หน้าตา บุคลิก ของผีน้อยที่โดดไปเกาหลี/ญี่ปุ่น เป็นไงคะ?

อยากให้สาธยายว่าเป็นไงบ้าง บางความเห็นในกระทู้เก่าๆนอกว่า ต่อให้แต่งตัวแบรนด์เนม หรือแอ๊บเป็นติ่งเกาหลี ก็ยังไม่สามารถกลบกลิ่นความเป็นผีน้อยได้.
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 32
เดี๋ยวนี้น่าจะดูออกยากกว่าเมื่อก่อน พัฒนาขึ้น 555 จากที่อ่านคอมเม้น เรานี่แอบคิดเลยนะว่าตอนเราเข้าเกาหลีครั้งแรกคงมีคนมองเราเป็นผีน้อยหรือเปล่านะ เพราะเราเป็นคนแต่งตัวไม่เป็นเลยยยยย หน้าไม่แต่ง ไม่ค่อยอะไรกับการแต่งและบำรุงหน้าตาตัวเอง ปล่อยๆ ธรรมชาติ เริ่มไปเมืองนอกก็เกาหลีเป็นประเทศแรกเลย พาสขาวจั๋ว ไม่เก่งภาษาอังกฤษ ไปกับทัวร์และมีน้องชายไปด้วย การแต่งตัวเข้าเกาหลีครั้งแรกของเรา น่าจะประมาณปี 2552 (ตอนนั้นไม่รู้เรื่องผีน้อยนะ เราแบบอ่อนด๋อยมาก555) ลงไฟล์เช้า หน้าหนาว มีหิมะ เราใส่เสื้อเชิตแขนยาวสีขาว(ผ้าเมืองไทยเราเลย)กางเกงยืนส์ยืดสีดำ ตม ไม่ถามเราซักคำ ผ่านเฉย 5555 หลังจากนั้นติดใจ ปีต่อมาอยากไปอีก คราวนี้เริ่มรู้เรื่องผีน้อย เริ่มหาข้อมูลอะไรคือผีน้อย เริ่มมีความกังวลเมื่อต้องผ่าน ตม แต่อยากไปอีก อยากไปก็ไปแหละ555 ขนาดเรารู้เรื่องผีน้อย เราก็ยังแต่งตัวไม่เป็นอีกอยู่ดี เหมือนคนบ้านนอกเข้ากรุงอ่ะ คือแต่งตัวแย่มาก ๆ บ้านเค้าหนาวแต่เราแต่งแบบอยู่เมืองไทย ไร้แบนเนม งง ใจตัวเอง 5555 ไปกับทัวร์อีกเช่นเดิม ไฟล์เช้า ตม ไม่ถามปั๊มตึง จบ เป็นแบบนี้มีหรือจะไม่ไปอีก ไม่เหลือ 5555 ไปกับทัวร์อีกเช่นเดิม แต่ปีนี้ก่อนบิน 2 อาทิตย์ มีข่าว แอร์เอเชียโดนยกลำ โอ๊ยยย กลัวมาก กลัวเพราะไม่เก่งภาษากลัวเค้าถามแล้วฟังสำเนียงเค้าไม่ออก การแต่งตัวเราก็พัฒนาขึ้นมานิ๊ดดดนึง เริ่มใส่แบรนเนมเล็ก ๆ พอไปถึง ด้วยความตื่นเต้นสุด ๆ ยื่นพาสมือสั่นเทาแบบเก็บอาการไม่อยู่ 5555 โดนเลยค่ะ โดนถาม พอโดนถามความตื่นเต้นเราก็หายไปเลย จิตใจมาอยู่ที่คำถามเค้าแทน หายสั่น เพราะตอบเค้าได้ฟังเค้ารู้เรื่อง โดนไป 4 คำถาม ตอบได้หมด เค้าก็พูดฟังไม่ยากอย่างที่กังวล สุดท้ายปั๊มตึง ผ่าน 5555 หลังจากนั้นก็ไปเที่ยวเอง การแต่งตัวก็ยังแย่ ๆ เหมือนเดิมแหละ เวลาเดินแถว ๆ สนามบิน หรือเดินในแถวเข้า ตม คงมีคนคิดว่าเราเป็นผีน้อยบ้างแหละ 5555 หลังจากโควิด เกาหลีเปิดประเทศอีกครั้งและเราก็ไม่พลาด เข้าไปอยู่ในกลุ่มเกาหลี ก็จะเห็นอะไรหลาย ๆ อย่าง เห็นบรรดาผีน้อยพัฒนาตัวเองในเรื่องการแต่งตัวอาจจะจ้างเอเจ้นมาเทรนเรื่องพวกนี้โดยเฉพาะ ดูจากรูปป๊าดแต่งตัวกันดีกว่าเรามาก ๆ เลย 5555 ไปครานี้เราจะแต่งตัวยังไงดีไม่ให้เหมือนผีน้อยดีนะ บางครั้งที่เราเห็นและคิดว่านั่นคือผีน้อยแต่อาจไม่ใช่ก็ได้นะ และที่เราเห็นดูดี นั่นอาจเป็นผีน้อยก็ได้
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
ไม่เกี่ยวกับคนที่ไปญี่ปุ่น หรือ เกาหลีนะ

