สวัสดีครับ วันนี้มีเรื่องของผมเองมาเล่าให้ฟัง มันเป็นเรื่องที่ผมคิดว่ามันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับผมแต่มันก็เกิดขึ้นซ้ำกันทั้ง 4 ครั้ง
ผมเป็นเกย์ครับ อายุ 27 ละ ครอบครัวผม พ่อกับแม่ แยกทางกันอยู่ตั้งแต่ผมอายุ 16 เพราะเรื่องมือที่สาม
ตอนนั้นผมรับไม่ได้เลยครับ กับการเปลี่ยนแปลงนี้ ผมไม่คุยกับพ่อเลยตั้งแต่ตอนนั้น พึ่งจะมาคุยกันตอนเรียนจบ ป. ตรี
เพราะไม่เข้าใจการตัดสินใจของพ่อและแม่ ผมเกลียดคนใหม่ของพ่อมาก ๆ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้
ภาพตัดมาที่ผม .... ก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนนึ่งนี่แหละครับ
แต่ที่ผมคิดว่า มันแปลกก็คือ ผมคบกับแฟนคนที่ 1 สมัยเรียนรักกันดีครับ คบกันมาเรื่อย ๆ แล้วเราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น
และแล้วเค้าก็มีคนใหม่ครับ ครั้งนั้นถือว่าเกือบบ้าไปเลย หูได้ยินแต่เสียงโทรศัพท์ คิดว่าเค้าคงจะโทรมาหา แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ เลย
เวลาคิดถึงก็จะเจ็บจี๊ดดดดด แล้วมาวาปปปปตรงหัวใจ โคตรเจ็บอะครับ เจ็บจนต้องร้องไห้ เป็นแบบนั้นมาปีกว่า ๆ แล้วก็ไม่คบใครอีกเลย
พอเข้ามหาลัย ผมเจอคนที่คิดแอบชอบ ครั้งนี้ถือเป็นคนที่ 2 คนนี้คุยกันจีบกัน
ได้ปีกว่าครับ และเริ่มคบกันก็ไม่นาน รักกันบ้าง เลิกกันก็2ครั้งก็กลับมาคบกันอีก .....
แต่พอกลับมาคบกัน เลยรู้ว่าเขาไม่ได้มีเราคนเดียว คนนี้ผมก็ไม่ได้เผื่อใจเอาไว้เลย
รักแบบรักมากกกก วันที่ผมไปเจอผมที่ห้อง เขาไปนอนด้วยกัน
วันนั้นผมเอ๋อไปเลยครับ หน้าซีดมือสั่น หายใจไม่ออกเลย กว่าจะตั้งสติขับรถกลับได้ก็ปาไปครึ่งวัน
ขับรถวนไปเรื่อย และครั้งนั้นผมถือว่ามันสาหัสมากกก
แล้วเวลาก็ผ่านมาเรื่อย ๆ ผมคิดว่าผมจะไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว
แต่ก็นั้นแหละครับ ผมก็ไม่เชื่อว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีกหรอวะ
มีรุ่นพี่สมัยเรียนมาจีบ เริ่มแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจ สนใจอะไรมากครับ
แต่พอนานวันเข้าความรู้สึกมันบอกว่า ผมรักเขาเข้าแล้ว
มารับไปกินข้าวไปเที่ยวด้วยกันวันหยุดก็มาหา ใช้ชีวิตเหมือนคนที่เป็นแฟนกันเค้าทำกันเลยครับ.............
แต่เวลาผ่านไปครับ
เรื่องที่ผมคิดว่ามันคงไม่เกิดขึ้นหรอกมั้ง....แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆครับเค้าไปจีบอีกคนหลังจากที่ได้ที่ทำงานใหม่ตำแหน่งใหม่
โดยที่ก็ยังไม่เลิกกับผม.......
