สวัสดีค่ะทุกคน
เรามีเรื่องอยากมาเล่าและขอความเห็นพร้อมคำแนะนำจากทุกคนค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกับแฟน เราเป็นคนหัวแข็งมาก(เราเป็นผู้หญิงนะคะ)แบบผู้ชายเลย ชอบท้า ชอบยั่วโมโหแฟนด้วยคำพูดธรรมดาๆแต่ทิ่มแทงจิตใจประมาณว่ากวนทีนล่ะค่ะ
แฟนเราอายุมากกว่าเรา2ปีค่ะ เขาเป็นคนต่างชาติมาแลกเปลี่ยนที่ไทยและกำลังจะจบ พอจบเขาก็จะกลับประเทศทันทีที่ธุระของเขาเสร็จสิ้นโดยจะทิ้งเราไว้ตรงนี้(ด้วยเหตุผลว่าอยู่ไกล ทำอะไรก็ไม่ได้ เป็นห่วงก็มาดูแลไม่ได้ เขาไม่อยากมีใยห่วง เพราะเขาอยากทำอาชีพทหารโดยเมื่อเข้ากองทัพแล้วก็จะต้องตัดขาดกับโลกภายนอกไปเลยค่ะ)
ดังนั้นเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกันก็เริ่มน้อยลงทุกที แถมยังมาทะเลาะกันใหญ่แบบคราวนี้ด้วยค่ะ คราวก่อนๆก็ถือว่าใหญ่นะคะ คือ ทะเลาะกันบ่อยขึ้น สภานการณ์ตอนทะเลาะก็เริ่มรุนแรงขึ้นๆทุกทีจากที่แค่ทะเลาะเบาๆแทนตัวด้วยคุณ/เรา(เขาพูดไทยเก่งมากค่ะ)ก็เริ่มขึ้นเสียงดังโดยเริ่มแรกเลยที่ขึ้นเสียงคือเขาเราก็ได้แต่บอกว่าเบาๆหน่อยเกรงใจเพื่อนบ้าน เขาก็ยังคงเสียงดังแล้วด้วยความที่เราหัวแข็งและใจร้อนมากเวลาโกรธก็กลายเป็นอสุรกายถึงกับอาจฆ่าคนตายได้ง่ายๆเลยค่ะ(แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นนั้น)
ต่อมาทะเลาะกันทีไรแล้วเราเถียงตอบเราไม่ยอม ทำให้เขาโมโหเขาก็เริ่มใช้กำลังกับเราอย่างรุนแรง ทุ่มเราลงเตียงไม่ยั้งมือ(ทุ่มแบบมวยปล้ำเลยนะคะ เพราะเขามีทักษะยูโด/ยูยิตสุด้วย) เขาถามให้เราตอบ เราไม่ตอบ/ตอบแบบยั่วๆอารมณ์แล้วเขาก็เริ่มบิดแขน รัดคอ ล็อคคอเรา ทำร้ายสารพัด แต่ไม่ใช่ตบหน้า ไม่มีสิ่งของมาขว้างปา แต่คือทำร้ายร่างกายเราโดยตรง ตอนแรกๆของการทะเลาะที่เขาเริ่มทำแบบนี้ก็ยังไม่รุนแรงเท่าไหร่ แต่นับวันทะเลาะกันเรื่อยๆความรุนแรงมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เราก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมเราต้องแข็งข้อกับเขาขนาดนั้น ยอมๆเขาบ้างหน่อยก็ได้ แต่นะ..สุดท้ายก็กลายเป็นเราที่ผิดอยู่ดี แต่เหมือนเขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองผิดสักอย่างเลย