แต่ขอตอบเป็นภาพรวมกว้างๆ ตอบในฐานะคนที่เดินทางมานาน เดินทางอยู่หลายเส้นทาง หลายทวีป
และ เห็นคนไทยและคนชาติอื่นๆ มาหลากหลายชนชั้น หลากหลายฐานะ อาชีพ ศาสนา การศึกษา

คนไทยพวกที่จะไปทำงานผิดกฏหมาย โดยแอบแฝงเป็นนักท่องเที่ยวเข้าไปทำงานผิดกฏวีซ่าหน่ะ

//

ส่วนใหญ่เลย ถ้าเป็นผู้หญิง ดูง่ายมาก จะมีอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือ หลายๆ อย่างรวมๆ กัน ที่เป็นจุดสังเกตได้ ดังนี้

อาทิเช่น ทำจมูก, สักคิ้วปลิง, ผิวหน้าหยาบกร้าน (คงดื่มเหล้า สูบบุหรี่มาก แต่นอนดึก และ ไม่ได้บำรุงผิวหน้า),

ทำสีผมออกสีส้มๆ, ผมจะดูเส้นใหญ่ๆ แข็งๆ หยาบๆ ดูไม่สลวย ไม่นุ่ม

ทำหน้าอก (บางคนที่ยังไม่มีตังค์ทำหน้าอก ก็แค่ทำจมูกก่อน คืองานจมูกต้องมาก่อนเหนืออื่นใด), ศัลยกรรม,

ไว้เล็บยาว ทาเล็บสีจัดๆ ที่คนปกติทั่วๆ ไปเขาไม่ทากัน หรือ อาจจะแต่งหน้าบ้าง ทาเล็บสีอ่อนๆ บ้าง
แต่เครื่องสำอางที่ใช้ ยาทาเล็บที่ใช้ไม่ใช่ของดี คือดูรู้ว่าเป็นของตามตลาดนัด หรือ สินค้าตลาดล่าง
ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของคุณภาพ หรือ สีสัน สไตล์ ที่ปรากฏแก่สายตา

หรือ ต่อให้ไม่แต่งหน้าเลย หรือ แต่งหน้าอ่อนๆ ก็ดูรู้ว่า ปกติแล้วแต่งหน้าจัด

//

แล้วหลายๆ คนจะพรางตัว ด้วยการแต่งตัวแนวคนทำงานออฟฟิสไปประชุมเมืองนอก
คือ ใส่แพ๊นท์สูท ใส่เบลเซ่อร์ บางคนก็สวมรองเท้าบู้ท สวมส้นสูง

แต่ไม่ได้มีลักษณะของคนเมืองใหญ่ (ซิตี้ พีเพิ่ล) ที่มีไลฟ์สไตล์ของคนทำงานออฟฟิสในระดับอินเตอร์ที่อยู่ในย่านใจกลางเมืองหลวงเลย
หรือ ไม่ได้มีลักษณะของคนที่จะไปประชุม หรือ ไปติดต่องานที่ออฟฟิสใน ตปท หน่ะ

