ตามหัวข้อเลยครับ ผมนั้นได้รับการสอนจากพ่อกับแม่ว่า”ขอให้ลูกโตมาเป็นคนดีไม่โกงไม่เอาเปรียบคนอื่นและเลี้ยวตัวเองด้วยงานที่สุจริตก็พอแล้ว”
ปัจจุบันผมอายุ26 ปี ก็น่าจะวัยรุ่นอยู่ หรือวัยทำงานแล้ว 55 ปัจจุบันก็อาศัยอยู่กับแม่ ส่วนพ่อได้เสียไปแล้ว
ที่มาตั้งคำถามนี้เพราะผมสงสัยจริงๆ ว่าสำหรับแต่ละคนคิดว่าคนดีของแม่ ต้องเป็นแบบไหนกันบ้างและสำหรับเพื่อนๆคิดว่าผมเป็นคนดีของแม่แล้วหรือยังหรือว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดี…
คือปัจจุบันนี้แม่ผมก็ชอบเล่นโซเชียลชอบอ่านที่คนแชร์ๆกัน เกี่ยวกับแนวๆลูกที่ดี คนที่ดี เด็กยอดกตัณญู คนที่ลำบากแล้วประสบความสำเร็จ อะไรแนวๆนี้
//ซึ้งชีวิตครอบครัวผมก็ฐานะกลางๆ ซึ่งผมก็โตจากต่างจังหวัด เลี้ยงวัวตอนวัว โดดน้ำครองปกติ ตอนเด็ก กินข้าวกับน้ำปลาเป็นสิ่งอร่อยมากสำหรับผม(ไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อหาเลยแหะ55)
สืบเนื้องจากด้านบนพออ่านอะไรพวกด้านบนมา พอกลับบ้านมาเจอกันแต่ละวันแม่ก็จะชอบเล่าเรื่องที่อ่านมาแล้วก็นำชีวิตผมไปเปรียบเทียบกับคนในข่าวหรือในโพส ว่าผมนั้นเกิดมาบนกองเงินกองทองสบายไม่รู้จักความรำบากเหมือนคนนั้นคนนี้ เปรียบเกรด เปรียบการเรียนทำนองว่าดูเขารำบากเขายังได้เกรด4เลย ไม่ต้องทำงานที่รักทำงานเป็นหมอเป็นครูเป็นพนักงานรัฐรวยกว่าพ่อแม่ก็มีกินมีใช้. คือผมจะได้รับฟังเรื่องการเปรียบเทียบของแม่ผมเกือบทุกวัน
เงินเดือนผมปัจจุบัน17000 ค่าน้ำค่าไฟค่าโทรศัพท์ค่าใช้จ่ายภายในบ้านค่ากินผมจ่ายหมด แม่ก็ยังทำงานอยู่เช่นกัน
แต่เวลาญาติแม่ขอยืมตัง แม่ก็จะมายืมผมอีกทีแล้วบอกกับผมว่าเวลาเราลำบากเขายังช่วยเราเลย เดือนๆนึงจะมีการยืมจากญาติแม่ประมาณเดือนละครั้งบางเดือนแม่ก็บอกจะเอาตังไปทำบุญโดยเงินที่นำไปใช้ทำบุญแต่ละครั้งก็1000-2000 ส่วนเงินที่ญาติแม่ยืมไปจนตอนนี้ก็ยังไม่คืน32000บาท สำหรับคนอื่นอาจมองว่าน้อยก็ได้ แต่สำหรับผมที่ทำงาน6วันต่อสัปดาห์ ทำ8.00อยู่โอทีจนถึง21-22.00ประจำ ผมรู้สึกเงินนั้นมีค่ามาก แต่เมื่อไหร่ที่ผมคุยกับแม่เรื่องการจะไม่ให้ญาติแม่ยืมเงินเพราะเขายังไม่ใช้หนีผม แม่ก็จะบอกว่าคนเราต้องกตัณญูคนที่เขามายืมเงินเราเขาเคยช่วยเราให้มองตอนเรารำบากบ้างสิแม่มักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจกับผมเมื่อเจอเรื่องนี้ ผมมักพยายามคุยด้วยเหตุผลแต่สุดท้ายจะจบด้วยว่าผมไม่รักแม่ ว่าผมไม่ชอบญาติแม่แล้วก็พาลไปเรื่องอื่นๆ\\หลังจากนั้นแม่ก็จะโทรไปเล่าญาติว่าผมเรื่องแค่นี้ช่วยไม่ได้. พึ่งพาไม่ได้ ว่าผมไม่รักพี่รักน้องรักญาติพี่น้อง
