มีปัญหาครอบครัวค่ะ

คือเราอายุ14  ผลการเรียนดีค่ะ เกรด4ทุกเทอม เราเจอปัญหาแบบนี้ค่ะ คือครอบครัวเราเปิดร้านขายของ เราก็ช่วยงานปกตินะคะ งานบ้านก็ทำแทบทุกอย่าง แต่เวลาเราขอแม่ไปไหนกับเพื่อนแทบจะไม่ได้ไปเลยค่ะ หรือครั้งไหนที่ได้ไปจะต้องโดนบ่นก่อนทุกครั้ง ว่าแบบงานบ้านก็ไม่เคยจะทำ ของก็ไม่เคยจะช่วยขาย เราก็ได้เเต่คิดในใจว่าเราว่าเราก็ทำนะ แต่เราก็เถียงไม่ได้ บางครั้งที่ทีมงานนัดทำงานที่รร. แม่เรายังบ่นเลยค่ะว่าวันๆจ้องแต่จะออก บ้านไม่เคยจะอยู่ เราก็คิดในใจอีกว่า ครั้งนี้เราก็ไม่ได้ไปเที่ยวนะ เราไปทำงาน ย้ำว่าทำงาน!!! อาทิตย์นึงเราแทบจะไม่ได้ไปไหนกับเพื่อนเลยค่ะ เทียบกับเพื่อนในรุ่รเดียวกันที่พ่อแม่เค้าปล่อยมากกว่านี้ อาทิตย์นึงที่ลูกได้พักก็คือเสาร์ อาทิตย์ ผู้ปกครองคนอื่นเค้ายังให้ลูกตัวเองได้ไปพักผ่อนกับเพื่อนๆบ้าง เพื่อนๆบางคนขอแม่ตัวเองไปเที่ยวกลางคืนบ้าง(แค่ยางคืนนะไม่ใช่ทุกคืน)เช่น ไปดูคอนเสิร์ต แต่กับแม่เราหรอคะ อย่าหวังเลยค่ะว่าจะได้ไป สิ่งที่แม่ต้องการคือต้องการให้เราอยู่แค่กับบ้านไม่ต้องการให้ไปไหนเลย แม่เราเคยพูดกับเราว่า แม่เราจะเลี้ยงเราเหมือนกับที่แม่โดนยายเลี้ยงมา แบบที่เวลาแม่ขอยายไปไหนแม่ไม่เคยได้ไป ทำอะไรผิดก็โดนด่าเช้ายันเย็น มันเหมือนแม่เก็บกดแล้วมาลงที่เรา แต่เราไม่เคยเถียงแม่นะ นอกจากว่าเราไม่ไหวแล้วจริงๆ อย่างช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมาเราขอไปเที่ยวกับเพื่อนยังบ่นเราเลยค่ะ บางทีเราก็เครียดกับครอบครัวจนมาร้องไห้คนเดียว เคยคิดฆ่าตัวตายนะคะ แต่ดไปคิดมาเรายังมีอีกหลายอย่างที่อยากทำ เราเรียนตั้งแต่8.00-17.00 หลังเลิกเรียนเราก็อยากที่จะใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆก่อน แต่แม่ก็จะบอกว่า ไปอยู่ทำไมกับเพื่อน กลับบ้านมาช่วยทำงานดีกว่า คือที่เราบอกอยู่กับเพื่อนคือขอแค่ชั่วโมงเดียว พอเรากลับบ้านไปเราก็ต้องกลับไปทำงานบ้าน ขายของจนถึงสามทุ่ม บางทีเราเรียนกลับมาก็เหนื่อยมากแล้วนะ กลับบ้านมาก็อยากจะพักผ่อนบ้างไม่ใช่ให้เราทำงานงกๆๆ ทุกวันนี้มีปัญหาอะไรคือปรึกษาพ่อกับแม่ไม่ได้เลยค่ะ พวกเค้าไม่เคยทำตัวเป็นที่ปรึกษาให้เราเลย มีแต่จะคอยด่าเรา ทุกวันนี้จะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้วค่ะ เเค่เห็นหน้าแม่ก็หงุดหงิดแล้ว แค่อาทิตย์นึงจะขอวันเดียวที่ได้ไปเที่ยวกัยเพื่อนบ้างยังบ่นเราเลยค่ะ เราก้เลยไม่เคยได้ไปไหนกัยเพื่อนเพราะรำคาญแม่นี่แหละค่ะ

เรื่องของเราก็ประมาณนี้ อยาจะถามทุกๆคนว่ามีความคิดอย่างไรกับเรื่องนี้บ้าง แล้วเราควรจะทำยังไง