ความรู้สึกที่ไม่อินหลังจากดูหนังฟอร์มยักษ์อย่าง "Avengers : Endgame"

....ต้องบอกก่อนว่าผมก็ค่อนข้างชื่นชอบ และติดหนังของค่าย Mavel อยู่มากพอสมควร และผมก็ได้ดูหนังของมาร์ที่ออกมาแทบจะทุกเรื่อง ที่พลาดไปก็มีแค่ "Captain Mavel" เพียงเรื่องเดียวและผมก็ไม่ได้ติดตามดูย้อนหลังเลยด้วย

   ผมติดตามและเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อมาโดยตลอด ตั้งแต่วันที่ตัวอย่างแรกออกมา และจนกระทั่งถึงวันที่ Avengers : Endgame ออกฉาย... ผมพยายามหลีกเลี่ยงสปอยล์และทุกๆอย่างที่หลุดออกมาเกี่ยวหนังฟอร์มยักษ์เรื่องนี้ที่ผมรอคอย... ผมรอคอยเวลานี้มานานมากแต่ในวันแรกที่หนังออกฉายผมดันติดธุระที่ไม่สามารถเลี่ยงได้ ทำให้ผมพลาดที่จะได้ดู และแน่นอนทุกๆคนต่างก็ต้องรีบแห่กันไปดูในวันแรกๆอยู่แล้ว เพราะนี่เป็นหนังเรื่องที่มีคนรอติดตามอยู่มากที่สุดในตอนนี้เลยก็ว่าได้ และในขณะที่ผมยังไม่ได้ไปดูนั้นก็ได้มีรีวิวต่างๆออกมามากมายตามช่องทางต่างๆ ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนของผมหรือคนใกล้ตัวที่ได้บอกความรู้สึกหลังจากดูหนังจบ... แต่โดยส่วนตัวแล้วสำหรับผมมักจะไม่ค่อยใส่ใจในเรื่องของการรีวิวอะไรมากนัก เพราะผมคิดว่าการที่ความรู้สึกที่เราได้รับหลังจากการดูจบ มันขึ้นอยู่กับแต่ความรู้สึกของแต่ละคนล้วนๆ ว่าแต่ละคนสนุกไปกับมันมากน้อยเพียงไหนอย่างไร... ผมเลยคิดว่าการที่เราได่ดูรีวิวจากคนอื่นๆที่ได้อธิบายความรู้สึกของหนังออกมานั้นจะมากระทบกับความรู้สึกของเราที่มีต่อหนังไปด้วยเช่นกัน...

   ด้วยความที่ผมนั้นก็อยากดูหนังเรื่องนี้มากพอๆกับคนอื่นๆที่ติดตามรอคอยมานาน และในวันต่อมาหลังจากวันแรกที่ Avengers : Endgame ได้ออกฉายไป หลังจากที่ผมเสร็จธุระทุกอย่างแล้ว ผมรู้สึกไม่ลังเลเลยที่จะไปดูหนังเรื่องที่ผมเฝ้ารอติดตามมาโดยตลอดผมตรงไปยังโรงหนังทันที ตั้งแต่ตอนที่ผมเข้าไปในห้างและเร่งรีบที่จะไปซื้อตั๋ว ในใจของผมรู้สึกตื่นเต้นมากกก!! และลุ้นไปตลอดเวลาด้วยเช่นกัน เพราะกลัวว่าจะไม่เหลือที่ว่างให้ดู แต่จนแล้วรอด ในที่สุดผมก็ได้ตั๋วมา...
   
