เหมือนเป็นแค่ที่ระบาย ทั้งๆที่เราให้ใจเขาไป >> ควรทำยังไงดีครับ <<

วันนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราวความรักและความรู้สึกดีๆกับคนคนนึงครับ สมมติว่าเธอชื่อ กวาง แล้วกันน้ะครับ ผมได้เจอเธอผ่านเว็ปบอร์ดเว็ปหนึ่ง (ขอไม่เอ่ยชื่อเว็ปน้ะ) เริ่มแรกเลยมันเริ่มจากความเหงาของผมครับเลยเข้าไปเล่นเว็ปนั้น เนื่องจากว่าผมได้เลิกกับแฟนมาได้ 1 เดือน จริงๆแล้วตอนนั้นก็ยังทำใจไม่ได้อยู่เลยเหงาหาคนคุยกะว่าไม่ได้จริงจังมากมายอะไรขนาดนั้น แล้ววันนั้นผมทักเธอไป แล้วเธอตอบกลับมา เราคุยกันได้สักพักนึงครับแล้วผมก็ขอไลน์เธอ แล้วต่อมาเราก็โทรคุยกันสักพักนึง ผมบอกจีบเธอด้วยแหละครับ เขาก็บอกว่าจีบได้เขาโสด พอคุยกันมาได้สักระยะนึงเราเริ่มจะรู้จักกันมากขึ้นผมดีกับเธอมากครับ ตอนคุยกันผมจะเป็นผู้ฟังที่ ดีและก็เป็นผู้เล่าที่ดีคือผมดีกับเธอมาก ๆเลยครับ แล้วเธอก็รู้สึกได้ ยอมรับตามตรงครับว่าตอนนั้นผมชอบเขาไปแล้ว ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เจอหน้ากัน แต่ในความโชคดีที่เจอเธอก็มีความโชคร้ายอยู่ครับ คุยกันได้ 2 อาทิตย์กว่าๆ ผมก็ได้รู้ความจริงว่าเธอมีแฟนอยู่แล้ว เธอเป็นคนบอกผมเองครับในตอนนั้นเขาโทรมาร้องไห้แล้วบอกกับผมว่าเขาอยากมีผมอยู่คุยเพราะเวลาที่คุยกับผมแล้วเค้ารู้สึกสบายใจแล้วเขาไม่เหมือนคุยกับผู้ชายคนอื่น ที่เขาคุยมา แล้วตอนนั้นเขาก็บอกผมว่าผมต้องไปจากเขาแน่ ๆ เพราะผมเคยบอกเธอว่าถ้าเขามีแฟนอยู่แล้วผมจะไม่คุยด้วย แต่พอถึงตอนนั้นจริง ๆ ผมชอบเขาไปแล้วแหละครับแล้วเขาร้องไห้ด้วย ผมก็เลยบอกเขาไปว่าไม่ไปไหนหรอก (เพราะใจจริงก็อยากให้เขาอยู่) แฟนเขาก็รู้นะครับว่าผมคุยกับเขาแล้วแฟนเธอก็ยอมให้คุย เราคุยกันมาในฐานะเพื่อนมาตลอดแต่สิ่งที่เราทำให้กันเหมือนเราไม่ใช่เพื่อนกัน เราโทรหากันทุกเช้าต่างคนต่างโทรปลุก ต่างคนต่างบอกว่าไปไหนมาไหนกัน และควบคู่กับความรักของเธอที่เหมือนกับว่าแฟนเธอไม่สนใจแล้วก็เลิกกัน ตอนที่เขาเลิกกันตอนนั้นน้ะครับก็แอบดีใจนิดๆ เลยเป็นเพื่อนคุยกับเธอมาเรื่อยๆจนผ่านมา2เดือน ในระหว่าง2เดือนนี้ผมก็คุยกับเธอเรื่องอะไรไปเรื่อย ทั้งเรื่องความรู้สึกเขา เรื่องความรัก เรื่องสุขภาพของเขา เราคุยกันทุกครั้งเรามีความสุขทุกครั้งแล้วจนมาถึงวันนึงเราทะเลาะกันแรงมากเพราะผมไปงี่เง่าใส่เขาผมพูดในทำนองที่ว่าอยากเป็นแฟนเขา แต่ก็ไม่ได้ขอเขาเป็นแฟนนะครับแล้วเขาก็ไม่รับผมเป็นแฟนด้วย เขาบอกเป็นเพื่อนกันนี่แหละดีแล้ว ผมได้คำตอบว่าเพื่อนกันนี่ผมจุกมากเลยครับเหมือนผมผิดหวังมากๆ ผมเลยไปลองคุยกับน้อง คนนึง แล้วเธอรู้เธอก็มาอารมเสียใส่ผม (เหมือนเธอหวงผมเลยครับ) ซึ่งตอนนั้นผมรู้สึกผิดมากๆ เธอบอกกับผมว่าเธอคุยกับผมแค่คนเดียวทำไมผมต้องไปคุยกับคนอื่น ผมก็อธิบายกับเธอไปว่า เธอบอกเราเป็นแค่เพื่อนกันเราก็มีสิทธิ์ที่จะคุยกับน้องเขา เธอเลยบอกว่ามันไม่แฟร์สำหรับเธอเลยเธอบอกเธอทำมั่งแล้วผมจะรู้สึกยังไง เธอก็บ่นก็ว่าผมแล้วผมก็รู้สึกผิดครับผมเลยไปบอกเลิกคุยเลิกติดต่อกับน้องเขา ตอนนั้นก็เลือกที่จะคุยกับเธอแค่คนเดียวแต่พอคุยกันไปมาสัก2อาทิตเธอก็กลับมาบอกผมว่าเธอไม่ได้คุยกับผมแค่คนเดียวแล้วผมก็อารมเสียใส่เธอครับเธอก็บอกผมรับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับเธอบอกให้ผมไปได้เลยถ้าผมอยากไป คือใจผมไม่อยากไปหรอกครับ แต่ผมรู้สึกไม่แฟร์ที่กับสิ่งที่ผมทำลงไป จนมาถึง ปัจจุบันนี้ เธอก็คุยกับคนอื่นไปแล้วก็ไปเที่ยวกับคนที่คุยด้วย แต่พอเธอไม่โอเคกับคนไหนเธอก็จะโทรมาเล่าๆให้ผมฟังแล้วก็เปรียบเทียบกับผม ผมไม่เข้าใจเธอครับว่าเธอต้องการอะไร ทุกวันนี้ผมเหงามาก แต่วันไหนที่เธอทักมาหรือโทรมาแค่ผมได้คุยกับเธอผมก็รู้สึกมีความสุขครับ แต่ก็หนักใจที่ต้องทนฟังเขาเล่าเรื่องคนนี้คนนั้น บอกว่าคนนั้นมาโดนเนื้อต้องตัวอย่างนู้นอย่างนี้บอกว่าไม่ชอบมั้งอะไรมั่ง ผมรู้สึกว่าผมมีค่ากับบเขาในตอนที่เขารู้สึกไม่ดีกับคนอื่น ผมจะต้องทำยังไงดีครับ ควรบอกเขาไปตรงๆหรือค่อยๆถอยห่างออกมาเองครับ

ปล.นี่เป็นกระทู้แรกของผม ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