เราอยากเข้าใจอ่ะ เราสงสัยว่า ทำไมคนที่เป็นเซลล์ ขายสินค้า จำพวก เนสกาแฟ ไมโล บลาๆๆ ที่ส่งตามร้านสะดวกซื้อชุมชน ทำไมพวกเขาถึงไม่เตรียมเงินทอนมาทำงาน ซึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าต้องเตรียมเยอะ เราในฐานะท

​เรามีเงินสด 3 พันบาท ก็ไม่ได้เอาไปใช้ซื้อของข้างทาง เพราะรู้ว่าไม่น่ารับ ​วันนี้จะขึ้นเครื่อง แล้วต้องต่อรถตู้ที่ไม่รับแสกน ตอนนั้นไม่มีแบงค์ย่อยเลย เลยว่าไปซื้อกาแฟสนามบินใน gate เผื่อได้ทอนแบงค์ร

**เงินปลอม** แม่เราไปซื้อของที่ตลาดขุขันธ์ ศรีสะเกษ จ่ายแบงค์พันไป เขาทอนให้แม่เรา950 แม่เราก็นับๆ แล้วเก็บใส่กระเป๋า แม่เราใช้แบงค์ร้อยหมดแล้ว จะเอาแบงค์500ออกมาใช้ แต่มือแม่เปียก ล้วงเงินในกระเป๋าจะ

คือ เป็นเรื่องที่ขอแชร์ ความรู้สึก ขุ่นป้าไม่ใช่คนใจดำขนาดนั้น แลกเปลี่ยนค่ะ คือที่เจอนี่ สามารถรู้ได้เลยว่าคันนั้นเป็นยังไง ที่ให้ไปไม่มีทอน ก้อเคยค่ะ ...แล้ว บางที มันลืม แลกไม่ทันคิดไม่ทัน....เป็นไ

เหตุการณ์ ผมไปขอประวัติการรักษาจากโรงพยาบาลโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อขอทราบสำเนาประวัติการเจ็บป่วยและการรักษาพยาบาลของผู้ป่วย เพื่อใช้เป็นหลักฐานในการประกอบการพิจารณาเข้ารับการทำประกันภัย ต่อมาโรงพยาบาลน

ใครเป็นแม่ค้าพ่อค้าขายของข้างทางราคาสิบบาทยี่สิบบาทจะเข้าใจดี เงินหมุนเวียนแต่ละวันมีไม่มาก ซื้อของมาขาย เงินเหลือติดตัวก็ไม่เท่าไร ลูกค้ามาซื้อสิบบาทให้เเบงก์พัน พอบอกไม่มีทอนก็หน้าหงิกหน้างอบอกว่าแม

เนื่องด้วยเราไปซื้อกับข้าวแถวสวนดอกคะ แต่เราใช้แบงค์พันจ่าย แม่ค้าบอกไม่มีทอนให้เราไปซื้อของที่ร้านนมตรงหน้าอาคาร ทำไมเราต้องซื้อของเพิ่มด้วยคะ? ของมันไม่ใช่5บาทสิบบาทนะคะ พอไปถึงเราขอแลกเงินเฉย พนักง

ตามสภาพค่ะ ลูกหลานไม่เอา แต่แกรักลูกอีกคนมาก ยอมขายบ้านขายรถให้ลูกคนนั้นใช้หนี้ ลูกก็ไม่ใช่สองสามคน มีถึงแปดเก้าคน แต่ลูกไม่เอา เลยต้องระเห็ดระเหยมานอนบ้านแม่เรา ส่วนตัวเราไม่ชอบแกอยู่แล้วค่ะ (เพราะแก

นั่ง grab bike ราคา หกสิบบาท ให้แบงค์พัน grab บอกไม่มีเงินทอนให้ไปแลกมาจ่าย ถามว่า เป็นความผิดของใคร และใครต้องไปแลกเงิน