ต่อๆ คือนาก็โบกมือเรียก ให้ซื้อน้ำให้หน่อย เราก็คนใจดี คนมันใจดี5555ซื้อให้ ทีนี้เรื่องสำคัญมันอยู่ที่ว่า พลอยเองก็ฝากเราซื้อน้ำเว้ยเเก.... คือบอกตอนนั้นในใจนี่ก็ เอิ่มมม ยังไงดี ตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก ทำนองว่า เลิกเกลียดกูเเล้วหรอว้ะ55555 เเต่พลอยเริ่มพูดว่า เอ้ยย... ฝากซื้อน้ำด้วย เราก็ ได้ดิ พลอยมันเท่าไหร่นะ? เรา 15 คูปองอ้ะ เเละพลอยก็หยิบคูปองให้ จำได้ว่า ฝากซื้อกัน4-5คนได้ ในใจก็เเบบว่า ฝากเยอะจัง มีเเค่สองมือ ไม่ใช่โฟรอาร์มในเบนเทนนะ เเต่ใจนึงก็เเบบว่า.เอ้ยย คุ้มเเล้ววว พลอยฝากซื้อน้ำเเละคุยด้วย เเอบเขินๆเเละดีใจด้วยผสมปะปนกันไป55555(เล่ามาตอนนี้ยังเขินเลยเว้ยยย55555) วันนั้นเเหละครับ ทำให้เรารู้สึกว่า เธอคงไม่ได้เกลียดเราเหมือนเเต่ก่อนเเล้ว เเละเย็นวันนั้นเเยกย้ายกลับบ้าน ลงจากรถบัสมาที่โรงเรียนก็เจอพลอยยืนรอพี่มารับ ตอนนั้นก็เฉยๆอะไม่ได้อะไรมาก เเต่เราเองเข้าตลาดไปซื้อของเข้าบ้าน ก็เจอพลอยอีกเช่นเดิม ทีนี่เหมือนเธอจะอมยิ้มมาให้นิดหน่อย ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือป่าวนะ ก็คนมันเเบบว่าเคยคุยกันอะ เเละมาเจอตอนเย็นอีก มันก็ต้องมีความรู้สึกหลงตัวเองบ้าง ถูกไหมม!!
นั่นเเหละครับ พอถึงบ้าน ก็กลับมานั่งคิดทบทวนเรื่องวันนี้..เอายังไงดีนะ อยากคุยด้วยจัง เเต่เธอก็มีแฟนเเล้วอะเนอะะะ เเต่เรื่องวันนี้มันก็ดีนะ ไหนๆเธอก็ส่งยิ้มเป็นมิตรเเล้ว เเอดไปเฉยๆดีกว่า จะสอดส่องได้เยอะหน่อย เลยตัดสินใจ พิมพ์ชื่อเฟส กดเเอดไปเลยเเบบไม่ลังเล เเต่ใครจะไปเชื่อหละ!! เเอดปุ๊บ..รับปั๊บ.. เเละพร้อมกับเด้งเเชทมาว่า "เเอะะะะ..จำได้ว่าบล็อคอยู่หนิ" เราก็เเบบว่าเอ้าหรอ จำไม่ได้เลย (น่าจะอะไรทำนองนี้เลยเเหละ) เเละก็คุยกันมาก็ถามสารทุกสุขดิบ เเละเล่าเรื่องของการเรียนว่าเรียนสายนี้เป็นไงบ้าง วิชานั่นเป็นไง ครูคนนี้ก็สอนเราเหมือนกัน งานนั้นเราก็ได้ทำ เเละก็วนมาเรื่องความรัก ว่าคบกะเขาเป็นไงดีไหมเเละยาวววว จนเราสองคนก็คุยกันมาตั้งเเต่วันนั้น เเละเธอก็ได้เลิกกับเเฟนของเธอ (เเต่ไม่ใช่ว่านี่ไปเเย่งเธอมานะ เธอก็มีเหตุผลของเธอ มันไม่ได้ดีเหมือนตอนเเรกๆที่คบกัน คือมันก็เป็นกันทุกคู่เเหละ ช่วงโปรโมชั่นอะไรทำนองนี้ เเละก็มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทำให้เธอต้องเสียใจซ้ำเเล้วซ้ำเล่า ประมาณนี้นะ ต่างคนต่างมีเหตุผลของกันเเละกันเสมอ)
หลังจากนั่นเราก็คุยกันธรรมดาไม่ล้ำเขตล้ำเส้นของกัน เเละก็อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า ได้อยู่ห้องที่เป็นเลขคี่ จะได้ครูสอนวิชาสามัญทั่วไปคนเดียวกัน จึงทำให้เราเริ่มปรึกษาเรื่องงาน การบ้าน เเละเเบ่งกันทำเเบ่งกันลอก ช่วยกันทำงาน เอาเป็นว่าดีมาก เเละที่เป็นไปมากกว่านั่นคือเราทั้งสองคนก็กลับมารู้สึกดีกันอีก ไม่ใช่เเค่เรารู้สึกอยู่ฝ่ายเดียวนะ เเต่คือพลอยเองก็รู้สึกเเบบเราด้วย คือดูออกจากการพิมพ์การพูด เเละเวลาเจอหน้าการส่งยิ้มแปลกๆ (ถ้าคนเรารู้จักกันธรรมดาปกติ ก็จะยิ้มเเละไม่มีอะไรอะ คือสื่อความข้างในไม่ได้เลย เหมือนเรายิ้มเเค่ปล่อยผ่าน เเต่การส้งยิ้มของเธอในวันนั้น