เรามีเพื่อนหลายคนที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่ประถม และตอนนี้ กำลังขึ้นปวส.
ละเพื่อนแต่ละคนก็จะเปลี่ยนแปลงไปคนละแบบ เรามีกลุ่มที่เรียนด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน รวมเราด้วย 5 คน.ละก็มีอยู่คน1 ที่สนิทนิสัยนางชอบเห็นแก่ตัวขี้เเงอะขี้เหวี่ยง และที่สำคัญ ขี้อวด ตอนม.3 นางเคยถูกเพื่อนแบน เพราะคบต่อเพื่อน. เวลาไปเที่ยวนางชอบหาว่าเราแต่งตัวป้า สไตล์เราวินเทจ ตอนนั้นยังไม่ค่อยนิยมเราก็บอกสไตล์ใครสไตล์มัน ไปๆมาๆนางแต่งตังตามเราคือพีคมาก บางทีซื้อเสื้อตามเราเฉยย้อนกลับไปที่นางพูด นางชอบเรียกน้องความสนใจอะ เห็นเพื่อนดีกว่าไม่ได้นางตัวเตี้ยตันดำหน่อย เราสูงดำไม่อ้วน นางชอบกินของๆเพื่อนใครซื้ออะไรมาชอบขอชิมๆ นางมีตังนะแต่นางไม่ซื้อ เน็ตก็ชอบให้เพื่อนเเชร์ให้ เวลามีงานทีนะ ชอบให้เราปล่อยให้ โทรศัพท์เราแบตหมดเร็วมาก รู้สึกอึดอัดมาก บางทีก็พูดนะ ไม่เติมเน็ตบ้างล้า (พูดรักษาน้ำใจอะ จริงๆเป็นคนพูดแรงมากถ้าได้พูดน้ำตาร่วงแน่) เวลานางจะทำอะไรนะ จะต้องแบบทำดีเอาหน้ามากอะ บางเวลาก็เหนื่อยที่ต้องมาคอยรับรู้อะไรแบบนี้ เราเป็นคนที่ ไม่ค่อยพูดเรื่องไม่ชอบอย่าทำ อะไรแบบนี้ กลัวทะเลาะกันเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานาน ละตอนนี้แหละเรามีปัญหากับนางละ เรื่องโครงการ 3 คน นางเที่ยวเก่งกับเพื่อนอีกคนที่ชอบพากันไปหาผู้ อ่อยผู้นานมากผู้ไม่เอา แอบสะใจนะ แต่ก็สงสารเปลืองตัวมาก เวลาทำงานชอบโยนงานเก่ง พูดเหมือนมีความรับผิดชอบนะแต่นางไม่ทำ เรามาทำจนเราเหนื่อย อึดนอนหลายคืน เราให้นางทำ นางบอกทำเป็นๆ เราก็บอกไหนลองทำดิ นางก็ทำมั่วเราบอกดูนะไหนบอกทำเป็นดูนะ นางทำหน้าไม่พอใจอะ เพื่อนอีกคนที่นางบอกจะรับผิดชอบพฤติกรรมนางก็เหมือนกันทั้ง2คน เที่ยวเล่นไปเรื่อยเราก็เคลียดส่งงานไม่ทันแน่ และ มีวันหนึ่ง เพื่อนคนอื่นเค้าล้อนางนะ เราเลยหยอกๆ บ้าง นางมาด่าหาเรื่องเราคนเดียว คือแบบเอ่ออ..