คนที่ไม่รู้นี่คือไม่มีประสบการณ์ อายุอาจยังน้อยไม่เคยเจอมาก่อน
เวลาเราไปขอให้อำเภอหรือเขตช่วยทำพินัยกรรมให้เรา  เมื่อทำเสร็จแล้วเขาก็จะให้ใบเอกสาร
หลักฐานมาเพื่อเอามายื่นต่ออำเภอเพื่อค้นหาพินัยกรรมที่อำเภอเก็บไว้ให้ และมอบให้ทายาทไป
รับมรดกกันต่อไป  กฎหมายไทยมันเยี่ยมมากในเรื่องนี้  ไปขอให้อำเภอช่วยทำพินัยกรรม
ให้ไม่พอยังเก็บรักษาไว้ให้อีกด้วย(แต่หากไฟไหม้ก็ซวยเหมือนกัน ดังนั้นทางที่ดีเขาจะทำเป็นคู่ฉบับ
ให้คนทำไว้ฉบับหนึ่ง เก็บไว้ที่อำเภออีกฉบับหนึ่งก็ได้   ปกติทายาทก็เอาใบรับมายื่นขอรับพินัยกรรมตัวจริง
ที่อำเภอเก็บไว้ไปทำเรื่องรับมรดกกันต่อไป)  คราวนี้ถ้ามันหายก็บอกไปว่าหาย  ทางอำเภอเขาก็มีวิธีการ
ของเขาอันดับแรกเราก็ต้อไปบอกเขาและทำตามที่เขาบอก  คือมันต้องมีทางเอาให้เราได้แล้วกัน
เรื่องแบบนี้มันต้องมีเกิดเหตุมาแล้ว และเขาต้องมีระเบียบวิธีการกำหนดไว้แล้วให้ทำอย่างไร
คือพูดตามตรงแค่เอาใบมรณบัตรคนทำพินัยกรรมไปแสดง และเขาก็เปิดบัญชีดูว่าคนน้ำมาทำพินัยกรรมเมื่อ
ไรเขาก็ไปค้นดูได้  มันไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอก  มีวิธีสืบค้นหากันอยู่แล้ว  ส่วนปัญหาอยู่ที่ว่าคนมาขอรับมีอำนาจ
รับไปหรือเปล่ามันก็เป็นอีกประเด็นหนึ่งที่เขาก็ต้องตรวจสอบดูตามหลักเหตุผล  เพราะจะให้คนอื่นไปไม่ได้อยู่แล้ว
ก็อาจเอาพินัยกรรมออกมาอ่านพอรู้ว่าใครเป็นผู้จัดการมรดก หรือเป็นทายาทก็ตรวจเอกสารประจำตัวดู
ว่าใครเป็นใคร และก็ต้องให้เซ็นรับกันไปมีหลักฐานด้วย  ไม่ใช่มอบกันส่งเดชเมื่อไร

เอาเป็นว่าสงสัยได้แต่ก็ไปหาเขาเถอะแล้วเรื่องมันจะกระจ่างเองนั่นแหละ  งานใครงานมันก็ต้องรู้ว่าต้องทำอย่างไร

การมีใบรับไปแสดงมันทำให้เขาสะดวก แค่ดูวันที่ เลขคำขอ ชื่อคนทำพินัยกรรมหรือรายละเอียดอื่น
ก็ทำให้เขาหาได้ง่าย แต่หากไม่มีมันก็ทำให้ยากเสียเวลาหน่อย  แต่มีทางทำได้แน่นอน เรื่องพวกนี้
มันทำกันมานานแล้วเจอปัญหาแก้ปัญหากันจนรู้กันออกระเบียบกันไว้แล้วแน่นอน