ตามหัวข้อเลยค่ะ ไม่ใช่ว่าเราอคติกับพ่อมาตั้งแต่เด็กเลยนะคะ นิสัยพ่อก็เหมือนเดิมทุกอย่างมาตั้งแต่จำความได้จนมาถึงทุกวันนี้ แต่ตอนเด็กๆ ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเท่านั้นเอง พ่อชอบหาเรื่องมาทะเลาะกับแม่ได้ตลอด แม่จะออกไปซื้อของกับเราพ่อก็จะชวนทะเลาะตลอด ละชอบเปิดเพลงเสียงดังๆ ชอบทวงบุญคุณเรากับพี่สาวประจำ ล่าสุดคือจะไม่ให้เราเรียนหนังสือละให้ออกมาทำงาน บอกเลยว่าโคตรโมโห
ละสิ่งที่เค้าทำ ถ้าได้มีคนอื่นมาเจอบอกเลยว่าแต่ละอย่างมีคนจิตตกแน่ๆ แม้แต่เราที่เห็นมาตั้งแต่เด็กยังไม่เคยชินและรับไม่ได้ที่สุดเลย
เค้าชอบทรมานสัตว์ค่ะ ที่จำได้คือตอนเรายังอยู่ชั้นประถมมีแมวจรจัดมาขโมยของกินในตู้กับข้าวละเค้ามาเจอ เลยจับแมวตัวนั้นแขวนคอกับต้นไม้ โคตรรับไม่ไหวเลยเว้ยทุกคน (ปัจจุบันตัดต้นไม้ต้นนั้นทิ้งไปแล้ว) ละตอนม.1 เราเลี้ยงหมาอยู่ตัวนึง(ไอ้เตี้ย)รักมันมากๆๆๆ เลี้ยงจนมันนอนอ้วนขี้เกียจและเอาแต่ใจ (เราเลี้ยงตัวนี้มาตั้งแต่ตอนอยู่ป.4)
วันนึงมันไปเอาเห็บมาจากไหนไม่รู้ ละเค้าก็มารู้เข้า เอาน้ำมันก๊าซราดตัวมัน มันก็รำคาญอะ โดนน้ำมันมันก็แสบสิ เราโกรธมากๆ สงสารมันด้วยอาบน้ำละก็ยังไม่ออกร้องไห้เลย มีวันนึงเราไปรร. เค้าก็เอาน้ำมันมาราดหมาเราอีก มันรำคาญมันเลยกัดเข้า เค้าก็โมโหละฆ่ามันเลย ตอนแรกเราไม่รู้ว่าหมาไปไหน นึกว่ามันหายไม่เห็นไปตั้งอาทิตย์นึง ถามแม่ก็บอกว่ามันตายแล้ว เราไม่เชื่อแม่ก็บอกว่าพ่อฆ่ามันแล้ว ตอนนั้นช็อคเลย ไม่มีน้ำตาแต่รู้สึกได้เลยว่าเราโคตรเกลียดพ่อ
เมื่อกี้เลย 10 นาทีก่อนตั้งกระทู้มีแมวจรจัดอยู่แถวนี้แหละ มันท้องมานานแล้วเรากับแม่ก็ไม่บอกเค้า แมวตัวนี้มันเกือบโดนเค้าฆ่าไปหลายทีแล้ว(แต่ลูกมันไม่เคยรอดเลยซักที มีกี่ตัวเค้าฆ่าหมด) เวลาเค้าไปทำงาน(เค้าไปทำงานในกรุงเทพฯ ค่ะ)มันก็จะมาวนๆ เวียนๆ อยู่ที่บ้าน แต่พอเค้ากลับมามันก็จะหายไปเลยแต่ก็ยังอยู่แถวๆ บ้านนี่แหละ
แล้วคราวนี้เค้ากลับบ้านมาตั้งแต่ช่วงสงกรานต์แล้วแต่เค้าแขนหักเลยยังกลับไปทำงานไม่ได้
แต่ตอนนี้มันคลอดลูกแล้ว ไม่มีใครรู้ว่ามันคลอดที่ไหนเราก็ไม่รู้ แต่อาเรามาที่บ้านละก็ไปเจอลูกแมวเพิ่งคลอดเลยตะโกนว่าแมวที่ไหนมาคลอดลูกแถวนี้ ใจเรานี่รู้เลยว่าแมวตัวไหน ละขอให้ไม่เป็นแบบที่คิด แต่ไม่ใช่เว้ย
เค้าเดินไปดูละเห็นลูกแมวอยู่สองตัวแต่ไม่เจอแม่มัน ลูกแมวก็นอนอยู่ในกระดาษลัง เค้าก็จับลังนั้นมาเทออก แต่ไม่ใช่เทแบบที่ทุกคนคิดนะ เค้ายกลังขึ้นเหนือหัวละเทแบบเหวี่ยงเลย เรานั่งกินข้าวอยู่หน้าบ้านนี่แบบระดับความเกลียดในใจนี่โคตรทวีคูณเลย ละเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเลยนะ
คิดดูว่าเค้าทำบ่อยขนาดไหน บ่อยจนเราเห็นละไม่ตกใจอะ แต่ถึงไม่ตกใจแต่รับไม่ได้อะ มันไม่ใช่ที่คนปกติทั่วไปเค้าทำกันอะ ละคือเราไม่ตกใจขนาดที่ยังคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นโรคจิตไปแล้วป่ะวะ
ถึงจะเป็นพ่อเรา แต่เค้าไม่ได้เลี้ยงเรามาอะ ละเวลาเราอยู่บ้านก็ชอบมาบังคับให้ไปทำโน่นทำนี่อีก ไม่มีความสุขเลยทุกคน
มีคำหยาบเยอะหน่อยต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่เราไม่รู้ว่าจะระบายกับใครแล้วจริงๆ
ผิดไหมที่ไม่ชอบพ่อของตัวเอง?
