เคยคิดว่าตัวเอง เป็นผู้ฟังที่ดี รับฟังปัญหาของคนอื่นได้ แก้ปัญหาของใครต่อใครได้บ้างในบางที บางครั้งบางปัญหาอาจช่วยเหลือหรือแก้ปัญหาให้ไม่ได้ แต่อย่างน้อยๆสิ่งที่ทำได้แน่ๆคือ การให้กำลังใจ

แต่สุดท้ายก็รู้ว่า สิ่งที่ตัวเองคิดมาตลอด มันผิด เพราะคนที่ได้ชื่อว่าคนรักกัน เขาไม่เคยอยากได้สิ่งเหล่านี้ที่เรามี เพราะเขาบอกแต่ว่า บอกไปก็ช่วยเหลืออะไรไม่ได้ แก้ปัญหาอะไรไม่ได้ ไม่รู้จะบอกไปทำไม

เจ็บ ที่รู้ว่า กำลังใจจากเรามันไม่เคยมีประโยชน์อะไรกับเขาบ้างเลย พร่ำบอกเสมอว่า ถึงบ้างครั้งจะแก้ปัญหาให้ไม่ได้ แต่มีกำลังใจให้เสมอ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่เคยต้องการมัน

สุดท้ายความรักก็จบลง เพราะตรงไหนที่เราไม่มีค่า เราก็แค่ย้ายตัวเองออกมา อยู่กับคนที่เขาเห็นค่าเราดีกว่า

/ร้องไห้กับใครได้บ้าง