พอเป็นแบบนั้น เขาทำร้ายร่างกายเราเรื่อยๆทุกครั้งที่ทะเลาะ ความรู้สึก/ความอดทนที่มีต่อเขาสำหรับเรามันก็เริ่มหมดลง เราเริ่มเฉยชา เริ่มไม่สนใจเขามากขึ้น(ยกเว้นเรื่องเขาชอบทักไปคุยกับสาวๆ อันนี้เราเลิกสนใจไม่ได้จริงๆค่ะ เราเป็นคนขี้หวงมาก หึงมาก กลัวว่าเขาจะไปมีใจให้คนอื่น พอเห็นแค่เขาคุยกับผญ.คนอื่นที่แปลกๆหน้าที่ไม่ใช่คุยกันประจำอยู่แล้ว เราก็เริ่มคิดมาก กลัวเขาไปมีใจให้กับผู้หญิงคนอื่น แล้วเราก็เก็บมาคิดมามโนไปไกลแล้วประชดเขา(นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เราทะเลาะ))
แต่พอทะเลาะกันเสร็จเขาก็จะมาแบบโอ๋ๆ เห็นไหมเรารักกันดีกว่า? หรือทะเลาะกันดีกว่า? เขาอยากให้เราเป็นผู้ใหญ่และใจเย็นมากกว่านี้(เมื่อก่อนเราชอบโพสต์เฟซบุ๊คบอกเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดกับตัวเอง และนั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่พอใจเราเองก็ไม่พอใจตัวเองเหมือนกัน เขาบอกให้เราแก้เราก็ตัดสินใจแก้เปลี่ยนเพื่อตัวเราเอง แต่ทว่าดูท่าเขาคงมองไม่เห็น55)
จนกระทั่งล่าสุด! เรากลับจากทำงานพาร์ทไทม์แล้วอารมณ์ไม่ดีเพราะเอาเรื่องเขาไปมโนว่าเขาจะแอบคุยกับใคร คือวันนั้นเขาโพสต์เฟซบุ๊กเนื้อหาขำๆประมาณแบบหาคนทำรายงานให้ เพราะเขาไม่ไว้ใจกลัวว่าเราจะแกล้งทำให้เขาไม่จบ แล้วทีนี้มีผญ.คนหนึ่งซึ่งเขาเคยคุยกันในขณะที่ก็เรานี่แหละมาไลค์ทั้งที่ปกติไม่ได้ไลค์ แต่ไม่ได้ไลค์โพสต์เดียวค่ะ!! ไลค์หลายๆโพสต์(จะไม่ให้คิดว่าอ่อยได้ไง?) เพราะก่อนหน้าได้บังเอิญไปเจอกันที่ห้องอ่านหนังสือในม. แล้วตอนจะกลับแล้วนางก็แอบส่งสายตามาให้แฟนเราจ้าทั้งๆที่แฟนตัวเองก็นั่งอยู่ข้างๆ แฟนเราก็พูดกับเขาเบาๆ "กลับแล้ว" ประมาณแบบเหมือนแอบกันอ่ะ เขาก็ไม่ได้แนะนำเรากับผญ.คนนั้นโดยตรงนะ แต่ก็บอกว่าคนนี้คือใคร/คุณจำได้ไหม(เราจำได้ขึ้นใจในขณะที่เขาจำชื่อผญ.คนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำไม่รู้ว่าโกหกหรือเปล่า555)