ผมเช้าทำงาน วันหยุดก็กวาดบ้านถูบ้านซักผ้าตัดหญ้า ค่ำกลับมาจากงานก็อาบน้ำอ่านข่าวเล่นเกมสุดท้ายก็นอนมีเวลาทำนู้นนี่นั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะง่วง ทำเป็นกิจวัตร
มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมควรหาความสุขให้ตัวเองบ้าง พอผมจะซื้อเครื่องซักผ้าใหม่ซื้อเฟอนิเจอใหม่เข้าบ้าน แม่ก็จะพูดว่าซื้อมาทำไมเยอะแล้วประหยัดเงินไว้อนาคตบ้าง \\ในส่วนนี้ผมเข้าใจแม่นะ แต่มันก็ขัดกับที่แม่ผมนำตังผมไปให้ญาติยืม
แค่ผมนำเงินไปซื้อเสื้อตัวละ300กางเกงยีน1200 แม่ก็จะว่าผมว่ามีตังมากนิรวยมากนิซื้อเสื้อผ้าแพงๆมา ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจมาก//ซึ้ง1ปีผมจะตัดสิ้นใจซื้อเสื้อผ้าแค่1ชุด และเสื้อผ้าส่วนใหญ่ที่ผมมีคือเสื้อผ้าที่น้อยชายพ่อให้มาตั้งแต่ผมอายุ16
ผมเหล้าไม่กินบุหรี่ไม่สูบ ดื่มเฉพาะเบียร์เวลาต้องเข้าสังคมหรืองานสำคัญเท่านั้นซึ้งไม่เกิน10ครั้งในชีวิต//แต่ล่าสุดครั้งที่10ผมไปงานของบริษัทซึ่งผมเป็นคนออกแบบงานให้กับลูกค้าvipท่านนึงเลยจำเป็นต้องไป เลยได้ดื่มเบียร์ไป พอกลับมาแม่ก็ว่าผมว่าไม่รักดีที่สอนไม่จำอกตัณญู ประมาณแม่แอนตี้เรื่องบุหรี่สุราอะไรจำพวกนี้มาก
จากที่ผมเล่าไม่รู้จะทำให้งงกันหรือเปล่า?
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกถึงคำถามที่เป็นหัวข้อผมมากว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดีหรือเปล่า? ผมแย่มากใช่ไหม?
ซึ้ง ณ ตอนนี้ผมอยากที่จะย้ายออกไปเช่าบ้านแยกกับแม่เพราะผมอยู่ด้วยแล้วเครียดมาก คิดมาก แต่ผมก็ไม่กล้าย้ายออกเพราะเป็นห่วงกลัวแม่จะเหงากลัวแม่ไม่สบาย สุดท้ายคำถามนี้ก็วนในหัวผมตลอดคือผมยังไม่เป็นลูกที่ดีพอให้กับแม่ของผมใช่ไหม?
ทั้งที่ออกไปทำงานกันก็ยกมือไหว้กลับบ้านมาก็ยกมือไหว้สวัสดีแม่ตลอดทำตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ผมรักแม่ผมนะแต่ผมก็เครียดกับสิ่งที่ผมต้องเจอทุกๆวัน
คำว่าลูกที่ดีสำหรับแม่”คือต้องยอดคนดียอดกตัณญู” เหรอครับ??
