เราไม่ผิด ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่วิธีการสอนเป็นวิธีเดิมลองนึกความรู้สึกที่ต้องได้รับดูสิครับว่าผมจะรู้สึกยังไง(มันไม่แฟร์เลยอ้ะ) แล้วจะไม่มีใครในบ้านเข้าข้างทั้งนั้น ยิ่งถ้าผมเถียงกับแม่ พ่อผมจะชวนตีกับผมทันที โดยไม่สนว่าผม ถูกหรือผิด จะอธิบายเหตุผลก็กลายเป็นเถียงซ้ะงั้น เราชักสีหน้าเขาก็ไม่พอใจ (ถามหน่อยสิ้ครับใครมันจะยิ้มออก) ล่าสุดผมทำงานมาทั้งวันข้าวปลาก็ไม่ได้กินทั้งวันเหนื่อยเลยงีบหลับ สักแปบ พอใกล้จะค่ำแม่ก็ขึ้นมาอาละวาด "ป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก นิมันไม่ได้เรื่อง เหนื่อย 
ไรหนักหนา เรียกตั้งนานล้ะยังไม่ตื่นอีก"พอเราบอกว่า ไม่ได้ยิน แล้วจะโวยวายทำไม เรายังไม่ได้ทำอะไรผิดเลย พ่อก็ตะโกนมาว่า"ลงมาต่อยกับกูมา เถียงพ่อเถียงแม่ ไอ้ลูก......" แว็บแรกที่ได้ยินเสียงพ่อแอบคิดว่าพ่ออาจเข้าใจเราแต่พ่อแกพูดเท่านั้นแหละ ความรุ้สึกผมพังไปทุกวัน
อีกอย่างสังคมบ้านเรา เป็นเหมือนว่า พ่อแม่ถูกเสมอ ผู้ใหญ่ตักเตือนเด็กได้ด่าได้ว่าได้แต่เด็กห้ามชักสีหน้าหรืออธิบาย ออกความเห็นใดๆทั้งสิ้น หรือเพราะลึกๆแล้วผู้ใหญ่ก็ไม่ชอบให้ใครมาวิจารณ์ ติเตียน เหมือนกันแล้วทำไมถึงยังสอนเด็กแบบนี้ ถ้าในเมื่อคุณอาบน้ำร้อนมาก่อนคุณก็ต้องเข้าใจความรุ้สึกนั้นดี เพราะคุณก็คนเราก็คน จะอายุเท่าไหร่ เกิด เด็ก จนแก่ตาย ทุกคนพบเจอประสบการณ์ต่างกันไป ความลำบากในแต่ละยุคต่างออกไป มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะเข้าใจ หรือรุ้ไปทุกเรื่องได้ เพราะงั้นสำหรับผมคุณก็ไม่ได้ถูกเสมอไปหรอก แค่คุณยอมรับฟังความคิดเห็นของเด็กพึ่งโตอย่างผมไม่ได้คับ ทุกคนเกิดมาเป็นผ้าขาว แล้วแต่ว่าใครจะเปลี่ยนผ้าขาวให้มีสีสันหรือดำเทาอย่างไร นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวผม เพื่อนๆมีความคิดเห็นที่ต่างไปอย่างไรครับ หรือมีวิธีให้ผมใช้ชีวิตยังไง เห็นด้วยหรือไม่อย่างไรบอกมาได้น่ะครับ
.-นี้เป็นแค่เรื่องราวเพียงน้อยนิดในชีวิต ยังมีอีกเยอะที่ผมต้องเจอแต่คงเล่ากันไม่หมด .
