เเอบรักข้างเดียว

เราเคยเเอบชอบเพื่อนคนหนึ่ง  ตอนนั้นประมาณอายุ16เราย้ายห้องมาจากห้องเก่าผมตอนเเรกเราย้ายมาผมก็ไม่มีเพื่อนเลย
เเต่พอเราอยู่ไปสักพักเราก็เริ่มมีเพื่อน เเต่ไม่รู้ทำไมมีเพื่อนอยู่คนหนึ่งเราก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกับเขาเเต่ทำไมเราถึงสนใจในตัวเขาก็ไม่รู้
ตอนนั้นเราก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าคือรักหรืออะไร เเต่ถ้าไม่ได้เห็นหน้าก็จะรู้สึกว้าเหว่ คิดถึง อยากเจอ เเต่เราก็ไม่กล้าบอกเขาเรากลัวไปหมดไม่รู้ทำไม
ก็เลยเก็บไว้ในใจ จนถึงวันที่ต้องจากกันเราไม่เเม้เเต่มีโอกาสได้บอกลาด้วยปัญหาทางบ้านทำให้เราต้องย้ายรรไปก่อน ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงเขาอยู่
รักที่ไม่กล้าบอกมันทรมานมากจังเลย  เเต่ก็ต้องเดินหน้าต่อเพื่อวันหนึ่งฟ้าดินเขาจะเห็นใจเราเราอาจจะได้พบเขาเเละบอกความในใจก็ได้