นั่นแหละ.. เราก็มโนไปกลัวผญ.คนนั้นทักมาคุย(ยิ่งดู....มากอยู่ อิอิ)หรือกลัวคนของเราทักไปคุยว่าแบบมีอะไรหรือเปล่า ทำไมไลค์เยอะจังแล้วก็เริ่มคุยกัน(จริงๆมันก็ปกติ แต่เราขึ้หึงมากไง) ทีนี้กลับห้องมาเราก็เงียบๆ เขามาพูดด้วยเราก็ยิ้มๆพูดด้วยปกติแล้วเดินไปนั่งอยู่ระเบียงหน้าห้อง แต่ก็เก็บอาการไม่อยู่เขารู้ว่าเราอารมณ์เสีย เขาก็ถามเป็นอะไร บอกเขาสิ เราก็เงียบ..แล้วบอกว่าอย่ามาคุยกับเราตอนนี้เราอารมณ์ไม่ดี เขากัถามต่อโกรธเรื่องอะไร เป็นบ้าอะไรอีก เราก็เงียบ ก็บอกไปบางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้ บางเรื่องไม่พูดดีกว่าแบบที่เธอเคยบอก แล้วทีนี้ไม่รู้เขาโกรธอะไรเราก็คุยด้วยดีๆ เขาก็เริ่มเขกหัวเราแรงอยู่นะนึกว่าเล่นๆแต่ไม่ใช่เขาเอาจริง! ก็ถามเราอีกเราก็เงียบ แล้วเขาก็อุ้มลากเราเข้าห้องแบบไม่กลัวว่าตัวเราจะโดนอะไรบาดอะไรชนไหมเลยเพื่อนบ้านก็อยู่ข้างๆก็เห็น
เขาลากเราเข้ามาแล้วเหวี่ยงลงเตียงหนักๆแบบในละคร คงลากเข้ามาหาเรื่องโดยตรงเลยล่ะมั้งดูๆแล้ว แล้วก็พูดถึงเรื่องงานเขาที่ขอให้เราทำให้ หาเรื่องว่าจะทำให้เมื่อไหร่ จะเสร็จไหม จะแกล้งไม่ให้เขาจบเพื่อจะให้เขาอยู่ที่นี่ต่อเหรอ เราก็บอกว่าเราจะทำงานทุกอย่าง(รวมงานเขาด้วย)ให้เสร็จในสัปดาห์นี้ ตอนนั้นคือวันเสาร์แล้วเราเพิ่งทำงานตัวเองเสร็จวันศุกร์ สัปดาห์ต่อไปก็ไฟนอลแล้ว แล้วก็เรื่องนั้นเรื่องนี้หามาว่า ว่าเราบ้าไม่มีสติ แบบนั้นแบบนี้ พอเราเถียงคืนเขาก็ใช้กำลัง ทำร้ายแบบนั้นแบบนี้กับเรา ล็อคคอ ล็อคตัว บิดแขน จี้แขน ทำทุกอย่างให้เราเจ็บให้เรายอม ให้เราสำนึกผิด(ทั้งที่เราผิดอะไร เพื่อนช่วยบอกหน่อยนะคะเผื่อเราไม่ได้มองเห็นจริงๆ🙏) ก็หาว่าเราผิดให้ขอโทษเราก็ขอโทษไปให้มันจบๆ แต่เขาก็ไม่จบ เรารู้เขาคงเสียใจแหละที่อยู่เขามาคุยด้วยดีๆ เอาขนมเอานมไปให้ที่ทำงาน แต่กลับมาเราก็หน้าบึ้งใส่ เราขอโทษ แต่ไม่รู้ทำไมต้องทำกับเราขนาดนี้
เขาตัดพ้อ ไม่อยากอยู่กับเราแล้วแบบนั้นแบบนี้ จะเลิกกับเรา เรานิสัยไม่ดี(ใช่ เรานิสัยไม่ดีจริงๆ ชอบประชด ชอบมโน แต่ก็เพราะพฤติกรรมเขาส่อเราถึงได้คิด และอีกอย่างเราก็ปล่อยวางไม่ได้เองแหละ เรื่องอดีตเราก็เก็บมาคิดมาประชดได้เรื่อยๆ เขาก็คงอดทนมาก ไม่รู้รักเรามากขนาดไหนถึงได้ยอมทนอยู่กับเราขนาดนี้ ขอบคุณเขา รักเขา แต่ก็เกลียดเขาด้วยเช่นกัน)
