เราไม่รู้สึกผิดหวังหรือมองว่าอาซาเห็นแก่ตัว เพราะที่ผ่านมา และอาจจะตลอดไป ถ้าไม่เกิดจุดเปลี่ยนซะก่อน อาซาก็ยังเป็นอาซาลาเวนเดอร์ แสงสว่างแห่งชุมแสงเหมือนเดิม [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ตอนนี้ไปเป็นแสงสว่างของจันตาซะแล้ว เพราะรู้อยู่ว่าอาซาเป็นคนยังไง ทำเพื่อคนอื่นมามากแล้ว พอลุกมาทำอะไรเพื่อตัวเองและคนที่รักบ้าง ตามคำแนะนำของคนอื่น กลายเป็นเห็นแก่ตัวทันทีเลย อาตงกับอาซาได้เมียป่วยๆ ทั้งคู่ แต่อาซาโชคดีที่เลิกแล้ว มีสิทธิ์ช่วยจันตาได้เต็มที่ แต่อาตงยังมีเมียอยู่ ถ้ากลับกันเป็นอาตงที่เลิกกับพิไลได้ แต่อาซายังไม่ได้เลิก อาซาช่วยจันตาไม่ได้แน่ อาจเป็นอาตงที่ช่วยพาจันตาไปแทน ถ้าอาตงกล้าพอ ...แต่คิดว่าไม่น่ากล้า

ในมุมของอาซา คำว่า "แซซี้อ้ายลื้อเจ็กนั้ง" จันตาไม่มีวันได้ยินจากปากอาซาหรอก เขากับเธอดูห่างไกลกันจริงๆ ทั้งที่รักจันตาก่อน พอเห็นอาตงนึกชอบก็หลีกทางให้ พออาตงแต่งไป ก็เจอม้าขวาง ไหนจะเพียงเพ็ญ พอหมดเพียงเพ็ญก็มาติดปลัดอีก อาซาคงคิดว่าตัวเองไร้วาสนาไปแล้วล่ะ

การที่เขาตัดสินใจไปกับจันตา สำหรับบางคนอาจดูไม่เหมาะ แต่มันเป็นช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงสุดท้ายแล้วที่เขาจะได้ใช้ชีวิตกับจันตา อาซาเลือกทำในสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้ ให้เป็นไปได้ คว้าโอกาสให้ตัวเอง โอกาสที่ไม่คิดว่าจะมี ลูกป๊าหลักเซ้งคนนี้อยู่ห่างจากคำว่าหนุ่มเลือดร้อนหุนหันทำอะไรไม่คิด เขาคิดนะ คิดมากด้วย แม้แต่การจากไปของป๊า ป๊าไม่ได้สอนเขาด้วยคำพูด แต่เหตุการณ์ของป๊า เขาก็ยังเก็บมาคิดจนตกผลึกได้ อาตงยังเห็นดียุส่งด้วยซ้ำให้ช่วยเหลือจันตา เท่ากับว่าอาตงจัดการได้ถ้าอาซาไม่อยู่ สิ่งใดที่ทำแล้วคนอื่นไม่เป็นทุกข์ เราว่าสิ่งนั้นไม่ผิด ทุกคนก็ดูเห็นดีด้วยกับอาซา ยกเว้นพิไล เคยยินดีอะไรกับใครด้วยเหรอ และม้าที่ไม่ชอบจันตา แต่สุดท้ายก็ให้ไปแบบไม่เต็มใจ แถมคำอวยพรแบบฮาร์ดคอร์ส่งท้ายไปอีก ถ้าป๊าอยู่ ป๊าก็ต้องสนับสนุน เหตุการณ์หลังจากอาซาไป ใครเจออะไร อาซาจะรู้ได้ยังไง

ในมุมของม้า อะไรที่แย่ๆ ดูมันจะประเดประดังเข้ามา ทั้งหลักเซ้ง ทั้งอาสี่ ยิ่งแย่หนักที่อาซามาจากเป็นไปอีกคน ถ้าอาซาจัดสรรเวลาได้ เขาคงไม่จัดให้มาจากเป็นกับม้าเวลานี้ แต่มีใครกะเกณฑ์ชีวิตตัวเองได้บ้าง ไม่ใช่ม้าไม่สำคัญ แต่ทางนั้นก็จำเป็นต้องมีใคร ถึงม้าขาดอาซา ก็ยังมีอาใช้ อาตง ซ้อ ปลูก ป้อม ในขณะที่จันตาไม่มีใคร...ชีวิตวันพรุ่งจะมีรึเปล่ายังไม่รู้ ที่รู้ๆ คือถ้าจันตามีเขาอยู่ เขาจะทำให้จันตามีวันพรุ่งนี้ให้ได้