ปัจจุบันผมอายุ26 ปี ก็น่าจะวัยรุ่นอยู่ หรือวัยทำงานแล้ว 55 ปัจจุบันก็อาศัยอยู่กับแม่ ส่วนพ่อได้เสียไปแล้ว
ที่มาตั้งคำถามนี้เพราะผมสงสัยจริงๆ ว่าสำหรับแต่ละคนคิดว่าคนดีของแม่ ต้องเป็นแบบไหนกันบ้างและสำหรับเพื่อนๆคิดว่าผมเป็นคนดีของแม่แล้วหรือยังหรือว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดี…
คือปัจจุบันนี้แม่ผมก็ชอบเล่นโซเชียลชอบอ่านที่คนแชร์ๆกัน เกี่ยวกับแนวๆลูกที่ดี คนที่ดี เด็กยอดกตัณญู คนที่ลำบากแล้วประสบความสำเร็จ อะไรแนวๆนี้
//ซึ้งชีวิตครอบครัวผมก็ฐานะกลางๆ ซึ่งผมก็โตจากต่างจังหวัด เลี้ยงวัวตอนวัว โดดน้ำครองปกติ ตอนเด็ก กินข้าวกับน้ำปลาเป็นสิ่งอร่อยมากสำหรับผม(ไม่ค่อยเกี่ยวกับเนื้อหาเลยแหะ55)
สืบเนื้องจากด้านบนพออ่านอะไรพวกด้านบนมา พอกลับบ้านมาเจอกันแต่ละวันแม่ก็จะชอบเล่าเรื่องที่อ่านมาแล้วก็นำชีวิตผมไปเปรียบเทียบกับคนในข่าวหรือในโพส ว่าผมนั้นเกิดมาบนกองเงินกองทองสบายไม่รู้จักความรำบากเหมือนคนนั้นคนนี้ เปรียบเกรด เปรียบการเรียนทำนองว่าดูเขารำบากเขายังได้เกรด4เลย ไม่ต้องทำงานที่รักทำงานเป็นหมอเป็นครูเป็นพนักงานรัฐรวยกว่าพ่อแม่ก็มีกินมีใช้. คือผมจะได้รับฟังเรื่องการเปรียบเทียบของแม่ผมเกือบทุกวัน
เงินเดือนผมปัจจุบัน17000 ค่าน้ำค่าไฟค่าโทรศัพท์ค่าใช้จ่ายภายในบ้านค่ากินผมจ่ายหมด แม่ก็ยังทำงานอยู่เช่นกัน
แต่เวลาญาติแม่ขอยืมตัง แม่ก็จะมายืมผมอีกทีแล้วบอกกับผมว่าเวลาเราลำบากเขายังช่วยเราเลย เดือนๆนึงจะมีการยืมจากญาติแม่ประมาณเดือนละครั้งบางเดือนแม่ก็บอกจะเอาตังไปทำบุญโดยเงินที่นำไปใช้ทำบุญแต่ละครั้งก็1000-2000 ส่วนเงินที่ญาติแม่ยืมไปจนตอนนี้ก็ยังไม่คืน32000บาท สำหรับคนอื่นอาจมองว่าน้อยก็ได้ แต่สำหรับผมที่ทำงาน6วันต่อสัปดาห์ ทำ8.00อยู่โอทีจนถึง21-22.00ประจำ ผมรู้สึกเงินนั้นมีค่ามาก แต่เมื่อไหร่ที่ผมคุยกับแม่เรื่องการจะไม่ให้ญาติแม่ยืมเงินเพราะเขายังไม่ใช้หนีผม แม่ก็จะบอกว่าคนเราต้องกตัณญูคนที่เขามายืมเงินเราเขาเคยช่วยเราให้มองตอนเรารำบากบ้างสิแม่มักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจกับผมเมื่อเจอเรื่องนี้ ผมมักพยายามคุยด้วยเหตุผลแต่สุดท้ายจะจบด้วยว่าผมไม่รักแม่ ว่าผมไม่ชอบญาติแม่แล้วก็พาลไปเรื่องอื่นๆ\\หลังจากนั้นแม่ก็จะโทรไปเล่าญาติว่าผมเรื่องแค่นี้ช่วยไม่ได้. พึ่งพาไม่ได้ ว่าผมไม่รักพี่รักน้องรักญาติพี่น้อง