ทะเลาะกันแล้วก็ต่างคนต่างเงียบ เราเลยจะออกไปข้างนอกเพราะอึดอัดใจ เขาพูดขึ้นว่า "คุณมาทำผมโกรธแบบนี้ แล้วก็จะปล่อยผมไว้แบบนี้ใช่ไหม? ผมรอคุณกินข้าว แต่ถ้าคุณเก่งคุณก็ไปเถอะ" เรารู้สึกผิดมากเลยตัดสินใจยังอยู่ต่อในห้อง สองคนนอนลงข้างๆกันมือก่ายหน้าผาก เราใส่หูฟังด้วย เขาถอดออกแล้วข้างหนึ่งเพื่อให้เราฟังเขาพูดแต่เราแอบใส่คืนเปิดเพลงดังๆเพราะกลัวตัวเองทนฟังสิ่งที่จะได้ยินไม่ได้ไม่อยากได้ยินเขาบอกเลิก เลยไม่รู้เขาพูดอะไรบ้าง (เขาก็ขอเลิกจริงๆแหละ) แล้วเขาก็จะออกจากห้องไปทำงานของตัวเองเอง เราก็ขวางทางสักพักแต่สุดท้ายก็ปล่อยไป
เขาหากุญแจรถตัวเองไม่เจอเราเลยว่าเอารถเราไปก็ได้(ประชด)แต่ไม่คิด เขาเอาไปจริงๆเว้ย!! โน้ตบุ๊คด้วย!! เราถามว่าจะกลับห้องไหมเขาบอกไม่ คืนนี้จะไปนอนโรงแรม แต่ปกติที่โกรธกันเราบอกเขาให้นอนที่อื่นโดยไม่มีความรู้สึกแต่เขาก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใสอยู่ดี แต่ครั้งนี้ไม่! เขาเอาจริง เราโทรหาไม่รับสักสาย ทักหาก็ตอบอยู่เราบอกจะเอาโน้ตบุ๊คกับรถคืน เขาว่าอยากได้มาเอาเอง เราใช้คำรุนแรงขู่เขาสารพัด แล้วเขาก็ไม่ได้ใจอ่อน เราพูดดีด้วยก็ไท่ได้ใจอ่อน
แล้วสุดท้ายสิ่งที่เราเลือกทำคือ.. กรีดเสื้อนักศึกษา/รองเท้าหนังมี่เขาใส่ไปเรียนไปฝึกงาน ปล่อยลมรถเขา แล้วก็ทำให้เขาโกรธมาก เราไม่เคยคิดว่าตัวเองจะใจหยาบได้ขนาดนี้เลย ทำร้ายจิตใจเขาไม่พอ ทำลายข้าวของสำคัญของเขาด้วย
จนตอนนี้เราต่างพยายามหลบหน้ากัน ไม่สิ..เขาเกลียดเราไปแล้ว เขาจะจบจริงๆแล้ว เขากำลังจะย้ายออก แต่แค่ยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ เขาทนนิสัยแย่ๆแบบนี้ของเราไม่ได้อีกแล้ว
เทปม้วนนี้มันกำลังจะจบลงแล้ว...
ไม่จบตอนนี้ ยังไงตอนเขากลับประเทศเขาก็ไม่เลือกที่จะติดต่อ/หรือเก็บเราไว้ในชีวิตอยู่ดี เราคงทำบุญร่วมกันมาเท่านี้ แค่1ปีเศษๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะที่เข้ามาสะท้อนเรื่องราวอะไรหลายๆอย่างให้กับชีวิตเรา และขอโทษจริงๆกับสิ่งที้ทำลงไป..เธอคงไม่ให้อภัยกันอีกแล้ว มันคงจบลงแล้วจริงๆ...
ปล. อย่ารู้ตัวว่ารักใครตอนมันสายเกินไป
อย่าทำร้ายคนที่คุณรักและเขาก็รักคุณ
อย่าใจร้อนเหมือนเราเพราะการกระทำของคุณจะเป็นตัวกำหนดทุกอย่างจะยังอยู่หรือจากคุณไป...
