คนผ่านทาง ..

กระทู้สนทนา

แต่งกลอน แต่งนิยาย แต่งนิทาน แต่งเรื่องสั้น

คนเคยรักกันถึงจะห่างกันไปนานเท่าไร
ก็ยังคง " คิดถึงกัน" ..
คิดถึงวันคืนเก่าๆ ที่เคยร่วมฝัน
ความฝันที่เคยมีมันยิ่งใหญ่นัก
กว่าจะผ่านวันและเวลาเพื่อไปถึงจุดหมายนั้นได้
สุดแสนจะยากเย็น..
และสุดท้ายวันเวลา ก็แยกเราให้ห่างกัน

ฉันไม่ได้แข็งแกร่ง..
อย่างที่ใครๆเขาคิดหรอก
ฉันมันจนตรอก..."
ไม่รู้ชีวิตจะไปทางไหนดี
เธอมีสิทธิ์เลือกที่จะไป..

ใช้คำว่าจนตรอกนั้น ถูกที่สุดและก็ตรงที่สุดแล้ว....
เจ็บเกินที่จะทนเลยล่ะ..
ใครไม่เคยอยู่จุดนั้น จะไม่มีทางได้รู้เลย

ชีวิตคนเรา ไม่เท่ากัน
บางคนมีชีวิตที่ดี....
บางคนอาจจะย่ำแย่
วาสนาคนเราไม่เท่ากัน
ทางเดินชีวิตของแต่ล่ะคน..มีไม่เหมือนกัน
เป้าหมายและความอดทน..มีไม่เหมือนกัน

เมื่อเธอเดินจากไป
หน้าที่ของคนที่เสียใจ คือ..หายใจต่อไป
และกลับมาอยู่คนเดียวให้ได้..
(ในตอนนั้น)

ยอมเป็นทางผ่านให้เธอเจอคนที่ดีกว่า
กี่ครั้งแล้วที่ต้องเจอแบบนี้..
ใช้ทั้งหัวใจ ใช้ทั้งเวลา
มันก็ไม่เคยพอสำหรับใคร
ความรักที่ใครๆเรียกร้อง ขอคนจริงใจ
สุดท้ายมันก็แพ้ความสุขสบายของตน
ทิ้งทางที่ลำบากไว้ตรงนี้..
แล้วเดินไปในทางที่สบาย
ขอให้เธอโชคดี...
กับทางที่เดิน เหมือนที่ฝันไว้
เข้าใจแล้วความรักคือการให้
ไม่ใช่การเห็นแก่ตัว
เดินหน้าต่อไป...
ถ้าฉันมันเป็นทางที่ลำบากสำหรับเธอ

จะขอเป็นคนผ่านทางให้เธอ
ให้เธอได้ผ่านไปเจอสิ่งที่ดีดี
ขอบคุณนะที่ครั้งหนึ่งเคยเดินผ่านมา..

ถามว่ารักไหม..
ขอตอบว่า..โคตรรักเลย..
แต่ชีวิตจริงรักมันกินไม่ได้
อนาคตเธอยังคงต้องเดินต่อไป
อนาคตเธอมันยังอีกไกล
เราแตกต่างกันมาก..
ฝันที่เคยวาดไว้ด้วยกัน
ขอโทษนะที่ทำให้ไม่ได้เลยซักครั้ง ..

ก็ได้แต่ฝัน ว่าพบเจอกันชาติหน้า
หากมันไม่มี ชาตินี้ฉันไม่เสียใจ
ก็ยังได้เคยรักเธอ ขอบคุณที่เธอให้ใจ

-----------------------------
นั่งฟังเพลง คิดถึงคืนวันเก่าๆ เมื่อนานมาแล้ว

ก็ขีดๆเขียนๆ เขียนมันเรื่อยเปื่อย ตามที่ใจพอจะนึกคิดได้

"คนผ่านทาง"
"สักวันหนึ่งเราคงได้เจอกัน นั่งกินข้าวด้วยกันตอนแก่"
"คงไม่สายเกินไป และไม่รังเกียจกันใช่ไหม"
"ในฐานะคนเคยรู้จักกัน และเป็นห่วงกัน"