สวัสดีครับ เพื่อนๆชาวพันทิป ผมจะมาเล่าเรื่องราวของผมให้อ่านและขอความคิดเห็นครับ
ตัวผมเองเนป๋นลูกคนเดียว ฐานะที่บ้านปานกลาง พ่อแม่แยกทางกันปัจจุบันอาศัยอยู่กับ แม่ และพ่อเลี้ยง
แม่ต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดทุกๆเดือน ผมก็ต้องอยู่กับพ่อเลี้ยง2คน
ถ้าตอนปกติ พ่อเลี้ยงผมก็เป็นคนนิสัยดี มีเหตุมีผล และมีความคิดแบบผู้นำที่ฉลาดเอามากๆ
แต่ตกเย็น ท่านจะกินเหล้ากินเบียร์ทุกๆวัน แล้วก็เริ่มมาหาเรื่องตำหนิตัวผม ทั้งวิธีคิด การใช้ชีวิต งานอดิเรก งานประจำ การกิน ความรับผิดชอบ ฯลฯ คือต้องมีสักอย่างที่จะขุดมาตำหนิได้ในแต่ละวันนั้นๆ
หลังจากผมเรียนจบก็ร่อนเร่เตะฝุ่นมานานเป็นปีๆ กว่าจะได้งานทำ แน่นอนว่าระหว่างหางานก็ถูกกดดันและตำหนิอยู่ตลอด
จนปัจจุบัน ได้งานทำ ผมคิดว่ากว่าจะได้งานทำมันค่อนข้างยาก ถึงแม้จะได้เงินไม่มากนัก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆจนตั้งตัวได้สัก 2-3 ปี น่าจะมีประสบการณ์และจับทิศทางของตัวเองได้ จึงมุ่งทำงานกับที่นี่มาตลอด
บางครั้งผมก็ต้องนำงานกลับมาเคลียร์ที่บ้าน (จริงๆคือแทบทุกวัน) ผมก็จะถูกตำหนิ ว่า ทำงานมันคุ้มแล้วเหรอ
ถ้าพ่อแม่จะตาย กับงาน จะเลือกงานใช่มั้ย(จังหวะนี้อยากสวนไปว่าแล้วจะตายรึยังล่ะ) ตำหนิแบบนี้ทุกวันๆเกือบปี
สุดท้ายผมมารู้ตัวว่าเริ่มต้องการหาที่ระบาย โดยเริ่มทำลายสิ่งของเล็กๆ เริ่มทำร้ายตัวเองเพื่อความสะใจ
ผมรู้ทันทีว่านี่คืออาการของโรคซึมเศร้า ผมจึงไปหาหมอเพื่อปรึกษาและรักษา
แต่ มันไม่ดีขึ้น สาเหตุหลักก็คือ มาจากพ่อเลี้ยงนั่นแหละที่คอยกดดัน คอยตำหนิทุกๆสิ่งที่ผมทำผิดพลาด เรื่องที่ผมตั้งใจทำเพื่อเขาก็กลายเป็นเรื่องที่เขาไม่ใส่ใจและมองเรื่องที่ผิดเป็นประเด็นใหญ่
ผมเริ่มทำร้ายตัวเองมากขึ้นไปเรื่อยๆ ทั้งต้นแขน หัวไหล่ คอ เป็นรอยแผลที่ถ้าสังเกตใกล้ๆก็จะเห็นแน่นอน และสุดท้าย ผมพยามยามฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะแม่โทรมาเรียกสติได้
ตอนนี้ผมมี 3 แผนในหัว
1. หนี ไปอยู่คนเดียว ไม่ต้องสนใจเขา แต่ แผนนี้จะเท่ากับว่าผมทิ้งแม่ให้อยู่กับเขา
2. สู้ ฟาดงวงฟาดงาอะไรก็ได้ ให้รู้ว่าเก็บกดและจะไม่ทนอีกต่อไป แต่อาจส่งผลเสียกับเครือญาติและทพให้เสียชื่อได้
3. อดทน อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ผมก็เค้าสักคนนึงยังไงก็ต้องตาย