ดูแลความรักกันให้ดีๆ อย่าทำร้ายกันทั้งร่างกายและจิตใจ
ขอบคุณทุกคนมากค่ะที่อ่านมาจนจบ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ🙏
ขอคำแนะนำ/วิจารณ์ได้เลยนะคะ คือเราสับสนเราผิดอยู่ฝ่ายเดียวใช่ไหม สิ่งที่เขาทำร้ายเราถือว่าควรหรือเปล่า🙏🙏❤
รักร้ายๆกับชายชาวต่างชาติ คุณคิดว่าแบบไหนสมควรและควรทำอย่างไร
เรามีเรื่องอยากมาเล่าและขอความเห็นพร้อมคำแนะนำจากทุกคนค่ะ
เรื่องมีอยู่ว่าเราทะเลาะกับแฟน เราเป็นคนหัวแข็งมาก(เราเป็นผู้หญิงนะคะ)แบบผู้ชายเลย ชอบท้า ชอบยั่วโมโหแฟนด้วยคำพูดธรรมดาๆแต่ทิ่มแทงจิตใจประมาณว่ากวนทีนล่ะค่ะ
แฟนเราอายุมากกว่าเรา2ปีค่ะ เขาเป็นคนต่างชาติมาแลกเปลี่ยนที่ไทยและกำลังจะจบ พอจบเขาก็จะกลับประเทศทันทีที่ธุระของเขาเสร็จสิ้นโดยจะทิ้งเราไว้ตรงนี้(ด้วยเหตุผลว่าอยู่ไกล ทำอะไรก็ไม่ได้ เป็นห่วงก็มาดูแลไม่ได้ เขาไม่อยากมีใยห่วง เพราะเขาอยากทำอาชีพทหารโดยเมื่อเข้ากองทัพแล้วก็จะต้องตัดขาดกับโลกภายนอกไปเลยค่ะ)
ดังนั้นเวลาที่เราจะได้อยู่ด้วยกันก็เริ่มน้อยลงทุกที แถมยังมาทะเลาะกันใหญ่แบบคราวนี้ด้วยค่ะ คราวก่อนๆก็ถือว่าใหญ่นะคะ คือ ทะเลาะกันบ่อยขึ้น สภานการณ์ตอนทะเลาะก็เริ่มรุนแรงขึ้นๆทุกทีจากที่แค่ทะเลาะเบาๆแทนตัวด้วยคุณ/เรา(เขาพูดไทยเก่งมากค่ะ)ก็เริ่มขึ้นเสียงดังโดยเริ่มแรกเลยที่ขึ้นเสียงคือเขาเราก็ได้แต่บอกว่าเบาๆหน่อยเกรงใจเพื่อนบ้าน เขาก็ยังคงเสียงดังแล้วด้วยความที่เราหัวแข็งและใจร้อนมากเวลาโกรธก็กลายเป็นอสุรกายถึงกับอาจฆ่าคนตายได้ง่ายๆเลยค่ะ(แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงขั้นนั้น)
ต่อมาทะเลาะกันทีไรแล้วเราเถียงตอบเราไม่ยอม ทำให้เขาโมโหเขาก็เริ่มใช้กำลังกับเราอย่างรุนแรง ทุ่มเราลงเตียงไม่ยั้งมือ(ทุ่มแบบมวยปล้ำเลยนะคะ เพราะเขามีทักษะยูโด/ยูยิตสุด้วย) เขาถามให้เราตอบ เราไม่ตอบ/ตอบแบบยั่วๆอารมณ์แล้วเขาก็เริ่มบิดแขน รัดคอ ล็อคคอเรา ทำร้ายสารพัด แต่ไม่ใช่ตบหน้า ไม่มีสิ่งของมาขว้างปา แต่คือทำร้ายร่างกายเราโดยตรง ตอนแรกๆของการทะเลาะที่เขาเริ่มทำแบบนี้ก็ยังไม่รุนแรงเท่าไหร่ แต่นับวันทะเลาะกันเรื่อยๆความรุนแรงมันก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เราก็ไม่รู้เหมือนกันทำไมเราต้องแข็งข้อกับเขาขนาดนั้น ยอมๆเขาบ้างหน่อยก็ได้ แต่นะ..สุดท้ายก็กลายเป็นเราที่ผิดอยู่ดี แต่เหมือนเขาไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองผิดสักอย่างเลย