กูรู้ละ หมดหน้าที่กู ละอีกสักำักมันยังพูดหาเรื่องกูอีก พูดไม่หยุด มีครูอยู่ด้วย เหมือนเรียกร้องความสนใจอะ ทั้งๆที่อาจารย์ก็เพื่อนคนอื่นก็พูดแต่กูโดน เราเริ่มนอยน้ำตาไหล เราทิ้งงานตรงนั้นเลย และเย็นนี้เรามีนัดไปทำงานบ้านเพื่อนอีกคน เราบอกไปว่าเราทำเอง เดินออกมาเลยตรงนั้นนางตะโกนมาว่า ต้องเป็นกูที่ร้อง เราไม่สนใจ เดินออกมากับเพื่อนอีกคน ออกมาได้ากพักจะถึงบ้านเพื่อนที่มาด้วย นางโทรมาที่เบอร์เพื่อน นางถามค่างานเท่าไหร่ กูนี้ขึ้น ยังไม่ทันได้ทำถามค่างานจิตใจจะไม่ช่วยอะไร ทั้ง2นางๆวันๆหลงแต่ผู้ วันนั้นเรากลับบ้านตี1 มาอีกวันเราไม่จากับใคร เลิกเรียนไปทำงานต่อบ้านเพื่อนกลับ3ทุ่ม ไปเรียนไม่มีใครถามถึงงานใดๆทั้งสิ้นจนเลิกเรียนไปทำงานเช่นเคย คืนนี้แม่เรานอนหลับไปแล้ว เราไม่รู้จะพึ่งพาใครในตอนนี้แฟนก็ออกมาไม่ได้ เพื่อนก็ชอบเป็นนกชง2หัวเลยไม่ค่อยพึ่ง สรุปโทรหาแม่ ให้แม่มารับ เเม่เราหลับใน และแม่มากับน้อง เกือบโดนรถชน เราแค้นมากสุดๆ คนที่ทำให้เราต้องมาลำบากและแม่ เราเฟลมาก ทำไมกูต้องมาสนใจงานว่ะคนอื่นยังไม่สนเลย. ไปเรียนจารบอกให้เริ่มส่งงาน อีก2 นางนี้รีบถามงานถึงไหนๆ จนผ่านพ้นไป ถึงตั้งโชว์ผลงานก็ผ่านไปได้แต่รูปเล่มยังไม่ทำไม่สมบูรณ์ ต้องตามเซ็น พอไปเซ็ตจารให้ทำใหม่ (เราแบบเราไม่มีตังแล้ว)แบบไม่ถูก จนมารู้ที่หลีงว่า มีเล่นต้นแบบให้คนละกลุ่ม อยู่ที่นางข.ก ไม่ยอมเอามาให้สักที จนผิดขนาดนี้ เราว่าอะไรนางไม่ได้นะ จะมีอีกคนปกป้อง
นางข.กมันถามเราว่า อิจฉาหรอที่เราไปไหนมาไหนกับ...
เรานี้คิดในใจทำไมต้องอิจฉาว่ะไปหาผู้ชาย ถึงที่ยังนก ไปเที่ยวไม่เคยชวนไปกัน2คนกูำม่ได้ว่าเพราะไม่ค่อยเที่ยวอยู่เเล้ว
แต่เราไม่ตแบมันหรอกเราเงียบ เอือมที่จะพูดกับมันคิดได้แค่นี้?สมองง
ไม่รู้จะทำไง เพื่อนส่วนมากก็อยู่กับพวกนางแหละเพราะกินเหล้ากินเบียร์กันไปหาผู้ ที่สำคัญ นางมีตัง เพื่อนจะอยู่ด้วย แต่เราเฉยๆอะ เรายังไงก็ได้ คนที่ให้เกียติเรา เราก้จะให้เกีติกลับ ดีมาดีกลับ แต่นางชอบทำหยิ่งๆเชิดๆใส่เราก็เฉยๆทำไรทำไปดิแต่คือด้วยความที่ว่าคบมาตั้งนานยังไม่รู้นิสัยกันนี้มันน่านอยมากกว่าเราก็พอละ บางคนคบได้บ้างบางเวลาเพราะชอบนินทาลับหลัง ตอนนี้เราก็เหมือนมีเพื่อนบางเวลาที่มันเดือดร้อนอะแหละ. เบื่อเซ็ง
ปล.ถ้าอ่านแล้วคิดว่ารู้ตัวก็โตได้แล้วนะสมองอะ
