สวัสดีครับเพื่อนพันทิปทุกคน อยากทราบว่าเพื่อนๆเคยมีประสบการณ์ที่เปลี่ยนคุณไปจากหน้ามือเป็นหลังมือรึเปล่าครับ ผมเป็นคนนึงที่ความรักนี้แหละครับที่เป็นสิ่งเปลี่ยนผมไป จากความรักใสๆวัยรุ่นธรรมดาแต่ดันหลงกับความรักนี้ได้ ที่มันเปลี่ยนผมเยอะเพราะคงมีความรู้สึกที่ใส่ไว้กับมันมากเกินไปละมั้งครับ ผมรู้สึกได้ว่าช่วงแรกๆเป็นอะไรที่โรแมนติคมากสำหรับคนสองคน แต่ช่วงหลังมันก็เริ่มแย่ลงแบบดิ่งเหวเลยครับด้วยปัจจัยหลายๆอย่าง แต่ถึงความสัมพันจะแย่ลงความรู้สึกที่มีต่อกันผมว่ามันคือของแท้เลยครับ ตอนนั้นผมไม่อยากยอมแพ้ต่อปัจจัยต่างๆตอนนั้นนี้เลิกแล้วกลับมาคืนดีไม่พักเลยก็เลยกลายเป็นช่วงเวลาที่ทำให้ผมร้องไห้แบบหนักสุดๆแต่ในใจของผมมันเริ่มพังทลายลงไปทีละนิดๆจนผมทำพฤติกรรมแปลกๆด้ววยแหละครับ และแล้วฉากสุดท้ายมันก็มาถึงครับฉากที่เพื่อนๆของเธอเรียกผมให้มาตัดขาดกันคงเพราะความสัมพันธ์แบบนี้มันไม่น่าไปต่อได้แล้วใจผมก็ไม่อยากตัดขาดนั้นแหละครับ ตอนนั้นนี้ยังมีน่ามาชูนิ้วก้อยอยู่เลย(เกี่ยวก้อยกันตอนนั้นมันหมายถึงคำสัญญาที่เคยให้กัน)
พอมารู้ทีหลังว่าเพื่อนๆของเธอเห็นสิ่งที่ผมทำละมันดูตลกมากเลย555 พอออกมาใจผมมันก็พังเรียบร้อยแล้วครับขนาดเป็นซึมเศร้าหนักๆ1-2ปีเลยทีเดียว เอาแต่โทษตัวเองถ้าผมไม่ทำอย่างนู้นนี้ทุกอย่างมันก็จะไม่เกิด ในช่วงนั้นนี้ขาวดำหมดเลยครับ ทุกอย่างมันว่างเปล่าครับแม้กระทั่งตัวของผมเอง ขนาดคนที่เอเนจจี้เยอะๆก็กลายเป็นคนเก็บตัว
พอผ่านมาสักพักผมก็อยากเริ่มต้นใหม่บ้างไรบ้างหารักใหม่ๆ แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วครับ ทุกครั้งที่ปกติเจอคนที่ชอบไรงี้หัวใจมันจะเต้นแรงๆใช่มั้ยครับเท่าที่ผมจำได้ แต่ตอนนี้มันเต้นแล้วกลับทรมานแทนครับ ผ่านมา4ปีแล้วภาพความทรงจำมันก็ยังมาโผล่ในหัวผมตลอดจนผมมาเขียนกระทู้นี้ระบายแหละครับ55555 ถึงภาพเหล่านั้นจะเกิดขึ้นในระยะเวลา8เดือนแต่มันไม่หายไปจริงๆครับ พยายามที่จะอยู่กับมันก็แล้วอะไรก็แล้ว พยายามจนมันดันเปลี่ยนบุคลิกผมขากหน้ามือไปหลังมือเลย
แล้วทางเพื่อนๆพันทิปละครับมีประสบการณ์ต่างๆก็มาแชร์กันได้นะครับ
ปล.ที่ผมพิมพ์มานี้อาจจะดูเบลอๆหน่อยนะครับ ตอนนี้9โมงเช้าผมยังไม่ได้นอนเลย เรื่องเก่าๆมันผุดขึ้นมานิดนึงน่ะครับ5555
ใครเคยมีประสบการณ์ความรักที่เปลี่ยนคุณจากหน้ามือเป็นหลังมามือบ้าง มาแชร์เรื่องราวกันครับ
พอมารู้ทีหลังว่าเพื่อนๆของเธอเห็นสิ่งที่ผมทำละมันดูตลกมากเลย555 พอออกมาใจผมมันก็พังเรียบร้อยแล้วครับขนาดเป็นซึมเศร้าหนักๆ1-2ปีเลยทีเดียว เอาแต่โทษตัวเองถ้าผมไม่ทำอย่างนู้นนี้ทุกอย่างมันก็จะไม่เกิด ในช่วงนั้นนี้ขาวดำหมดเลยครับ ทุกอย่างมันว่างเปล่าครับแม้กระทั่งตัวของผมเอง ขนาดคนที่เอเนจจี้เยอะๆก็กลายเป็นคนเก็บตัว
พอผ่านมาสักพักผมก็อยากเริ่มต้นใหม่บ้างไรบ้างหารักใหม่ๆ แต่มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วครับ ทุกครั้งที่ปกติเจอคนที่ชอบไรงี้หัวใจมันจะเต้นแรงๆใช่มั้ยครับเท่าที่ผมจำได้ แต่ตอนนี้มันเต้นแล้วกลับทรมานแทนครับ ผ่านมา4ปีแล้วภาพความทรงจำมันก็ยังมาโผล่ในหัวผมตลอดจนผมมาเขียนกระทู้นี้ระบายแหละครับ55555 ถึงภาพเหล่านั้นจะเกิดขึ้นในระยะเวลา8เดือนแต่มันไม่หายไปจริงๆครับ พยายามที่จะอยู่กับมันก็แล้วอะไรก็แล้ว พยายามจนมันดันเปลี่ยนบุคลิกผมขากหน้ามือไปหลังมือเลย
แล้วทางเพื่อนๆพันทิปละครับมีประสบการณ์ต่างๆก็มาแชร์กันได้นะครับ
ปล.ที่ผมพิมพ์มานี้อาจจะดูเบลอๆหน่อยนะครับ ตอนนี้9โมงเช้าผมยังไม่ได้นอนเลย เรื่องเก่าๆมันผุดขึ้นมานิดนึงน่ะครับ5555