(ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะครับ) เราเป็นลูกชายคนกลาง น้องไม่ทำงาน พี่ไปมีครอบครัว ภาระตกที่เรา เพราะพ่อแม่แยกทางกัน
ออกมาทำงานตั้งแต่ 15 จนทุกวันนี้ 23 แล้ว ยังต้องทำงานแล้วเงินไม่เหลือ ช่วงแรกๆสงสารแม่มาก
เราให้ทุกบาทที่มี ซึ่งในช่วง 3 ปีที่ทำงานเราไม่เคยเห็นเงินตัวเองเลย เพราะแม่ไปกดเองทุกเดือน
และตอนนั้นทำงานอยู่คนเดียว เพราะถ้าแม่ไม่ออกงาน ก็รถล้มรักษาตัวยาว แต่เรามีแรงฮึดมาก เพราะอยากให้แม่สบาย
พอช่วงหลังๆ เราเริ่มกลับไปเรียน แล้วก็แยกตัวมาอยู่กับญาติ แต่ก็เหมือนเดิม แม่มาเอาเงินเราทุกเดือน
แถมบางเดือนก็เยอะหรือไม่ก็จะมายืม(ยืมไม่เคยได้คืน) แต่เราโอเคเพราะสงสาร แต่มีช่วงหนึ่งแม่เอาทองเราไปจำนำ
แล้วก็หายไป2-3เดือน แต่ก็เอากลับมาคืน เราก็ดีใจได้คืน แต่ไม่ถึงอาทิตย์ก็มาขอไปจำนำอีกรอบ แต่รอบนี้คือหายไปเลย
เราก็เสียใจ แต่ก็ยังโอเค แต่อีกไม่นานก็มาเอาโทรศัพท์เราไปจำอีก ซึ่งไม่ได้ของคืนเหมือนเดิม ก็เลยแอบเสียใจ และน้อยใจกับตัวเอง
จนล่าสุดเราป่วยต้องใช้เงิน เลยพยายามเก็บเงินสักก้อน(แต่ป่วยไม่รุนแรงนะครับ) แค่ปัญหาสุขภาพทั่วๆไป
ก็เลยบอกแม่ว่าสัก 4-5 เดือนนี้ขอเก็บเงินหน่อย จะเอาไปรักษาตัวเอง แม่รับปากดิบดี สุดท้ายแม่ก็มาขอทุกเดือนเหมือนเดิม
แต่ไม่มากเท่าเดิม ก็มีมายืมบ้าง ซึ่งเราเก็บเงินไม่ได้เลย ก็เลยตั้งใจจะเอาแท็บเล็ตไปขาย แต่พอได้เงินมา
แม่ก็มาขอเอาไปใช้ บอกว่าเดี๋ยวคืน(จำนวนเงินเกือบเหมือน) สุดท้ายก็นิ่ง ไม่ตอบคำถามอะไรทั้งสิ้น บอกแต่เออหน่ะ
สุดท้ายได้แต่ทำใจ และร้องไห้คนเดียวอีกครั้ง ครั้งต่อมาเราตั้งใจจะเอากีต้าร์เราไปขายเพื่อที่จะมารักษาตัวอีก เลยฝากน้องขาย
แต่แม่เอาเงินไปอีก รอบนี้เอาไปเองเลย T^T
ปล.สภาพเราตอนนี้เราเอาแต่นอนอย่างเดียว เครียด ร้องไห้ ไม่มีแรง ไม่ต่างกับศพเลย และไม่ได้รู้สึกอยากได้อะไรอีกแล้ว
รู้แค่ว่าเศร้าและเสียใจอยากหลุดจากตรงนี้มาก ทำยังไงก็ได้ขอแค่ให้หลุดจากความรู้สึกนี้ตรงนี้พอ เราไม่ไหวจริงๆ
ซึ่งตอนนี้ตอบตัวเองไม่ได้แล้วว่าจะเรียนและจะทำงานไปทำไม เพราะเราก็ไม่ได้อยากได้อะไรแล้ว
ส่วนความฝันนึงที่อยากให้แม่สบายก็คิดว่าคงไม่ได้อยากทำต่อแล้ว ความรู้สึกตรงนั้นมันหายไป ไม่เหลือเลย
