เมื่อเธอต้อง หมองหม่น จากคนนั้น อยากให้รู้ ว่าฉัน นั้นเจ็บกว่า แม้ยังไร้ ความหมาย ในสายตา ในอุรา ของฉัน นั้นห่วงใย ​ขอเป็นผ้า ที่วาง อยู่ข้างเธอ พร้อมเสมอ เมื่อตอน เธออ่อนไหว จะไม่ถาม น้ำตา มาจากใค

รักคือแสงส่องใจให้ไหวหวั่น คือคืนวันผูกพันไม่หวั่นไหว แม้ห่างไกลเพียงกายแต่ใจใกล้ รักแนบไว้ในทรวงห้วงฤดี อ้อมกอดหนึ่งตรึงใจไม่คลายฝัน แม้คืนวันเปลี่ยนผ่านกาลวิถี รักยังมั่นดังจันทร์กลางราตรี ไม่หลบลี