สวัสดีค่ะวันนี้จะมาเล่าประสบการณ์การเลี้ยงไซบีเรียนแบบบ้านไม่มีรั้วให้ฟังกันค่ะ
ต้องขอบอกเลยว่าก่อนจะรับเค้ามาเลี้ยงในตอนแรกเราอ่านเยอะมากกกกก จากในพันทิปนี่ก็เยอะ ต้องอย่างงั้นอย่างงี้จนเราคิดว่าไม่เอาละ ไม่เลี้ยงไซละ กลัวรับมือไม่ไหว แต่พอดีว่ามีเพื่อนเราเลี้ยงไซอยู่ 2 ตัว เค้าบอกว่า อ่านเหมือนกัน แต่มันอยู่ที่เราเลี้ยงซะส่วนมาก สิ่งที่ต้องทำใจอย่างเดียวคือค่าใช้จ่ายอันมหาศาลแค่นั้น 5555555 สรุปเลยได้เจ้าไซน้อยเพศเมียอายุ 2 เดือนมา 1 ตัวพร้อมใบเพ็ด
ตอนแรกที่เลี้ยงเค้ายอมรับเลยค่ะว่ากังวลมาก กลัวเค้าหนีออกจากบ้าน หลงทาง กลัวคนอุ้มไป ด้วยความที่เราเลี้ยงเค้า 2 ที่สลับกันไปมา คือโรงเรียนและบ้านเราเองที่อยู่ต่างอำเภอ แรกๆ ไม่กล้าปล่อยไปไหนเลย ขังกรง ใส่สายจูงตลอด ทำไปทำมาสงสารเค้ามากเลยค่ะ คิดว่าทำไมเค้าต้องถูกขัง เพื่อนเราคนเดิมเลยบอกว่า ไม่ต้องกลัวเค้าหาย ให้เรานึกว่า เราคิดถึงเค้าเท่านี้ เค้าคิดถึงเรามากกว่า 10 เท่า
จากนั้นเราเริ่มปล่อยเค้าค่ะ แต่จะนั่งดูอยู่ตลอด ที่โรงเรียนก็จะพาไปปล่อยที่สนามฟุตบอลแล้วนั่งเฝ้า ที่บ้านก็จะพาไปทุ่งนาหลังบ้านและนั่งเฝ้า เฝ้าได้ 3 วันเลยตัดสินใจไม่เฝ้าค่ะ ก็กังวลว่าเค้าจะวิ่งตามสัตว์เล็กไปเรื่อยๆ แต่ผิดคาดเลยค่ะเค้าวิ่งเล่นจนพอใจ เค้าจะวิ่งกลับมาหาเราที่บ้าน การเล่นแต่ละครั้งจะไม่เกิน 30 นาที และจะไม่ไปในที่ๆ เราไม่เคยพาไปค่ะ เราเคยพาไปสวนยาง ทุ่งนาและลำห้วย เค้าก็จะไปแค่นั้น วิ่งเล่นเสร็จก็จะกลับมานั่งเฝ้าเราอยู่บ้าน เดินเล่นในสวนผักแม่บ้าง วิ่งไล่จับกับไก่บ้าง จะมีบางทีคาดสายตาเรา แต่พอเราเรียกเค้าก็จะรีบวิ่งกลับมาตลอด ตอนอยู่ที่โรงเรียนจะสบายใจหน่อยตรงที่มีรั้วโรงเรียนอยู่ เค้าก็จะชอบไปวิ่งเล่นหน้าคอกหมูป่า คอกเป็ดไก่พื้นบ้านของโรงเรียน ทุ่งทาบ้างแปลงผักบ้าง แต่ไม่ไปสนามฟุตบอลแล้ว ตะชอบอยู่ตามร่มไม้หรือใต้น้ำซะมากส่วนใหญ่ 555555
ตอนนี้เค้าอายุได้ 1 ปี 3 เดือนแล้วค่ะ ไม่เคยหนีออกจากบ้านเลยแม้แต่ครั้งเดียว การไปเล่นของเค้าคือวิ่งจนเหนื่อย จนพลังงานหมดแล้วฉันก็จะกลับบ้าน ส่วนตอนกลางคืนจะใช้โซ่สำหรับสุนัขคล้องไว้กับหลักไม้ไผ่ที่แม่เราทำไว้ เพราะถ้าไม่คล้องเค้าจะไม่นอน นอนในบ้านไม่ได้จะหอนตลอด แต่นอนในห้องนอนกับคนได้ และต้องปิดไฟนอนเท่านั้นไม่รู้ทำไม
