สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี 1 กำลังจะขึ้นปี 2 แล้วค่ะ รู้สึกเวลามันผ่านไปไวจนน่าใจหาย อีกเพียง 3 ปีก็จะต้องเติบโตเป็นผู้ใหญ่เตรียมตัวรับผิดชอบตัวเองให้ดีมากกว่าเดิม เรานึกท้อบ่อยๆเวลาเห็นเด็กเล็กๆเล่นสนุกด้วยความสดใสก็รู้สึกอิจฉาและสบายใจที่ได้มองพวกเขา คิดว่าเขาคงไม่ต้องกังวลอะไรมากมาย กลัวสุดก็คงโดนแม่ดุแม่ตี แต่พอนึกย้อนไปในวัยที่เรายังเด็กก็คิดได้ว่าเราในตอนเด็ก เรื่องเล็กๆที่ผู้ใหญ่มองก็คือเรื่องที่ใหญ่ที่สุดสำหรับเรา มนุษย์เรานี่มีกรรมจริงๆนะคะ อาจเพราะเราคิดเยอะด้วยเลยมองอะไรจุกจิก คิดเยอะไปหมด5555
เห้อออออ มันอึดอัดค่ะ คือเรามาระบายจริงๆ😭 เคยเรียนแล้วรู้สึกไม่สนุกไปกับมันมั้ยคะ เราไม่มีความฝัน ไม่มีแรงบันดาลใจในการเรียน มีไฟได้เป็นพักๆเพราะไม่มีความฝัน ไม่มีอะไรที่มากระตุ้นตัวเราได้นี่แหละค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นคนอารมณ์ศิลปินมากๆ ซึ่งมันเป็นข้อเสียสุดๆ ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามเราจะใช้อารมณ์นำค่ะ อารมณ์ไม่มางานเราไม่เดิน และพองานเราเดินเราจะหักโหมจนร่างเราพัง ซึ่งการหักโหมของเรามันจะไม่บ่อย เพราะอารมณ์เรามันติดยากมากๆค่ะ อีกอย่างคือเราสมาธิสั้นมากๆ เราไม่สามรถอยู่เฉยๆได้ เราจะมีสมาธิเมื่อเราจดจ่อกับมันจริงๆ มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่ออารมณ์เรามาค่ะ
เราเรียนด้านภาษาอยู่ เรารู้สึกว่าเราเข้ามาเรียนเราไม่สนุกเพราะเราหาอะไรกระตุ้นตัวเองไม่ได้ เหมือนเรียนไปวันๆให้จบๆ มันไม่สนุกค่ะ มันไม่อารมณ์อยากเรียนรู้ หรือสนุกไปกับการหาความรู้ให้ตัวเอง มันเอื่อยๆ มันท้อ ท้อในที่นี้ไม่ใช่เพราะฉันเรียนไม่ไหว แต่มันเป็นฉันท้อที่ฉันไม่สามารถดึงตัวเองขึ้นมาให้สนุกกับมัน เราอยากเรียนให้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเราทำได้พร้อมกับสนุกไปกับมัน ถึงจะเหนื่อยก็ขอให้มีความมุ่งมั่นเพราะมีสิ่งที่เราฝันอยู่ ถึงทำดีแล้วแต่ฝันไม่เป็นจริงก็ไม่เป็นไร เราขอแค่มีความสุขกับสิ่งที่เราทำก็พอค่ะเพราะมันคือสิ่งที่เราเลือกมาเรียน
