จดบันทึกสีเทาบอกเอาไว้
ความคิดถึงมากมายส่งไปหา
อยู่ตรงนี้กับช่วงผันวันเวลา
แม้รู้ว่าเธออยู่ห่างเราต่างกัน
เขียนบอกเธอซ้ำซ้ำย้ำคิดถึง
ห้วงคำนึงส่งเวียน ไม่เปลี่ยนผัน
ให้เธอเห็นถ้อยคำที่รำพัน
จากที่นั้น ลึกซึ้งก้นบึ้งใจ
ชีวิตเดิมไม่เปลี่ยนวนเวียนซ้ำ
ยังคงย่ำกับอยู่กับที่ มิหนีหาย
ความอ้างว้างดายเดียว เหลียวทางใด
ไม่มีใคร เคียงข้างเหมือนอย่างเคย
ได้แต่เพียรเขียนลงคงจดไว้
เป็นจดหมาย เปิดผนึก บันทึกเผย
ความคิดถึงหนักหน่วงเป็นบ่วงเปรย
บอกเฉลย จากความเหงาที่ร้าวราน...
เพ็ญพิชญา
บันทึกสีเทา ....