"การดำเนินชีวิตในรูปแบบของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน"
รูปแบบการใช้ชีวิตส่วนใหญ่อาจจะนิยาม มีหน้าที่ ตำแหน่งการงานมั่นคง มีรถ มีบ้าน มีครอบครัว คิดว่านี่ล๊ะความสมบูรณ์ของการใช้ชีวิต
เคยลองย้อนมองถามตัวเองบ้างไหม ว่าบางทีเราพร้อมหรือยัง พ่อแม่คนที่เลี้ยงดูเรามามีชีวิตเป็นอย่างไร ดีพอหรือยังที่เราจะรับใครอีกคนมาดูแล บางคนจบมาก็ตั้งหน้าตั้งตา มองหาความสุขในรูปแบบชีวิตคู่ แทนที่จะดูแลพ่อแม่ได้อย่างเต็มที่ กลับต้องมาจัดสรรให้กับการดำเนินชีวิตของตัวเอง [มองแค่ตัวเอง คิดแค่ตัวเอง เห็นแค่ตัวเอง "เห็นแก่ตัว"] พยายามหาส่วนที่ขาดหายไปเพื่อมาเติมเต็มให้กับตัวเอง โหยหากันจังเลยความรักเนี่ย บางทีเลี้ยงแฟนดีกว่าพ่อกว่าแม่ด้วยซ้ำ คนประเภทนี้มีแต่ความต้องการที่กัดกินจิตใจ บอกตัวเองว่า ทำไมให้ไปแล้ว ทำไปแล้ว กลับไม่ได้อะไร คืนกลับมา[มีแต่พ่อแม่เราเท่านั้นล๊ะ ที่ทำแล้วไม่หวังผล] ทุกข์ใจกันจัง ผิดหวังกันบ้าง เคยใส่ใจพ่อแม่ให้ได้ดีเท่ากับเรื่องของตัวเองบ้างรึป่าว เคยถามความสุขความทุกข์ของพ่อแม่กันบ้างรึป่าว ห่วงกันจัง คนแปลกหน้า เค้าจะทำอะไร เค้าจะเป็นอย่างไร เค้ายังเหมือนเดิมไหม ยังรักเราอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า บางคนค้นหามาทั้งชีวิต ก็ไม่เคยได้รักที่สุขสมหวัง ดั่งที่ใจอยากให้เป็น "บางทีสิ่งที่อยู่ใกล้ มักมองไม่เห็นคุณค่า"
ใช่ที่ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะกระทำได้ จะใช้ชีวิตอยู่เพื่อคนที่รักเรา หรือ เลือกที่มีชีวิตเพื่อทำให้ใครคนอื่นมารักเรา ความรักดีๆมันมีติดตัวของเรามาตั้งแต่เกิดแล้ว....
บางคู่ แต่งงาน มีครอบครัว มีลูก หย่าร้าง แล้วกลับมาตั้งคำถามว่า ทำไมชีวิตเราต้องมาเป็นแบบนี้ เจอเรื่องแบบนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เค้าก็ทำดีกับเรามาโดยตลอด[ตั้งความหวังไว้กับคนแปลกหน้า]ก็ต้องทำใจแล้วว่าไม่วันใดก็วันหนึ่ง "คนที่ดีก็ใช่ว่าจะดีได้ตลอด คนที่เลวก็ใช่ว่าจะเลวได้ตลอด"
......ขนาดชีวิตของตัวเอง ยังเอาอะไรที่มันแน่นอนไม่ได้เลย ไม่รู้ชีวิตจะเป็นแบบไหน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาดำเนินชีวิตได้แบบวันนี้ได้รึป่าว....