ถ้าถามเราว่าแล้วทำไมเลือกเรียนอันนึ้ล่ะ เราก็ขอตอบว่าเพราะไม่มีความฝันนั่นแหละค่ะ เราเรียนมันเพราะคิดแค่ว่าเรียนมาแล้วตั้งแต่มัธยมก็เรียนต่อไปนั่นแหละให้มันเป็นภาษาที่ติดตัว จบภาษายังไงก็มีงานทำ เราได้ยินคำนี้บ่อยมาก แต่เหมือนหลอกตัวเองค่ะ เรียนภาษาเรียนได้ไม่เก่งจริงๆจะไปทำไรกิน จะไปแข่งกับคนอื่นได้ยังไง แข่งกับคนอื่นมันไม่เท่าไหร่ค่ะ แข่งกับตัวเอง แข่งกับใจตัวเองมันเหนื่อยกว่า เรารู้ว่าตอนนี้เราควรทำอะไร เราควรตั้งใจเรียนไปก่อน แต่เราเรียนให้สุดไม่ได้เพราะเราไม่มีความสุขค่ะ เราไม่ได้อยากซิ่วเพราะเราไม่ได้เกลียดภาษาที่เรียนอยู่ เราแค่อยากได้คำตอบว่าเราเรียนเพื่ออะไร เพื่อให้ได้งานทำดีๆ เพื่อไปแข่งกับคนอื่นได้แบบนี้หรอคะ เรื่องพวกนี้เรามองเป็นเรื่องรองมากๆเลยค่ะ เราเชื่อว่าถ้าเรารักอะไรเราจะไปสุดมากจนใครก็ฉุดเราไม่อยู่ต่อให้พลาดเราก็ไม่เสียใจเพราะตอนทำเราสนุก เราเชื่อว่ามันได้อะไรมากกว่าตั้งหน้าเรียนไปวันๆน่ะค่ะ เราไม่รุ่มันเป็นความคิดแคบๆเพ้อฝันไปเองรึเปล่า เราแค่อยากเรียนให้สนุกเพื่อที่จะได้เรียนรู้มันได้ตลอด ไม่ใช่มาอึดอัด เบื่อๆ เหนื่อยๆอยู่แบบนี้ อย่างน้อยถ้ามีความฝัน ร่างภาพอนาคตตัวเองได้จะได้รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร ทำยังไง แล้วจะไปยังไง เหมือนวางแพลนอนาคตตัวเองไว้น่ะค่ะ ไม่อยากมาเสียใจทีหลัง และยุคสมัยนี้ถ้ามีความฝันเร็วๆก็คงจะดีใช่มั้ยคะ มันมีคนเก่งอยู่เยอะมากๆ เราก็ต้องปรับตัว
ขอคำแนะนำทีค่ะ เราควรทำยังไง คือเราไม่มีความฝัน มีอะไรมากระตุ้นให้เราสามารถตั้งใจเรียนได้บ้างคะ ที่ฟังแล้วมันฮึดๆๆๆๆๆๆๆ แบบเออว่ะ คิดแบบนี่ก็ได้นี่
อย่าด่าเรานะคะ มันค่อนข้างเครียดค่ะ เพราะเราสับสนกับตัวเองอยู่ว่าจะไปทางไหนต่อ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ
ขอระบายเรื่องเรียนพร้อมกับให้คำแนะนำทีค่ะ
เห้อออออ มันอึดอัดค่ะ คือเรามาระบายจริงๆ😭 เคยเรียนแล้วรู้สึกไม่สนุกไปกับมันมั้ยคะ เราไม่มีความฝัน ไม่มีแรงบันดาลใจในการเรียน มีไฟได้เป็นพักๆเพราะไม่มีความฝัน ไม่มีอะไรที่มากระตุ้นตัวเราได้นี่แหละค่ะ ขอเกริ่นก่อนนะคะ เราเป็นคนอารมณ์ศิลปินมากๆ ซึ่งมันเป็นข้อเสียสุดๆ ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตามเราจะใช้อารมณ์นำค่ะ อารมณ์ไม่มางานเราไม่เดิน และพองานเราเดินเราจะหักโหมจนร่างเราพัง ซึ่งการหักโหมของเรามันจะไม่บ่อย เพราะอารมณ์เรามันติดยากมากๆค่ะ อีกอย่างคือเราสมาธิสั้นมากๆ เราไม่สามรถอยู่เฉยๆได้ เราจะมีสมาธิเมื่อเราจดจ่อกับมันจริงๆ มันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่ออารมณ์เรามาค่ะ