...ความรู้สึกในตอนนั้นคือมันปริ่มมากๆ ดีใจและปลาบปลื้มแบบสุดๆ ก่อนหน้านี้ผมได้บอกไว้ว่าผมไม่ค่อยจะใส่ใจในเรื่องของการรีวิวหรือการวิจารณ์ความรู้สึกต่อภาพยนตร์มากนัก เพราะผมอยากที่จะรับรู้มันด้วยตัวเองมากกว่าและมันเป็นแบบนั้นมาโดยตลอด... แต่ด้วยความที่ผมตื่นเต้นและลุ้นจนมากเกินไปผมอดใจไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและบอกเพื่อนๆว่าผมจะได้ดูมันแล้ว และผมก็ได้ดูรีวิวความรู้สึกต่างๆ ที่หลายๆคนได้บรรยายออกมาเกี่ยวกับหนังฟอร์มยักษ์อย่าง "Avengers : Endgame" ทุกๆคนรวมถึงคนใกล้ตัวต่างก็บอกเป็นเสียงเดี๋ยวกันว่า มันสนุกมากๆ จนถึงขนาดที่บอกว่าเป็๋นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดเท่าเคยดูมาในชีวิตของเขาเลยก็มี เมื่อผมเห็นแบบนี้แล้วมันทำให้ผมยิ่งลุ้นและยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก เรียกได้ว่าคาดหวังที่จะได้รับความสนุกและความประทับใจจากภาพยนตร์เรื่องนี้อย่างเอ่อล้นเลยก็ว่าได้ (เวอร์มากกก5555)

...และแล้วผมก็ได้ดูจนจบ ต้องขอยอมรับก่อนเลยว่าหนังทำออกมาได้ดีมากๆ ทั้งการที่อัดแน่นทั้งเนื้อเรื่องและเรื่องราวต่างๆมาให้ได้ดูกันอย่างจุใจ โดยรวมผมชอบนะแต่ผมกลับไม่รู้สึกอินและเข้าถึงอารมณ์ต่างๆของหนังได้เท่าที่ควร ก็มีหลายๆฉากที่ประทับนะ อมยิ้มบ้าง อึ้งๆบ้าง แต่ในความรู้สึกความกับประทับใจที่ผมมีเนี่ยมันกลับออกมาไม่มากเลยเท่าที่มันควรจะเป็นเลย ในตอนที่ผมดูจบผมยังถึงกับนั่งงงกับตัวเองว่าเฮ้ย! ทำไมเราค่อยอินเลย ทั้งๆที่หนังทำออกมาดีขนาดนี้ ในตอนนั้นมีแต่คำว่าทำไม ทำไมๆๆ ภาพยนตร์ที่เราเฝ้ารอคอยมาตลอดจนถึงตอนที่ได้ดูและดูจบไปแล้ว เราถึงไม่ค่อยอินไปกับมันเท่าที่คาดหวังและควรจะเป็นเลยทั้งๆที่เราก็ไม่ได้ถูกสปอยล์มา จากนั้นผมเดินออกมาอย่างงงๆเลยครับ ความรู้สึกแรกหลังจากที่ดูจบกับก่อนที่จะได้ดูแตกต่างกันมาก ก่อนที่จะที่ได้ดูผมยังตื่นเต้นจนแทบจะบ้าเลยด้วยซ้ำ แต่ตอนนี้ความรู้สึกมันคนละอย่างไปเลย ในตอนนั้นมันอธิบายไม่ถูกเลยว่าทำไม เพราะอะไรเราถึงไม่รู้สึกสนุกเท่าที่ควรจะเป็น... 
 
