เรื่องมันมีอยู่ว่า
     เรากำลังคบกับผู้ชายคนนึง อายุห่างกัน 13 ปี เจอกันที่ทำงาน แฟนเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด  ตอนนี้คบกันมา 1 ปี   แล้วลูกพี่ลูกน้องของเราเป็นผู้หญิงก็ทำงานที่เดียวกันด้วย  ลูกพี่ลูกน้องของเราซึ่งก็สนิทกัน ดันไม่ชอบแฟนเราแบบออกนอกหน้า คอยเหน็บแนมตลอดเวลา เวลาที่เรากลับจากเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน หรือไปกินข้าว ไปเดตตามประสาคู่รัก ลูกพี่ลูกน้องของเราก็จะว่าลับหลัง พูดเสียดสีทุกครั้ง จนที่บ้านของนางไม่ชอบแฟนเราไปโดยปริยายทั้งๆที่ยังไม่เคยเห็นหน้าแฟนเราด้วยซ้ำ แฟนเราเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ก็สงสารที่เขาต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแบบนี้    โชคดีค่ะที่แฟนเป็นผู้ใหญ่ไม่คิดเล็กคิดน้อย พ่อพระเกินไป เขาก็บอกเรานะคะว่าอย่าไปสนใจ  ตั้งแต่นั้นมาเรากับลูกพี่ลูกน้องเราก็ไม่พูดคุยกันซักพักนึง น่าจะซัก 3 เดือนได้ หลังๆมาก็คุยกันปกติด้วยเรื่องงาน เรื่องอื่นๆเราก้ไม่ได้ถามไถ่อะไรกันอีก ...
   --ทางด้านเพื่อนแฟน เราก็ถาม ว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า เรื่องงานหรือเรื่องอื่นๆ เพื่อนแฟนและทางผู้ใหญ่ที่รู้จักกับแฟนเรามานานก็พูดชัดเจนเลยค่ะ ว่าไม่มีปัญหา มีแต่ลูกพี่ลูกน้องเราที่มีปัญหากับคนอื่นๆ 
         พอเวลาผ่านไป ยิ่งนานมันยิ่งเหมือนคลื่นใต้น้ำค่ะ  หลังๆมาเริ่มหนักขึ้นคือ นางมาพูดกับพ่อแม่เราลับหลังเรา  บอกว่าแฟนเราไม่ดีอย่างนู้นอย่างนี้ จนพ่อแม่หูเบาเชื่อนาง ห้ามไม่ให้คบกัน ให้ห่างๆกัน เราตกใจและเราเสียใจมากๆ  ร้องไห้ทุกวัน T T  เราก็แก้ปัญหาโดยการพาแฟนมาแนะนำให้ที่บ้านรู้จักในช่วงสงกรานต์  พ่อแม่เราโอเคค่ะ ดูเหมือนว่าทัศนคติที่มีแฟนดีขึ้น เราก็รู้สึกดี และสบายใจขึ้น.. 
    แต่เรื่องก็ยังไม่จบค่ะ นางก็จะคอยพูดลับหลังเราตลอดเวลา ไม่ใช่แค่ที่บ้านนะคะ ที่ทำงานก็เป็น เห้อ...  บางทีเราก็ไม่เข้าใจนางจริงๆค่ะว่า ทำไมต้องเกลียดกันขนาดนี้ จะไม่คิดมากเลยค่ะถ้าเรื่องมันไม่มาเข้าหูตัวเอง  ได้ยินแล้วมันเจ็บนะเว้ย!!!  เรายอมรับค่ะว่าเราเป็นคนอ่อนแอ เป็นคนคิดมาก เราก็อยากให้ความสัมพันธ์ญาติมิตรมันดีหมือนเดิม  แต่เราก็ไม่กล้าพูดเพราะนางเป็นคนแรง พูดแรงงง..  เราเครียดจริงๆค่ะ ปัญหาที่คอยสะสม มันเหนื่อยนะคะเวลากลับบ้านแล้วต้องเจอพวกญาติคอยเหน็บทุกครั้ง