เราเรียนด้านภาษาอยู่ เรารู้สึกว่าเราเข้ามาเรียนเราไม่สนุกเพราะเราหาอะไรกระตุ้นตัวเองไม่ได้ เหมือนเรียนไปวันๆให้จบๆ มันไม่สนุกค่ะ มันไม่อารมณ์อยากเรียนรู้ หรือสนุกไปกับการหาความรู้ให้ตัวเอง มันเอื่อยๆ มันท้อ ท้อในที่นี้ไม่ใช่เพราะฉันเรียนไม่ไหว แต่มันเป็นฉันท้อที่ฉันไม่สามารถดึงตัวเองขึ้นมาให้สนุกกับมัน เราอยากเรียนให้ดีที่สุดเท่าที่ตัวเราทำได้พร้อมกับสนุกไปกับมัน ถึงจะเหนื่อยก็ขอให้มีความมุ่งมั่นเพราะมีสิ่งที่เราฝันอยู่ ถึงทำดีแล้วแต่ฝันไม่เป็นจริงก็ไม่เป็นไร เราขอแค่มีความสุขกับสิ่งที่เราทำก็พอค่ะเพราะมันคือสิ่งที่เราเลือกมาเรียน
ถ้าถามเราว่าแล้วทำไมเลือกเรียนอันนึ้ล่ะ เราก็ขอตอบว่าเพราะไม่มีความฝันนั่นแหละค่ะ เราเรียนมันเพราะคิดแค่ว่าเรียนมาแล้วตั้งแต่มัธยมก็เรียนต่อไปนั่นแหละให้มันเป็นภาษาที่ติดตัว จบภาษายังไงก็มีงานทำ เราได้ยินคำนี้บ่อยมาก แต่เหมือนหลอกตัวเองค่ะ เรียนภาษาเรียนได้ไม่เก่งจริงๆจะไปทำไรกิน จะไปแข่งกับคนอื่นได้ยังไง แข่งกับคนอื่นมันไม่เท่าไหร่ค่ะ แข่งกับตัวเอง แข่งกับใจตัวเองมันเหนื่อยกว่า เรารู้ว่าตอนนี้เราควรทำอะไร เราควรตั้งใจเรียนไปก่อน แต่เราเรียนให้สุดไม่ได้เพราะเราไม่มีความสุขค่ะ เราไม่ได้อยากซิ่วเพราะเราไม่ได้เกลียดภาษาที่เรียนอยู่ เราแค่อยากได้คำตอบว่าเราเรียนเพื่ออะไร เพื่อให้ได้งานทำดีๆ เพื่อไปแข่งกับคนอื่นได้แบบนี้หรอคะ เรื่องพวกนี้เรามองเป็นเรื่องรองมากๆเลยค่ะ เราเชื่อว่าถ้าเรารักอะไรเราจะไปสุดมากจนใครก็ฉุดเราไม่อยู่ต่อให้พลาดเราก็ไม่เสียใจเพราะตอนทำเราสนุก เราเชื่อว่ามันได้อะไรมากกว่าตั้งหน้าเรียนไปวันๆน่ะค่ะ เราไม่รุ่มันเป็นความคิดแคบๆเพ้อฝันไปเองรึเปล่า เราแค่อยากเรียนให้สนุกเพื่อที่จะได้เรียนรู้มันได้ตลอด ไม่ใช่มาอึดอัด เบื่อๆ เหนื่อยๆอยู่แบบนี้ อย่างน้อยถ้ามีความฝัน ร่างภาพอนาคตตัวเองได้จะได้รู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร ทำยังไง แล้วจะไปยังไง เหมือนวางแพลนอนาคตตัวเองไว้น่ะค่ะ ไม่อยากมาเสียใจทีหลัง และยุคสมัยนี้ถ้ามีความฝันเร็วๆก็คงจะดีใช่มั้ยคะ มันมีคนเก่งอยู่เยอะมากๆ เราก็ต้องปรับตัว
ขอคำแนะนำทีค่ะ เราควรทำยังไง คือเราไม่มีความฝัน มีอะไรมากระตุ้นให้เราสามารถตั้งใจเรียนได้บ้างคะ ที่ฟังแล้วมันฮึดๆๆๆๆๆๆๆ แบบเออว่ะ คิดแบบนี่ก็ได้นี่
อย่าด่าเรานะคะ มันค่อนข้างเครียดค่ะ เพราะเราสับสนกับตัวเองอยู่ว่าจะไปทางไหนต่อ ผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคำตอบค่ะ