ชีวิตอาซาเคยพังมาแล้วครั้งนึง พังเพราะผู้หญิงที่ม้าเลือกให้ วันที่อาซาไหว้ม้าขอกลับเข้าบ้านแบ้ เราสงสารอาซาสุดๆ รันทดชะมัด ไม่คิดว่าจะมีลูกชายสายเลือดจีนคนไหนต้องมานั่งไหว้ม้าขอกลับเข้าบ้าน สภาพเหมือนลูกสาวที่หนีตามผู้ชายไปแล้วโดนเขาหลอกจนต้องซมซานกลับมา ม้าทำอะไรกับอาซาของนู๋... TT - TT
ถ้าอาซาปล่อยจันตาไป อนาคตม้าต้องหาสาวมาให้อีกแน่ แล้วเรื่องดูคนนี่...จะตาม้าเองหรือม้าดูผ่านแม่สื่อนี่ ม้าไม่มีเซ้นต์ทางนี้เลยนะ หากวันนึงม้าคิดได้ ยอมให้อาซาขึ้นคาน อาซาจะย้อนนึกถึงจันตาไหม จะเสียใจไหมที่วันนี้ไม่ทำแบบนี้ ในเมื่อคนที่เขารักที่สุดกำลังจะหลุดมือไปแล้วจริงๆ ทำไมเขาถึงจะไม่ออกแรงเฮือกสุดท้ายคว้าไว้ล่ะ ถ้าเขาพยายามแล้ว จันตาไม่เลือกเขา อย่างน้อยเขาได้พยายามแล้ว ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย แล้วมานั่งยิ้มเศร้าตาโศกให้ตัวเอง ...ชีวิตที่จะเริ่มใหม่กับจันตา จะดีจะร้ายเขาก็เลือกของเขาเอง

ถ้าดูดีๆ อาซาจะมีนิสัยขบถนิดๆแบบลูกคนกลางอยู่แล้วครับ แต่เลือกที่จะแสดงออกแบบประนีประนอม
นึกถึงตอนที่ย้อยยังเกลียดเรณู ก็มีแต่ซานี่แหละคอยช่วยเหลือ ถึงกะโกงตาชั่ง แถมนั่นแถมนี่ให้เรณู
คือถ้าซารักแม่แบบไม่มีเงื่อนไขอะไรเลย ซาต้องเอาตัวออกห่างจากเรณูมากกว่านี้ แต่นี่ก็ยังแอบช่วยเหลือ
อาตงซะอีกที่ดูเชื่อฟังย้อยแบบไม่มีข้อแม้ ถึงไม่ได้ห้ามอาซา แต่ตงก็ไม่ได้คิดช่วยเรณูแบบที่อาซาช่วย
ทั้งที่ทั้งสองคนก็ไม่ได้รังเกียจเรณู แต่ความขบถในตัวอาซามันสั่งให้อาซาคอยช่วยเหลือซ้อ

หรือตอนที่ย้อยพูดเรื่องเพียงเพ็ญครั้งแรก ซาก็แกล้งตีมึน แกล้งพูดว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบ จะแต่งกันได้ไง
มันเป็นท่าทีเอาตัวรอดเวลาถูกสั่งให้ทำอะไรที่ไม่อยากทำเลยล่ะครับ คือลองหยั่งเชิงดูก่อนว่าจะขัดได้มั้ย
แต่สุดท้ายรู้ว่าขัดไม่ได้ ก็เลยยอมทำตาม นี่มันพฤติกรรมของลูกคนกลางหมดเลยนะ

