ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ
พอดีคบกับแฟนมา 5-6ปี อายุ 24ปี เท่ากันทั้งคู่ อยู่ไกลกัน แต่ก็ไปมาหากันตลอด ช่วงปีที่ผ่านมา แฟนมาอยู่กับเรา
แฟนเป็นคนที่ค่อนข้างเฟรนลี่ค่ะ แต่ไม่เข้าสังคม มีแต่สังคมในเกม คุยกับคนไปทั่ว แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแค่คนในเกม ในเนตบ้าง คุยเอาสนุก แปบๆเค้าก็เลิก ไม่มีอะไรเกินเลย เราเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะเข้าใจว่าคนอยู่ด้วยกัน มันก็เบื่อกันเป็นธรรมดา แค่หาคนคุยด้วยสนุกๆ ไม่อยากให้เค้ารู้สึกอึดอัด เลยไม่ห้าม
แต่มันดันมีเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย คือเค้านัดเจอเพื่อนผู้หญิงคนนึง แต่เค้าบอกเราว่าไปกับผู้ชายด้วย ตอนนั้นเรากังวลค่ะ แต่ก็ยอมให้ไป เพราะคิดว่าอยากให้ไปเจอสังคมบ้าง เราก็พูดเป็นนัยๆกับเค้าประมาณว่า “จะทำอะไร ให้คิดถึงเราไว้นะ เราไม่ห้าม แต่ให้มีจิตสำนึกด้วย” ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันต้องมีอะไร แต่เราผิดเองที่ไม่ห้าม
และก็มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำอีก2-3ครั้ง โดยที่เรารู้ความจริงจากผู้หญิงคนนั้นค่ะ ว่าจริงๆแล้วเค้าแอบไปเที่ยวกัน2คน ไม่ได้มีคนอื่นไปด้วย ผู้หญิงเป็นคนบอกกับเราเอง และบอกขอโทษ รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำ แต่เค้าก็ยังไม่หยุดคุยกับแฟนเราค่ะ ส่วนแฟนเราไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ ไม่หยุดแน่ๆ แฟนบอกว่า ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหยุดคุย เพราะมันไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น (ผู้หญิงคิดฝ่ายเดียว)
อันนี้แค่เล่าคร่าวๆนะคะ มีรายละเอียดอีกเยอะที่เราเจอมา
ตอนนี้เราแยกกันอยู่กับแฟนแล้วค่ะ แต่ไม่ได้เลิก คุยกันปกติ แฟนบอกว่าขอเวลา เค้ารู้สึกผิดมากกับสิ่งที่ทำกับเรา แต่เค้าก็ยังอยากคุยกับเราอยู่
แต่ตอนนี้ความรู้สึกเราคือเราอยากหยุด จบเรื่องทุกอย่าง เรารู้ว่าเราควรถอยออกมา แต่ในใจลึกๆก็ยังรอเค้าเพราะเค้าบอกจะกลับมา แต่เราว่าเราไม่ควรมารออะไรแบบนี้ เรารู้ดีค่ะ
เราควรทำยังไงดีค่ะ เพราะเราอยากรู้สึกรักตัวเองให้มากกว่านี้ ตอนนี้เราแย่มากค่ะ อยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่าน เราไม่กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะกลัวว่าจะโดนแบบเดิมซ้ำๆ กลัวว่าคนใหม่จะรับนิสัยของเราไม่ได้ หรือเราควรเชื่อคำพูดเค้า ที่เค้าบอกว่าจะกลับมา ?
อาจจะงงๆหน่อย แค่ขอพื้นที่ระบายก็พอค่ะ
บางทีเราก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เราแค่ไม่กล้าจะเผชิญคำตอบนั้น
อยากรักตัวเองให้มากกว่านี้
พอดีคบกับแฟนมา 5-6ปี อายุ 24ปี เท่ากันทั้งคู่ อยู่ไกลกัน แต่ก็ไปมาหากันตลอด ช่วงปีที่ผ่านมา แฟนมาอยู่กับเรา
แฟนเป็นคนที่ค่อนข้างเฟรนลี่ค่ะ แต่ไม่เข้าสังคม มีแต่สังคมในเกม คุยกับคนไปทั่ว แต่ส่วนใหญ่จะเป็นแค่คนในเกม ในเนตบ้าง คุยเอาสนุก แปบๆเค้าก็เลิก ไม่มีอะไรเกินเลย เราเลยไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะเข้าใจว่าคนอยู่ด้วยกัน มันก็เบื่อกันเป็นธรรมดา แค่หาคนคุยด้วยสนุกๆ ไม่อยากให้เค้ารู้สึกอึดอัด เลยไม่ห้าม
แต่มันดันมีเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย คือเค้านัดเจอเพื่อนผู้หญิงคนนึง แต่เค้าบอกเราว่าไปกับผู้ชายด้วย ตอนนั้นเรากังวลค่ะ แต่ก็ยอมให้ไป เพราะคิดว่าอยากให้ไปเจอสังคมบ้าง เราก็พูดเป็นนัยๆกับเค้าประมาณว่า “จะทำอะไร ให้คิดถึงเราไว้นะ เราไม่ห้าม แต่ให้มีจิตสำนึกด้วย” ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันต้องมีอะไร แต่เราผิดเองที่ไม่ห้าม
และก็มาเจอเหตุการณ์แบบนี้ซ้ำอีก2-3ครั้ง โดยที่เรารู้ความจริงจากผู้หญิงคนนั้นค่ะ ว่าจริงๆแล้วเค้าแอบไปเที่ยวกัน2คน ไม่ได้มีคนอื่นไปด้วย ผู้หญิงเป็นคนบอกกับเราเอง และบอกขอโทษ รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำ แต่เค้าก็ยังไม่หยุดคุยกับแฟนเราค่ะ ส่วนแฟนเราไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ ไม่หยุดแน่ๆ แฟนบอกว่า ไม่มีเหตุผลที่จะต้องหยุดคุย เพราะมันไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น (ผู้หญิงคิดฝ่ายเดียว)
อันนี้แค่เล่าคร่าวๆนะคะ มีรายละเอียดอีกเยอะที่เราเจอมา
ตอนนี้เราแยกกันอยู่กับแฟนแล้วค่ะ แต่ไม่ได้เลิก คุยกันปกติ แฟนบอกว่าขอเวลา เค้ารู้สึกผิดมากกับสิ่งที่ทำกับเรา แต่เค้าก็ยังอยากคุยกับเราอยู่
แต่ตอนนี้ความรู้สึกเราคือเราอยากหยุด จบเรื่องทุกอย่าง เรารู้ว่าเราควรถอยออกมา แต่ในใจลึกๆก็ยังรอเค้าเพราะเค้าบอกจะกลับมา แต่เราว่าเราไม่ควรมารออะไรแบบนี้ เรารู้ดีค่ะ
เราควรทำยังไงดีค่ะ เพราะเราอยากรู้สึกรักตัวเองให้มากกว่านี้ ตอนนี้เราแย่มากค่ะ อยู่คนเดียวแล้วฟุ้งซ่าน เราไม่กล้าที่จะเริ่มต้นใหม่ เพราะกลัวว่าจะโดนแบบเดิมซ้ำๆ กลัวว่าคนใหม่จะรับนิสัยของเราไม่ได้ หรือเราควรเชื่อคำพูดเค้า ที่เค้าบอกว่าจะกลับมา ?
อาจจะงงๆหน่อย แค่ขอพื้นที่ระบายก็พอค่ะ
บางทีเราก็รู้คำตอบอยู่แล้ว แต่เราแค่ไม่กล้าจะเผชิญคำตอบนั้น