ยิ้มที่เปล่งประกายออกมา ทั้งท่าทีการกระทำ เเละสายตาคู่นั้นที่ส่งมาหา คือมันมีอะไรมากว่าเเค่ยิ้มเเละปล่อยผ่าน สายตามันบ่งบอกถึงอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก เเต่รู้ว่ามันต้องมีอะไรเเน่ๆอะ ) คือมันก็ต้องรู้สึกมากกว่าเพื่อนจนได้อะ ขนาดนี้เเล้ว คนเคยคุยกันมาก่อน เเละได้มีโอกาสกลับมาคุยกัน ความรู้สึกเก่าๆ เเต่ก่อน มันก็เริ่มกลับมาเรื่อยๆ (ตอนเริ่มกลับมารู้สึกดีครั้งนี้ ตัวเราเองนี้สัญญากับตัวเองเลย ว่าถ้าวนกลับมาครั้งนี้จะดูเเลรักษาอย่างดี ถ้าเขาทิ้งเราไปก็เหมือนกับว่าเราได้ชดใช้สิ่งที่เราเคยทำกับเขาไว้ครั้งก่อนนั้น ถึงมันจะเสียเเต่มันก็คุ้มที่เราได้มีความสุข เเม้จะเป็นเพียงเเค่เสี้ยวนึง หรือเล็กน้อย) ตอนเริ่มคุยกันรู้สึกดี เเต่เธอก็ยังไม่หยุดคุยเยอะ เขาเองก็พึ่งกลับมาโสด การที่จะมีคนเข้ามาหา มาคุยด้วยมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยนะ เพราะตัวเธอเองก็น่ารัก ตัวเล็กๆ ดุ๊กดิ๊กๆ... ในใจเราตอนเเรกก็ไม่ได้อะไรเเต่ก็เเบบ ไรว้ะ.. ข้าคุยกับเองเเค่คนเดียวนะเว้ยยย.. เเฟร์ๆหน่อยดี้ มีเราคนเดียวบ้างดี้ ก็เริ่มงอเเงเเบบ เนี่ยยย!!ข้าคุยกับเองเเค่คนเดียวนะเว้ยยย พลอยอะเยอะจัง เลอะเทอะไปหมด คุยเยอะจัง ก็ไม่ได้บังคับหรือสั่งการว่า ต้องคุยกับเราเเค่คนเดียวนะ ก็จะพูดทำนองนี้ จนเธอลำคานละมั้งถึงได้เททุกคนมาคุยกับเราคนเดียวเช่นกันกับที่เราคุยกับเขาเเค่คนเดียว
ความสัมพันธ์ตอนนั้นมันดีมากเลยนะครับ เป็นความรักที่มีการให้เเละได้รับอย่างพอตัว เหมือนต่างคนต่างพยายามทุ่มเทความรักของตัวเองเพิ่มเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปให้มันเต็มพอดี ไม่มากเกินไปเเละไม่ขาด เสมอต้นเเละเสมอปลายเลย ในใจก็คิดว่าเเค่ช่วงเเรกป่ะน่ะ มันก็เป็นกันทุกคู่เเหละเนอะ เเต่เราไม่บังคับกันเเละกันนะ ไม่สร้างขอบเขตว่าทำได้เเค่นี้ อันนั้นห้ามทำอันนี้ก็ห้าม เป็นความรักที่ไม่ได้ครอบครองเเละก็ไมไ่ด้เป็นเจ้าของของกันเเละกัน เเต่ให้เวลากันเเละกันเเละเข้าใจกัน ถ้าว่างไม่ตรงกันก็เเค่บอกว่าจะไปทำอะไร ที่ไหน อะไรอย่างไง เเค่บอกว่าจะไปไหนเเค่นั้นเเหละครับ เราต่างให้เวลากันเเละกัน ไปทำหน้าที่ของตนเองให้เสร็จเสียก่อน เเล้วมีเวลาว่างก็ค่อยมาคุยกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง(ยกเว้น!! เรื่องตังนะะ5555) เเบ่งปันความรู้ เเละประสบการณ์เเต่ละวันที่เจอมาเล่าให้ฟังว่าเจอปัญหา หรือเหตุการที่ประทับใจในเเต่ละวันว่าเจออะไรมาบ้างเป็นอะไรยังไง มีความสุขมากๆเลยนะช่วงนั่น (เล่ามาอย่างงี้หลายคนอาจจะคิดว่าจะอยู่ด้วยกันบ่อย ไปหาบ่อย//ผิดครับบบ... เราคุยกันส่วนมากในเฟสสะมากกว่า เจอกันตัวจริงนิ่งกลบ เขินนนนน ทำอะไรไม่ถูกเลยยย เเต่ในเฟสนี้เก่งมากก ก็มาดี้ค้าบบบบ!! เจอตัวจริงเเค่เธอยิ้มมมาผมก็ละลายเเล้ววว เเบบว่าเหมือนเจอคนที่เเอบชอบเเละเขายิ้มมาส่งสายตามาอะไรอย่างงี้เลยยย เเพ้อะเเพ้ทางเลยเเบบนี้ มันเขินมากเเบบบอกไม่ถูกจริงๆ)