จริงๆนะครับผมโทรไปหาคนใหม่ของเขาสรุปว่าเริ่มคบกันหลังจากที่ย้ายไปที่ทำงานใหม่
ไม่นานหรอกครับ พึ่งคบกัน ตอนนั้นคือผมคิดว่า อะไรวะเนี่ยยยยย เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว ถูกทิ้งเพราะเขาไปมีคนใหม่อีกแล้ว
ผมเลยลองอีกครั้งครับ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มันจะเป็นจริงรึป่าว
....................
หลังจากเลิกกับคนที่ 3 ผมเปิดใจใหม่ทันที คุยกับพี่คนนึง เจอกันในแอพหาคู่เกย์ครับ
พี่เค้าเป็นคนนิสัยดีครับ คบกันได้ 1 เดือนละครับ หลังจากที่ตัดสินใจคบกันก็ตกลงลบแอพนั้นทิ้งเลยทั้งคู่ ช่วงเวลา 1 เดือนเกือบ 2 เดือนนี้ นิสัยผมเปลี่ยนไปค่อนข้างเยอะ จากที่ไม่ชอบตื่นเช้าพี่เค้าก็โทรปลุกให้ตื่นเช้า ๆ จากที่ไม่เคยพับผ้าห่มจัดที่นอนหลังตื่นนอนเลย ทุกวันนี้ผมก็พับก็จัดที่นอนทุกเช้า
ชอบลืมรดน้ำต้นไม้ จนต้นโมกยังตาย ผมก็รดน้ำทุกเช้าเย็น ชีวิตผมมีระเบียบมากขึ้น พี่เค้าโทรมาหาทุกวัน ตอนเย็นก็มาหา กินข้าวด้วยกันหรือไม่ก็มาเจอกันทุกเย็น คอยดุเวลาผมงอแง คอยสอนวันที่ผมไม่มีเหตุผล ..... แต่อีกไม่กี่วันพี่เค้าจะต้องไปทำงานที่กรุงเทพแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกวันไหน
พี่เค้าเลยที่จะทิ้งผมเพื่อให้ผมได้เจอคนใหม่คนที่มีเวลาให้พาไปเที่ยวพาไปกินข้าวด้วยกันได้.....ผมเองก็ทำใจไม่ได้หรอกครับขอร้องพี่เค้าว่าอย่าพึ่งทิ้งกันไปตอนนี้ตอนที่ผมไม่เข้มแข็งเลย.......เหมือนมันกำลังไปได้สวยครับแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเรื่องที่ผมกลัวมันจะเกิดขึ้นอีกมั้ย
กลัวครับ ผมกลัวมาก หลังจากสงกรานต์ที่ผ่านมาเหมือนเรามีเซ้นรับรู้ได้ว่ามันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป ผมกินข้าวไม่ลงมา 3 4 วันละ
คิดแต่เรื่องนี้ ผมกลัวมากกกกเลยครับ T^T ถ้าความรักครั้งนี้มันเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีก
ผมก็จะปลงละครับ ความรักกับผมมันไปกันไม่ได้
ผมขอให้มันไม่เกิดขึ้นอีก ผมกลัวมากจริง ๆ ครับ
.............................................