#เพื่อนวัยเรียน
เบื่อนิสัยเดิมๆของเพื่อน
ละเพื่อนแต่ละคนก็จะเปลี่ยนแปลงไปคนละแบบ เรามีกลุ่มที่เรียนด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกัน รวมเราด้วย 5 คน.ละก็มีอยู่คน1 ที่สนิทนิสัยนางชอบเห็นแก่ตัวขี้เเงอะขี้เหวี่ยง และที่สำคัญ ขี้อวด ตอนม.3 นางเคยถูกเพื่อนแบน เพราะคบต่อเพื่อน. เวลาไปเที่ยวนางชอบหาว่าเราแต่งตัวป้า สไตล์เราวินเทจ ตอนนั้นยังไม่ค่อยนิยมเราก็บอกสไตล์ใครสไตล์มัน ไปๆมาๆนางแต่งตังตามเราคือพีคมาก บางทีซื้อเสื้อตามเราเฉยย้อนกลับไปที่นางพูด นางชอบเรียกน้องความสนใจอะ เห็นเพื่อนดีกว่าไม่ได้นางตัวเตี้ยตันดำหน่อย เราสูงดำไม่อ้วน นางชอบกินของๆเพื่อนใครซื้ออะไรมาชอบขอชิมๆ นางมีตังนะแต่นางไม่ซื้อ เน็ตก็ชอบให้เพื่อนเเชร์ให้ เวลามีงานทีนะ ชอบให้เราปล่อยให้ โทรศัพท์เราแบตหมดเร็วมาก รู้สึกอึดอัดมาก บางทีก็พูดนะ ไม่เติมเน็ตบ้างล้า (พูดรักษาน้ำใจอะ จริงๆเป็นคนพูดแรงมากถ้าได้พูดน้ำตาร่วงแน่) เวลานางจะทำอะไรนะ จะต้องแบบทำดีเอาหน้ามากอะ บางเวลาก็เหนื่อยที่ต้องมาคอยรับรู้อะไรแบบนี้ เราเป็นคนที่ ไม่ค่อยพูดเรื่องไม่ชอบอย่าทำ อะไรแบบนี้ กลัวทะเลาะกันเห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานาน ละตอนนี้แหละเรามีปัญหากับนางละ เรื่องโครงการ 3 คน นางเที่ยวเก่งกับเพื่อนอีกคนที่ชอบพากันไปหาผู้ อ่อยผู้นานมากผู้ไม่เอา แอบสะใจนะ แต่ก็สงสารเปลืองตัวมาก เวลาทำงานชอบโยนงานเก่ง พูดเหมือนมีความรับผิดชอบนะแต่นางไม่ทำ เรามาทำจนเราเหนื่อย อึดนอนหลายคืน เราให้นางทำ นางบอกทำเป็นๆ เราก็บอกไหนลองทำดิ นางก็ทำมั่วเราบอกดูนะไหนบอกทำเป็นดูนะ นางทำหน้าไม่พอใจอะ เพื่อนอีกคนที่นางบอกจะรับผิดชอบพฤติกรรมนางก็เหมือนกันทั้ง2คน เที่ยวเล่นไปเรื่อยเราก็เคลียดส่งงานไม่ทันแน่ และ มีวันหนึ่ง เพื่อนคนอื่นเค้าล้อนางนะ เราเลยหยอกๆ บ้าง นางมาด่าหาเรื่องเราคนเดียว คือแบบเอ่ออ..