เเละช่วงนั้นเป็นช่วงสอบกลางภาค เก็บคะเเนนเเค่10คะเเนน ส่วนตัวนี้ไม่ได้เคร่งเครียดอะไรมากหรอก อยู่วิทย์-คณิตก็จริง เเต่ก้เรียนอยุ่ในระดับกลางๆ ปกติเเล้วหนังสือก็ไม่อ่าน ไปลุ้นในห้องสอบเอา เเต่ว่ามีพลอยนี้เเหละครับที่อ่านหนังสือ จด ติว เขียนเน้นประโยค วิชาสามัญที่ครูสอนคนเดียวมาให้อ่าน รู้เเนวข้อสอบก็มาบอก มาเน้นมาอ่านให้ฟังอีกที เเถมยังบังคับให้เราอ่านหนังสืออีก ไงได้หละ ก็ยอมอ่าน ต้องมาอ่านหนัฃสือก่อนสอบกลางภาคจริงหรืออ เเค่10คะเเนนเองนะะะ!! พอถึงวันสอบจริง ก็ตึกเรียนชั้นนึงจะมีหลายห้อง ก็จะสอบเรียงๆกันไป เราอยู่ทับ3ก็จะเดินมาถึงก่อน ส่วนเธอนั้นอยู่ทับ5 ต้องเดินผ่านห้องเราจะถึงห้องสอบเธอ ช่วงเช้าก็ไม่มีอะไร เเค่บอกในเฟสว่า ตั้งใจสอบนะค้าบบ สู้ๆ!! ให้กำลังใจกันก่อนสอบ เชื่อว่าหลายคู่ก็ต้องทำ เเต่พอช่วงบ่ายนี่สิ พักเเล้วขึ้นมาสอบอีกช่วงบ่าย เรานั้นขึ้นห้องสอบก่อน ก็มาเล่นกับเพื่อน เเหย่ครูที่คุมสอบ ก็เรามันอยู่เฉยๆไมได้ต้องเดินไปทั่ว เก็บเกี่ยวหาความรู้ที่เพื่อนมันจำมา เดี๋ยวมันก็จะมายืนท่องหน้าห้องสอบก่อนเข้าสอบเเละเราก็ค่อยไปถามมันเเละจำสด ณ.ตอนนั้นเลย5555 เเละตอนนั้นโดนอาจาร์ยเเกล้งคืน มันตรงกับช่วงที่เธอเดินขึ้นเเละกำลังเดินมาทางห้องเราพอดี เราโดนเเกล้งก็เล่นกับอาจาร์ยอยู่ เเต่พอหันไปอีกทางนึงคือเธอก็เดินมาใกล้เเล้ว เขาเรียกว่าระยะประชันชิด เเละช่วงเดินมีลมโบกโกกมานิดหน่อย ผมปลิวหน่อยๆเล็กน้อย (เคยดูหนังไหมอ้ะ ทำนองเเบบว่า นางเอกนั่งอยู่เเล้วพระเอกเดินมาหล่อๆ ลมพัดมาปลิวผมเล็กน้อย อะไรประมาณนี้) เเละเหมือนเเบบเราเองก็อึ้งง เเละเเบบยิ้มค้างงงง เธอก็เดินมาเเละยิ้มมมม พลอยตัวเล็กๆ ผมสั้น เเละน่ารักอ้ะ ผู้หญิงตัวเล็กอย่างงี้ น่ารักมากกก เเต่เเค่เธอยิ้มมาก็ละลายเเล้ววววว555555555 เเละเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
จนตอนนี้ประมาณ9เดือนเเล้ว (หลายคนคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไม่ยอมคบกันสะที คุยกันนานขนาดนี้ คือเราตั้งใจจะคุยกันก่อนให้รับนิสัยของกันเเละกันได้ ถ้ารีบคบปุ๊บปั๊บ เเละนิสัยค่อยตามมาทีหลัง เดียวต้องมีให้เปลี่ยนนิสัยรับนิสัยอย่งางี้ไม่ได้เเน่นอน คุยกันให้เข้าใจกันเเละกัน ให้รู้ว่าเราทั้งสองไม่ได้ดีเเค่ช่วงเเรกอย่างเเน่นอน เเละที่ยังคบไม่ได้อีก1เหตุผลก็คือ ตอนนั้นเธอติดนิยายมากก ชอบอ่านนิยายในพันทิปที่เพจต่างๆจะมาเเคปเเละลงเพจเป็นเรื่องๆ เป็นEp. เเละเราเองก็น้อยใจนิดหน่อย เธอติดมากกก อ่านทั้งวันเลย มาโรงเรียนก็อ่าน ว่างกี่นาทีๆอ่านหมดดด เเละก็ต้องขอบคุณเพจต่างๆที่คอยเเคปเรื่องราวนิยาย เรื่องเล่าต่างๆมาให้ทุกคนอ่าน เเละเธอก็อ่านด้วย ก็จะได้โล่งใจไปว่า เธอติดนิยายดีกว่าไปติดเเชทผู้ชายที่ไหน เเละความติด ความอยากอ่าน ทำให้เธอนั่นรีบทำงานส่งอาจาร์ญทุกวิชา เพื่อจะได้มีเวลาว่างมาอ่านนิยายที่เธออยากจะอ่าน ก็ด้วยความเเอบน้อยใจนิดหน่อย เลยบอกไปว่า เดี๋ยวจะขอเป็นแฟนโดยการเขียนพันทิปให้อ่าน เธอก็เลยรีบตอบตกลงมาอย่างไวว่า เอาสี๊ ถึงตอนนั้นจะรีบตอบตกลงคบเลย รออยู่นะ