สุดท้ายอยากฝากสำหรับคนที่อยากจะเลี้ยงไซบีเรียนค่ะ เค้าเป็นสุนัขที่ซนมากก็จริง ใครๆ ชอบบอกว่าสมาธิสั้นหายจากบ้านบ่อย จำทางกลับบ้านไม่ได้ อันนี้ต้องบอกเลยค่ะว่าอยู่ที่การเลี้ยงดูล้วนๆ การที่เค้าหลงทางเพราะเค้าไม่เคยออกจากบ้านเลย การที่เค้าหนีออกจากบ้านอาจจะเพราะเบื่อที่ต้องอยู่แต่ในรั้วบ้านก็ได้ แต่เจ้าไซของเราไม่เคยหายค่ะและไม่ไปในที่ๆ ไม่รู้จักด้วย
แต่ๆๆๆ ช่วงนี้อากาศร้อน ตอนกลางวันเราเลยคล้องเขาไว้ตลอดค่ะ เพราะเค้าจะวิ่งเล่นเรื่อยๆ กลัวเค้าเป็นฮีสโตรกต้องมีน้ำแข็งให้เล่นทั้งวันเพื่อคลายร้อน
ลองดูนะคะ แล้วคุณจะตกเป็นทาสความน่ารักขี้อ้อนของสุนัขพันธุ์นี้ค่ะ
ปล. บางท่านอาจจะงงๆ สับสนกับการเล่าเรื่องของเราต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 ท่านสามารถแนะนำการเลี้ยงสุนัขไซบีเรียนเพิ่มเติมให้เราได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ
แชร์ประสบการณ์การเลี้ยงไซบีเรียนโดยที่บ้านไม่มีรั้ว
ต้องขอบอกเลยว่าก่อนจะรับเค้ามาเลี้ยงในตอนแรกเราอ่านเยอะมากกกกก จากในพันทิปนี่ก็เยอะ ต้องอย่างงั้นอย่างงี้จนเราคิดว่าไม่เอาละ ไม่เลี้ยงไซละ กลัวรับมือไม่ไหว แต่พอดีว่ามีเพื่อนเราเลี้ยงไซอยู่ 2 ตัว เค้าบอกว่า อ่านเหมือนกัน แต่มันอยู่ที่เราเลี้ยงซะส่วนมาก สิ่งที่ต้องทำใจอย่างเดียวคือค่าใช้จ่ายอันมหาศาลแค่นั้น 5555555 สรุปเลยได้เจ้าไซน้อยเพศเมียอายุ 2 เดือนมา 1 ตัวพร้อมใบเพ็ด
ตอนแรกที่เลี้ยงเค้ายอมรับเลยค่ะว่ากังวลมาก กลัวเค้าหนีออกจากบ้าน หลงทาง กลัวคนอุ้มไป ด้วยความที่เราเลี้ยงเค้า 2 ที่สลับกันไปมา คือโรงเรียนและบ้านเราเองที่อยู่ต่างอำเภอ แรกๆ ไม่กล้าปล่อยไปไหนเลย ขังกรง ใส่สายจูงตลอด ทำไปทำมาสงสารเค้ามากเลยค่ะ คิดว่าทำไมเค้าต้องถูกขัง เพื่อนเราคนเดิมเลยบอกว่า ไม่ต้องกลัวเค้าหาย ให้เรานึกว่า เราคิดถึงเค้าเท่านี้ เค้าคิดถึงเรามากกว่า 10 เท่า
