สวัสดีค่ะ ที่มาโพสเพราะอยากระบายและถามความคิดเห็นจากมุมมองคนนอกค่ะ
ตอนนี้คบกับแฟนมา เกือบ 7 ปี อายุ 24 เท่ากัน
ช่วง1-3 ปีแรก (เป็นช่วงกำลังจะขึ้นปี 1 - ปี 3) มันดีมาก อะไรๆก็ดีไปหมด นั่งคิดว่าเรื่องอะไรน้าจะทำให้เราทะเลาะกัน555 ไม่เคยทะเลาะกันเลย
เขาเอาใจใส่เราดีมาก ปีแรกมีเซอไพรส์วันเกิด(มีแค่ปีแรกปีเดียว) มารับมาส่ง ไปเที่ยวไปกินข้าวทุกอย่าง
วันวาเลนไทน์นึกว่าจะได้ดอกไม้ แต่ยิ่งกว่านั้นคือ มาปลูกดอกไม้ที่บ้านแล้วเรียงเป็นชื่อเราในแปลงดอก
เราจะทำอะไรก็สนับสนุน ไปไหนได้หมด
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาทำอะไรแบบนี้ให้ขนาดนี้
พอเข้ามหาลัย เรียนคนละที่กัน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็คุยกันตลอด ทะเลาะกันแบบเรื่องเล็กน้อย ไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์อะไรแบบนี้
พอปิดเทอมหรือว่างเค้าก็มาหาประมาณ 2-3 เดือนครั้ง ผ่านไปด้วยดี
พอปี 4 เราเรียนหนักขึ้น เค้าก็หาเวลามาหาเราได้ตลอด ยังดีอยู่
พอตอนนี้เริ่มเรียนจบทำงาน คือมันคนละอย่าง มันเปลี่ยนวิถีชีวิตจนเรารู้สึกว่าเค้าเหมือนคนละคน
เค้าทำงานกับที่บ้าน เป็นธุรกิจที่บ้าน ตอนแรกเราอยากให้ไปหางานทำที่บริษัทเพราะว่ารายได้ประจำ วันหยุด วันลา ก็มี
แต่เค้าบอกว่าทำธุรกิจที่บ้าน จะมาหาเราเมื่อไหร่ก็ได้ เงินก็ได้ดีกว่า แต่ตอนนี้มีหนี้เยอะมากหลายล้านต้องทำงานหาเงิน
แต่หนี้ก็ไม่เคยลดเลย เค้าบอกว่าทำธุรกิจก็ต้องมีหนี้ตลอดเป็นธรรมดา เราก็แล้วแต่ จะทำงานอะไรก็ได้
เราไม่เน้นร่ำรวย ไม่ต้องหรูหรา แต่อยากธรรมดา มีกินมีใช้ มีเวลาให้กันตลอด
เราเป็นคนที่เห็นปัจจุบันสำคัญพอๆกับอนาคต แต่เค้าเห็นอนาคตสำคัญอย่างเดียว
ทุกวันนี้เค้าทำงานทุกวันจนไม่มีเวลามาหา ไม่มีเวลาคุยกัน บอกว่าทำเพื่อเรา
อนาคตจะได้สบาย ให้อดทนตอนนี้ 2-3 ปี
เป็นแบบนี้มาตลอด เราเลยชินกับการอยู่คนเดียวจากที่แต่ก่อนไป กับเค้าตลอด
ตอนนี้เป็นช่วงที่เราเรียนจบกำลังรอทำงาน ว่างแค่ไม่กี่วัน ขอให้เค้ามาหา พาไปเที่ยวแค่อาทิตละ 1-2 วัน
แต่เค้าบอกว่าต้องทำงาน บางทีมาหาแค่ 1-2 ชั่วโมงกินข้าวเสร็จ ก็รีบกลับบ้าน ไม่มีเวลาไปเที่ยว ดูหนัง อะไรเลย
เราเหมือนต้องรออย่างเดียว
แล้วก็มีปัญหามากมายเข้ามาอีกค่ะ เราจับได้ว่าเค้าไปทำสิ่งไม่ดีอย่างนึง(ร้ายแรง)
คือทำมาตลอด 4 ปี เราเสียใจมาก ขอให้เลิกเป็นร้อยรอบอ่าค่ะ กว่าจะเลิกได้ เรื่องนี้เราก็ให้อภัย เพราะเค้าไปสารภาพกับพ่อและบอกว่าจะเลิก
อีกอย่างคือเวลาเรางอนเค้าก็ไม่เคยง้อเราเลย ปล่อยให้เวลาผ่านไปให้เราหายเอง
ถ้าทะเลาะกัน เราต้องเป็นคนทักไปคุยก่อนตลอด เคยลองเงียบแล้ว ก็หายไปเลย 2 อาทิตย์ จนเราทนไม่ไหว เลยแชทไป
พอทีกไปเค้าก็คุยกะเราเหมือนเดิม ไม่เคยง้อไม่เคยหวาน
ไม่มีของขวัญ เซอร์ไพรส์อะไรเลยนอกจากปีแรก