ขอบคุณที่อ่านครับ แค่อยากได้พื้นที่เอาไว้ระบายความทุกข์
ผิดหวังและเสียใจเพราะแม่ตลอด
ออกมาทำงานตั้งแต่ 15 จนทุกวันนี้ 23 แล้ว ยังต้องทำงานแล้วเงินไม่เหลือ ช่วงแรกๆสงสารแม่มาก
เราให้ทุกบาทที่มี ซึ่งในช่วง 3 ปีที่ทำงานเราไม่เคยเห็นเงินตัวเองเลย เพราะแม่ไปกดเองทุกเดือน
และตอนนั้นทำงานอยู่คนเดียว เพราะถ้าแม่ไม่ออกงาน ก็รถล้มรักษาตัวยาว แต่เรามีแรงฮึดมาก เพราะอยากให้แม่สบาย
พอช่วงหลังๆ เราเริ่มกลับไปเรียน แล้วก็แยกตัวมาอยู่กับญาติ แต่ก็เหมือนเดิม แม่มาเอาเงินเราทุกเดือน
แถมบางเดือนก็เยอะหรือไม่ก็จะมายืม(ยืมไม่เคยได้คืน) แต่เราโอเคเพราะสงสาร แต่มีช่วงหนึ่งแม่เอาทองเราไปจำนำ
แล้วก็หายไป2-3เดือน แต่ก็เอากลับมาคืน เราก็ดีใจได้คืน แต่ไม่ถึงอาทิตย์ก็มาขอไปจำนำอีกรอบ แต่รอบนี้คือหายไปเลย
เราก็เสียใจ แต่ก็ยังโอเค แต่อีกไม่นานก็มาเอาโทรศัพท์เราไปจำอีก ซึ่งไม่ได้ของคืนเหมือนเดิม ก็เลยแอบเสียใจ และน้อยใจกับตัวเอง
จนล่าสุดเราป่วยต้องใช้เงิน เลยพยายามเก็บเงินสักก้อน(แต่ป่วยไม่รุนแรงนะครับ) แค่ปัญหาสุขภาพทั่วๆไป
ก็เลยบอกแม่ว่าสัก 4-5 เดือนนี้ขอเก็บเงินหน่อย จะเอาไปรักษาตัวเอง แม่รับปากดิบดี สุดท้ายแม่ก็มาขอทุกเดือนเหมือนเดิม
แต่ไม่มากเท่าเดิม ก็มีมายืมบ้าง ซึ่งเราเก็บเงินไม่ได้เลย ก็เลยตั้งใจจะเอาแท็บเล็ตไปขาย แต่พอได้เงินมา
แม่ก็มาขอเอาไปใช้ บอกว่าเดี๋ยวคืน(จำนวนเงินเกือบเหมือน) สุดท้ายก็นิ่ง ไม่ตอบคำถามอะไรทั้งสิ้น บอกแต่เออหน่ะ
สุดท้ายได้แต่ทำใจ และร้องไห้คนเดียวอีกครั้ง ครั้งต่อมาเราตั้งใจจะเอากีต้าร์เราไปขายเพื่อที่จะมารักษาตัวอีก เลยฝากน้องขาย
แต่แม่เอาเงินไปอีก รอบนี้เอาไปเองเลย T^T
ปล.สภาพเราตอนนี้เราเอาแต่นอนอย่างเดียว เครียด ร้องไห้ ไม่มีแรง ไม่ต่างกับศพเลย และไม่ได้รู้สึกอยากได้อะไรอีกแล้ว
รู้แค่ว่าเศร้าและเสียใจอยากหลุดจากตรงนี้มาก ทำยังไงก็ได้ขอแค่ให้หลุดจากความรู้สึกนี้ตรงนี้พอ เราไม่ไหวจริงๆ
ซึ่งตอนนี้ตอบตัวเองไม่ได้แล้วว่าจะเรียนและจะทำงานไปทำไม เพราะเราก็ไม่ได้อยากได้อะไรแล้ว
ส่วนความฝันนึงที่อยากให้แม่สบายก็คิดว่าคงไม่ได้อยากทำต่อแล้ว ความรู้สึกตรงนั้นมันหายไป ไม่เหลือเลย
ขอบคุณที่อ่านครับ แค่อยากได้พื้นที่เอาไว้ระบายความทุกข์