จากนั้นเราเริ่มปล่อยเค้าค่ะ แต่จะนั่งดูอยู่ตลอด ที่โรงเรียนก็จะพาไปปล่อยที่สนามฟุตบอลแล้วนั่งเฝ้า ที่บ้านก็จะพาไปทุ่งนาหลังบ้านและนั่งเฝ้า เฝ้าได้ 3 วันเลยตัดสินใจไม่เฝ้าค่ะ ก็กังวลว่าเค้าจะวิ่งตามสัตว์เล็กไปเรื่อยๆ แต่ผิดคาดเลยค่ะเค้าวิ่งเล่นจนพอใจ เค้าจะวิ่งกลับมาหาเราที่บ้าน การเล่นแต่ละครั้งจะไม่เกิน 30 นาที และจะไม่ไปในที่ๆ เราไม่เคยพาไปค่ะ เราเคยพาไปสวนยาง ทุ่งนาและลำห้วย เค้าก็จะไปแค่นั้น วิ่งเล่นเสร็จก็จะกลับมานั่งเฝ้าเราอยู่บ้าน เดินเล่นในสวนผักแม่บ้าง วิ่งไล่จับกับไก่บ้าง จะมีบางทีคาดสายตาเรา แต่พอเราเรียกเค้าก็จะรีบวิ่งกลับมาตลอด ตอนอยู่ที่โรงเรียนจะสบายใจหน่อยตรงที่มีรั้วโรงเรียนอยู่ เค้าก็จะชอบไปวิ่งเล่นหน้าคอกหมูป่า คอกเป็ดไก่พื้นบ้านของโรงเรียน ทุ่งทาบ้างแปลงผักบ้าง แต่ไม่ไปสนามฟุตบอลแล้ว ตะชอบอยู่ตามร่มไม้หรือใต้น้ำซะมากส่วนใหญ่ 555555
ตอนนี้เค้าอายุได้ 1 ปี 3 เดือนแล้วค่ะ ไม่เคยหนีออกจากบ้านเลยแม้แต่ครั้งเดียว การไปเล่นของเค้าคือวิ่งจนเหนื่อย จนพลังงานหมดแล้วฉันก็จะกลับบ้าน ส่วนตอนกลางคืนจะใช้โซ่สำหรับสุนัขคล้องไว้กับหลักไม้ไผ่ที่แม่เราทำไว้ เพราะถ้าไม่คล้องเค้าจะไม่นอน นอนในบ้านไม่ได้จะหอนตลอด แต่นอนในห้องนอนกับคนได้ และต้องปิดไฟนอนเท่านั้นไม่รู้ทำไม
สุดท้ายอยากฝากสำหรับคนที่อยากจะเลี้ยงไซบีเรียนค่ะ เค้าเป็นสุนัขที่ซนมากก็จริง ใครๆ ชอบบอกว่าสมาธิสั้นหายจากบ้านบ่อย จำทางกลับบ้านไม่ได้ อันนี้ต้องบอกเลยค่ะว่าอยู่ที่การเลี้ยงดูล้วนๆ การที่เค้าหลงทางเพราะเค้าไม่เคยออกจากบ้านเลย การที่เค้าหนีออกจากบ้านอาจจะเพราะเบื่อที่ต้องอยู่แต่ในรั้วบ้านก็ได้ แต่เจ้าไซของเราไม่เคยหายค่ะและไม่ไปในที่ๆ ไม่รู้จักด้วย
แต่ๆๆๆ ช่วงนี้อากาศร้อน ตอนกลางวันเราเลยคล้องเขาไว้ตลอดค่ะ เพราะเค้าจะวิ่งเล่นเรื่อยๆ กลัวเค้าเป็นฮีสโตรกต้องมีน้ำแข็งให้เล่นทั้งวันเพื่อคลายร้อน
ลองดูนะคะ แล้วคุณจะตกเป็นทาสความน่ารักขี้อ้อนของสุนัขพันธุ์นี้ค่ะ
ปล. บางท่านอาจจะงงๆ สับสนกับการเล่าเรื่องของเราต้องขอโทษด้วยนะคะ
ปล.2 ท่านสามารถแนะนำการเลี้ยงสุนัขไซบีเรียนเพิ่มเติมให้เราได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