เเละเวลานี้ก็มาถึง ผมพูดกับเธอตั้งเเต่เธอติดนิยายจนตอนนี้เธอไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิยายสะเท่าไหร่) เเละระยะเวลาที่ผ่านมาตลอด9เดือนที่คุยกันมามันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะทะเลาะกันบ้างเเต่มันก็คือสีสันของชีวิตนั่นเเหละ ยังไงทุกคู่ก็มักจะมีปัญหาเข้ามาในชีวิตตลอด อยู่ที่เราสองคนว่าจะจับมือเเละสู้ก้าวข้ามปัญหานั่นไปด้วยกันหรือว่าจะปล่อยมือกัน เธอเข้ามาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนทั้งชีวิต ความเป็นอยู่ การเรียน ผลการเรียน เกรดดีขึ้นเเละพ่อเเม่ครอบครัวก็ชื่นชมกับเกรดที่ดีขึ้น (ตอนม.ต้นเราเรียนเเต่วิทย์พื้นฐานทั่วไป เเต่ถ้าได้มาเรียนวิทย์เเล้ว มันจะเเตกเเขนงวิชาวิทย์ ดาราศาสตร์ เคมี ฟิสิก ชีว เด็กวิทย์จะเข้าใจดีกับการมาเรียนเทอมเเรก เกรดจะตกมากก เพราะมันยากขึนกว่าเดิมเเน่นอน) เเละเธอก็ทำให้การปิดเทอม 1เดือน 2เดือน เป็นเรื่องที่สบาย ไม่ต้องมาคิดมาก เเต่มันก็น่าคิดอยู่นะ
ปิดเทอม2เดือนนี้ เธอไปทำงานเซเว่น เราเลยรอเธอเลิกงานทุกๆ2ทุ้ม เเละ5ทุ้ม ถ้านอนเเล้วก็จะตื่นมาคุย เเต่ถ้าวันไหนนี่ไม่ได้ตื่นมาคุย เธอก็ไม่ได้งอนหรือโกรธอะไรนะ เเต่เธอก็จะเล่าว่าเธอเจออะไรมาบ้าง วันนี้มีเหตุการณ์อย่างงี้เกิดขึ้นที่เซเว่นนะ บอกว่าวันนี้เธอได้กินอะไรไปบ้าง (เเละคิดดูดิ คนตื่นมาอะ ได้มาเจอคนส่งคนพิมพ์อะไรมาหายาวๆ คือเป็นคนชอบคนส่งอะไรมายาวๆอยู่เเล้ว ดูเหมือนว่าอยากคุย ดูสนใจเราในเเบบว่าว่าเล่าเรื่องที่เจอมาให้ฟัง มันรู้สึกพิเศษมากๆเลยนะทุกคน เชื่อว่า!! ผู้หญิงหลายๆคนก็จะเเพ้อะไรเเบบนี้) คอยรายงานตลอ กลัมาบ้านเเล้วน้ะ เหนื่อยมากเลย เดี๋ยวไปกินข้าว เเล้วนอน เเละเธอก็ชอบทิ้งท้ายก่อนนอนเสมอว่า "เองจะเป็นไงบ้างนะ อยู่นู้น รอข้านะ ข้ามาทำงาน อีกไม่นานข้าก็จะกลับเเล้ว หิวก็หาอะไรกิน ดูเเลตัวเองดีๆ อย่าให้ป่วยได้หละ เป็นห่วงเองนะ" คือประโยคไม่กี่ประโยค มันสื่อได้หลายอย่างเลยนะ ถึงจะไม่มีเวลาให้เเต่ก็เหมือนเวลามีเวลาก็จะคอยสนใจเราอยู่เหมือนกัน ความสำคัญของเราก็ไม่ได้ลดลงเลย เเค่ไม่ค่อยมีเวลาให้กันก็เลยต้องอาศัยความเชื่อใจ เข้าใจ เเละซื่อสัตย์ พอตอนเช้ามาตื่นมาเจออะไรอย่างงี้ก็ชื่นใจหนะสิ5555 เเละเราก็ต้องคอยปลุกเธอให้ตื่นทันเวลาไปทำงาน ก็จะได้คุยเเค่นิดหน่อยเเละต้องรีบไปทำงาน เราก็ทำหน้าที่รอ เเละคอยปลุกเธอให้ตื่นอาบน้ำกินข้าวไปงานทุกวัน เเค่นี้ก็มีส่วนร่วมในชีวิตเเล้ว เเต่ใจนึงก็กลัวว่าเขาจะไปเเอ่วลูกค้า หรือ ลูกค้าจะมาเเอ่วเธอ เพราะเธอเองก็น่ารักไม่ใช่เล่น เเต่เวลานี้ก็ความเชื่อใจกันเเค่นั่นเเหละครับ เเละก็เชื่อว่าการซื่อสัตย์จะชนะทุกอย่าง เเต่อีกไม่นานโรงเรียนก็จะเปิดเทอมเเล้ว 14/05/62 นี้เเเล้ว ก็อยากจะขอเธอเป็นแฟนสักที จะได้บอกคำว่า รัก ได้อย่างเต็มปาก เรียกว่า แฟน ได้เต็มคำ 555555 มาเล่ากระทู้นี้ ก็คือความรู้สึกทั้งหมดที่มี (เอิ่มมม...เกือบหมดสิ)
วอนทุกคนที่มาอ่านช่วยให้กำลังใจในการขอเจ้าพลอยคนนี้เป็นแฟนหน่อยนะครับ ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องราวในช่วง3ปีของเราด้วยนะ เเฮะๆ!! เเละก็ขอบคุณที่ติดตามรออ่านกระทู้นี้ ปูเสื่อรอเลย เเต่ก็ใครจะไปเชื่อหละจากที่เกลียดกันมากๆ จะวนกลับมารักกันมากๆเช่นกัน ///ยังเชื่อในตรรกะที่ว่า ถ้ามันใช่!! มันจะวนกลับมาา.....