บางทีผมคิดว่านเวลา 4 5 ปีที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องธรรมดารึป่าวของคนที่ไม่รู้จักพอ ยุคนี้มันง่ายมากที่จะหาใครสักคนในโลกออนไลน์ ทำไมหรอครับ คนเราในยุคนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้หรอครับ หรือ ความรักของเกย์ รักแท้มันไม่มีอยู่จริงหรอครับ หรือมันเป็นเวรกรรมที่ผมได้ทำกับพ่อไว้ กับคนใหม่ของพ่อ ที่ไม่ยอมคุยกับพ่อ และเกลียดการกระทำของเขาทั้งคู่
เชื่อเรื่อง "คำสาป" ความรักมั้ยครับ
ผมเป็นเกย์ครับ อายุ 27 ละ ครอบครัวผม พ่อกับแม่ แยกทางกันอยู่ตั้งแต่ผมอายุ 16 เพราะเรื่องมือที่สาม
ตอนนั้นผมรับไม่ได้เลยครับ กับการเปลี่ยนแปลงนี้ ผมไม่คุยกับพ่อเลยตั้งแต่ตอนนั้น พึ่งจะมาคุยกันตอนเรียนจบ ป. ตรี
เพราะไม่เข้าใจการตัดสินใจของพ่อและแม่ ผมเกลียดคนใหม่ของพ่อมาก ๆ แต่ก็พูดอะไรไม่ได้
ภาพตัดมาที่ผม .... ก็เป็นวัยรุ่นธรรมดาคนนึ่งนี่แหละครับ
แต่ที่ผมคิดว่า มันแปลกก็คือ ผมคบกับแฟนคนที่ 1 สมัยเรียนรักกันดีครับ คบกันมาเรื่อย ๆ แล้วเราก็ต้องแยกย้ายกันไปเรียนต่อที่อื่น
และแล้วเค้าก็มีคนใหม่ครับ ครั้งนั้นถือว่าเกือบบ้าไปเลย หูได้ยินแต่เสียงโทรศัพท์ คิดว่าเค้าคงจะโทรมาหา แต่ก็ไม่มีการตอบกลับใด ๆ เลย
เวลาคิดถึงก็จะเจ็บจี๊ดดดดด แล้วมาวาปปปปตรงหัวใจ โคตรเจ็บอะครับ เจ็บจนต้องร้องไห้ เป็นแบบนั้นมาปีกว่า ๆ แล้วก็ไม่คบใครอีกเลย
พอเข้ามหาลัย ผมเจอคนที่คิดแอบชอบ ครั้งนี้ถือเป็นคนที่ 2 คนนี้คุยกันจีบกัน
ได้ปีกว่าครับ และเริ่มคบกันก็ไม่นาน รักกันบ้าง เลิกกันก็2ครั้งก็กลับมาคบกันอีก .....
แต่พอกลับมาคบกัน เลยรู้ว่าเขาไม่ได้มีเราคนเดียว คนนี้ผมก็ไม่ได้เผื่อใจเอาไว้เลย
รักแบบรักมากกกก วันที่ผมไปเจอผมที่ห้อง เขาไปนอนด้วยกัน
วันนั้นผมเอ๋อไปเลยครับ หน้าซีดมือสั่น หายใจไม่ออกเลย กว่าจะตั้งสติขับรถกลับได้ก็ปาไปครึ่งวัน
ขับรถวนไปเรื่อย และครั้งนั้นผมถือว่ามันสาหัสมากกก
แล้วเวลาก็ผ่านมาเรื่อย ๆ ผมคิดว่าผมจะไม่สามารถรักใครได้อีกแล้ว
แต่ก็นั้นแหละครับ ผมก็ไม่เชื่อว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นอีกหรอวะ
มีรุ่นพี่สมัยเรียนมาจีบ เริ่มแรกผมก็ไม่ได้ใส่ใจ สนใจอะไรมากครับ
แต่พอนานวันเข้าความรู้สึกมันบอกว่า ผมรักเขาเข้าแล้ว
มารับไปกินข้าวไปเที่ยวด้วยกันวันหยุดก็มาหา ใช้ชีวิตเหมือนคนที่เป็นแฟนกันเค้าทำกันเลยครับ.............
แต่เวลาผ่านไปครับ
เรื่องที่ผมคิดว่ามันคงไม่เกิดขึ้นหรอกมั้ง....แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆครับเค้าไปจีบอีกคนหลังจากที่ได้ที่ทำงานใหม่ตำแหน่งใหม่
โดยที่ก็ยังไม่เลิกกับผม.......
