คือเราคบกับเพื่อนสนิทคนนี้มาปัจจุบัน 3ปีแล้ว เรื่องมันเกิดเมื่อประมาณเม.ย. 61 คือก่อนหน้านั้นเพื่อนมาสารภาพว่าชอบเรา ตอนนั้นเราถามเพื่อนว่า เค้าต้องทำอะไรต่อไหม เพื่อนบอกไม่ เราเลยทำตัวเป้นปกติ เพราะตอนนั้นเราไม่ได้ชอบเค้าเลย แล้วผ่านมาเรื่อยๆ ประมาณเดือนมิ.ย. เค้าคบกับเพื่อนสนิทอีกคนของเรา(คนละกลุ่มกัน) เราก็เฉยๆ แล้วเค้าก็เลิกกันเพราะเพื่อนผช.บอกว่า เค้าไม่ได้เต็มใจคบกับเพื่อนเรา เเต่เค้าปฏิเสธคนไม่เป็น
แล้วธ.ค. เพื่อนผช.ก็คบกับเพื่อนที่อยู่คณะเดียวกัน ตอนรู้ข่าวเราช้อคมาก เพราะเค้าไม่เคยพูดให้เราฟังเลยว่าคุยกับคนนี้อยู่ แล้วเราก็รู้จากเพื่อนคนอื่น ที่ช้อคมากเพราะตอนนั้นเริ่มรู้สึก...น่าจะชอบมัน แต่เราก็ไม่ได้อะไร ตอนนั้นก็ยินดีกับเพื่อนด้วย เราก็พยายามอยู่ห่างๆ ช่วงนั้นเรากับเพื่อนเเทบไม่ได้คุยกันเลย หลังจากที่กลับมาจากเข้าค่าย เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่ชอบที่เห็นเค้าอยู่กับแฟนเค้า แต่ตอนนั้นก็พยายามนิ่งไว้ จนเพื่อนเราเลิกกับเเฟน เราเลยไปถามว่าทำไมถึงเลิกกัน มันบอกว่ามันไม่ได้ชอบแต่มันปฏิเสธคนไม่เก่ง เราเลยไปคุยกับมันแล้วก็บอกว่า เราชอบแกนะ ตอนนั้นเพื่อนเราก็แบบ ไม่คิดว่าเราจะชอบมันเลย มันบอกว่ารอเรามาตลอด2ปี เราเลยบอกว่างั้นเราคุยกันไปก่อน แล้วค่อยตกลงอีกทีว่าจะเอายังไงต่อ
เราคุยกันประมาณ2เดือน คุยในสถานะที่มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่เเฟน ไม่ใช่คนคุยด้วย ไม่มีคำกำหนดสถานะ จนวันนึงเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ เรารีบด่วยสรุปไปเองว่าเราชอบเค้า ทั้งๆที่ปกติเราไม่ใช่คนที่ปุปปัปขนาดนี้เลย เราเลยตัดสินใจไปปรึกษากับเพื่อนที่สนิทอีกคน มันก็ถามแล้วถามอีกว่า แน่ใจแล้วนะที่จะเลิกคุย เราก็บอกว่าเราแน่ใจ มันถามอีกว่าถ้าเพื่อนคนนั้นขอคบจะคบไหม เราก็บอกว่าไม่ คำถามสุดท้ายเจ็บที่สุด ถ้าวันนึงมันไปคบกับคนอื่นจะทนได้ไหม คำถามนี้เรานิ่งไปเลย เลยตอบว่าไม่รุ้ มันเลยบอกให้เราคิดดีๆ เราก็ดันเป็นคนที่คิดเร็วทำเร็ว เหมือนหัวมันมีคำตอบแล้ว เราเลยทักไปบอกเพื่อนผช.ว่าเลิกคุยกันไหม เพราะเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราไม่ได้ชอบแกแบบเเฟน ซึ่งตอนที่พูดไปมันก็เหมือนมีอะไรในอก แต่อธิบายไม่ได้ รู้แค่ว่าตอนนั้นคือต้องหยุดความสัมพันธ์นี้ เพราะเราอึดอัดมาก แต่อีกใจก็คือไม่อยากให้มันเสียใจ เหมือนเราไปเล่นกับความรู้สึกมัน เราเลยไม่อยากให้เพื่อนอยุ่แบบนี้นาน เป็นเราที่ผิดทุกอย่าง ถ้าวันนั้นไม่บอกชอบมันแล้วคิดให้เร็วให้ดีกว่านี้เรื่องนี้ก็จะไม่เกิด