เชื่อหรือไม่? ถ้ามันใช่!! มันจะวนกลับมา *ตอน2
นั่นเเหละครับ พอถึงบ้าน ก็กลับมานั่งคิดทบทวนเรื่องวันนี้..เอายังไงดีนะ อยากคุยด้วยจัง เเต่เธอก็มีแฟนเเล้วอะเนอะะะ เเต่เรื่องวันนี้มันก็ดีนะ ไหนๆเธอก็ส่งยิ้มเป็นมิตรเเล้ว เเอดไปเฉยๆดีกว่า จะสอดส่องได้เยอะหน่อย เลยตัดสินใจ พิมพ์ชื่อเฟส กดเเอดไปเลยเเบบไม่ลังเล เเต่ใครจะไปเชื่อหละ!! เเอดปุ๊บ..รับปั๊บ.. เเละพร้อมกับเด้งเเชทมาว่า "เเอะะะะ..จำได้ว่าบล็อคอยู่หนิ" เราก็เเบบว่าเอ้าหรอ จำไม่ได้เลย (น่าจะอะไรทำนองนี้เลยเเหละ) เเละก็คุยกันมาก็ถามสารทุกสุขดิบ เเละเล่าเรื่องของการเรียนว่าเรียนสายนี้เป็นไงบ้าง วิชานั่นเป็นไง ครูคนนี้ก็สอนเราเหมือนกัน งานนั้นเราก็ได้ทำ เเละก็วนมาเรื่องความรัก ว่าคบกะเขาเป็นไงดีไหมเเละยาวววว จนเราสองคนก็คุยกันมาตั้งเเต่วันนั้น เเละเธอก็ได้เลิกกับเเฟนของเธอ (เเต่ไม่ใช่ว่านี่ไปเเย่งเธอมานะ เธอก็มีเหตุผลของเธอ มันไม่ได้ดีเหมือนตอนเเรกๆที่คบกัน คือมันก็เป็นกันทุกคู่เเหละ ช่วงโปรโมชั่นอะไรทำนองนี้ เเละก็มีเรื่องผู้หญิงเข้ามาทำให้เธอต้องเสียใจซ้ำเเล้วซ้ำเล่า ประมาณนี้นะ ต่างคนต่างมีเหตุผลของกันเเละกันเสมอ)
หลังจากนั่นเราก็คุยกันธรรมดาไม่ล้ำเขตล้ำเส้นของกัน เเละก็อย่างที่บอกไปข้างต้นว่า ได้อยู่ห้องที่เป็นเลขคี่ จะได้ครูสอนวิชาสามัญทั่วไปคนเดียวกัน จึงทำให้เราเริ่มปรึกษาเรื่องงาน การบ้าน เเละเเบ่งกันทำเเบ่งกันลอก ช่วยกันทำงาน เอาเป็นว่าดีมาก เเละที่เป็นไปมากกว่านั่นคือเราทั้งสองคนก็กลับมารู้สึกดีกันอีก ไม่ใช่เเค่เรารู้สึกอยู่ฝ่ายเดียวนะ เเต่คือพลอยเองก็รู้สึกเเบบเราด้วย คือดูออกจากการพิมพ์การพูด เเละเวลาเจอหน้าการส่งยิ้มแปลกๆ (ถ้าคนเรารู้จักกันธรรมดาปกติ ก็จะยิ้มเเละไม่มีอะไรอะ คือสื่อความข้างในไม่ได้เลย เหมือนเรายิ้มเเค่ปล่อยผ่าน เเต่การส้งยิ้มของเธอในวันนั้น ยิ้มที่เปล่งประกายออกมา ทั้งท่าทีการกระทำ เเละสายตาคู่นั้นที่ส่งมาหา คือมันมีอะไรมากว่าเเค่ยิ้มเเละปล่อยผ่าน สายตามันบ่งบอกถึงอะไรบางอย่างที่บอกไม่ถูก เเต่รู้ว่ามันต้องมีอะไรเเน่ๆอะ ) คือมันก็ต้องรู้สึกมากกว่าเพื่อนจนได้อะ ขนาดนี้เเล้ว คนเคยคุยกันมาก่อน เเละได้มีโอกาสกลับมาคุยกัน ความรู้สึกเก่าๆ เเต่ก่อน มันก็เริ่มกลับมาเรื่อยๆ (ตอนเริ่มกลับมารู้สึกดีครั้งนี้ ตัวเราเองนี้สัญญากับตัวเองเลย ว่าถ้าวนกลับมาครั้งนี้จะดูเเลรักษาอย่างดี ถ้าเขาทิ้งเราไปก็เหมือนกับว่าเราได้ชดใช้สิ่งที่เราเคยทำกับเขาไว้ครั้งก่อนนั้น ถึงมันจะเสียเเต่มันก็คุ้มที่เราได้มีความสุข เเม้จะเป็นเพียงเเค่เสี้ยวนึง หรือเล็กน้อย) ตอนเริ่มคุยกันรู้สึกดี เเต่เธอก็ยังไม่หยุดคุยเยอะ เขาเองก็พึ่งกลับมาโสด การที่จะมีคนเข้ามาหา มาคุยด้วยมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกเลยนะ เพราะตัวเธอเองก็น่ารัก ตัวเล็กๆ ดุ๊กดิ๊กๆ... ในใจเราตอนเเรกก็ไม่ได้อะไรเเต่ก็เเบบ ไรว้ะ.. ข้าคุยกับเองเเค่คนเดียวนะเว้ยยย.. เเฟร์ๆหน่อยดี้ มีเราคนเดียวบ้างดี้ ก็เริ่มงอเเงเเบบ เนี่ยยย!!