แฟนผมแอบคุยกับคนอื่นในline

        สวัสดีครับตามหัวข้อเลยครับ จะรับตั้งแต่แรกนะครับ  คือผมกับแฟนคบมาได้ 7-8 เดือน เรารักกันดีมากแฟนผมค่อนข้างที่เป็นคนขี้เล่น  ชอบหอมแก้มชอบนอนครับชอบแกล้งผม  ซึ่งปกติผมก็เล่นกับเธอนะครับ  (((ผมคือแฟนคนแรกของเขา)))  ซึ่งหลังๆมาผมเริ่มติดเกม  ไม่ค่อยสนใจเธอ  บางทีเธอก็นอนร้องไห้ผมก็เข้าไปง้อทุกครั้ง  หลายๆครั้งที่เป็นแบบนี้ผมก็ง้อเธอตลอด  
         พอถึงเดือนเมษายน เธอบอกกับผมว่าช่วงสงกรานต์จะกลับบ้าน เธอกลับบ้าน 1 อาทิตย์ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอก็กลับบ้าน  พอเธอกลับมาเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป  ปกติที่เธอชอบเล่นชอบอะไรเธอไม่ค่อยคุยกับผมคุยบ้างไม่คุยบ้าง  ผมก็จะถามเธอว่าเธอเป็นอะไร   เธอตอบว่าไม่รู้เหมือนกัน  ตอนแรกผมก็สังหรณ์ใจอยู่แล้วแหละว่ามันน่าจะมีอะไร ที่เธอไม่อยากพูด เธอเป็นแบบนี้มาประมาณ 2-3 วันหลังจากกลับมาจากที่บ้าน   ผมไม่เคยเช็คโทรศัพท์เธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว   แล้ววันที่ 4 ผมก็อดใจไม่ไหวที่จะเช็คโทรศัพท์เธอ  ปรากฏว่าเธอแอบคุยกับผู้ชายในไลน์  เฉพาะใน line นะครับ facebook ไม่มี  ปรากฏว่าผู้ชายในลายน้ำคือผู้ชายที่ทำงานเก่าแต่ลาออกไปแล้ว  ซึ่งผู้ชายคนนี้มันแอบชอบอยู่แล้ว  แต่ตอนนั้นแฟนก็บอกผมว่าคนนี้มาชอบนะแต่แฟนผมก็ไม่ได้อะไร   แล้วเราก็นั่งเคลียรกัน  "ผมพูดออกมาว่านี่คืออะไร"  แล้วเธอก็นั่งร้องไห้นานมากผมรอเธอสงบสติอารมณ์ เธอบอกว่า "หนูขอโทษหนูผิดไปแล้วหนูเป็นคนผิด" แล้วเธอก็เอาแต่ร้องไห้ เธอเคยโกหกผมว่าไปหาญาติ แล้วผมก็เขียนถามเธอว่า  ตกลงไปกับมันมาใช่ไหม  เธอตอบว่าใช่  ไปเที่ยวกันแค่ 2 ครั้ง  แถวบ้านแต่เธอไปแป๊บเดียว เธอยืนยันว่ายังไม่ได้มีอะไรกันแค่เดินจับมือกันกับหาอะไรกินด้วยกันเฉยๆแล้วผมก็โทรไปหาผู้ชาย พอผู้ชายรับ ผมเลยบอกว่า "ทำแบบนี้ทำไมก็รู้แล้วนี่ว่ามีแฟนนายก็รู้วาเราคบกันอยู่" แล้วมันก็บอกว่า    "โอเคโอเคเดี๋ยวเลิกยุ่งให้ก็ได้นายลบlineไปเลยเราเลิกยุ่ง" แล้วผมก็บล็อคไลน์แล้วก็ลบไลน์ด้วย  แล้วผมก็มาเคลียร์กันต่อเธอเอาแต่ร้องไห้แล้วเธอก็ขอโทษผม  เธอบอกว่าเธอเป็นคนผิดเราผิดเอง  ทรงผมตัดสินใจบอกไปว่าตกลงจะเอายังไง   จะอยู่หรือจะไป  แล้วเธอก็ร้องไห้อีกครั้ง ผมรอให้สงบสติอารมณ์  แล้วเธอก็บอกว่า  "หนูขออยู่คนเดียวได้ไหม" ผมเลยเก็บข้าวของออกจากห้องเธอแล้วก็กลับบ้าน  ห้องเธอกลับบ้านผมอยู่ใกล้กัน  พอวันต่อมาผมก็ได้รู้ว่าเธอไปแอบร้องไห้ที่ทำงาน  แล้วเธอก็ดูซึมๆวันนั้นผมไม่ได้ติดต่อกันเลยทั้งวัน  แต่ผมก็ยังไปรับเธอเพราะว่าเธอเลิกงานดึกแถวนั้นมันเปลี่ยว  แล้วผมก็บอกกับเธออีกครั้งว่าตกลงจะเอายังไง  เพราะผมยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว  ผมพูดว่า  "เราจะจากกันตรงนี้หรือว่าเราจะไปต่อ ถ้าจะเลิกก็บอกพี่ตรงๆพี่เตรียมใจไว้แล้ว  แต่ถ้าเราจะไปต่อพี่ก็จะให้อภัยหนู แล้วพี่จะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก " แล้วเขาก็ได้แต่นั่งซึม ผมพูดอีกครั้ง  "คนเราล้วนเคยทำผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้น ไม่มีใครดีเลิศประเสริฐศรีมาจากไหน  เมื่อก่อนพี่ก็เคยทำแบบหนู พี่เลยรู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นไม่มีประโยชน์เลยมีแต่ความทุกข์ที่จะได้รับ"  ซึ่งตอนนั้นผมได้เตรียมใจไว้แล้วถ้าเกิดเขาเลิกกับผมผมก็จะยอมรับมัน ผมเลยบอกอีกครั้งว่า "คนเราล้วนมีหน้าที่ของตัวเอง  ต่อให้เราเลิกกันไปหนูก็ต้องยอมทำตามหน้าที่ของหนูต่อ  พี่ก็ต้องทำหน้าที่ของพี่ต่อ ถ้าหนูอยู่กับพี่แล้วอึดอัดหนูไม่ต้องฝืนเพราะหนูจะไม่มีความสุขเวลาอยู่กับพี่ ถ้าเราเลิกกันไปเราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้  " เธอก็เอาแต่ร้องไห้ผมก็ได้แค่ปลอบลูบหัวกับโอบกอดเธอได้เท่านั้น ผมบอกเธออีกว่า  "งั้นเดี๋ยวพี่ปล่อยให้หนูอยู่คนเดียวแล้วกันเดี๋ยวพี่จะกลับบ้านแล้ว" ผมก็กลับบ้าน 

**********************************
** ผมอยากรู้ว่าเพื่อนๆคิดยังไงบ้าง

** เอาจริงๆผมก็ไม่อยากเลิกกับเธอ เพราะผมยังรักเธออยู่

** ถ้าเลิกกันผมขอเธออย่างเดียว  ขอไปรับเธอที่ทำงาน  เพราะว่าเธอเดินกลับแล้วมันมืดมันเปลี่ยว

** ผมก็โทษตัวเองเหมือนกันตอนที่เขาอยู่ผมก็ไม่ค่อยสนใจเธอและเอาแต่เล่นเกม

**ผมควรปล่อยเธอไปไหม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่