สุดท้ายเราเลยบอกว่าให้เค้าตัดใจ แล้วเราขอโทษ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ เค้าก็บอกโอเค แต่เรารู้ว่ามันไม่ง่ายหรอก เพราะเราก็เคยมีโมเมนต์ตัดใจอยุ่ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกัน2สัปดาห์ จนมาเจอกันที่ติว เรากับมันแทบไม่ได้มองหน้ากันเลย เราพยายามทำตัวเป็นปกติ ทักไปคุยบ้าง แต่ไม่ให้ถลำลึกเกินเพื่อน จนช่วงที่เราเข้าเรียนเจอกันทุกวัน แต่เรารู้สึกได้ว่าเพื่อนพยายามตีตัวออกห่างเรา พูดคุยกันน้อยลงมาก แล้วเมื่อต้นสัปดาห์นี้เราพึ่งรู้ว่า เค้ากลับไปคบกับเเฟนที่อยู่คณะเดียวกัน บางวิชาเรียนกับเรา แต่พอพักก็ไปหาเเฟน ก็เข้าใจได้ ตอนแรกเราก็ว่าจะปลง แต่ล่าสุดคือไปดูอเวนเจอร์ ตอนแรกเรานัดกันกับเพื่อนสนิท2คน ไปๆมาๆ ไปกัน5คน มีเพื่อนสนิทเรา2คน แล้วก็เค้ากับแฟน พอนั่งในโรงสรุปว่าเรานั่งกลางเฉย เป็นเพื่อนคนนั้น แฟนมัน เรา เเล้วก็เพื่อนอีก2คน คือตอนที่ดูดันเหลือบไปเห็นเค้าจับมือกันแล้วใจเรามันก็กระตุกแปลกๆ รู้สึกไม่โอเคตั้งแต่ขึ้นรถมามาด้วยกันแล้ว
แล้วตอนนี้เราก็สับสนมากว่าสรุปเราคิดถูกไหมที่ปฏิเสธเค้าไป หรือเราแค่หวงเค้า แล้วจะทำยังไงดีให้หยุดคิดนู้นนี่เกี่ยวกับเค้า หรือเราตัดสินใจผิดจริงๆ แต่เราก็คงไม่เรียกร้องอะไร อยู่เงียบๆแบบนี้ต่อเพราะไม่มีสิทธิ์อะไรแล้ว
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราเครียดกับเรื่องนี้ตอนนี้มาก
เพื่อนสนิทแอบชอบเรา แต่เราสับสนในความรู้สึกตัวเองมาก
แล้วธ.ค. เพื่อนผช.ก็คบกับเพื่อนที่อยู่คณะเดียวกัน ตอนรู้ข่าวเราช้อคมาก เพราะเค้าไม่เคยพูดให้เราฟังเลยว่าคุยกับคนนี้อยู่ แล้วเราก็รู้จากเพื่อนคนอื่น ที่ช้อคมากเพราะตอนนั้นเริ่มรู้สึก...น่าจะชอบมัน แต่เราก็ไม่ได้อะไร ตอนนั้นก็ยินดีกับเพื่อนด้วย เราก็พยายามอยู่ห่างๆ ช่วงนั้นเรากับเพื่อนเเทบไม่ได้คุยกันเลย หลังจากที่กลับมาจากเข้าค่าย เราก็เริ่มรู้สึกว่าเราไม่ชอบที่เห็นเค้าอยู่กับแฟนเค้า แต่ตอนนั้นก็พยายามนิ่งไว้ จนเพื่อนเราเลิกกับเเฟน เราเลยไปถามว่าทำไมถึงเลิกกัน มันบอกว่ามันไม่ได้ชอบแต่มันปฏิเสธคนไม่เก่ง เราเลยไปคุยกับมันแล้วก็บอกว่า เราชอบแกนะ ตอนนั้นเพื่อนเราก็แบบ ไม่คิดว่าเราจะชอบมันเลย มันบอกว่ารอเรามาตลอด2ปี เราเลยบอกว่างั้นเราคุยกันไปก่อน แล้วค่อยตกลงอีกทีว่าจะเอายังไงต่อ