ข้าคุยกับเองเเค่คนเดียวนะเว้ยยย พลอยอะเยอะจัง เลอะเทอะไปหมด คุยเยอะจัง ก็ไม่ได้บังคับหรือสั่งการว่า ต้องคุยกับเราเเค่คนเดียวนะ ก็จะพูดทำนองนี้ จนเธอลำคานละมั้งถึงได้เททุกคนมาคุยกับเราคนเดียวเช่นกันกับที่เราคุยกับเขาเเค่คนเดียว
ความสัมพันธ์ตอนนั้นมันดีมากเลยนะครับ เป็นความรักที่มีการให้เเละได้รับอย่างพอตัว เหมือนต่างคนต่างพยายามทุ่มเทความรักของตัวเองเพิ่มเติมเต็มสิ่งที่ขาดหายไปให้มันเต็มพอดี ไม่มากเกินไปเเละไม่ขาด เสมอต้นเเละเสมอปลายเลย ในใจก็คิดว่าเเค่ช่วงเเรกป่ะน่ะ มันก็เป็นกันทุกคู่เเหละเนอะ เเต่เราไม่บังคับกันเเละกันนะ ไม่สร้างขอบเขตว่าทำได้เเค่นี้ อันนั้นห้ามทำอันนี้ก็ห้าม เป็นความรักที่ไม่ได้ครอบครองเเละก็ไมไ่ด้เป็นเจ้าของของกันเเละกัน เเต่ให้เวลากันเเละกันเเละเข้าใจกัน ถ้าว่างไม่ตรงกันก็เเค่บอกว่าจะไปทำอะไร ที่ไหน อะไรอย่างไง เเค่บอกว่าจะไปไหนเเค่นั้นเเหละครับ เราต่างให้เวลากันเเละกัน ไปทำหน้าที่ของตนเองให้เสร็จเสียก่อน เเล้วมีเวลาว่างก็ค่อยมาคุยกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง(ยกเว้น!! เรื่องตังนะะ5555) เเบ่งปันความรู้ เเละประสบการณ์เเต่ละวันที่เจอมาเล่าให้ฟังว่าเจอปัญหา หรือเหตุการที่ประทับใจในเเต่ละวันว่าเจออะไรมาบ้างเป็นอะไรยังไง มีความสุขมากๆเลยนะช่วงนั่น (เล่ามาอย่างงี้หลายคนอาจจะคิดว่าจะอยู่ด้วยกันบ่อย ไปหาบ่อย//ผิดครับบบ... เราคุยกันส่วนมากในเฟสสะมากกว่า เจอกันตัวจริงนิ่งกลบ เขินนนนน ทำอะไรไม่ถูกเลยยย เเต่ในเฟสนี้เก่งมากก ก็มาดี้ค้าบบบบ!! เจอตัวจริงเเค่เธอยิ้มมมาผมก็ละลายเเล้ววว เเบบว่าเหมือนเจอคนที่เเอบชอบเเละเขายิ้มมาส่งสายตามาอะไรอย่างงี้เลยยย เเพ้อะเเพ้ทางเลยเเบบนี้ มันเขินมากเเบบบอกไม่ถูกจริงๆ)
เเละช่วงนั้นเป็นช่วงสอบกลางภาค เก็บคะเเนนเเค่10คะเเนน ส่วนตัวนี้ไม่ได้เคร่งเครียดอะไรมากหรอก อยู่วิทย์-คณิตก็จริง เเต่ก้เรียนอยุ่ในระดับกลางๆ ปกติเเล้วหนังสือก็ไม่อ่าน ไปลุ้นในห้องสอบเอา เเต่ว่ามีพลอยนี้เเหละครับที่อ่านหนังสือ จด ติว เขียนเน้นประโยค วิชาสามัญที่ครูสอนคนเดียวมาให้อ่าน รู้เเนวข้อสอบก็มาบอก มาเน้นมาอ่านให้ฟังอีกที เเถมยังบังคับให้เราอ่านหนังสืออีก ไงได้หละ ก็ยอมอ่าน ต้องมาอ่านหนัฃสือก่อนสอบกลางภาคจริงหรืออ เเค่10คะเเนนเองนะะะ!! พอถึงวันสอบจริง ก็ตึกเรียนชั้นนึงจะมีหลายห้อง ก็จะสอบเรียงๆกันไป เราอยู่ทับ3ก็จะเดินมาถึงก่อน ส่วนเธอนั้นอยู่ทับ5 ต้องเดินผ่านห้องเราจะถึงห้องสอบเธอ ช่วงเช้าก็ไม่มีอะไร เเค่บอกในเฟสว่า ตั้งใจสอบนะค้าบบ สู้ๆ!! ให้กำลังใจกันก่อนสอบ เชื่อว่าหลายคู่ก็ต้องทำ เเต่พอช่วงบ่ายนี่สิ พักเเล้วขึ้นมาสอบอีกช่วงบ่าย เรานั้นขึ้นห้องสอบก่อน ก็มาเล่นกับเพื่อน เเหย่ครูที่คุมสอบ ก็เรามันอยู่เฉยๆไมได้ต้องเดินไปทั่ว เก็บเกี่ยวหาความรู้ที่เพื่อนมันจำมา เดี๋ยวมันก็จะมายืนท่องหน้าห้องสอบก่อนเข้าสอบเเละเราก็ค่อยไปถามมันเเละจำสด ณ.