คดีฆาตกรรมปริศนา

ในกลางคืนดึกดื่นและเงียบเชียบ
มีคนเสียบมีดฆ่าตรงซอยสาม
ผู้โดนเสียบเป็นชายชื่อว่าภาม
ส่วนคนฆ่าไม่ทราบนามหรือข้อมูล

ตำรวจพากันตรวจหาเบาะแส
รู้เพียงแม่ของนายภามนั้นสาบสูญ
ยังโชคดีที่พลตรีไชยไพบูลย์
เห็นข้อความเว้านูนตรงประตู

จึงรีบบอกให้ตำรวจท่านอื่นทราบ
นายตะขาบเพื่อนบ้านรีบผึ่งหู
พร้อมบอกว่าผมรู้จักนายธนู
คนที่ผู้เป็นพี่ชายของนายภาม

ไชยไพบูลย์อุทานเอ๊ะ!!!ธนู
ชื่อนั้นฟังคุ้นหูเขารีบถาม
ใช่คนที่ถูกสายชลเอาขวานจาม
จนหน้าทรามเสียโฉมหรือไม่เอย

นายตะขาบรีบตอบว่าใช่ครับ
เขาโดนหลอกปล้นกินตับเหมือนที่เคย
เช่นเดียวกับที่สายชลทำนางเนย
พี่สะใภ้ใบเตยก็เคยโดนทำ

เอ๊ะหรือภามจะถูกชลฆ่านะ
ไชยพูดก่อนเขาจะเขียนซ้ำซ้ำ
ถ้าสายชลเป็นคนฆาตกรรม
แล้วทำไมไม่ทำเหมือนธนู

นายตะขาบเห็นตะวันนั้นใกล้ลับ
ก่อนจะกลับจึงบอกให้ตำรวจรู้
ว่าข้อความเว้านูนที่ประตู
นามสกุลนายธนูนั้นผิดไป

ที่จริงแล้วมันต้องเป็นอ่วมยิ้ม
ไม่น่าพิมพ์ผิดไปเป็นอ่วมไข
อีกทั้งตัวธธงตรงหน้านั้นไซร้
เหตุไฉนจึงคล้ายกับรเรือ

ตำรวจฟังดังนั้นก็เห็นด้วย
จึงรีบช่วยหาเบาะแสที่อาจเหลือ
ทั้งเข็มขัดมือถือหรือว่าเสื้อ
แม้แต่ของที่ยังเหลือของนายภาม

พลตรีมองตรงนาฬิกาหนา
เป็นเวลาสามทุ่มสามสิบสาม
จึงรีบบอกตำรวจอื่นให้ทราบตาม
ทั้งนายรามนายเอกนายเมฆไชย

ครั้นเวลาสามทุ่มห้าสิบเก้า
ทั้งสี่ใกล้จะเข้าการหลับไหล
นายตะขาบจึงบอกตำรวจไป
ถ้าอยากนอนแล้วไซร้ให้เข้าห้องตน

นายเอกกล่าวเกรงใจไม่เอาหรอก
เจอผีหลอกเดี๋ยวจะพาลให้สับสน
นายเอกพูดนายรามตอบในบัดดล
ตำรวจไหนกลัวผีผนกันเล่านาย

ไชยไพบูลย์เห็นลูกน้องทะเลาะเข้า
จึงรีบเอาตัวเข้าห้ามก่อนจะสาย
พร้อมทั้งบอกตำรวจทั้งสองนาย
ลูกผู้ชายไม่ทะเลาะเรื่องผีกัน