พอเป็นแบบนั้น เขาทำร้ายร่างกายเราเรื่อยๆทุกครั้งที่ทะเลาะ ความรู้สึก/ความอดทนที่มีต่อเขาสำหรับเรามันก็เริ่มหมดลง เราเริ่มเฉยชา เริ่มไม่สนใจเขามากขึ้น(ยกเว้นเรื่องเขาชอบทักไปคุยกับสาวๆ อันนี้เราเลิกสนใจไม่ได้จริงๆค่ะ เราเป็นคนขี้หวงมาก หึงมาก กลัวว่าเขาจะไปมีใจให้คนอื่น พอเห็นแค่เขาคุยกับผญ.คนอื่นที่แปลกๆหน้าที่ไม่ใช่คุยกันประจำอยู่แล้ว เราก็เริ่มคิดมาก กลัวเขาไปมีใจให้กับผู้หญิงคนอื่น แล้วเราก็เก็บมาคิดมามโนไปไกลแล้วประชดเขา(นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่เราทะเลาะ))
แต่พอทะเลาะกันเสร็จเขาก็จะมาแบบโอ๋ๆ เห็นไหมเรารักกันดีกว่า? หรือทะเลาะกันดีกว่า? เขาอยากให้เราเป็นผู้ใหญ่และใจเย็นมากกว่านี้(เมื่อก่อนเราชอบโพสต์เฟซบุ๊คบอกเล่าเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดกับตัวเอง และนั่นเป็นสิ่งหนึ่งที่เขาไม่พอใจเราเองก็ไม่พอใจตัวเองเหมือนกัน เขาบอกให้เราแก้เราก็ตัดสินใจแก้เปลี่ยนเพื่อตัวเราเอง แต่ทว่าดูท่าเขาคงมองไม่เห็น55)
จนกระทั่งล่าสุด! เรากลับจากทำงานพาร์ทไทม์แล้วอารมณ์ไม่ดีเพราะเอาเรื่องเขาไปมโนว่าเขาจะแอบคุยกับใคร คือวันนั้นเขาโพสต์เฟซบุ๊กเนื้อหาขำๆประมาณแบบหาคนทำรายงานให้ เพราะเขาไม่ไว้ใจกลัวว่าเราจะแกล้งทำให้เขาไม่จบ แล้วทีนี้มีผญ.คนหนึ่งซึ่งเขาเคยคุยกันในขณะที่ก็เรานี่แหละมาไลค์ทั้งที่ปกติไม่ได้ไลค์ แต่ไม่ได้ไลค์โพสต์เดียวค่ะ!! ไลค์หลายๆโพสต์(จะไม่ให้คิดว่าอ่อยได้ไง?) เพราะก่อนหน้าได้บังเอิญไปเจอกันที่ห้องอ่านหนังสือในม. แล้วตอนจะกลับแล้วนางก็แอบส่งสายตามาให้แฟนเราจ้าทั้งๆที่แฟนตัวเองก็นั่งอยู่ข้างๆ แฟนเราก็พูดกับเขาเบาๆ "กลับแล้ว" ประมาณแบบเหมือนแอบกันอ่ะ เขาก็ไม่ได้แนะนำเรากับผญ.คนนั้นโดยตรงนะ แต่ก็บอกว่าคนนี้คือใคร/คุณจำได้ไหม(เราจำได้ขึ้นใจในขณะที่เขาจำชื่อผญ.คนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำไม่รู้ว่าโกหกหรือเปล่า555)
