สวัสดีคับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆทุกคน ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้คนฟัง ที่ผมจะมาเขียนก็เพราะว่า เหมือนชื่อกระทู้เลยคับ เพราะผมกับเธอจะจากกันตลอดกาลละมั่ง ปีนี้คือปีสุดท้ายของผมที่เมืองกรุง ผมกับพ่อแม่ตัดสินใจจะไปทำสวนของปู่ย่า ที่บ้านนอก พ่อผมเหนื่อยแล้วในการจัดการกับเงินเดือนที่แทบทุกบาทจะต้องมาให้ผมไปจ่ายค่าเทอมและค่าเรียนพิเศษ และเธอกำลังจะไปเรียนแรกเปลี่ยนที่ต่างประเทศ ผมหลงรักเธอตั้งแต่5ขวบตอนเริ่มเรียนอนุบาล เธอเป็นผู้หญิงที่แกร่งมากวันนั้นผมได้เรียนครั้งแรกและร้องไห้ในตอนเช้า มีเธอที่เข้ามาปลอบตลอด จนตอนนี้กลับกันซะงั้น เธอเป็นคนที่บอบบางมาก อ่อนไหวไปซะทุกอย่าง นี่ก้10ปีแล้วที่ผมแอบชอบเธอ ผมไม่เคยแม้แต่บอกเธอ คุณคิดว่าแปลกไหมที่ผมกับเธอเป็นเพื่อนกันมานานขนาดและชอบเธอมานาน แต่ผมไม่เคย บอกฝันดีแบบหวานๆ พูดกูตลอดแต่เค้าไม่พูดคำหยาบใส่ผมสักคำ เธอพูด แก และแทนตังเธอว่าเพื่อนตลอด ผมห่วงเธอมาตลอด ผมอยากจะขอคำแนะนำทุกๆคน
ผมอยากจะบอกรักเธอก่อนจากกัน แต่ผมไม่กล้า ควรจะบอกแบบไหนดีคับ ขอบคุณคับ