ผู้ชายขี้อ่อยคือจะอ่อยทุกคนจิงๆหลอ

คือเราชอบผู้ชายคนนึง ได้สามปีเกือบสี่ปีอ่ะ เค้าเป็นคนขี่อ่อยนะ ตอนแรกเค้าก็ไม่ได้มาอ่อยเราหรอก แต่เค้าหน้าตาดีไงชั้นเลยชอบ แต่พอมาปีที่สองอ่ะ เราเขาเริ่มอ่อยเรา เคยมีครั้งนึงเว้ย อยู่ๆก็จ้องตากัน นี่ก็คิดในใจว่าแบบ เออไหนเค้าบอกถ้าต้องตากันเกินสามสิบวิจะตกหลุมรักคนๆนั้นป้ะ แต่ไม่รู้ว่าจ้องกี่วินะ แต่ตอนจ้องเสร็จ ก็บอกกับตัวเองว่า หุ้ยย ไม่เห็นจะจิงเลย คืแที่ผ่านมาสามปีนะ เราหลอกตัวเองมาตลอดว่าไม่ได้ชอบเค้า เพราะเวลาเค้ามีแฟนเราก็ไม่ได้เจ็บใจ ฟูมฟายอะไรเลย แต่ยิ่งปีที่สามอ่ะ เค้าอ่อยเราหนักมากขึ้น มีเพื่อนเรานะ ที่สงวัยว่าเราชอบเค้ารึป่าว เราก็ปฎิเสธแบบจิงจังมาก แบบ อี๋ ไม่ชอบหรอก ผู้ชาย ไร ไม่สุภาพบุรุษเลย  ขนาดนี้ไม่ชอบหรอก แต่ในใจคือแบบกูออกอาการขนาดนั้นเลยหรอวะ และวันนั้น เป็นวันสุดท้ายที่จะได้เจอกันอ่ะแล้วเราก็นั่งอยู่อะ และมันก็มาเอาหัวมาชนกับเรา แล้วจับหวเราอ่พ นึกออกป้ะ ช่างมันเถอะ นั่นแหล่ะ จากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่คิดถึงตลอดอ่ะ แกงงป้ะ แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกแล้วล่ะ มาระบายเสยๆ