ตอนนั้นเลย5555 เเละตอนนั้นโดนอาจาร์ยเเกล้งคืน มันตรงกับช่วงที่เธอเดินขึ้นเเละกำลังเดินมาทางห้องเราพอดี เราโดนเเกล้งก็เล่นกับอาจาร์ยอยู่ เเต่พอหันไปอีกทางนึงคือเธอก็เดินมาใกล้เเล้ว เขาเรียกว่าระยะประชันชิด เเละช่วงเดินมีลมโบกโกกมานิดหน่อย ผมปลิวหน่อยๆเล็กน้อย (เคยดูหนังไหมอ้ะ ทำนองเเบบว่า นางเอกนั่งอยู่เเล้วพระเอกเดินมาหล่อๆ ลมพัดมาปลิวผมเล็กน้อย อะไรประมาณนี้) เเละเหมือนเเบบเราเองก็อึ้งง เเละเเบบยิ้มค้างงงง เธอก็เดินมาเเละยิ้มมมม พลอยตัวเล็กๆ ผมสั้น เเละน่ารักอ้ะ ผู้หญิงตัวเล็กอย่างงี้ น่ารักมากกก เเต่เเค่เธอยิ้มมาก็ละลายเเล้ววววว555555555 เเละเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ
จนตอนนี้ประมาณ9เดือนเเล้ว (หลายคนคงสงสัยใช่ไหมว่าทำไม่ยอมคบกันสะที คุยกันนานขนาดนี้ คือเราตั้งใจจะคุยกันก่อนให้รับนิสัยของกันเเละกันได้ ถ้ารีบคบปุ๊บปั๊บ เเละนิสัยค่อยตามมาทีหลัง เดียวต้องมีให้เปลี่ยนนิสัยรับนิสัยอย่งางี้ไม่ได้เเน่นอน คุยกันให้เข้าใจกันเเละกัน ให้รู้ว่าเราทั้งสองไม่ได้ดีเเค่ช่วงเเรกอย่างเเน่นอน เเละที่ยังคบไม่ได้อีก1เหตุผลก็คือ ตอนนั้นเธอติดนิยายมากก ชอบอ่านนิยายในพันทิปที่เพจต่างๆจะมาเเคปเเละลงเพจเป็นเรื่องๆ เป็นEp. เเละเราเองก็น้อยใจนิดหน่อย เธอติดมากกก อ่านทั้งวันเลย มาโรงเรียนก็อ่าน ว่างกี่นาทีๆอ่านหมดดด เเละก็ต้องขอบคุณเพจต่างๆที่คอยเเคปเรื่องราวนิยาย เรื่องเล่าต่างๆมาให้ทุกคนอ่าน เเละเธอก็อ่านด้วย ก็จะได้โล่งใจไปว่า เธอติดนิยายดีกว่าไปติดเเชทผู้ชายที่ไหน เเละความติด ความอยากอ่าน ทำให้เธอนั่นรีบทำงานส่งอาจาร์ญทุกวิชา เพื่อจะได้มีเวลาว่างมาอ่านนิยายที่เธออยากจะอ่าน ก็ด้วยความเเอบน้อยใจนิดหน่อย เลยบอกไปว่า เดี๋ยวจะขอเป็นแฟนโดยการเขียนพันทิปให้อ่าน เธอก็เลยรีบตอบตกลงมาอย่างไวว่า เอาสี๊ ถึงตอนนั้นจะรีบตอบตกลงคบเลย รออยู่นะ
เเละเวลานี้ก็มาถึง ผมพูดกับเธอตั้งเเต่เธอติดนิยายจนตอนนี้เธอไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิยายสะเท่าไหร่) เเละระยะเวลาที่ผ่านมาตลอด9เดือนที่คุยกันมามันก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ถึงจะทะเลาะกันบ้างเเต่มันก็คือสีสันของชีวิตนั่นเเหละ ยังไงทุกคู่ก็มักจะมีปัญหาเข้ามาในชีวิตตลอด อยู่ที่เราสองคนว่าจะจับมือเเละสู้ก้าวข้ามปัญหานั่นไปด้วยกันหรือว่าจะปล่อยมือกัน เธอเข้ามาทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนทั้งชีวิต ความเป็นอยู่ การเรียน ผลการเรียน เกรดดีขึ้นเเละพ่อเเม่ครอบครัวก็ชื่นชมกับเกรดที่ดีขึ้น (ตอนม.