และ ที่สำคัญดูแล้วรู้เลยว่า "มันไม่ใช่ตัวตนของเขาเอง ตามปกติ"

//

แล้วคนพวกนี้ส่วนใหญ่ จะกังวล เวลาที่คนอื่นมอง คือเขาจะไม่เป็นตัวของตัวเองเลย

และ มีท่าทางที่ค่อนข้างเครียดๆ กังวล เล็กน้อย ส่วนใหญ่จะกังวลกับภาพลักษณ์ของตนเองที่คนภายนอกมอง

ลักษณะจะทำเหมือนนิ่งๆ แต่บางคนนี่ดูรู้เลยว่าประหม่า มีความกังวลใจสูง เพราะมีหลายเรื่องที่ต้องคิด
ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่น่าหนักใจ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่าจะไปทำผิดกฏ หรือ ไปแล้วต้องไปทำอะไรบ้าง

หรือ บางคนจะมีลักษณะร้าย ก๋ากั่น กร้านโลก เพราะเชี่ยวชาญ แบบว่าไปมาหลายรอบ หลายที่แล้ว
แววตาจะนิ่ง ไร้ความรู้สึก แต่ในหัวจะคิดอยู่ตลอดเวลา ส่วนใหญ่คิดเรื่องเงิน

//

ส่วนผู้ชาย มักจะใส่สูทแบบคนทำงานออฟฟิส สวมรองเท้าหนัง ลากกระเป๋าแฮนด์ลักเก็จ
แต่แต่งแล้ว เหมือนคนที่นานๆ แต่งตัวทีนึงแล้วต้องแต่งตัวออกงานใหญ่
หรือ คนที่ต้องแต่งตัวเป็นเจ้าบ่าวแล้วเขินๆ หน่ะ บางคนก็ใส่สูทผ้ามันๆ คือ แต่ละอย่างไม่ได้เข้ากันเลย
บางคนก็หน้าขาวว่อก หรือ ทำจมูก ทำหน้าเรียวด้วย

หรือ ถ้าเป็นอีกแนวนึง ผู้ชายก็จะออกแนววัยกลางคน บึกบึน นุ่งยีนส์ ใส่หมวกแก็ป ใส่เสื้อมีปก สวมแจ็คเก็ตทับ แล้วมีเป้สะพาย
สวมรองเท้าผ้าใบ หรือ มีกระเป๋าทรงเมสเซ็นเจอร์สะพายเฉียงข้าง



//

หลายๆ คน ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย พยายามใช้ข้าวของแบบตลาดล่างที่เลียนแบบแฟชั่นตลาดบน หรือ ใช้ของตลาดบนของจริง
แต่แต่งอย่างไรก็ดูไม่แพง เพราะบุคลิก การเคลื่อนไหว ความมั่นใจในตัวเอง ท่ายืน ท่าเดิน
การพูดจา คำพูด ประโยคที่ใช้ ศัพท์ที่ใช้ เป็นต้น มันไม่ใช่นั่นเอง



*หมายเหตุ (ตลาดล่าง ในที่นี้ ไม่ได้ใช้คำดูถูก แต่ในที่นี้เป็นศัพท์ในวงการแฟชั่น ที่เขาใช้กันมานานเป็นสิบๆ ปีแล้ว
ตลาดล่าง ก็คือแนวๆ ของก้อปปี้ หรือ ของที่ใช้วัสดุคุณภาพไม่ดีทำ แล้วส่วนใหญ่ทำเลียนแบบของจริงของแท้
ที่เขาเรียกว่าตลาดบน มันเป็นศัพท์ที่แปลมาจากภาษาอังกฤษนั่นเอง

หรือ ในวงการธุรกิจ ในวงการขายปลีก เขาก็มีศัพท์ว่า ตลาดล่าง ตลาดบน)  