เราคุยกันประมาณ2เดือน คุยในสถานะที่มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่เเฟน ไม่ใช่คนคุยด้วย ไม่มีคำกำหนดสถานะ จนวันนึงเราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ เรารีบด่วยสรุปไปเองว่าเราชอบเค้า ทั้งๆที่ปกติเราไม่ใช่คนที่ปุปปัปขนาดนี้เลย เราเลยตัดสินใจไปปรึกษากับเพื่อนที่สนิทอีกคน มันก็ถามแล้วถามอีกว่า แน่ใจแล้วนะที่จะเลิกคุย เราก็บอกว่าเราแน่ใจ มันถามอีกว่าถ้าเพื่อนคนนั้นขอคบจะคบไหม เราก็บอกว่าไม่ คำถามสุดท้ายเจ็บที่สุด ถ้าวันนึงมันไปคบกับคนอื่นจะทนได้ไหม คำถามนี้เรานิ่งไปเลย เลยตอบว่าไม่รุ้ มันเลยบอกให้เราคิดดีๆ เราก็ดันเป็นคนที่คิดเร็วทำเร็ว เหมือนหัวมันมีคำตอบแล้ว เราเลยทักไปบอกเพื่อนผช.ว่าเลิกคุยกันไหม เพราะเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ เราไม่ได้ชอบแกแบบเเฟน ซึ่งตอนที่พูดไปมันก็เหมือนมีอะไรในอก แต่อธิบายไม่ได้ รู้แค่ว่าตอนนั้นคือต้องหยุดความสัมพันธ์นี้ เพราะเราอึดอัดมาก แต่อีกใจก็คือไม่อยากให้มันเสียใจ เหมือนเราไปเล่นกับความรู้สึกมัน เราเลยไม่อยากให้เพื่อนอยุ่แบบนี้นาน เป็นเราที่ผิดทุกอย่าง ถ้าวันนั้นไม่บอกชอบมันแล้วคิดให้เร็วให้ดีกว่านี้เรื่องนี้ก็จะไม่เกิด
สุดท้ายเราเลยบอกว่าให้เค้าตัดใจ แล้วเราขอโทษ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ เค้าก็บอกโอเค แต่เรารู้ว่ามันไม่ง่ายหรอก เพราะเราก็เคยมีโมเมนต์ตัดใจอยุ่ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกัน2สัปดาห์ จนมาเจอกันที่ติว เรากับมันแทบไม่ได้มองหน้ากันเลย เราพยายามทำตัวเป็นปกติ ทักไปคุยบ้าง แต่ไม่ให้ถลำลึกเกินเพื่อน จนช่วงที่เราเข้าเรียนเจอกันทุกวัน แต่เรารู้สึกได้ว่าเพื่อนพยายามตีตัวออกห่างเรา พูดคุยกันน้อยลงมาก แล้วเมื่อต้นสัปดาห์นี้เราพึ่งรู้ว่า เค้ากลับไปคบกับเเฟนที่อยู่คณะเดียวกัน บางวิชาเรียนกับเรา แต่พอพักก็ไปหาเเฟน ก็เข้าใจได้ ตอนแรกเราก็ว่าจะปลง แต่ล่าสุดคือไปดูอเวนเจอร์ ตอนแรกเรานัดกันกับเพื่อนสนิท2คน ไปๆมาๆ ไปกัน5คน มีเพื่อนสนิทเรา2คน แล้วก็เค้ากับแฟน พอนั่งในโรงสรุปว่าเรานั่งกลางเฉย เป็นเพื่อนคนนั้น แฟนมัน เรา เเล้วก็เพื่อนอีก2คน คือตอนที่ดูดันเหลือบไปเห็นเค้าจับมือกันแล้วใจเรามันก็กระตุกแปลกๆ รู้สึกไม่โอเคตั้งแต่ขึ้นรถมามาด้วยกันแล้ว
แล้วตอนนี้เราก็สับสนมากว่าสรุปเราคิดถูกไหมที่ปฏิเสธเค้าไป หรือเราแค่หวงเค้า แล้วจะทำยังไงดีให้หยุดคิดนู้นนี่เกี่ยวกับเค้า หรือเราตัดสินใจผิดจริงๆ แต่เราก็คงไม่เรียกร้องอะไร อยู่เงียบๆแบบนี้ต่อเพราะไม่มีสิทธิ์อะไรแล้ว
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ เราเครียดกับเรื่องนี้ตอนนี้มาก