สวัสดีค่ะเราชื่อ"มิก"อายุ 16 เราอยากมาแชร์เรื่องราวเกี่ยวกับการมีแฟนครั้งแรกของเรา เเละเป็นครั้งแรกที่เรามีแฟนที่อยู่ไกลและไม่เคยเห็นหน้ากัน.....
ตอนนั้นเราอายุ 15 ค่ะ หลายคนอาจจะคิดว่าเราเด็กเกินไปไหมที่จะมีแฟนตอนนี้หรือแบบแก่แดดเกินไปรึป่าว โฟกัสการเรียนก่อนไหม...เเต่
เรื่องราวมันเริ่มจากตอนนั้นเราเหงามากกก ก.ไก่ล้านตัว5555 เราเลยลองโหลดแอปๆนึงมาเล่น จากที่เพื่อนแนะนำค่ะ ตอนนั้นเราก็เล่นๆได้สักพักเกือบจะเที่ยงคืนละ เราเลื่อนไปเจอคนๆนึง พอเค้าปัดมาเจอเรา เค้าก็พูดบลาๆๆๆใส่เรา ไอเราก็เงียบฟังเค้าพูดนะ เค้าเล่าเกี่ยวกับตัวเค้าเองพอเค้าพูดไปสักพักเราก็เริ่มพูดบ้าง เเล้วเราสองคนก็เริ่มทำความรู้จักกัน..โดยที่ไม่เห็นหน้ากัน จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงตี2 เค้าก็เริ่มง่วงเราก็มีเคลื้มๆบ้างนิดหน่อยก่อนเค้าจะไปนอนเราเลยแอบขอไลน์เค้าไว้(555แอบแรด) จากนั้นเราก็ติดต่อกันมาโดยตลอด ผ่านไปนานเข้าเราสองคนเริ่มรู้สึกดีต่อกันมากขึ้นเรื่อยๆ (บอกก่อนนะคะ เราห่างจากเค้า 6 ปี ตอนนั้นเรา15เค้า21) จนวันนึงเค้ามาขอเราเป็นแฟน>//< เราก็ตอบตกลงค่ะ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เค้าเป็นคนที่ดีมากๆคนนึงเลยค่ะ เวลาเราสองคนทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายพูดเเรงใส่เค้าตลอดแต่เค้าให้เกียรติเรามากค่ะเค้าไม่เคยพูดคำหยาบใส่เราเลยเเม้เเต่คำเดียว ในเรื่องของการดูแลเอาใจใส่เค้าก็ทำดีมากๆเลยค่ะถึงเเม้จะอยู่ไกลกันมาก เเต่เค้าทำหน้าที่ของแฟนได้ดีมากๆเลยค่ะ คอยเทคเเคร์ เอาใจใส่ เข้าใจเรา ทุกอย่างเลยค่ะ.......
จนวันนึงเราเริ่มเปลี่ยนไป เราเริ่มไม่สนใจเค้า เมินสิ่งเล็กๆน้อยๆที่มันสามารถบั่นทอนจิตใจของอีกฝ่ายนึง เช่น การเมินข้อความ ไม่ค่อยตอบแชท ไม่ค่อยรับสาย สิ่งนึงที่เราทำเค้าปวดใจที่สุดคือ การนอกใจ ใช่ค่ะ เราแอบไปคุยกับรุ่นพี่ที่ รร คนนึง เราก็ปิดเค้ามาเรื่อยๆจนวันนึงเค้าจับได้ จากนั้นเราสองคนก็ทะเลาะกัน หนักขึ้นจนเราเลิกกันเค้าโกรธเรามากซึ่งมันปกติค่ะโดนคนที่เรารักแอบนอกใจ ตอนนั้นเราก็ไม่แคร์ค่ะ เราไปหาอีกคนเเละทิ้งเค้าไว้ เค้าขอให้เรากลับไป
เราโกหกว่าเราอยู่คนเดียว ทั้งๆที่เราคุยกับอีกคนซึ่งมันทำให้เค้าเป็นห่วงเราค่ะ เค้าเลยกลับมาเพราะในระหว่างนั้นเค้าก็มีคนคุยอยู่เหมือนกันค่ะ เเต่เค้าเลือกที่จะกลับมาหาเรา แต่เรากลับทิ้งโอกาสนั้นไปค่ะ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความสำนึกผิด ความคิดถึง มันเรื่มถาโถมเข้ามาหาเราค่ะ เราเริ่มรู้สึกผิดมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ วันนั้นเค้าเป็นคนมาขอให้เราเป็นคนกลับไป แต่วันนี้มันสลับกันค่ะ เราไปขอให้เค้ากลับมา แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปค่ะ เค้ารู้สึกดีกับอีกคนมากขึ้นเรื่อยๆเเละความสัมพันธ์ของเค้าทั้งสองกำลังไปด้วยดี แต่เป็นเราที่เจ็บมากเหมือนที่เค้าเคยเป็น เเต่เค้ากลับบอกเราว่าเค้ายังรักเราเหมือนเดิมแต่ในความรักที่เค้ามีให้เรามันอยู่ในรูปแบบน้องสาว ซึ่งตอนเเรกเราทำใจยอมรับมันไม่ได้ค่ะเราอยากจะหายไปเลย เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่อยากให้เราหายไปไหนเค้าอยากเป็นพี่ชายที่ดี คอยอยู่ข้างเราในวันที่เราไม่มีใคร มันทำให้เรารู้สึกผิดจนแบบว่า กูทิ้งคนแบบนี้ได้ไงวะ เรา
นั่งสมเพศตัวเองทั้งน้ำตาเลยค่ะ5555
เราเลยเข้าใจทุกอย่าง ยอมรับความจริงและอยู่กับมัน เรารู้สึกดีใจมากๆค่ะที่เค้าเจอคนที่รักเค้าจริงๆ เรายินดีมากค่ะที่เค้ามีรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิม เรามองเค้าอยู่ห่างๆแบบนี้ก็เกินพอแล้วล่ะค่ะ ถึงเเม้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยเจอกันเเต่อยากให้รู้ไว้นะว่า"มิกก็รักมินเหมือนกันนะ"
***เราอยากฝากไว้นะคะการมีแฟนอยู่ทางไกลสิ่งสำคัญคือเราต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเองเเละต่อเค้าค่ะ นี่เป็นบทเรียนที่ใหญ่เเละเป็นพาทที่สำคัญมากๆกับชีวิตเราเลยล่ะค่ะ****
ปล.ถ้าเราพิมพ์ผิดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
รักทางไกล....(DISTANCE)
ตอนนั้นเราอายุ 15 ค่ะ หลายคนอาจจะคิดว่าเราเด็กเกินไปไหมที่จะมีแฟนตอนนี้หรือแบบแก่แดดเกินไปรึป่าว โฟกัสการเรียนก่อนไหม...เเต่
เรื่องราวมันเริ่มจากตอนนั้นเราเหงามากกก ก.ไก่ล้านตัว5555 เราเลยลองโหลดแอปๆนึงมาเล่น จากที่เพื่อนแนะนำค่ะ ตอนนั้นเราก็เล่นๆได้สักพักเกือบจะเที่ยงคืนละ เราเลื่อนไปเจอคนๆนึง พอเค้าปัดมาเจอเรา เค้าก็พูดบลาๆๆๆใส่เรา ไอเราก็เงียบฟังเค้าพูดนะ เค้าเล่าเกี่ยวกับตัวเค้าเองพอเค้าพูดไปสักพักเราก็เริ่มพูดบ้าง เเล้วเราสองคนก็เริ่มทำความรู้จักกัน..โดยที่ไม่เห็นหน้ากัน จนเวลาล่วงเลยไปจนถึงตี2 เค้าก็เริ่มง่วงเราก็มีเคลื้มๆบ้างนิดหน่อยก่อนเค้าจะไปนอนเราเลยแอบขอไลน์เค้าไว้(555แอบแรด) จากนั้นเราก็ติดต่อกันมาโดยตลอด ผ่านไปนานเข้าเราสองคนเริ่มรู้สึกดีต่อกันมากขึ้นเรื่อยๆ (บอกก่อนนะคะ เราห่างจากเค้า 6 ปี ตอนนั้นเรา15เค้า21) จนวันนึงเค้ามาขอเราเป็นแฟน>//< เราก็ตอบตกลงค่ะ ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เค้าเป็นคนที่ดีมากๆคนนึงเลยค่ะ เวลาเราสองคนทะเลาะกัน เราจะเป็นฝ่ายพูดเเรงใส่เค้าตลอดแต่เค้าให้เกียรติเรามากค่ะเค้าไม่เคยพูดคำหยาบใส่เราเลยเเม้เเต่คำเดียว ในเรื่องของการดูแลเอาใจใส่เค้าก็ทำดีมากๆเลยค่ะถึงเเม้จะอยู่ไกลกันมาก เเต่เค้าทำหน้าที่ของแฟนได้ดีมากๆเลยค่ะ คอยเทคเเคร์ เอาใจใส่ เข้าใจเรา ทุกอย่างเลยค่ะ.......
