สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราตัดสินใจไม่ได้ว่าควรจะรักษาความสัมพันธ์ครั้งนี้ไว้ไหม ใจนึงก็อยากเลิกเพราะคิดว่าถ้าเจอปัญหาอีกเราต้องเป็นฝ่ายยอมตลอด แล้วเราจะอดทนไหวหรอ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีกว่าไหม เพราะหลายๆอย่างและหลายๆสถานการณ์มันบอกเราว่าเขาอาจจะไม่ได้คิดเหมือนกับเรา แต่อีกใจก็ไม่อยากเลิกเพราะเขาเป็นคนเดียวที่เราอยู่ด้วยแล้วมีความสุขที่สุด
ตอนนี้เรากับแฟนอายุ 22 ค่ะ รู้จักกันมา 6-7ปี คบกันมา 3เกือบ4ปี เลิกกัน 2-3ครั้ง เรียนคนละที่ เจอกันแต่ละครั้งคือเราเป็นฝ่ายไปหาเขาตลอด(นั่งรถจากลาดพร้าว-จรัญค่ะ จนล่าสุดเมื่อ 1-2เดือนก่อน แฟนยืมรถเพื่อนมารับเราค่ะ แต่ตอนกลับเรากลับเอง) เพราะห้องเขามีคอม เขาอยู่แบบไม่มีคอมไม่ได้ ซึ่งมันก็ดีอย่างนึงคือเรามีอะไรทำเวลาอยู่ในห้อง ดูหนัง/เล่นเกมส์ (เป็นมนุษย์ติดห้องกันทั้งคู่) แต่เขาอยู่กับเพื่อนค่ะรวมเขาแล้วก็ 3 คน (เพื่อนไม่ได้จ่ายแบบหาร3นะ มีเท่าไหร่ก็ช่วย) เขามาอยู่ด้วยกันหลังจากเลิกกับเราครั้งแรก เวลาที่เราไปหา ก็คืออยู่ร่วมกัน4คน ยังไม่รวมเพื่อนที่เข้าออกห้องเขาตลอดเวลานะ หอนั้นเพื่อนเขาเยอะค่ะ ตอนนอนก็นอนด้วยกันแต่คนละส่วน ตรงนี้เราไม่ติดค่ะ ไม่ได้รุ้สึกอึดอัดอะไรแค่ทำบางอย่างได้ไม่เต็มที่ อีกอย่างคือเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี ก็คิดซะว่าเพื่อนเขาก็คือเพื่อนเราแหละ เขาติดสูบบุหรี่มาจากเพื่อนค่ะ(หลังจากเลิกกับเราครั้งแรก) แต่เราเหม็นมากก็เคยขอเขาเรื่องนี้นะแต่เขายืนยันกับเราเลยว่าเขาทำให้ไม่ได้ อยากทำเดี๋ยวทำเอง เราเลยปล่อยค่ะ ไม่อยากบังคับ พอหลังจากเราเลิกกัน(ครั้งที่2) กลับมาครั้งนี้เขาปรับปรุงตัวค่ะ พยายามทำให้เรารู้ว่าเขาขาดเราไม่ได้ เขาสัญญาว่าจะเลิกบุหรี่ ซึ่งเขาเลิกมาพักนึงแล้วก่อนมาขอคืนดี แต่เรามาจับได้ว่าเขาแอบสูบ ซึ่งเราโกรธมากโกรธเพราะเขาทำเหมือนเขาไม่ได้ผิดอะไร แต่ก็ขอโทษเรานะ แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เรายืนร้องไห้อยู่ เราคิดได้แค่อย่างเดียวคือขนาดเรื่องที่สัญญากันไว้ยังทำไม่ได้เลยแล้วเรื่องอื่นเราจะไว้ใจได้ยังไง (เราเลิกกันแต่ละครั้งคือเกิดจากความไม่ใส่ใจ ความห่าง ความละเลย เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเรา การหนีปัญหา