เพื่อนๆคิดว่าผมควรทำอย่างไร และมีทางออกอื่นๆหรือไม่
ขอคำแนะนำครับ
ตัวผมเองเนป๋นลูกคนเดียว ฐานะที่บ้านปานกลาง พ่อแม่แยกทางกันปัจจุบันอาศัยอยู่กับ แม่ และพ่อเลี้ยง
แม่ต้องเดินทางไปทำงานต่างจังหวัดทุกๆเดือน ผมก็ต้องอยู่กับพ่อเลี้ยง2คน
ถ้าตอนปกติ พ่อเลี้ยงผมก็เป็นคนนิสัยดี มีเหตุมีผล และมีความคิดแบบผู้นำที่ฉลาดเอามากๆ
แต่ตกเย็น ท่านจะกินเหล้ากินเบียร์ทุกๆวัน แล้วก็เริ่มมาหาเรื่องตำหนิตัวผม ทั้งวิธีคิด การใช้ชีวิต งานอดิเรก งานประจำ การกิน ความรับผิดชอบ ฯลฯ คือต้องมีสักอย่างที่จะขุดมาตำหนิได้ในแต่ละวันนั้นๆ
หลังจากผมเรียนจบก็ร่อนเร่เตะฝุ่นมานานเป็นปีๆ กว่าจะได้งานทำ แน่นอนว่าระหว่างหางานก็ถูกกดดันและตำหนิอยู่ตลอด
จนปัจจุบัน ได้งานทำ ผมคิดว่ากว่าจะได้งานทำมันค่อนข้างยาก ถึงแม้จะได้เงินไม่มากนัก แต่ถ้าทำไปเรื่อยๆจนตั้งตัวได้สัก 2-3 ปี น่าจะมีประสบการณ์และจับทิศทางของตัวเองได้ จึงมุ่งทำงานกับที่นี่มาตลอด
บางครั้งผมก็ต้องนำงานกลับมาเคลียร์ที่บ้าน (จริงๆคือแทบทุกวัน) ผมก็จะถูกตำหนิ ว่า ทำงานมันคุ้มแล้วเหรอ
ถ้าพ่อแม่จะตาย กับงาน จะเลือกงานใช่มั้ย(จังหวะนี้อยากสวนไปว่าแล้วจะตายรึยังล่ะ) ตำหนิแบบนี้ทุกวันๆเกือบปี
สุดท้ายผมมารู้ตัวว่าเริ่มต้องการหาที่ระบาย โดยเริ่มทำลายสิ่งของเล็กๆ เริ่มทำร้ายตัวเองเพื่อความสะใจ
ผมรู้ทันทีว่านี่คืออาการของโรคซึมเศร้า ผมจึงไปหาหมอเพื่อปรึกษาและรักษา
แต่ มันไม่ดีขึ้น สาเหตุหลักก็คือ มาจากพ่อเลี้ยงนั่นแหละที่คอยกดดัน คอยตำหนิทุกๆสิ่งที่ผมทำผิดพลาด เรื่องที่ผมตั้งใจทำเพื่อเขาก็กลายเป็นเรื่องที่เขาไม่ใส่ใจและมองเรื่องที่ผิดเป็นประเด็นใหญ่
ผมเริ่มทำร้ายตัวเองมากขึ้นไปเรื่อยๆ ทั้งต้นแขน หัวไหล่ คอ เป็นรอยแผลที่ถ้าสังเกตใกล้ๆก็จะเห็นแน่นอน และสุดท้าย ผมพยามยามฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่สำเร็จเพราะแม่โทรมาเรียกสติได้
ตอนนี้ผมมี 3 แผนในหัว
1. หนี ไปอยู่คนเดียว ไม่ต้องสนใจเขา แต่ แผนนี้จะเท่ากับว่าผมทิ้งแม่ให้อยู่กับเขา
2. สู้ ฟาดงวงฟาดงาอะไรก็ได้ ให้รู้ว่าเก็บกดและจะไม่ทนอีกต่อไป แต่อาจส่งผลเสียกับเครือญาติและทพให้เสียชื่อได้
3. อดทน อยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ผมก็เค้าสักคนนึงยังไงก็ต้องตาย
เพื่อนๆคิดว่าผมควรทำอย่างไร และมีทางออกอื่นๆหรือไม่