"กรงกรรม" เป็นละครที่ดูแล้ว "อิ่ม"

ไม่ค่อยได้ใช้คำนี้กับละครหรือภาพยนตร์เรื่องไหน ขอนำมาใช้กับเรื่องนี้

"อิ่ม" ในความเต็มที่ของเนื้อหา
ชอบเป็นพิเศษเรื่องการนำเสนอเกี่ยวกับ "กรรม" ปล่อยให้คนดูไปคิดเอาเองว่าเป็นเพราะสิ่งที่มองไม่เห็น หรือเพราะการกระทำของเจ้าตัว
ไม่ว่าจะเป็นการเล่นของของเรณู ทำให้ย้อยรักหรือเปล่า? หรือเป็นเพราะความขยันของเรณูเอง?
การตายของอาสี่ เป็นเพราะคำแช่งของมาลา หรือเพราะความประมาทในการใช้ชีวิตของอาสี่เอง?
การเป็นบ้าของพิไล เพราะโดนของ หรือเพราะความหวาดระแวงและภูมิหลังที่เก็บกดของพิไลเอง?

"อิ่ม" ในการแสดง 
เทคนิคพี่อ๊อฟที่ให้นักแสดง "คิด" ก่อนจะแสดง ทำให้นักแสดงเข้าถึงตัวละครมากขึ้น เมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้ คุณคิดอย่างไร รู้สึกอย่างไร
และทุกคนทุ่มสุดตัว มีความพีคในทุกตอนที่ออกอากาศ

"อิ่ม" ในการดำเนินเรื่อง
ทุกตอนไต่ระดับความพีค พีคสุดคือตอนจบจริงๆ 
จุดจบของแม่ย้อยสะเทือนใจ แต่ก็ยังสบายใจที่ย้อยคิดได้ในที่สุด เลยได้อยู่ท่ามกลางความรักของลูกหลานก่อนจะจากไป
จุดจบของลูกๆ แต่ละคน ใครลงเอยกับใคร และใครจะเป็นคนสานต่อเรื่องราวในรุ่นถัดไป ทำให้ "ระบำบุญ" น่าติดตามไปด้วย

ละครที่ดีมาจากบทละครที่ดี สิ่งที่ช่องสามน่าจะทำคือแสวงหานิยายที่ดีเด่นแบบนี้มาทำละคร
แต่ถ้าหายาก ก็ต้อง "ปั้น" บทละครขึ้นมาใหม่
บุคลากรมีแล้ว ช่องสามเป็นแหล่งรวมของสุดยอดนักเขียนบท สุดยอดผู้กำกับ สุดยอดนักแสดง
วัตถุดิบก็มีแล้ว อย่างเรื่องนี้คือประวัติศาสตร์ชุมชนที่เอามาผูกเป็นเรื่องราวได้
บทไม่เบาโหวง มีเรื่องราว มีเรื่องให้ชวนคิด ใส่ใจรายละเอียด (เมื่อคืนมีคนทวิตเรื่องรถพยาบาลใช้รถโฟล์ค ไม่เคยเห็นเลยจริงๆ ขอบคุณมาก)
หวังว่าจะได้เห็นละครที่ใส่ใจทุกขั้นตอนแบบนี้อีกจากช่องสาม 
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่