นั่นแหละ.. เราก็มโนไปกลัวผญ.คนนั้นทักมาคุย(ยิ่งดู....มากอยู่ อิอิ)หรือกลัวคนของเราทักไปคุยว่าแบบมีอะไรหรือเปล่า ทำไมไลค์เยอะจังแล้วก็เริ่มคุยกัน(จริงๆมันก็ปกติ แต่เราขึ้หึงมากไง) ทีนี้กลับห้องมาเราก็เงียบๆ เขามาพูดด้วยเราก็ยิ้มๆพูดด้วยปกติแล้วเดินไปนั่งอยู่ระเบียงหน้าห้อง แต่ก็เก็บอาการไม่อยู่เขารู้ว่าเราอารมณ์เสีย เขาก็ถามเป็นอะไร บอกเขาสิ เราก็เงียบ..แล้วบอกว่าอย่ามาคุยกับเราตอนนี้เราอารมณ์ไม่ดี เขากัถามต่อโกรธเรื่องอะไร เป็นบ้าอะไรอีก เราก็เงียบ ก็บอกไปบางเรื่องเธอก็ไม่จำเป็นต้องรู้ บางเรื่องไม่พูดดีกว่าแบบที่เธอเคยบอก แล้วทีนี้ไม่รู้เขาโกรธอะไรเราก็คุยด้วยดีๆ เขาก็เริ่มเขกหัวเราแรงอยู่นะนึกว่าเล่นๆแต่ไม่ใช่เขาเอาจริง! ก็ถามเราอีกเราก็เงียบ แล้วเขาก็อุ้มลากเราเข้าห้องแบบไม่กลัวว่าตัวเราจะโดนอะไรบาดอะไรชนไหมเลยเพื่อนบ้านก็อยู่ข้างๆก็เห็น
เขาลากเราเข้ามาแล้วเหวี่ยงลงเตียงหนักๆแบบในละคร คงลากเข้ามาหาเรื่องโดยตรงเลยล่ะมั้งดูๆแล้ว แล้วก็พูดถึงเรื่องงานเขาที่ขอให้เราทำให้ หาเรื่องว่าจะทำให้เมื่อไหร่ จะเสร็จไหม จะแกล้งไม่ให้เขาจบเพื่อจะให้เขาอยู่ที่นี่ต่อเหรอ เราก็บอกว่าเราจะทำงานทุกอย่าง(รวมงานเขาด้วย)ให้เสร็จในสัปดาห์นี้ ตอนนั้นคือวันเสาร์แล้วเราเพิ่งทำงานตัวเองเสร็จวันศุกร์ สัปดาห์ต่อไปก็ไฟนอลแล้ว แล้วก็เรื่องนั้นเรื่องนี้หามาว่า ว่าเราบ้าไม่มีสติ แบบนั้นแบบนี้ พอเราเถียงคืนเขาก็ใช้กำลัง ทำร้ายแบบนั้นแบบนี้กับเรา ล็อคคอ ล็อคตัว บิดแขน จี้แขน ทำทุกอย่างให้เราเจ็บให้เรายอม ให้เราสำนึกผิด(ทั้งที่เราผิดอะไร เพื่อนช่วยบอกหน่อยนะคะเผื่อเราไม่ได้มองเห็นจริงๆ🙏) ก็หาว่าเราผิดให้ขอโทษเราก็ขอโทษไปให้มันจบๆ แต่เขาก็ไม่จบ เรารู้เขาคงเสียใจแหละที่อยู่เขามาคุยด้วยดีๆ เอาขนมเอานมไปให้ที่ทำงาน แต่กลับมาเราก็หน้าบึ้งใส่ เราขอโทษ แต่ไม่รู้ทำไมต้องทำกับเราขนาดนี้
เขาตัดพ้อ ไม่อยากอยู่กับเราแล้วแบบนั้นแบบนี้ จะเลิกกับเรา เรานิสัยไม่ดี(ใช่ เรานิสัยไม่ดีจริงๆ ชอบประชด ชอบมโน แต่ก็เพราะพฤติกรรมเขาส่อเราถึงได้คิด และอีกอย่างเราก็ปล่อยวางไม่ได้เองแหละ เรื่องอดีตเราก็เก็บมาคิดมาประชดได้เรื่อยๆ เขาก็คงอดทนมาก ไม่รู้รักเรามากขนาดไหนถึงได้ยอมทนอยู่กับเราขนาดนี้ ขอบคุณเขา รักเขา แต่ก็เกลียดเขาด้วยเช่นกัน)