ละสิ่งที่เค้าทำ ถ้าได้มีคนอื่นมาเจอบอกเลยว่าแต่ละอย่างมีคนจิตตกแน่ๆ แม้แต่เราที่เห็นมาตั้งแต่เด็กยังไม่เคยชินและรับไม่ได้ที่สุดเลย
เค้าชอบทรมานสัตว์ค่ะ ที่จำได้คือตอนเรายังอยู่ชั้นประถมมีแมวจรจัดมาขโมยของกินในตู้กับข้าวละเค้ามาเจอ เลยจับแมวตัวนั้นแขวนคอกับต้นไม้ โคตรรับไม่ไหวเลยเว้ยทุกคน (ปัจจุบันตัดต้นไม้ต้นนั้นทิ้งไปแล้ว) ละตอนม.1 เราเลี้ยงหมาอยู่ตัวนึง(ไอ้เตี้ย)รักมันมากๆๆๆ เลี้ยงจนมันนอนอ้วนขี้เกียจและเอาแต่ใจ (เราเลี้ยงตัวนี้มาตั้งแต่ตอนอยู่ป.4)
วันนึงมันไปเอาเห็บมาจากไหนไม่รู้ ละเค้าก็มารู้เข้า เอาน้ำมันก๊าซราดตัวมัน มันก็รำคาญอะ โดนน้ำมันมันก็แสบสิ เราโกรธมากๆ สงสารมันด้วยอาบน้ำละก็ยังไม่ออกร้องไห้เลย มีวันนึงเราไปรร. เค้าก็เอาน้ำมันมาราดหมาเราอีก มันรำคาญมันเลยกัดเข้า เค้าก็โมโหละฆ่ามันเลย ตอนแรกเราไม่รู้ว่าหมาไปไหน นึกว่ามันหายไม่เห็นไปตั้งอาทิตย์นึง ถามแม่ก็บอกว่ามันตายแล้ว เราไม่เชื่อแม่ก็บอกว่าพ่อฆ่ามันแล้ว ตอนนั้นช็อคเลย ไม่มีน้ำตาแต่รู้สึกได้เลยว่าเราโคตรเกลียดพ่อ
เมื่อกี้เลย 10 นาทีก่อนตั้งกระทู้มีแมวจรจัดอยู่แถวนี้แหละ มันท้องมานานแล้วเรากับแม่ก็ไม่บอกเค้า แมวตัวนี้มันเกือบโดนเค้าฆ่าไปหลายทีแล้ว(แต่ลูกมันไม่เคยรอดเลยซักที มีกี่ตัวเค้าฆ่าหมด) เวลาเค้าไปทำงาน(เค้าไปทำงานในกรุงเทพฯ ค่ะ)มันก็จะมาวนๆ เวียนๆ อยู่ที่บ้าน แต่พอเค้ากลับมามันก็จะหายไปเลยแต่ก็ยังอยู่แถวๆ บ้านนี่แหละ
แล้วคราวนี้เค้ากลับบ้านมาตั้งแต่ช่วงสงกรานต์แล้วแต่เค้าแขนหักเลยยังกลับไปทำงานไม่ได้
แต่ตอนนี้มันคลอดลูกแล้ว ไม่มีใครรู้ว่ามันคลอดที่ไหนเราก็ไม่รู้ แต่อาเรามาที่บ้านละก็ไปเจอลูกแมวเพิ่งคลอดเลยตะโกนว่าแมวที่ไหนมาคลอดลูกแถวนี้ ใจเรานี่รู้เลยว่าแมวตัวไหน ละขอให้ไม่เป็นแบบที่คิด แต่ไม่ใช่เว้ย
เค้าเดินไปดูละเห็นลูกแมวอยู่สองตัวแต่ไม่เจอแม่มัน ลูกแมวก็นอนอยู่ในกระดาษลัง เค้าก็จับลังนั้นมาเทออก แต่ไม่ใช่เทแบบที่ทุกคนคิดนะ เค้ายกลังขึ้นเหนือหัวละเทแบบเหวี่ยงเลย เรานั่งกินข้าวอยู่หน้าบ้านนี่แบบระดับความเกลียดในใจนี่โคตรทวีคูณเลย ละเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดเลยนะ
คิดดูว่าเค้าทำบ่อยขนาดไหน บ่อยจนเราเห็นละไม่ตกใจอะ แต่ถึงไม่ตกใจแต่รับไม่ได้อะ มันไม่ใช่ที่คนปกติทั่วไปเค้าทำกันอะ ละคือเราไม่ตกใจขนาดที่ยังคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นโรคจิตไปแล้วป่ะวะ
ถึงจะเป็นพ่อเรา แต่เค้าไม่ได้เลี้ยงเรามาอะ ละเวลาเราอยู่บ้านก็ชอบมาบังคับให้ไปทำโน่นทำนี่อีก ไม่มีความสุขเลยทุกคน
มีคำหยาบเยอะหน่อยต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่เราไม่รู้ว่าจะระบายกับใครแล้วจริงๆ