ที่ต้องยกเรื่องลูกคนกลางมาอ้างถึง เพราะว่าส่วนใหญ่ลูกคนกลางมักจะชอบคิดว่าตัวเองได้รับความรักน้อยสุด
และก็พยายามทำตัวดีๆ เพื่อให้พ่อแม่รักตัวเองบ้าง แต่ในขณะเดียวกันก็มีความขบถเยอะสุด
เพราะด้วยความที่ถูกมองข้าม พ่อแม่หวังจะฝากชีวิตกับลูกคนโต ส่วนคนเล็กก็จะถูกมองว่ายังเด็กอยู่เสมอ
คนกลางเลยเหมือนถูกละเลย มันเลยมีความรู้สึกลึกๆว่าจะทำอะไรก็ได้ ชีวิตนี้เป็นของเรา เพราะไม่มีใครมาฝากชีวิตกับเราอยู่แล้ว
ทั้งตอนที่อาซาขอกลับมาอยู่บ้าน ขอกลับมาเป็นลูก หลังจากเลิกกับเพ็ญ และตอนล่าสุดที่อาซาขอไปกับจันตา
ผมเลยค่อนข้างเข้าใจความรู้สึกของอาซาว่าอาซารู้สึกแบบไหน
มันเป็นความรู้สึกน้อยใจน่ะครับ เอาง่ายๆอย่างเรื่องยกสมบัติให้ลูกๆของย้อย
ย้อยพูดหมดเลยว่าจะยกอะไรให้ใครบ้าง แต่ไม่เคยบอกอาซาเลยว่าจะยกอะไรให้
คือมันก็มีซีนพูดแหละว่าจะยกที่นาให้ แต่ไม่เคยบอกให้อาซารับรู้เลย แต่ของลูกคนอื่นอาซารู้หมด
เอาแค่อาสี่ได้เรียน ได้กล้องใหม่ ได้นู่นได้นี่สารพัด ทั้งที่อาซาต้องทำงานตั้งแต่เด็ก แค่นี้มันก็น่าน้อยใจแล้ว
เพราะอาซากับอาสี่น่าจะห่างกันไม่เยอะ ดูจากที่ซาเรียกป้อมว่าพี่ แต่ซาต้องทำงานทุกอย่าง ส่วนน้องได้ไปเรียน

มันอาจจะเป็นความรู้สึกแบบเด็กๆครับ แต่ผมเชื่อว่าลูกคนกลางจะโตมาด้วยความรู้สึกแบบเดียวกันนี่แหละ
ไม่ได้โทษว่าพ่อแม่ผิดนะ มันเป็นความรู้สึกส่วนตัวที่ลูกคนกลางต้องก้าวผ่าน ด้วยความไม่รู้สถานะตัวเอง
คือด้วยความเป็นน้องก็จะไม่รู้ว่าโตพอที่จะแสดงความเป็นผู้ใหญ่ได้หรือยัง
ในขณะเดียวกันก็เป็นพี่ด้วย บางอย่างก็จะรู้สึกว่าเราโตเกินกว่าจะทำอะไรเป็นเด็กแล้ว เพราะน้องดูเราอยู่
มันเป็นความรู้สึกกลางๆอ่ะครับ ลูกคนกลางน่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้

พอวันนึงมันทนไม่ไหว มันก็ระเบิด แต่เป็นแรงระเบิดแบบน้อยใจนะ ไม่ได้ระเบิดแบบโกรธแค้น
อย่างที่อาซาบอกแหละครับว่าย้อยยังมีเฮียใช้ เฮียตง และซ้อเรณู แต่ในความคิดอาซาคือเค้าไม่มีใครเลยแม้แต่แม่
วันนี้เค้าเจอใครคนนั้นแล้ว คนที่เค้ารู้สึกอยากจะให้เป็นใครอีกคนในชีวิต เค้าเลยขอเลือกไปอยู่กับคนนั้น
แต่ถามว่ารักย้อยมั้ย อาซารักแม่ครับ รักมากด้วย แต่ขอมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้าง แค่นั้นเองครับ

เอาจริงๆเราไม่ค่อยชอบบทอาซาตรงนี้นะ รู้สึกว่าแปลกไปหน่อย
แต่เรามองว่าจากก่อนหน้านี้ที่อาซาบอกว่าอะไรทำให้แม่ได้ก็จะทำให้แม่เพราะไม่รู้แม่จะอยู่ได้อีกนานเท่าไหร่ คือมองว่าตัวเองยังไงก้ยังมีโอกาสทำตามใจตัวเองอีกเยอะว่างั้นเถอะ แต่พอเตี่ยตามคำพูดนึงของอาซาคือเตี่ยยังไม่เคยได้เห็นโลกข้างนอกเลยชีวิตมีแค่ร้านกับโรงสี และพออาสี่ตายสิ่งที่อาซาถึงรู้สึกว่าชีวิตตัวเองก้ไม่มีอะไรแน่นอนเหมือนกัน ตัวเองอาจจะไปก่อนแม่ก็ได้ พอไปคุยกับอาตงอีกมันเลยเหมือนทำให้อาซาเลยรู้สึกว่าอยากมีชีวิตของตัวเอง
บทอาซาในละครไม่ใช่คนที่ดีที่สุด แต่เป็นคนที่เลือกวิธีใช้ชีวิตให้มีความสุขบทโลกนี้ได้มากที่สุด แม้เราจะไม่ชอบบทพูดของอาซากับแม่เท่าไหร่ และมองไม่เห็นความรักอาซาต่อจันตาที่มากขนาดนั้นเพราะบทก่อนหน้าเน้นความรู้สึกอาซาน้อยเกินไป แต่จะให้มองการกระทำของอาซาในมุมนี้ก้เข้าใจได้ค่ะ