มันเป็นแบบนี้มานานหลายเดือนแล้ว ระหองระแหง ไม่รู้จะทำยังไง
บางทีก็อยากเลิกให้จบๆ เพราะไม่อยากคาดหวัง ไม่อยากผิดหวังอีกแล้ว อยู่คนเดียวก็ได้ เพราะ life style มันไม่ตรงกัน
เค้าไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่าพอที่จะรักษาไว้ เหมือนว่าอยากไปก็ไป อยากมาก็มา
เราจะคิดอะไรทำอะไรก็แล้วแต่เรา เค้าไม่ง้อไม่ไรทั้งนั้น แต่ปากก็บอกว่ารักตลอด
เราบอกตลอดว่าความต้องการเราคืออะไร เราไม่ได้อยากให้เค้าเลิกทำงาน แต่ขอเวลาแค่ 1-2 วันต่ออาทิตย์ ในเวลาเดือนเดียว
เพราะถ้าเราเริ่มทำงาน งานเราก็หนักไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นได้เหมือนตอนนี้อีกแล้ว
สรุปครั้งนี้ก็ทะเลาะกัน จบที่เงียบ ไม่มาง้ออีกตามเคย
คือเราขี้น้อยใจเกินไปเหรอคะ
แล้วเวลาทำงานคือเค้าตื่นประมาณ 6-7 โมง ก็เริ่มทำงาน จนถึง 5-6 โมงเย็น อาบน้ำ กินข้าว 2 ทุ่มก็นอน
คือไม่ได้มาหายังไม่เท่าไหร่นะคะ ไม่ได้คุยกันเลย ไม่มีโทรหา ไม่ตอบข้อความ ไม่รับโทสับ
นานๆทีได้คุยกัน กว่าจะตอบแชทก็อีกวันนู่นอ่าค่ะ เหมือนเค้าอยากใช้ชีวิตคนเดียวมั้ยคะ
เราไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงไหนในเวลาของชีวิตเค้าอ่าค่ะ เหมือนชีวิตเค้ามันเต็มแล้ว ไม่รู้จะเอาเราไปไว้ตรงไหน
อาจจะเขียนงงๆ วนไปมาหน่อยนะคะ มีอารมณ์นิดหน่อยค่ะตอนเขียน แต่ก็คิดทุกคำที่เขียนนะคะ ขอบคุณที่อ่านและแชร์ความคิดเห็นค่ะ
คบกับแฟนมาเกือบ 7 ปี ตอนนี้ระหองระแหงมากค่ะ
ตอนนี้คบกับแฟนมา เกือบ 7 ปี อายุ 24 เท่ากัน
ช่วง1-3 ปีแรก (เป็นช่วงกำลังจะขึ้นปี 1 - ปี 3) มันดีมาก อะไรๆก็ดีไปหมด นั่งคิดว่าเรื่องอะไรน้าจะทำให้เราทะเลาะกัน555 ไม่เคยทะเลาะกันเลย
เขาเอาใจใส่เราดีมาก ปีแรกมีเซอไพรส์วันเกิด(มีแค่ปีแรกปีเดียว) มารับมาส่ง ไปเที่ยวไปกินข้าวทุกอย่าง
วันวาเลนไทน์นึกว่าจะได้ดอกไม้ แต่ยิ่งกว่านั้นคือ มาปลูกดอกไม้ที่บ้านแล้วเรียงเป็นชื่อเราในแปลงดอก
เราจะทำอะไรก็สนับสนุน ไปไหนได้หมด
รู้สึกว่าตัวเองโชคดีมาก ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีใครมาทำอะไรแบบนี้ให้ขนาดนี้
พอเข้ามหาลัย เรียนคนละที่กัน ไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็คุยกันตลอด ทะเลาะกันแบบเรื่องเล็กน้อย ไม่มีเวลาคุยโทรศัพท์อะไรแบบนี้
พอปิดเทอมหรือว่างเค้าก็มาหาประมาณ 2-3 เดือนครั้ง ผ่านไปด้วยดี
พอปี 4 เราเรียนหนักขึ้น เค้าก็หาเวลามาหาเราได้ตลอด ยังดีอยู่
พอตอนนี้เริ่มเรียนจบทำงาน คือมันคนละอย่าง มันเปลี่ยนวิถีชีวิตจนเรารู้สึกว่าเค้าเหมือนคนละคน
เค้าทำงานกับที่บ้าน เป็นธุรกิจที่บ้าน ตอนแรกเราอยากให้ไปหางานทำที่บริษัทเพราะว่ารายได้ประจำ วันหยุด วันลา ก็มี
แต่เค้าบอกว่าทำธุรกิจที่บ้าน จะมาหาเราเมื่อไหร่ก็ได้ เงินก็ได้ดีกว่า แต่ตอนนี้มีหนี้เยอะมากหลายล้านต้องทำงานหาเงิน