ความรักที่ดี รักแบบไม่มีเงื่อนไข รักที่ไม่ร้องขอสิ่งใดๆ ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหน ก็ไม่มีใครรักเราได้เท่าพ่อกับแม่
#หากคุณเอาใจใส่ดูแลได้ดีเท่ากับที่ท่านเลี้ยงดูเรามา ตอนนั้นก็คงถึงเวลาที่จะใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการให้เป็น
คุณจะไม่มีวันที่จะค้นหาความสุขได้ ตราบใดที่ยังคิดแค่เรื่องของตัวเอง
#ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ
รูปแบบของชีวิต ที่คิดแต่เรื่องของตัวเอง
รูปแบบการใช้ชีวิตส่วนใหญ่อาจจะนิยาม มีหน้าที่ ตำแหน่งการงานมั่นคง มีรถ มีบ้าน มีครอบครัว คิดว่านี่ล๊ะความสมบูรณ์ของการใช้ชีวิต
เคยลองย้อนมองถามตัวเองบ้างไหม ว่าบางทีเราพร้อมหรือยัง พ่อแม่คนที่เลี้ยงดูเรามามีชีวิตเป็นอย่างไร ดีพอหรือยังที่เราจะรับใครอีกคนมาดูแล บางคนจบมาก็ตั้งหน้าตั้งตา มองหาความสุขในรูปแบบชีวิตคู่ แทนที่จะดูแลพ่อแม่ได้อย่างเต็มที่ กลับต้องมาจัดสรรให้กับการดำเนินชีวิตของตัวเอง [มองแค่ตัวเอง คิดแค่ตัวเอง เห็นแค่ตัวเอง "เห็นแก่ตัว"] พยายามหาส่วนที่ขาดหายไปเพื่อมาเติมเต็มให้กับตัวเอง โหยหากันจังเลยความรักเนี่ย บางทีเลี้ยงแฟนดีกว่าพ่อกว่าแม่ด้วยซ้ำ คนประเภทนี้มีแต่ความต้องการที่กัดกินจิตใจ บอกตัวเองว่า ทำไมให้ไปแล้ว ทำไปแล้ว กลับไม่ได้อะไร คืนกลับมา[มีแต่พ่อแม่เราเท่านั้นล๊ะ ที่ทำแล้วไม่หวังผล] ทุกข์ใจกันจัง ผิดหวังกันบ้าง เคยใส่ใจพ่อแม่ให้ได้ดีเท่ากับเรื่องของตัวเองบ้างรึป่าว เคยถามความสุขความทุกข์ของพ่อแม่กันบ้างรึป่าว ห่วงกันจัง คนแปลกหน้า เค้าจะทำอะไร เค้าจะเป็นอย่างไร เค้ายังเหมือนเดิมไหม ยังรักเราอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่า บางคนค้นหามาทั้งชีวิต ก็ไม่เคยได้รักที่สุขสมหวัง ดั่งที่ใจอยากให้เป็น "บางทีสิ่งที่อยู่ใกล้ มักมองไม่เห็นคุณค่า"
ใช่ที่ว่าคนเราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะกระทำได้ จะใช้ชีวิตอยู่เพื่อคนที่รักเรา หรือ เลือกที่มีชีวิตเพื่อทำให้ใครคนอื่นมารักเรา ความรักดีๆมันมีติดตัวของเรามาตั้งแต่เกิดแล้ว....
บางคู่ แต่งงาน มีครอบครัว มีลูก หย่าร้าง แล้วกลับมาตั้งคำถามว่า ทำไมชีวิตเราต้องมาเป็นแบบนี้ เจอเรื่องแบบนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เค้าก็ทำดีกับเรามาโดยตลอด[ตั้งความหวังไว้กับคนแปลกหน้า]ก็ต้องทำใจแล้วว่าไม่วันใดก็วันหนึ่ง "คนที่ดีก็ใช่ว่าจะดีได้ตลอด คนที่เลวก็ใช่ว่าจะเลวได้ตลอด"
......ขนาดชีวิตของตัวเอง ยังเอาอะไรที่มันแน่นอนไม่ได้เลย ไม่รู้ชีวิตจะเป็นแบบไหน ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาดำเนินชีวิตได้แบบวันนี้ได้รึป่าว....
ความรักที่ดี รักแบบไม่มีเงื่อนไข รักที่ไม่ร้องขอสิ่งใดๆ ไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหน ก็ไม่มีใครรักเราได้เท่าพ่อกับแม่
#หากคุณเอาใจใส่ดูแลได้ดีเท่ากับที่ท่านเลี้ยงดูเรามา ตอนนั้นก็คงถึงเวลาที่จะใช้ชีวิตในแบบที่เราต้องการให้เป็น
คุณจะไม่มีวันที่จะค้นหาความสุขได้ ตราบใดที่ยังคิดแค่เรื่องของตัวเอง
#ความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