ทะเลาะกันแล้วก็ต่างคนต่างเงียบ เราเลยจะออกไปข้างนอกเพราะอึดอัดใจ เขาพูดขึ้นว่า "คุณมาทำผมโกรธแบบนี้ แล้วก็จะปล่อยผมไว้แบบนี้ใช่ไหม? ผมรอคุณกินข้าว แต่ถ้าคุณเก่งคุณก็ไปเถอะ" เรารู้สึกผิดมากเลยตัดสินใจยังอยู่ต่อในห้อง สองคนนอนลงข้างๆกันมือก่ายหน้าผาก เราใส่หูฟังด้วย เขาถอดออกแล้วข้างหนึ่งเพื่อให้เราฟังเขาพูดแต่เราแอบใส่คืนเปิดเพลงดังๆเพราะกลัวตัวเองทนฟังสิ่งที่จะได้ยินไม่ได้ไม่อยากได้ยินเขาบอกเลิก เลยไม่รู้เขาพูดอะไรบ้าง (เขาก็ขอเลิกจริงๆแหละ) แล้วเขาก็จะออกจากห้องไปทำงานของตัวเองเอง เราก็ขวางทางสักพักแต่สุดท้ายก็ปล่อยไป
เขาหากุญแจรถตัวเองไม่เจอเราเลยว่าเอารถเราไปก็ได้(ประชด)แต่ไม่คิด เขาเอาไปจริงๆเว้ย!! โน้ตบุ๊คด้วย!! เราถามว่าจะกลับห้องไหมเขาบอกไม่ คืนนี้จะไปนอนโรงแรม แต่ปกติที่โกรธกันเราบอกเขาให้นอนที่อื่นโดยไม่มีความรู้สึกแต่เขาก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มสดใสอยู่ดี แต่ครั้งนี้ไม่! เขาเอาจริง เราโทรหาไม่รับสักสาย ทักหาก็ตอบอยู่เราบอกจะเอาโน้ตบุ๊คกับรถคืน เขาว่าอยากได้มาเอาเอง เราใช้คำรุนแรงขู่เขาสารพัด แล้วเขาก็ไม่ได้ใจอ่อน เราพูดดีด้วยก็ไท่ได้ใจอ่อน
แล้วสุดท้ายสิ่งที่เราเลือกทำคือ.. กรีดเสื้อนักศึกษา/รองเท้าหนังมี่เขาใส่ไปเรียนไปฝึกงาน ปล่อยลมรถเขา แล้วก็ทำให้เขาโกรธมาก เราไม่เคยคิดว่าตัวเองจะใจหยาบได้ขนาดนี้เลย ทำร้ายจิตใจเขาไม่พอ ทำลายข้าวของสำคัญของเขาด้วย
จนตอนนี้เราต่างพยายามหลบหน้ากัน ไม่สิ..เขาเกลียดเราไปแล้ว เขาจะจบจริงๆแล้ว เขากำลังจะย้ายออก แต่แค่ยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ เขาทนนิสัยแย่ๆแบบนี้ของเราไม่ได้อีกแล้ว
เทปม้วนนี้มันกำลังจะจบลงแล้ว...
ไม่จบตอนนี้ ยังไงตอนเขากลับประเทศเขาก็ไม่เลือกที่จะติดต่อ/หรือเก็บเราไว้ในชีวิตอยู่ดี เราคงทำบุญร่วมกันมาเท่านี้ แค่1ปีเศษๆ
แต่ยังไงก็ขอบคุณนะที่เข้ามาสะท้อนเรื่องราวอะไรหลายๆอย่างให้กับชีวิตเรา และขอโทษจริงๆกับสิ่งที้ทำลงไป..เธอคงไม่ให้อภัยกันอีกแล้ว มันคงจบลงแล้วจริงๆ...
ปล. อย่ารู้ตัวว่ารักใครตอนมันสายเกินไป
อย่าทำร้ายคนที่คุณรักและเขาก็รักคุณ
อย่าใจร้อนเหมือนเราเพราะการกระทำของคุณจะเป็นตัวกำหนดทุกอย่างจะยังอยู่หรือจากคุณไป...
ดูแลความรักกันให้ดีๆ อย่าทำร้ายกันทั้งร่างกายและจิตใจ
ขอบคุณทุกคนมากค่ะที่อ่านมาจนจบ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ🙏
ขอคำแนะนำ/วิจารณ์ได้เลยนะคะ คือเราสับสนเราผิดอยู่ฝ่ายเดียวใช่ไหม สิ่งที่เขาทำร้ายเราถือว่าควรหรือเปล่า🙏🙏❤