แต่หนี้ก็ไม่เคยลดเลย เค้าบอกว่าทำธุรกิจก็ต้องมีหนี้ตลอดเป็นธรรมดา เราก็แล้วแต่ จะทำงานอะไรก็ได้
เราไม่เน้นร่ำรวย ไม่ต้องหรูหรา แต่อยากธรรมดา มีกินมีใช้ มีเวลาให้กันตลอด
เราเป็นคนที่เห็นปัจจุบันสำคัญพอๆกับอนาคต แต่เค้าเห็นอนาคตสำคัญอย่างเดียว
ทุกวันนี้เค้าทำงานทุกวันจนไม่มีเวลามาหา ไม่มีเวลาคุยกัน บอกว่าทำเพื่อเรา
อนาคตจะได้สบาย ให้อดทนตอนนี้ 2-3 ปี
เป็นแบบนี้มาตลอด เราเลยชินกับการอยู่คนเดียวจากที่แต่ก่อนไป กับเค้าตลอด
ตอนนี้เป็นช่วงที่เราเรียนจบกำลังรอทำงาน ว่างแค่ไม่กี่วัน ขอให้เค้ามาหา พาไปเที่ยวแค่อาทิตละ 1-2 วัน
แต่เค้าบอกว่าต้องทำงาน บางทีมาหาแค่ 1-2 ชั่วโมงกินข้าวเสร็จ ก็รีบกลับบ้าน ไม่มีเวลาไปเที่ยว ดูหนัง อะไรเลย
เราเหมือนต้องรออย่างเดียว
แล้วก็มีปัญหามากมายเข้ามาอีกค่ะ เราจับได้ว่าเค้าไปทำสิ่งไม่ดีอย่างนึง(ร้ายแรง)
คือทำมาตลอด 4 ปี เราเสียใจมาก ขอให้เลิกเป็นร้อยรอบอ่าค่ะ กว่าจะเลิกได้ เรื่องนี้เราก็ให้อภัย เพราะเค้าไปสารภาพกับพ่อและบอกว่าจะเลิก
อีกอย่างคือเวลาเรางอนเค้าก็ไม่เคยง้อเราเลย ปล่อยให้เวลาผ่านไปให้เราหายเอง
ถ้าทะเลาะกัน เราต้องเป็นคนทักไปคุยก่อนตลอด เคยลองเงียบแล้ว ก็หายไปเลย 2 อาทิตย์ จนเราทนไม่ไหว เลยแชทไป
พอทีกไปเค้าก็คุยกะเราเหมือนเดิม ไม่เคยง้อไม่เคยหวาน
ไม่มีของขวัญ เซอร์ไพรส์อะไรเลยนอกจากปีแรก
มันเป็นแบบนี้มานานหลายเดือนแล้ว ระหองระแหง ไม่รู้จะทำยังไง
บางทีก็อยากเลิกให้จบๆ เพราะไม่อยากคาดหวัง ไม่อยากผิดหวังอีกแล้ว อยู่คนเดียวก็ได้ เพราะ life style มันไม่ตรงกัน
เค้าไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าเรามีค่าพอที่จะรักษาไว้ เหมือนว่าอยากไปก็ไป อยากมาก็มา
เราจะคิดอะไรทำอะไรก็แล้วแต่เรา เค้าไม่ง้อไม่ไรทั้งนั้น แต่ปากก็บอกว่ารักตลอด
เราบอกตลอดว่าความต้องการเราคืออะไร เราไม่ได้อยากให้เค้าเลิกทำงาน แต่ขอเวลาแค่ 1-2 วันต่ออาทิตย์ ในเวลาเดือนเดียว
เพราะถ้าเราเริ่มทำงาน งานเราก็หนักไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นได้เหมือนตอนนี้อีกแล้ว
สรุปครั้งนี้ก็ทะเลาะกัน จบที่เงียบ ไม่มาง้ออีกตามเคย
คือเราขี้น้อยใจเกินไปเหรอคะ
แล้วเวลาทำงานคือเค้าตื่นประมาณ 6-7 โมง ก็เริ่มทำงาน จนถึง 5-6 โมงเย็น อาบน้ำ กินข้าว 2 ทุ่มก็นอน
คือไม่ได้มาหายังไม่เท่าไหร่นะคะ ไม่ได้คุยกันเลย ไม่มีโทรหา ไม่ตอบข้อความ ไม่รับโทสับ
นานๆทีได้คุยกัน กว่าจะตอบแชทก็อีกวันนู่นอ่าค่ะ เหมือนเค้าอยากใช้ชีวิตคนเดียวมั้ยคะ
เราไม่รู้ว่าเราอยู่ตรงไหนในเวลาของชีวิตเค้าอ่าค่ะ เหมือนชีวิตเค้ามันเต็มแล้ว ไม่รู้จะเอาเราไปไว้ตรงไหน
อาจจะเขียนงงๆ วนไปมาหน่อยนะคะ มีอารมณ์นิดหน่อยค่ะตอนเขียน แต่ก็คิดทุกคำที่เขียนนะคะ ขอบคุณที่อ่านและแชร์ความคิดเห็นค่ะ