เนื่องจากตัวละครที่ผมชอบที่สุดในเรื่องนี้ คือ เจ้าหญิงชีริน
น้องเฉลียวฉลาด พูดจาฉะฉาน มองโลกในแง่ดีมาก
น้องมีโอกาสได้สนิทกับเซอร์ดาวอสจนลุงก็คงจะรักนางเหมือนลูก ถึงขั้นทำกวางให้น้อง
แต่เป็นเพราะความหลงงมงายของพ่อทำให้น้องถึงจุดจบที่โหดร้ายมาก
เป็นฉากที่ผมปวดร้าวใจมากที่สุดแล้ว ทำใจไม่ได้ที่สุดแล้ว
มาถึง EP นี้ ท่ามกลางเรื่องราวมากมาย มีฉากเด่น ๆ เยอะแยะ
แต่มีฉากเล็ก ๆ ฉากนี้ ที่ทำเอาผมซึ้งใจมาก น้ำตาแทบจะไหล
(ถ้าภาพใหญ่ไปก็ขออภัยนะครับ)
ลุงกำลังตักอาหารอยู่ จู่ ๆ น้องซึ่งมีใบหน้าเป็นแผล ซึ่งดู ๆ ไปแล้วคล้ายกับเจ้าหญิงชีริน ถือภาชนะมาขออาหาร
ลุงหันกลับมา เห็นหน้าน้องเท่านั้นแหล่ะ ก็ชะงักไปนานเลย คงคิดถึงเจ้าหญิงมาก
ดนตรีก็บรรเลงซะเศร้าเชียว น้ำตาผมก็เกือบจะไหล ถ้าแช่ฉากนี้อีกสักนิดก็คงไม่รอด
(GOT SS8 EP2) เป็นฉากเล็ก ๆ ฉากหนึ่ง แต่ผมดูแล้วซึ้งมาก
น้องเฉลียวฉลาด พูดจาฉะฉาน มองโลกในแง่ดีมาก
น้องมีโอกาสได้สนิทกับเซอร์ดาวอสจนลุงก็คงจะรักนางเหมือนลูก ถึงขั้นทำกวางให้น้อง
แต่เป็นเพราะความหลงงมงายของพ่อทำให้น้องถึงจุดจบที่โหดร้ายมาก
เป็นฉากที่ผมปวดร้าวใจมากที่สุดแล้ว ทำใจไม่ได้ที่สุดแล้ว
มาถึง EP นี้ ท่ามกลางเรื่องราวมากมาย มีฉากเด่น ๆ เยอะแยะ
แต่มีฉากเล็ก ๆ ฉากนี้ ที่ทำเอาผมซึ้งใจมาก น้ำตาแทบจะไหล
ลุงกำลังตักอาหารอยู่ จู่ ๆ น้องซึ่งมีใบหน้าเป็นแผล ซึ่งดู ๆ ไปแล้วคล้ายกับเจ้าหญิงชีริน ถือภาชนะมาขออาหาร
ลุงหันกลับมา เห็นหน้าน้องเท่านั้นแหล่ะ ก็ชะงักไปนานเลย คงคิดถึงเจ้าหญิงมาก
ดนตรีก็บรรเลงซะเศร้าเชียว น้ำตาผมก็เกือบจะไหล ถ้าแช่ฉากนี้อีกสักนิดก็คงไม่รอด