ปล. เราไม่ได้ขัดอะไรกับการกระทำอาซานะ ไม่ได้มองว่าอกตัญญูด้วย แต่สำหรับเราเราว่าละครปูความรู้สึกของอาซาที่มีต่อจันตาก่อนหน้านี้มาน้อยไป มันเหมือนแอบชอบมานานแต่ไม่รู้ถึงความแอบรัก  พอให้อาซาใช้เรื่องนี้เป็นประเด็นในการแยกออกมาจากแม่ในเวลานี้มันเลยแปลกไปหน่อยสำหรับเรา หรือไทม์ไลน์ในละครมันอาจจะผ่านมาเวลานึงแล้ว แต่ละครไม่ทำให้เรารู้สึกถึงเรื่องนั้นอะ

มีความเป็นมนุษย์ธรรมดาดีออกนะ
ผู้หญิงที่แอบรักมาตลอด ที่เกือบจะแต่งกับคนอื่นแล้ว กำลังเป็นโสดอีกครั้ง และอาซาก็รักของเขาอยู่ ก็อยากดูแลคนที่รัก ในวันที่แย่สุดๆ
แต่จันตาก็จะอยู่ชุมแสงไม่ได้ เพราะเรื่องมันฉาวโฉ่เกินไป
ผู้หญิงที่เฝ้ารอมาตลอดกำลังจะไป และอาจไม่ได้พบกันตลอดชีวิต อาซาต้องตัดสินใจ
ที่ผ่านมาอาซาก็ตามใจแม่มาตลอด จนต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รัก แถมมีลูกติดท้องมา
งวดนี้อาซาขอทำตามใจตัวเองบ้าง หลังจากทำเพื่อแม่มานาน
เดิมทีก็คงกะจะอยู่ดูแลแม่ย้อยตลอดไปนั่นแหละ แต่ดันมีเรื่องจันตาเสียก่อน (ซึ่งชีวิตก็อย่างนี้ มีเหตุแทรกซ้อนเกิดตลอดเวลา) อาซาจึงต้องตัดสินใจใหม่ โดยครั้งนี้ขอทำตามใจตัวเองบ้าง
และแม่ย้อยก็นึกถึงความดี ความว่านอนสอนง่ายของอาซา ที่ตลอดมาสั่งอะไรก็ทำตามตลอด จนมามีเรื่องเพ็ญ แม่ย้อยรู้สึกผิดต่ออาซาในเรื่องนี้มาก ก็เลยยอมให้อาซาไปพร้อมสินสอดที่ได้คืนจากฆะมัง

ปล. อาซาเคยเสียจันตาไปหลายครั้ง  
ตอนรู้ว่าอาตงชอบก็หลีกทางให้ครั้งหนึ่ง
เกือบเสียจันตาไปเป็นครั้งที่2 ให้กับคุณปลัด
ดังนั้นถ้าปล่อยให้จันตาหลุดมือไปครั้งนี้อาจจะไม่มีโอกาสที่จะได้อยู่กับจันตาแล้ว
ซึ่งอาซาผู้ผ่านความสูญเสีย และผิดหวังมาพอสมควร (พ่อตาย น้องเพิ่งตายทั้งที่ยังหนุ่ม มีเมียก็มีลูกติดท้องมาไม่โกรธแถมช่วยเขาอีก)
อาซาจึงเลือกที่จะทำตามใจตัวเองเป็นครั้งแรกในชีวิต...

“...แต่ฉันทำด้วยหัวใจ และความรู้สึก ที่ความรักคอยสั่ง โปรดรับฟังด้วยหัวใจ โปรดฟังทุกอย่าง อย่างคนที่มีรัก แล้วเธอจะเข้าใจ”
เพลง ทำด้วยหัวใจ
โดย แม่ย้อย สมัยสาวๆ
Ost.แผ่นดินของเรา
เอาเพลงของตัวละครที่เห็นแก่ตัวที่สุด
มาบรรยายความรู้สึกของตัวละครที่เสียสละมาโดยตลอด  ย้อนแย้งดี อิอิ