ไม่ได้คิดจะตำหนิแบบเหมารวมหรือต้องการความสะใจแต่แค่แลกเปลี่ยนสนทนาครับ.. เย็นวันหนึ่งประมาณ 16.47 น. มีพนักงานไปรษณีย์มาส่งของที่สำนักงานที่ผมทำงานอยู่ เวลานั้นเป็นเวลาเลิกงานแล้วเจ้าหน้าที่พนักงานต่างๆกลับกันหมดแล้ว เหลือผมที่นั่งเคลียร์งานอยู่และกำลังจะกลับ ปรากฎว่ามีพนักงานของไปรษณีเข้ามาส่งของ
พนักงาน : มีของมาส่งครับบบบบบบบ.. (ก็ดูสุภาพดี)
ผม : ครับผม.. อ้าววว ทำไมมาส่งซะเย็นเลยล่ะ อย่างนี้ต้องมีค่าเปิดประตูหน่อยแล้ว (ผมพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่นแล้วก็หัวเราะด้วย เพราะตั้งใจแค่ทักทายกัน)
พนักงาน : โธ่พี่..(เริ่มส่อแววมีอารมณ์ในน้ำเสียง) ... ไอ้..เ...้.ย.. งาน แ...่..ง...เยอะ ร้อนก็ร้อน.. ไอ้......พี่จะมาพูดกับผมแบบนี้ไม่ได้นะ..
ผม : เอ๊ยยย....ไม่ได้มีอะไร ผมแค่พูดเล่นทักทายคุณแค่นั้น...
พนักงาน : พี่จะมาพูดเล่นแบบนี้ไม่ได้....@#$... (ต่อว่าผมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด)...
ผม : เงียบไม่พูดอะไร...
แต่พนักงานไปรษณีย์ก็ยังดูหงุดหงิดไม่เลิก ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่คิดจะสนใจด้วยแล้วขี้เกียจยุ่ง แต่ดูกิริยาแล้วแย่มากแล้วก็บ่นไปเรื่อย ..ดังนั้นตอนที่เดินกลับไปที่รถผมก็เลยถ่ายรูปไว้ ซึ่งเขาก็เห็นผมถ่าย (คงทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้น แต่ผมว่ากิริยาอย่างนี้มันไม่ถูกสำหรับพนักงานบริการและผมก็ได้อธิบายแล้วว่าไม่ได้ต่อว่าอะไรแค่ทักทายสนทนาไปแค่นั้น..) สิ่งที่ได้กลับมาคือ
พนักงาน : ถ่ายแล้วฟ้องด้วยนะ..อย่าลืม ฟ้องด้วย...(ตะโกนตามมา)
หลังจากนั้นก็เบิ้นรถ บื้นนนนน....บื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...สักพักถึงขับออกไป
ผมไม่ได้คิดจะกล่าวโทษเขาจึงไม่ได้ร้องเรียนใดๆไปทางไปรษณีโดยตรง เขาเป็นเด็กหนุ่ม ทำงานขี่มอเตอร์ไซค์ส่งของตากแดด ร้อนทั้งวัน วันหนึ่งอาจจะหลายรอบ เป็นธรรมดาที่จะเหนื่อยและมีอารมณ์ได้ ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร เพียงแต่ ในเรื่องของงานบริการนั้นผู้บริการควรต้องมีความอดทนอดกลั้นให้มากๆ มันเป็นเรื่องปกติทั่วไปของงานอย่างนี้ วันนี้ถ้าไม่ใช่ผมเกิดเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่ก็คงไม่ดี...
