หนูอายุ14ปี หนูอยู่กับยาย/น้อง หนูตื่นมาก็อาบน้ำน้อง เตรียมนมให้น้องไปรร. (ห่างกัน10ปีเพราะแม่มีพ่อใหม่) เตรียมเสร็จก็ล้างจาน ทิ้งขยะ ตอนบ่ายไปรับน้อง กลับมาเลี้ยงน้อง ตอนเย็นสอนการบ้านน้อง ล้างขวดนม ชีวิตเป็นอย่างงี้ทุกวัน เราคิดว่าเราทำดีมาตลอด มีเวลาก็เล่นโทรศัพท์คุยกับเพื่อนบ้าง บ้านไม่มีแอร์ เปิดพัดลมทีก็ไอร้อน เพื่อนเราไปเที่ยวต่างประเทศ ได้ขึ้นเครื่องบิน มีแอร์มีขนมมีเสื้อผ้าดีๆใส่ เรารู้สึกอยากมีบ้างเราไม่เคยไปไหนเลยไกลสุดก็ทะเลทางตะวันออก อย่างที่รู้ๆคือพ่อเลี้ยงกับแม่ที่มีลูกใหม่จะไม่ลำเอียงได้หรอ เราโดนยายบ่นทุกวัน เราเคยคิดจะฆ่าตัวตายมาตลอด ตั้งแต่เคยกินยาพาราไปเจ็ดเม็ดแต่ก็ไม่เป็นไรแต่จุกหน้าอก เคยอยากกินยาตายแต่ไม่กล้า เราไม่เคยได้รับคำชมจากยายเลย เราค่อนข้างเรียนดี ตอนป.4ย้ายเข้าในเมือง พ่อเลี้ยงก็พูดว่าอยู่รร.วัดก็เรียนดีแต่ไปนู้นที่โหล่แน่ แต่เราก็ทำได้ เราได้ที่2,1มาตลอด6เทอม(ป.4-6) จนขึ้นมัธยมเราก็เรียนไม่เกินท่4เลย แต่เราก็ไม่เคยได้รับคำชมมีแต่โดนซ้ำเติมว่าไม่จบม.3หรอก มีผัวก่อน มีอยู่เทอมนึงเราได้ที่9เขาก็ด่าเราไม่พอใจ คิดว่าเด็กจะไม่เสียใจหรอ พอมาวันนี้เราก็โดนว่าว่าถ้าไม่มีกูก็ไปอยู่กับป้าแล้ว เรารู้สึกไร้ค่ามาก เราไม่อยากอยู่ เพื่อนเราก็ไปเที่ยวนู้นเที่ยวนี่. เปิดแอร์อยู่บ้านครอบครัวมีความสุข เราชอบร้องไห้คนเดียวบ่อยๆ ทำให้เราเบื่อโลกนี้มาก
อายุ14โดนด่าเหมือนไล่ให้ไปตาย