ไม่เคลียปล่อยเลยตามเลย แต่เราไม่เคยบอกเลิกเขาเลยนะก็อดทนเพื่อเขามาตลอด) ตั้งแต่วันนั้นถ้าเขาอยากเขาจะขอเราก่อน เราก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง ตัดปัญหาเรื่องนี้ไปเพราะเราไม่อยากคาดหวังแล้ว แต่ที่รับไม่ได้และเป็นปัญหามาตลอดที่คบกันก็คือ เวลาที่เขาอยู่กับเพื่อน ทำงาน หรือกลับบ้านตจว. เขาจะลืมเรา และให้ความสำคัญเราน้อยมาก ยิ่งถ้ากลับ ตจว. แล้วเขาไปเจอเพื่อนที่นั่นคือเราหายไปจากวงจรชีวิตเขาเลย ซึ่งเราตกลงกันไว้ว่า ห้ามหาย จะไปไหนทำอะไรให้บอก เราไม่เคยจี้ไม่เคยตามให้กลับหรือบอกว่าห้ามไปเลยนะ แต่ขอแค่ให้เขาบอกเราก่อนให้เราได้รู้ความเคลื่อนไหวของเขาบ้าง ซึ่งเขาอ้างว่าเขาไม่มีเน็ต(ปกติใช้แต่wifiในห้องหรือบ้าน) และก่อนมาก็บอกไว้แล้วไงว่าถ้าไม่ออนเฟสคืออยู่กับเพื่อน (ซึ่งเขาหายไป7-8 ชม.หรือนานกว่านั้น😂) กลับมาก็คือบอกฝันดีเราจบแยกนอน บางครั้งก็ไม่มี พอเราท้วงเขาก็บอกก็ไม่มีอะไรให้คุยกันอ่ะ อยู่กับเพื่อนก็ต้องให้ความสนใจเพื่อนสิ เราก็เลยบอกว่าเราก็ไม่ได้ห้ามให้ไปหาเพื่อน หรือห้ามไปไหน แต่ขอแค่บอกเราหน่อย เน็ตไม่มีเสียเงินบาท2บาททักมาเป็นพักๆก็ไม่ได้เลยหรอ เขาก็เงียบ เราก็ดราม่าจัดเต็มเพราะมันหลายครั้งแล้วและเรื่องนี้เขารู้ดีว่าเราไม่โอเคและเป็นเรื่องที่ทำให้เราเลิกกันตลอด เขาบอกเขาทำให้ไม่ได้🤣🤣 เขาเริ่มไม่อยากคุยกับเรา และตัดบทบอกแค่นี้แหละค่อยคุยกัน แต่เราบอกจะเลิกคุยแล้วเขาก็มาคุยกับเราแต่ก็ยังยืนยันว่าไม่ทำให้ เราเอือมบวกกับทำอะไรไม่ได้เราเลยยอมให้เขาวางสายไป หลังจากนั้นเขาทักมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว เราไม่อ่านไม่ตอบกลับและเขาก็ไม่เคยส่งอะไรมาอีกเลย 7วันแล้วค่ะ (เข้าอิลอปเดิม) มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าความรู้สึกของเราไม่ได้สำคัญกับเขาเลย เขาทำตัวปกติ ร่าเริงกับเพื่อนๆ ทั้งที่พึ่งทะเลาะกับเราหรือแม้แต่รู้ว่าเราร้องไห้และปัญหายังไม่เคลีย(ทุกครั้ง) เราเป็นคนคิดมาก คิดวนแต่เรื่องเขาทั้งวันแทบทำอะไรไม่ได้เลย ล่องลอยไปหมด แต่ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้อีกแล้ว เรารู้สึกว่าเรารักเขาข้างเดียว เสียสละเพื่อเขาฝ่ายเดียว เราเคยถามว่าระหว่างเพื่อนกับเราจะเลือกอะไร เขาตอบว่าเพื่อนค่ะ นาทีนั้นก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันได้แต่ปล่อยเขาไป