   และผมก็ได้คิดทบทวนหาสาเหตุเกี่ยวกับความรู้สึกของผมที่เป็นอยู่ตอนนี้... ผมนึกถึงก่อนหน้าที่จะได้ดู ผมได้เห็นคอมเมนต์ คำบอกเล่าของคนใกล้ตัว และรีวิวต่างๆ มากมาย ทุกๆคนบอกว่าหนังทำออกมาดี ทำออกมาสนุกมากๆ มีเนื้อเรื่องที่วางได้ลงตัวสุดๆ ด้วยความที่ว่าทุกคนต่างยกยอการันตีถึงคุณภาพของหนังนั้น มันทำให้ผมค่อนข้างคาดหวังไว้สูงมากๆ และการที่มีคนออกมาบรรยายถึงความรู้สึกต่างๆที่ได้ดูว่าเช่นว่า หนังเรื่องนี้ทำออกมาดีมากนะฉากที่สนุกก็สนุกสุด ฉากที่เศร้าก็เศร้าสุดๆไปเลย และยังเปรยๆถึงความพีคถึงพีคที่สุดที่จะเกิดขึ้นในเรื่อง และความรู้สึกที่ผู้คนต่างๆได้รับและถ่ายทอดมันออกมามันเหมือนทำให้เรารู้อยู่แล้วว่า "มันจะมีฉากที่ทำให้เรามีความสุขนะ , มันจะมีฉากเศร้านะ และมันจะมีช่วงที่หักมุมแบบสุดๆแล้วพีคจนเราคาดไม่ถึงไปเลย" ด้วยความที่เราคิดไว้แล้วตามที่คนอื่นบอกความรู้สึกมานั้น แล้วพอถึงฉากที่มันเป็นแบบนั้นจริงๆ ผมรู้สึกอินนะ แต่มันกลับไปไม่สุด "มันจะสนุกปลื้มปิติยินดีแต่ก็ไม่ถึงกับที่สุด , มันจะเศร้าแต่ก็ไม่ถึงกับที่สุดอีก และมันอินแบบไปไม่สุดทุกอารมณ์จริงๆ" ในตอนนั้นผมเข้าใจทุกอย่างเลยว่าทำไมผมถึงมีความรู้สึกแบบนี้กับภาพยนตร์ที่ผมคาดหวังและรอคอย มันกลายเป็นว่าผมไม่อินเท่าที่ควรเลย เราไม่ได้ถูกสปอยล์เนื้อเรื่องแต่เราถูกสปอยล์ความรู้สึกที่จะมีในเรื่องไปเกือบจะทั้งหมดเลย มันทำให้การดูหนังในครั้งนี้ของผม ผมจบออกมาอย่างงงๆ และกร่อยลงมามากกว่าที่ควรจะเป็น ผมรู้สึกแย่มากจริงๆ ที่ผมดูแล้วกลับไม่อินไปกับมัน มันควรจะเป็นภาพยนตร์ที่ดีและตรึงตาตรึงใจที่สุดสำหรับผม แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันกลับแตกต่างจากที่คิดไว้ ผมรู้สึกโทษตัวเองที่อินกับความคาดหวังมากเกินไป และรู้สึกแย่จริงๆที่ผมไม่สามารถรับความรู้สึกทั้งหมดที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ถ่ายทอดอออกมา ผมเสียใจมากจริงๆ
.
.
.
...และเรื่องราวในครั้งทำให้ผมได้เรียนรู้ว่าเราควรจะทำยังไงในการดูหนังครั้งต่อๆไป และจะไม่ทำให้เหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกแบบนี้เกิดขึ้นอีก

   ก็ที่ผมมาตั้งกระทู้และเล่าและบรรยายความรู้สึกมาอย่างยาวเหยียดเนี่ยมันเป็นความรู้สึกส่วนของผมที่มีต่อภาพยนตร์นะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาที่จะโน้มน้าวทางความคิดแต่อย่างใด คนอื่นหรือบางคนอาจจะคิดแตกต่างออกไปจากผม บางคนอาจจะยังคงดูได้อย่างสนุกสนานอารมณ์เต็มร้อยถึงแม้ว่าจะได้ดูสปอยล์ทั้งด้านเนื้อเรื่องหรือสปอยล์ความรู้สึกก็ตาม ซึ้งนั่นก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคนจริงๆว่าตัวเขาเองนั้นจะรู้สึกเช่นไร ก็ทั้งนี้ทั้งนั้นผมไม่ได้จะโทษหรือกล่าวว่าบุคคลต่างๆที่ทำรีวิวแต่อย่างใดนะครับ ผมก็รู้สึกขอบคุณพวกคุณเช่นกันที่ทำมันออกมาบอกความรู้สึกที่มีต่อภาพยนตร์ให้คนอื่นรับรู้ แต่ครั้งนี้ผมแค่อินกับความรู้สึกที่พวกคุณบอกเล่ามามากเกินไปหน่อย เลยทำให้ผมคาดกับมันมากจนเกินพอดีไปซะยังงั้น แหะๆๆ 😅 

  และผมก็อยากจะบอกกับทุกคนนะครับว่าไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ทุกคนมีสิทธิ์หวัง แต่จงอย่าคาดหวังมากจนเกินไป เพราะว่าถ้าเกิดผลลัพธ์ที่ออกมามันไม่ตรงหรือแย่ไปกว่าที่เราคาดหวังไว้ มันอาจจะทำให้เราเสียใจหรือรู้สึกแย่ไปตลอดเลยก็ได้
. 
.
ปล. ก็จบลงไปแล้วนะครับและก็ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับทุกๆคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะครับ สวัสดีครับ