อยากให้ไปรษณีย์คอยหมั่นตรวจสอบ อบรมพนักงาน และสุดท้ายก็ดูแลพวกเขาด้วยครับ (ทำงานเหนื่อยแล้วถ้าตัวองค์กรหรือมีคนดูแลเขาอย่างดีก็น่าจะทำให้หายเหนื่อยลดอารมณ์ ลดความหงุดหงิด ลงได้ไม่มากก็น้อยครับ)
ไม่ได้ต้องการฟ้อง หรือตำหนิ อย่างเอาเรื่องราว แต่อยากเห็นองค์ทุกองค์กรของประเทศไทยเดินหน้าไปแบบสวยงาม ครับ
ความประพฤติของพนักงานส่งไปรษณีย์(บางคน)
พนักงาน : มีของมาส่งครับบบบบบบบ.. (ก็ดูสุภาพดี)
ผม : ครับผม.. อ้าววว ทำไมมาส่งซะเย็นเลยล่ะ อย่างนี้ต้องมีค่าเปิดประตูหน่อยแล้ว (ผมพูดด้วยน้ำเสียงล้อเล่นแล้วก็หัวเราะด้วย เพราะตั้งใจแค่ทักทายกัน)
พนักงาน : โธ่พี่..(เริ่มส่อแววมีอารมณ์ในน้ำเสียง) ... ไอ้..เ...้.ย.. งาน แ...่..ง...เยอะ ร้อนก็ร้อน.. ไอ้......พี่จะมาพูดกับผมแบบนี้ไม่ได้นะ..
ผม : เอ๊ยยย....ไม่ได้มีอะไร ผมแค่พูดเล่นทักทายคุณแค่นั้น...
พนักงาน : พี่จะมาพูดเล่นแบบนี้ไม่ได้....@#$... (ต่อว่าผมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด)...
ผม : เงียบไม่พูดอะไร...
แต่พนักงานไปรษณีย์ก็ยังดูหงุดหงิดไม่เลิก ซึ่งตอนแรกผมก็ไม่คิดจะสนใจด้วยแล้วขี้เกียจยุ่ง แต่ดูกิริยาแล้วแย่มากแล้วก็บ่นไปเรื่อย ..ดังนั้นตอนที่เดินกลับไปที่รถผมก็เลยถ่ายรูปไว้ ซึ่งเขาก็เห็นผมถ่าย (คงทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้น แต่ผมว่ากิริยาอย่างนี้มันไม่ถูกสำหรับพนักงานบริการและผมก็ได้อธิบายแล้วว่าไม่ได้ต่อว่าอะไรแค่ทักทายสนทนาไปแค่นั้น..) สิ่งที่ได้กลับมาคือ
พนักงาน : ถ่ายแล้วฟ้องด้วยนะ..อย่าลืม ฟ้องด้วย...(ตะโกนตามมา)
หลังจากนั้นก็เบิ้นรถ บื้นนนนน....บื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...สักพักถึงขับออกไป
ผมไม่ได้คิดจะกล่าวโทษเขาจึงไม่ได้ร้องเรียนใดๆไปทางไปรษณีโดยตรง เขาเป็นเด็กหนุ่ม ทำงานขี่มอเตอร์ไซค์ส่งของตากแดด ร้อนทั้งวัน วันหนึ่งอาจจะหลายรอบ เป็นธรรมดาที่จะเหนื่อยและมีอารมณ์ได้ ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธอะไร เพียงแต่ ในเรื่องของงานบริการนั้นผู้บริการควรต้องมีความอดทนอดกลั้นให้มากๆ มันเป็นเรื่องปกติทั่วไปของงานอย่างนี้ วันนี้ถ้าไม่ใช่ผมเกิดเป็นคนอารมณ์ร้อนทั้งคู่ก็คงไม่ดี...
อยากให้ไปรษณีย์คอยหมั่นตรวจสอบ อบรมพนักงาน และสุดท้ายก็ดูแลพวกเขาด้วยครับ (ทำงานเหนื่อยแล้วถ้าตัวองค์กรหรือมีคนดูแลเขาอย่างดีก็น่าจะทำให้หายเหนื่อยลดอารมณ์ ลดความหงุดหงิด ลงได้ไม่มากก็น้อยครับ)
ไม่ได้ต้องการฟ้อง หรือตำหนิ อย่างเอาเรื่องราว แต่อยากเห็นองค์ทุกองค์กรของประเทศไทยเดินหน้าไปแบบสวยงาม ครับ