จริงๆนะครับผมโทรไปหาคนใหม่ของเขาสรุปว่าเริ่มคบกันหลังจากที่ย้ายไปที่ทำงานใหม่
ไม่นานหรอกครับ พึ่งคบกัน ตอนนั้นคือผมคิดว่า อะไรวะเนี่ยยยยย เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว ถูกทิ้งเพราะเขาไปมีคนใหม่อีกแล้ว
ผมเลยลองอีกครั้งครับ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว มันจะเป็นจริงรึป่าว
....................
หลังจากเลิกกับคนที่ 3 ผมเปิดใจใหม่ทันที คุยกับพี่คนนึง เจอกันในแอพหาคู่เกย์ครับ
พี่เค้าเป็นคนนิสัยดีครับ คบกันได้ 1 เดือนละครับ หลังจากที่ตัดสินใจคบกันก็ตกลงลบแอพนั้นทิ้งเลยทั้งคู่ ช่วงเวลา 1 เดือนเกือบ 2 เดือนนี้ นิสัยผมเปลี่ยนไปค่อนข้างเยอะ จากที่ไม่ชอบตื่นเช้าพี่เค้าก็โทรปลุกให้ตื่นเช้า ๆ จากที่ไม่เคยพับผ้าห่มจัดที่นอนหลังตื่นนอนเลย ทุกวันนี้ผมก็พับก็จัดที่นอนทุกเช้า
ชอบลืมรดน้ำต้นไม้ จนต้นโมกยังตาย ผมก็รดน้ำทุกเช้าเย็น ชีวิตผมมีระเบียบมากขึ้น พี่เค้าโทรมาหาทุกวัน ตอนเย็นก็มาหา กินข้าวด้วยกันหรือไม่ก็มาเจอกันทุกเย็น คอยดุเวลาผมงอแง คอยสอนวันที่ผมไม่มีเหตุผล ..... แต่อีกไม่กี่วันพี่เค้าจะต้องไปทำงานที่กรุงเทพแล้ว ไม่รู้ว่าจะได้กลับมาอีกวันไหน
พี่เค้าเลยที่จะทิ้งผมเพื่อให้ผมได้เจอคนใหม่คนที่มีเวลาให้พาไปเที่ยวพาไปกินข้าวด้วยกันได้.....ผมเองก็ทำใจไม่ได้หรอกครับขอร้องพี่เค้าว่าอย่าพึ่งทิ้งกันไปตอนนี้ตอนที่ผมไม่เข้มแข็งเลย.......เหมือนมันกำลังไปได้สวยครับแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าเรื่องที่ผมกลัวมันจะเกิดขึ้นอีกมั้ย
กลัวครับ ผมกลัวมาก หลังจากสงกรานต์ที่ผ่านมาเหมือนเรามีเซ้นรับรู้ได้ว่ามันมีบางอย่างที่เปลี่ยนไป ผมกินข้าวไม่ลงมา 3 4 วันละ
คิดแต่เรื่องนี้ ผมกลัวมากกกกเลยครับ T^T ถ้าความรักครั้งนี้มันเกิดประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิมอีก
ผมก็จะปลงละครับ ความรักกับผมมันไปกันไม่ได้
ผมขอให้มันไม่เกิดขึ้นอีก ผมกลัวมากจริง ๆ ครับ
.............................................
บางทีผมคิดว่านเวลา 4 5 ปีที่ผ่านมา มันเป็นเรื่องธรรมดารึป่าวของคนที่ไม่รู้จักพอ ยุคนี้มันง่ายมากที่จะหาใครสักคนในโลกออนไลน์ ทำไมหรอครับ คนเราในยุคนี้ทำไมถึงเป็นแบบนี้หรอครับ หรือ ความรักของเกย์ รักแท้มันไม่มีอยู่จริงหรอครับ หรือมันเป็นเวรกรรมที่ผมได้ทำกับพ่อไว้ กับคนใหม่ของพ่อ ที่ไม่ยอมคุยกับพ่อ และเกลียดการกระทำของเขาทั้งคู่