เราต้องเชื่อฟังพ่อแม่ทุกอย่างหรอครับ
ก่อนอื่นขอบอกว่าผมไม่ใช่คนเรียบร้อยอะไรหรอกน้ะครับ แต่ก็ไม่ใช่ถึงขั้นเลวน่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าที่ผมเป็นคนแบบนี้เพราะสันดานผมเองหรือการที่ผมโตมาแแบบนี้... บ้านผมสอนลูกใช้วิถีแบบลูกผู้ชาย ถ้าไม่เชื่อฟังก็จะใช้กำลังสอนคำพูดที่รุนแรง ๆกูๆ ใช้งานกันจนมือแตกไปข้าง จะออกไปเที่ยวเตรเหมือนเด็กคนอื่นไม่ได้ จะไปใหนสักครั้งไม่ใช่เรื่องง่าย จะไม่มีคำพูดหวานๆเหมือนครอบครัวคนอื่นเขาหรอกครับ แต่มันก็เป็นวิธีที่ถูกอย่างหนึ่งถ้าสิ่งที่ผมทำมันเป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้อง ที่ทำให้ผมโตเป็นคนได้ทุกวันนี้ แต่มันเป็นเหมือนดาบสองคม เพราะในบางครั้งที่เราไม่ผิด ไม่ได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่วิธีการสอนเป็นวิธีเดิมลองนึกความรู้สึกที่ต้องได้รับดูสิครับว่าผมจะรู้สึกยังไง(มันไม่แฟร์เลยอ้ะ) แล้วจะไม่มีใครในบ้านเข้าข้างทั้งนั้น ยิ่งถ้าผมเถียงกับแม่ พ่อผมจะชวนตีกับผมทันที โดยไม่สนว่าผม ถูกหรือผิด จะอธิบายเหตุผลก็กลายเป็นเถียงซ้ะงั้น เราชักสีหน้าเขาก็ไม่พอใจ (ถามหน่อยสิ้ครับใครมันจะยิ้มออก) ล่าสุดผมทำงานมาทั้งวันข้าวปลาก็ไม่ได้กินทั้งวันเหนื่อยเลยงีบหลับ สักแปบ พอใกล้จะค่ำแม่ก็ขึ้นมาอาละวาด "ป่านนี้ยังไม่ตื่นอีก นิมันไม่ได้เรื่อง เหนื่อย
อีกอย่างสังคมบ้านเรา เป็นเหมือนว่า พ่อแม่ถูกเสมอ ผู้ใหญ่ตักเตือนเด็กได้ด่าได้ว่าได้แต่เด็กห้ามชักสีหน้าหรืออธิบาย ออกความเห็นใดๆทั้งสิ้น หรือเพราะลึกๆแล้วผู้ใหญ่ก็ไม่ชอบให้ใครมาวิจารณ์ ติเตียน เหมือนกันแล้วทำไมถึงยังสอนเด็กแบบนี้ ถ้าในเมื่อคุณอาบน้ำร้อนมาก่อนคุณก็ต้องเข้าใจความรุ้สึกนั้นดี เพราะคุณก็คนเราก็คน จะอายุเท่าไหร่ เกิด เด็ก จนแก่ตาย ทุกคนพบเจอประสบการณ์ต่างกันไป ความลำบากในแต่ละยุคต่างออกไป มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คุณจะเข้าใจ หรือรุ้ไปทุกเรื่องได้ เพราะงั้นสำหรับผมคุณก็ไม่ได้ถูกเสมอไปหรอก แค่คุณยอมรับฟังความคิดเห็นของเด็กพึ่งโตอย่างผมไม่ได้คับ ทุกคนเกิดมาเป็นผ้าขาว แล้วแต่ว่าใครจะเปลี่ยนผ้าขาวให้มีสีสันหรือดำเทาอย่างไร นี้เป็นเพียงความคิดเห็นส่วนตัวผม เพื่อนๆมีความคิดเห็นที่ต่างไปอย่างไรครับ หรือมีวิธีให้ผมใช้ชีวิตยังไง เห็นด้วยหรือไม่อย่างไรบอกมาได้น่ะครับ
.-นี้เป็นแค่เรื่องราวเพียงน้อยนิดในชีวิต ยังมีอีกเยอะที่ผมต้องเจอแต่คงเล่ากันไม่หมด .