จนวันนึงเราเริ่มเปลี่ยนไป เราเริ่มไม่สนใจเค้า เมินสิ่งเล็กๆน้อยๆที่มันสามารถบั่นทอนจิตใจของอีกฝ่ายนึง เช่น การเมินข้อความ ไม่ค่อยตอบแชท ไม่ค่อยรับสาย สิ่งนึงที่เราทำเค้าปวดใจที่สุดคือ การนอกใจ ใช่ค่ะ เราแอบไปคุยกับรุ่นพี่ที่ รร คนนึง เราก็ปิดเค้ามาเรื่อยๆจนวันนึงเค้าจับได้ จากนั้นเราสองคนก็ทะเลาะกัน หนักขึ้นจนเราเลิกกันเค้าโกรธเรามากซึ่งมันปกติค่ะโดนคนที่เรารักแอบนอกใจ ตอนนั้นเราก็ไม่แคร์ค่ะ เราไปหาอีกคนเเละทิ้งเค้าไว้ เค้าขอให้เรากลับไป
เราโกหกว่าเราอยู่คนเดียว ทั้งๆที่เราคุยกับอีกคนซึ่งมันทำให้เค้าเป็นห่วงเราค่ะ เค้าเลยกลับมาเพราะในระหว่างนั้นเค้าก็มีคนคุยอยู่เหมือนกันค่ะ เเต่เค้าเลือกที่จะกลับมาหาเรา แต่เรากลับทิ้งโอกาสนั้นไปค่ะ จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ความสำนึกผิด ความคิดถึง มันเรื่มถาโถมเข้ามาหาเราค่ะ เราเริ่มรู้สึกผิดมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ วันนั้นเค้าเป็นคนมาขอให้เราเป็นคนกลับไป แต่วันนี้มันสลับกันค่ะ เราไปขอให้เค้ากลับมา แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปค่ะ เค้ารู้สึกดีกับอีกคนมากขึ้นเรื่อยๆเเละความสัมพันธ์ของเค้าทั้งสองกำลังไปด้วยดี แต่เป็นเราที่เจ็บมากเหมือนที่เค้าเคยเป็น เเต่เค้ากลับบอกเราว่าเค้ายังรักเราเหมือนเดิมแต่ในความรักที่เค้ามีให้เรามันอยู่ในรูปแบบน้องสาว ซึ่งตอนเเรกเราทำใจยอมรับมันไม่ได้ค่ะเราอยากจะหายไปเลย เค้าบอกกับเราว่าเค้าไม่อยากให้เราหายไปไหนเค้าอยากเป็นพี่ชายที่ดี คอยอยู่ข้างเราในวันที่เราไม่มีใคร มันทำให้เรารู้สึกผิดจนแบบว่า กูทิ้งคนแบบนี้ได้ไงวะ เรา
เราเลยเข้าใจทุกอย่าง ยอมรับความจริงและอยู่กับมัน เรารู้สึกดีใจมากๆค่ะที่เค้าเจอคนที่รักเค้าจริงๆ เรายินดีมากค่ะที่เค้ามีรักครั้งใหม่ที่ดีกว่าเดิม เรามองเค้าอยู่ห่างๆแบบนี้ก็เกินพอแล้วล่ะค่ะ ถึงเเม้ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราไม่เคยเจอกันเเต่อยากให้รู้ไว้นะว่า"มิกก็รักมินเหมือนกันนะ"
***เราอยากฝากไว้นะคะการมีแฟนอยู่ทางไกลสิ่งสำคัญคือเราต้องซื่อสัตย์ต่อตัวเองเเละต่อเค้าค่ะ นี่เป็นบทเรียนที่ใหญ่เเละเป็นพาทที่สำคัญมากๆกับชีวิตเราเลยล่ะค่ะ****
ปล.ถ้าเราพิมพ์ผิดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