ถามว่าตอนที่อยู่ด้วยกันมันดีไหม มีความสุขไหม มีมากค่ะ เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้เรามีความสุขแต่ก็ทุกข์มากเหมือนกัน ได้แต่ถามตัวเองว่าที่เราทำมันยังไม่ดีพอ หรือเราเรียกร้องเขาเกินไปรึป่าว หลายครั้งที่เราอิจฉาเพื่อนเขานะคะ บางทีก็คิดว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันมันอาจจะดีกว่านี้รึป่าว เราเป็นแฟนแต่เราแทบไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย เหมือนคบกันไปวันๆ แพลนเรื่องอนาคต เรื่องเที่ยว ที่เกี่ยวกับเรา2คนก็ไม่เคยได้ยินจากปากเขาเลย วันสำคัญ เทศกาล ก็ไม่เคยมีของขวัญหรือแม้แต่คำอวยพร แต่เขาก็พาไปซื้อทีหลังนะ เป็นครั้งคราว (แต่ผู้หญิงทุกคนก็ต้องการความใส่ใจกันทั้งนั้น) จนไม่คาดหวังไปอีกเรื่องแล้วค่ะ😂😂 เหมือนเราคาดหวังอะไรในตัวเขาไม่ได้เลยเพราะจะต้องผิดหวังตลอด ขอไม่ได้ แค่รอให้เขาเปลี่ยนใจและทำมันเองเท่านั้น
ที่อยากทราบก็คือ เราคาดหวังกับเขามากเกินไปไหมคะ ในทุกๆเรื่อง เราถามถึงแพลนเกี่ยวกับอนาคตเขาบอกเขาก็คิดไว้แต่ไม่เคยบอกกับเราเลยว่ามันเป็นยังไง จากที่ฟังๆมาก็แทบไม่มีเราในนั้นเลย(หรือเราคิดมากไป คิดเร็วเกินไปรึเปล่ากับอายุแค่นี้) เราเยอะเกินไปรึเปล่าหรือขอมากไปรึเปล่า ทำไมเขาทำให้เราไม่ได้ทั้งๆที่เราว่าเราก็เสียสละให้เขาได้แทบทุกอย่าง แล้วสรุปแล้วเราควรจะตัดสินใจยังไงดีคะ ไม่อยากตัดสินใจผิดพลาดค่ะ😂😂
ไปต่อหรือพอแค่นี้
ตอนนี้เรากับแฟนอายุ 22 ค่ะ รู้จักกันมา 6-7ปี คบกันมา 3เกือบ4ปี เลิกกัน 2-3ครั้ง เรียนคนละที่ เจอกันแต่ละครั้งคือเราเป็นฝ่ายไปหาเขาตลอด(นั่งรถจากลาดพร้าว-จรัญค่ะ จนล่าสุดเมื่อ 1-2เดือนก่อน แฟนยืมรถเพื่อนมารับเราค่ะ แต่ตอนกลับเรากลับเอง) เพราะห้องเขามีคอม เขาอยู่แบบไม่มีคอมไม่ได้ ซึ่งมันก็ดีอย่างนึงคือเรามีอะไรทำเวลาอยู่ในห้อง ดูหนัง/เล่นเกมส์ (เป็นมนุษย์ติดห้องกันทั้งคู่) แต่เขาอยู่กับเพื่อนค่ะรวมเขาแล้วก็ 3 คน (เพื่อนไม่ได้จ่ายแบบหาร3นะ มีเท่าไหร่ก็ช่วย) เขามาอยู่ด้วยกันหลังจากเลิกกับเราครั้งแรก เวลาที่เราไปหา ก็คืออยู่ร่วมกัน4คน ยังไม่รวมเพื่อนที่เข้าออกห้องเขาตลอดเวลานะ หอนั้นเพื่อนเขาเยอะค่ะ ตอนนอนก็นอนด้วยกันแต่คนละส่วน ตรงนี้เราไม่ติดค่ะ ไม่ได้รุ้สึกอึดอัดอะไรแค่ทำบางอย่างได้ไม่เต็มที่ อีกอย่างคือเปลี่ยนอะไรไม่ได้อยู่ดี ก็คิดซะว่าเพื่อนเขาก็คือเพื่อนเราแหละ เขาติดสูบบุหรี่มาจากเพื่อนค่ะ(หลังจากเลิกกับเราครั้งแรก) แต่เราเหม็นมากก็เคยขอเขาเรื่องนี้นะแต่เขายืนยันกับเราเลยว่าเขาทำให้ไม่ได้ อยากทำเดี๋ยวทำเอง เราเลยปล่อยค่ะ ไม่อยากบังคับ พอหลังจากเราเลิกกัน(ครั้งที่2) กลับมาครั้งนี้เขาปรับปรุงตัวค่ะ พยายามทำให้เรารู้ว่าเขาขาดเราไม่ได้ เขาสัญญาว่าจะเลิกบุหรี่ ซึ่งเขาเลิกมาพักนึงแล้วก่อนมาขอคืนดี แต่เรามาจับได้ว่าเขาแอบสูบ ซึ่งเราโกรธมากโกรธเพราะเขาทำเหมือนเขาไม่ได้ผิดอะไร แต่ก็ขอโทษเรานะ แล้วก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เรายืนร้องไห้อยู่ เราคิดได้แค่อย่างเดียวคือขนาดเรื่องที่สัญญากันไว้ยังทำไม่ได้เลยแล้วเรื่องอื่นเราจะไว้ใจได้ยังไง (เราเลิกกันแต่ละครั้งคือเกิดจากความไม่ใส่ใจ ความห่าง ความละเลย เห็นคนอื่นสำคัญกว่าเรา การหนีปัญหา ไม่เคลียปล่อยเลยตามเลย แต่เราไม่เคยบอกเลิกเขาเลยนะก็อดทนเพื่อเขามาตลอด) ตั้งแต่วันนั้นถ้าเขาอยากเขาจะขอเราก่อน เราก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง ตัดปัญหาเรื่องนี้ไปเพราะเราไม่อยากคาดหวังแล้ว แต่ที่รับไม่ได้และเป็นปัญหามาตลอดที่คบกันก็คือ เวลาที่เขาอยู่กับเพื่อน ทำงาน หรือกลับบ้านตจว. เขาจะลืมเรา และให้ความสำคัญเราน้อยมาก ยิ่งถ้ากลับ ตจว. แล้วเขาไปเจอเพื่อนที่นั่นคือเราหายไปจากวงจรชีวิตเขาเลย ซึ่งเราตกลงกันไว้ว่า ห้ามหาย จะไปไหนทำอะไรให้บอก เราไม่เคยจี้ไม่เคยตามให้กลับหรือบอกว่าห้ามไปเลยนะ แต่ขอแค่ให้เขาบอกเราก่อนให้เราได้รู้ความเคลื่อนไหวของเขาบ้าง ซึ่งเขาอ้างว่าเขาไม่มีเน็ต(ปกติใช้แต่wifiในห้องหรือบ้าน) และก่อนมาก็บอกไว้แล้วไงว่าถ้าไม่ออนเฟสคืออยู่กับเพื่อน (ซึ่งเขาหายไป7-8 ชม.หรือนานกว่านั้น😂) กลับมาก็คือบอกฝันดีเราจบแยกนอน บางครั้งก็ไม่มี พอเราท้วงเขาก็บอกก็ไม่มีอะไรให้คุยกันอ่ะ อยู่กับเพื่อนก็ต้องให้ความสนใจเพื่อนสิ เราก็เลยบอกว่าเราก็ไม่ได้ห้ามให้ไปหาเพื่อน หรือห้ามไปไหน แต่ขอแค่บอกเราหน่อย เน็ตไม่มีเสียเงินบาท2บาททักมาเป็นพักๆก็ไม่ได้เลยหรอ เขาก็เงียบ เราก็ดราม่าจัดเต็มเพราะมันหลายครั้งแล้วและเรื่องนี้เขารู้ดีว่าเราไม่โอเคและเป็นเรื่องที่ทำให้เราเลิกกันตลอด เขาบอกเขาทำให้ไม่ได้🤣🤣 เขาเริ่มไม่อยากคุยกับเรา และตัดบทบอกแค่นี้แหละค่อยคุยกัน