ผมก็เป็นคนนึงที่มีภูมิลำเนาจากต่างจังหวัด ครอบครัวฐานะปานกลาง ได้การศึกษาในระดับที่ดีจบสถาบันที่ดีในอันดับต้นๆของประเทศในคณะอันดับต้นๆของประเทศ ได้งานที่ดีและมั่นคงพอสมควรใน กรุงเทพมหานคร แต่พบว่าการที่เราไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นมรดกตกทอดในพื้นที่แห่งนี้ คุณต้องทำงานหนักมากเพื่อจะเอาเงินไปจ่ายค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับที่อยู่อาศัยซึ่งราคาสูงพอสมควรแถมอยู่ไกลจากที่ทำงานที่เราทำใจกลางเมืองเพราะคงไม่มีปัญญาซื้อใจกลางเมือง เงินที่ควรจะสามารถเอาไปต่อยอดก็ต้องจ่ายสำหรับการนี้บางทีก็รู้สึกเสียโอกาส เมื่อมองไปรอบๆเพื่อนร่วมงานที่เค้าเป็นคน กทม หลายๆคนไม่ต้องจ่ายในส่วนนี้จึงเอาเงินไปต่อยอดทำธุรกิจเสริมหรือลงทุนจนงอกเงยมีชีวิตที่เรารู้สึกน่าอิจฉา บางคนมีมรดกใน กทม ให้เช่าได้รายได้มากกว่าเงินเดือนที่ทำเสียอีก บางทีก็รู้สึกเหมือนหนูถีบจักรเหมือนกันไม่รู้ว่ารุ่นลูกหลานของเราจะตกในวังวนแบบนี้อีกหรือไม่ บางทีก็รู้สึกนะว่าทำไมมันต้องเจริญแต่ในกรุงเทพ ทำไมงานดีๆถึงมีแต่ใน กทม สำนักงานใหญ่ขององกรดีๆถึงมากองกันอยู่แต่ที่นี่  ยอมรับนะครับว่าคนที่ประสบความสำเร็จได้ก็มี แต่อย่างที่บอกบางทีมันก็ยากเพราะพื้นฐานเดิมเรามันไม่ดี