//

เราสงสารคนที่มีโอกาสทางสังคมน้อยนะ คนเราเลือกเกิดไม่ได้

แต่เราไม่สงสารพวกคนเห็นแก่ตัวที่ทำร้ายทำลายชื่อเสียงของ ปท ไทย และ ของคนไทยนะ

//

เราเป็นคนไทยที่มีโอกาสได้เดินทางไปทั่ว และ ได้ไปอยู่อาศัยมาหลายเมือง หลาย ปท

ในหลายๆ สถานที่ในโลกนี้ คนเขาชอบเมืองไทย ชอบอาหารไทย ชอบวัฒนธรรมไทย ชอบมวยไทย
ชอบนวดไทย ชอบอาหารไทย ชอบผลไม้ไทย ชอบทะเลไทย ชอบวัดไทย ฯลฯ

แต่ในหลายๆ สถานะการณ์ การเป็นคนไทย ก็สามารถทำให้คนจ้องจะรังแกได้ หรือ คิดจะมาเหยียดกันได้ง่ายๆ
เพราะเขาเหมารวมนะ

ในหลายๆ ประเทศนี่ ต.ม. จะเปลี่ยนโหมด มาเป็นหน้าเครียด ที่มาพร้อมกับความไม่ไว้วางใจทันที
เมื่อเห็นพาสปอร์ตไทย

หลายๆ วีรกรรมของพวกคนไทยบางกลุ่มที่ไปทำผิดกฏของบ้านเมืองอื่นหน่ะ
มันทำให้คนที่เขาไป เขาอยู่ อย่างถูกกฏหมาย แทบจะต้องเอาปี๊บคลุมหัวเดินนะ

นี่ยังดี ที่มีเซ้ลฟ์เอสตีมสูง และ รู้จักใช้ไหวพริบต่อปากต่อคำปกป้องตนเอง หรือ จัดการแบบนิ่งๆ กับคนต่างชาติที่ดูถูกคนไทยได้
แต่กระนั้นก็ตาม ในหลายๆ สถานะการณ์ ถือเป็นเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวทีเดียว
ที่จะต้องเจออะไรแบบนี้บ่อยๆ

//

ท้ายนี้ หวังว่ากระทู้นี้จะไม่ใช่กระทู้ล่อเป้า เพื่อที่จะมาโยนหินถามทางถาม เพื่อที่จะเอาไปปรับปรุงการแต่งกาย
เพื่อตบตา ต.ม. นะ

ขอย้ำว่า คนประเภทที่เขาเจอคนมาเยอะ คนที่ช่างสังเกต เขาดูออกนะ ว่าอะไรเป็นอะไร หรือ แค่คุยไม่กี่คำก็พอจะรู้แล้ว

ส่วนถ้าหากว่าเป็น ในกรณีที่ถามมาจริงๆ ไม่ได้มีอะไรแอบแฝง ก็ต้องขออภัยเป็นอย่างสูง
มาล่วงหน้า ณ ที่นี้ด้วย ถ้าหากว่าจะเข้าใจผิดไปบ้างนะ

ขอให้เพลิดเพลินในการอ่าน
ความคิดเห็นที่ 2
ถ้าระบุ มันอาจกระทบลักษณะคนจนล่อแหลมเกินไป

ถ้ากว้างๆคือออร่ามั้ง คนไปเที่ยว ก็เคลมได้คร่าวๆว่า ฐานะพอจ่าย แบบมีอันจะกิน บำรุงตัวเองได้ จะขาวใสหรือคล้ำน้ำผึ้งแทน ก็จะแลดูสุขภาพผิวพรรณดี บุคลิก ความมั่นใจคนที่ไม่มีอะไรหลบซ่อน

-สายตาของคนไปเที่ยว ตานิ่ง พร้อมชน “ถามสิ ถามชั้น ชั้นมีทุกอย่าง ชั้นพร้อมdefend”

-สายตาของผีน้อย หลบหลุกหลิก
“อย่านะ อย่ามองชั้น อย่าถามชั้น อย่าโดน อย่าเรียก สาธุ99”
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่