ต้นเราเรียนเเต่วิทย์พื้นฐานทั่วไป เเต่ถ้าได้มาเรียนวิทย์เเล้ว มันจะเเตกเเขนงวิชาวิทย์ ดาราศาสตร์ เคมี ฟิสิก ชีว เด็กวิทย์จะเข้าใจดีกับการมาเรียนเทอมเเรก เกรดจะตกมากก เพราะมันยากขึนกว่าเดิมเเน่นอน) เเละเธอก็ทำให้การปิดเทอม 1เดือน 2เดือน เป็นเรื่องที่สบาย ไม่ต้องมาคิดมาก เเต่มันก็น่าคิดอยู่นะ
ปิดเทอม2เดือนนี้ เธอไปทำงานเซเว่น เราเลยรอเธอเลิกงานทุกๆ2ทุ้ม เเละ5ทุ้ม ถ้านอนเเล้วก็จะตื่นมาคุย เเต่ถ้าวันไหนนี่ไม่ได้ตื่นมาคุย เธอก็ไม่ได้งอนหรือโกรธอะไรนะ เเต่เธอก็จะเล่าว่าเธอเจออะไรมาบ้าง วันนี้มีเหตุการณ์อย่างงี้เกิดขึ้นที่เซเว่นนะ บอกว่าวันนี้เธอได้กินอะไรไปบ้าง (เเละคิดดูดิ คนตื่นมาอะ ได้มาเจอคนส่งคนพิมพ์อะไรมาหายาวๆ คือเป็นคนชอบคนส่งอะไรมายาวๆอยู่เเล้ว ดูเหมือนว่าอยากคุย ดูสนใจเราในเเบบว่าว่าเล่าเรื่องที่เจอมาให้ฟัง มันรู้สึกพิเศษมากๆเลยนะทุกคน เชื่อว่า!! ผู้หญิงหลายๆคนก็จะเเพ้อะไรเเบบนี้) คอยรายงานตลอ กลัมาบ้านเเล้วน้ะ เหนื่อยมากเลย เดี๋ยวไปกินข้าว เเล้วนอน เเละเธอก็ชอบทิ้งท้ายก่อนนอนเสมอว่า "เองจะเป็นไงบ้างนะ อยู่นู้น รอข้านะ ข้ามาทำงาน อีกไม่นานข้าก็จะกลับเเล้ว หิวก็หาอะไรกิน ดูเเลตัวเองดีๆ อย่าให้ป่วยได้หละ เป็นห่วงเองนะ" คือประโยคไม่กี่ประโยค มันสื่อได้หลายอย่างเลยนะ ถึงจะไม่มีเวลาให้เเต่ก็เหมือนเวลามีเวลาก็จะคอยสนใจเราอยู่เหมือนกัน ความสำคัญของเราก็ไม่ได้ลดลงเลย เเค่ไม่ค่อยมีเวลาให้กันก็เลยต้องอาศัยความเชื่อใจ เข้าใจ เเละซื่อสัตย์ พอตอนเช้ามาตื่นมาเจออะไรอย่างงี้ก็ชื่นใจหนะสิ5555 เเละเราก็ต้องคอยปลุกเธอให้ตื่นทันเวลาไปทำงาน ก็จะได้คุยเเค่นิดหน่อยเเละต้องรีบไปทำงาน เราก็ทำหน้าที่รอ เเละคอยปลุกเธอให้ตื่นอาบน้ำกินข้าวไปงานทุกวัน เเค่นี้ก็มีส่วนร่วมในชีวิตเเล้ว เเต่ใจนึงก็กลัวว่าเขาจะไปเเอ่วลูกค้า หรือ ลูกค้าจะมาเเอ่วเธอ เพราะเธอเองก็น่ารักไม่ใช่เล่น เเต่เวลานี้ก็ความเชื่อใจกันเเค่นั่นเเหละครับ เเละก็เชื่อว่าการซื่อสัตย์จะชนะทุกอย่าง เเต่อีกไม่นานโรงเรียนก็จะเปิดเทอมเเล้ว 14/05/62 นี้เเเล้ว ก็อยากจะขอเธอเป็นแฟนสักที จะได้บอกคำว่า รัก ได้อย่างเต็มปาก เรียกว่า แฟน ได้เต็มคำ 555555 มาเล่ากระทู้นี้ ก็คือความรู้สึกทั้งหมดที่มี (เอิ่มมม...เกือบหมดสิ)
วอนทุกคนที่มาอ่านช่วยให้กำลังใจในการขอเจ้าพลอยคนนี้เป็นแฟนหน่อยนะครับ ขอบคุณที่มาอ่านเรื่องราวในช่วง3ปีของเราด้วยนะ เเฮะๆ!! เเละก็ขอบคุณที่ติดตามรออ่านกระทู้นี้ ปูเสื่อรอเลย เเต่ก็ใครจะไปเชื่อหละจากที่เกลียดกันมากๆ จะวนกลับมารักกันมากๆเช่นกัน ///ยังเชื่อในตรรกะที่ว่า ถ้ามันใช่!! มันจะวนกลับมาา.....