ผมเช้าทำงาน วันหยุดก็กวาดบ้านถูบ้านซักผ้าตัดหญ้า ค่ำกลับมาจากงานก็อาบน้ำอ่านข่าวเล่นเกมสุดท้ายก็นอนมีเวลาทำนู้นนี่นั้นประมาณหนึ่งชั่วโมงก่อนจะง่วง ทำเป็นกิจวัตร
มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมควรหาความสุขให้ตัวเองบ้าง พอผมจะซื้อเครื่องซักผ้าใหม่ซื้อเฟอนิเจอใหม่เข้าบ้าน แม่ก็จะพูดว่าซื้อมาทำไมเยอะแล้วประหยัดเงินไว้อนาคตบ้าง \\ในส่วนนี้ผมเข้าใจแม่นะ แต่มันก็ขัดกับที่แม่ผมนำตังผมไปให้ญาติยืม
แค่ผมนำเงินไปซื้อเสื้อตัวละ300กางเกงยีน1200 แม่ก็จะว่าผมว่ามีตังมากนิรวยมากนิซื้อเสื้อผ้าแพงๆมา ด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจมาก//ซึ้ง1ปีผมจะตัดสิ้นใจซื้อเสื้อผ้าแค่1ชุด และเสื้อผ้าส่วนใหญ่ที่ผมมีคือเสื้อผ้าที่น้อยชายพ่อให้มาตั้งแต่ผมอายุ16
ผมเหล้าไม่กินบุหรี่ไม่สูบ ดื่มเฉพาะเบียร์เวลาต้องเข้าสังคมหรืองานสำคัญเท่านั้นซึ้งไม่เกิน10ครั้งในชีวิต//แต่ล่าสุดครั้งที่10ผมไปงานของบริษัทซึ่งผมเป็นคนออกแบบงานให้กับลูกค้าvipท่านนึงเลยจำเป็นต้องไป เลยได้ดื่มเบียร์ไป พอกลับมาแม่ก็ว่าผมว่าไม่รักดีที่สอนไม่จำอกตัณญู ประมาณแม่แอนตี้เรื่องบุหรี่สุราอะไรจำพวกนี้มาก
จากที่ผมเล่าไม่รู้จะทำให้งงกันหรือเปล่า?
แต่ตอนนี้ผมรู้สึกถึงคำถามที่เป็นหัวข้อผมมากว่าผมเป็นลูกที่ไม่ดีหรือเปล่า? ผมแย่มากใช่ไหม?
ซึ้ง ณ ตอนนี้ผมอยากที่จะย้ายออกไปเช่าบ้านแยกกับแม่เพราะผมอยู่ด้วยแล้วเครียดมาก คิดมาก แต่ผมก็ไม่กล้าย้ายออกเพราะเป็นห่วงกลัวแม่จะเหงากลัวแม่ไม่สบาย สุดท้ายคำถามนี้ก็วนในหัวผมตลอดคือผมยังไม่เป็นลูกที่ดีพอให้กับแม่ของผมใช่ไหม?
ทั้งที่ออกไปทำงานกันก็ยกมือไหว้กลับบ้านมาก็ยกมือไหว้สวัสดีแม่ตลอดทำตั้งแต่เด็กจนตอนนี้ผมรักแม่ผมนะแต่ผมก็เครียดกับสิ่งที่ผมต้องเจอทุกๆวัน