แต่เราบอกจะเลิกคุยแล้วเขาก็มาคุยกับเราแต่ก็ยังยืนยันว่าไม่ทำให้ เราเอือมบวกกับทำอะไรไม่ได้เราเลยยอมให้เขาวางสายไป หลังจากนั้นเขาทักมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว เราไม่อ่านไม่ตอบกลับและเขาก็ไม่เคยส่งอะไรมาอีกเลย 7วันแล้วค่ะ (เข้าอิลอปเดิม) มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าความรู้สึกของเราไม่ได้สำคัญกับเขาเลย เขาทำตัวปกติ ร่าเริงกับเพื่อนๆ ทั้งที่พึ่งทะเลาะกับเราหรือแม้แต่รู้ว่าเราร้องไห้และปัญหายังไม่เคลีย(ทุกครั้ง) เราเป็นคนคิดมาก คิดวนแต่เรื่องเขาทั้งวันแทบทำอะไรไม่ได้เลย ล่องลอยไปหมด แต่ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกว่าเราไม่อยากอยู่ในสภาพแบบนี้อีกแล้ว เรารู้สึกว่าเรารักเขาข้างเดียว เสียสละเพื่อเขาฝ่ายเดียว เราเคยถามว่าระหว่างเพื่อนกับเราจะเลือกอะไร เขาตอบว่าเพื่อนค่ะ นาทีนั้นก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันได้แต่ปล่อยเขาไป
ถามว่าตอนที่อยู่ด้วยกันมันดีไหม มีความสุขไหม มีมากค่ะ เขาเป็นคนเดียวที่ทำให้เรามีความสุขแต่ก็ทุกข์มากเหมือนกัน ได้แต่ถามตัวเองว่าที่เราทำมันยังไม่ดีพอ หรือเราเรียกร้องเขาเกินไปรึป่าว หลายครั้งที่เราอิจฉาเพื่อนเขานะคะ บางทีก็คิดว่าถ้าเราเป็นเพื่อนกันมันอาจจะดีกว่านี้รึป่าว เราเป็นแฟนแต่เราแทบไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาเลย เหมือนคบกันไปวันๆ แพลนเรื่องอนาคต เรื่องเที่ยว ที่เกี่ยวกับเรา2คนก็ไม่เคยได้ยินจากปากเขาเลย วันสำคัญ เทศกาล ก็ไม่เคยมีของขวัญหรือแม้แต่คำอวยพร แต่เขาก็พาไปซื้อทีหลังนะ เป็นครั้งคราว (แต่ผู้หญิงทุกคนก็ต้องการความใส่ใจกันทั้งนั้น) จนไม่คาดหวังไปอีกเรื่องแล้วค่ะ😂😂 เหมือนเราคาดหวังอะไรในตัวเขาไม่ได้เลยเพราะจะต้องผิดหวังตลอด ขอไม่ได้ แค่รอให้เขาเปลี่ยนใจและทำมันเองเท่านั้น
ที่อยากทราบก็คือ เราคาดหวังกับเขามากเกินไปไหมคะ ในทุกๆเรื่อง เราถามถึงแพลนเกี่ยวกับอนาคตเขาบอกเขาก็คิดไว้แต่ไม่เคยบอกกับเราเลยว่ามันเป็นยังไง จากที่ฟังๆมาก็แทบไม่มีเราในนั้นเลย(หรือเราคิดมากไป คิดเร็วเกินไปรึเปล่ากับอายุแค่นี้) เราเยอะเกินไปรึเปล่าหรือขอมากไปรึเปล่า ทำไมเขาทำให้เราไม่ได้ทั้งๆที่เราว่าเราก็เสียสละให้เขาได้แทบทุกอย่าง แล้วสรุปแล้วเราควรจะตัดสินใจยังไงดีคะ ไม่อยากตัดสินใจผิดพลาดค่ะ😂😂