กูรู้ละ หมดหน้าที่กู ละอีกสักำักมันยังพูดหาเรื่องกูอีก พูดไม่หยุด มีครูอยู่ด้วย เหมือนเรียกร้องความสนใจอะ ทั้งๆที่อาจารย์ก็เพื่อนคนอื่นก็พูดแต่กูโดน เราเริ่มนอยน้ำตาไหล เราทิ้งงานตรงนั้นเลย และเย็นนี้เรามีนัดไปทำงานบ้านเพื่อนอีกคน เราบอกไปว่าเราทำเอง เดินออกมาเลยตรงนั้นนางตะโกนมาว่า ต้องเป็นกูที่ร้อง เราไม่สนใจ เดินออกมากับเพื่อนอีกคน ออกมาได้ากพักจะถึงบ้านเพื่อนที่มาด้วย นางโทรมาที่เบอร์เพื่อน นางถามค่างานเท่าไหร่ กูนี้ขึ้น ยังไม่ทันได้ทำถามค่างานจิตใจจะไม่ช่วยอะไร ทั้ง2นางๆวันๆหลงแต่ผู้ วันนั้นเรากลับบ้านตี1 มาอีกวันเราไม่จากับใคร เลิกเรียนไปทำงานต่อบ้านเพื่อนกลับ3ทุ่ม ไปเรียนไม่มีใครถามถึงงานใดๆทั้งสิ้นจนเลิกเรียนไปทำงานเช่นเคย คืนนี้แม่เรานอนหลับไปแล้ว เราไม่รู้จะพึ่งพาใครในตอนนี้แฟนก็ออกมาไม่ได้ เพื่อนก็ชอบเป็นนกชง2หัวเลยไม่ค่อยพึ่ง สรุปโทรหาแม่ ให้แม่มารับ เเม่เราหลับใน และแม่มากับน้อง เกือบโดนรถชน เราแค้นมากสุดๆ คนที่ทำให้เราต้องมาลำบากและแม่ เราเฟลมาก ทำไมกูต้องมาสนใจงานว่ะคนอื่นยังไม่สนเลย. ไปเรียนจารบอกให้เริ่มส่งงาน อีก2 นางนี้รีบถามงานถึงไหนๆ จนผ่านพ้นไป ถึงตั้งโชว์ผลงานก็ผ่านไปได้แต่รูปเล่มยังไม่ทำไม่สมบูรณ์ ต้องตามเซ็น พอไปเซ็ตจารให้ทำใหม่ (เราแบบเราไม่มีตังแล้ว)แบบไม่ถูก จนมารู้ที่หลีงว่า มีเล่นต้นแบบให้คนละกลุ่ม อยู่ที่นางข.ก ไม่ยอมเอามาให้สักที จนผิดขนาดนี้ เราว่าอะไรนางไม่ได้นะ จะมีอีกคนปกป้อง
นางข.กมันถามเราว่า อิจฉาหรอที่เราไปไหนมาไหนกับ...
เรานี้คิดในใจทำไมต้องอิจฉาว่ะไปหาผู้ชาย ถึงที่ยังนก ไปเที่ยวไม่เคยชวนไปกัน2คนกูำม่ได้ว่าเพราะไม่ค่อยเที่ยวอยู่เเล้ว
แต่เราไม่ตแบมันหรอกเราเงียบ เอือมที่จะพูดกับมันคิดได้แค่นี้?สมองง
ไม่รู้จะทำไง เพื่อนส่วนมากก็อยู่กับพวกนางแหละเพราะกินเหล้ากินเบียร์กันไปหาผู้ ที่สำคัญ นางมีตัง เพื่อนจะอยู่ด้วย แต่เราเฉยๆอะ เรายังไงก็ได้ คนที่ให้เกียติเรา เราก้จะให้เกีติกลับ ดีมาดีกลับ แต่นางชอบทำหยิ่งๆเชิดๆใส่เราก็เฉยๆทำไรทำไปดิแต่คือด้วยความที่ว่าคบมาตั้งนานยังไม่รู้นิสัยกันนี้มันน่านอยมากกว่าเราก็พอละ บางคนคบได้บ้างบางเวลาเพราะชอบนินทาลับหลัง ตอนนี้เราก็เหมือนมีเพื่อนบางเวลาที่มันเดือดร้อนอะแหละ. เบื่อเซ็ง
ปล.ถ้าอ่านแล้วคิดว่ารู้ตัวก็โตได้แล้วนะสมองอะ
#เพื่อนวัยเรียน