ผมได้มีแฟนคนนึงครับเขาเป็นคนต่างจังหวัดห่างกัน 480+ กิโลได้ไกลมากๆ (ภาคอีสานกับภาคกลาง)
ก่อนหน้านั้นผมรู้จักกับเธอมา 3 ปีนิดๆครับเคยดูไลฟ์สดเล่นเกมในยูทูปครับเราชอบดูมากๆพี่เจ้าของช่องเลยชวนเข้า Discord
เธอก็เป็นทั้งแอดมินใน Discord และช่อง Youtube ผมก็เริ่มคุยตีสนิทไปเรื่อยๆจนเรียกได้ว่าเป็นพี่น้องที่คุยกันได้ทุกเรื่อง 555+
จนวันนึงผมเพิ่งเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้านเธอทักมาหาให้ผมช่วยเพราะเธอทะเลาะกับแฟน ผมก็พยายามช่วยหาวิธีมาช่วยเธอตื้อแฟน
เธอร้องไห้หนักมากจนผมรู้สึกสงสารมากๆเหมือนกันแบบเสียใจแทนเลย พอคุยอะไรเสร็จเธอก็คืนดีกับแฟนได้แล้วเธอก็ขอบคุณผมแล้วก็ไปคุยกับแฟน
จนวันนึงเธอชวนผมเล่นเกมและคุยแชทไปด้วย ผมก็เล่นนะแต่ก็ถามว่าแฟนพี่ไม่โกรธหรอเธอก็บอก "ไม่เป็นไร 555+" ผมก็เล่นกับเธอไปเรื่อยๆจนแฟนเธอโกรธมาก ผมเลยฝากขอโทษแทนเพราะผมไม่รู้จริงๆจนแฟนเขาให้อภัยผม
ผ่านมาหลายเดือนจนถึงช่วงต้นเดือนมีนาคมที่ผ่านมาผมจะจีบสาวแต่ไม่กล้าเลยทักไปขอคำแนะนำจากเธอ (เธอเลิกกับแฟนไปแล้ว) ผมก็ถามไปเขาก็ให้คำตอบมาดีมากเหมือนรู้ใจเลย แต่แล้วไม่กี่วันต่อมา...ผมไปฟังประกาศติด 0 ที่โรงเรียนปรากฎว่าผมติด 4 ตัว (ไม่เคยเรียนโง่ขนาดนี้) ผมเครียดมากเพราะติด 0 4 วิชาและต้องแก้ให้หมดภายใน 2 วันรวม 4 วิชามีประมาณ 300 กว่าข้อ ผมเครียดมากจริงไปขอให้เธอช่วยเธอก็ช่วยผมเต็มที่แบบวิดีโอคอลสอน ถ่ายรูปวิธีทำมาให้ดูติดต่อกันแบบนี้หลายวันจนผมแก้เสร็จเธอก็อยู่เป็นเพื่อนหลังจากนั้นแก้งานเสร็จเขาก็ยังทักหาคอลหาเหมือนเดิมพาผมวิดีโอคอลสอนทำกับข้าวบ้างคุยเป็นเพื่อนบ้างร้องเพลงให้ฟังบ้างจนเธอเริ่มมีใจให้ผม แต่ผมกลับทำร้ายจิตใจเธอและไล่เธอเพราะเธอชอบประชดว่าจะคุยกับผู้ชายคนอื่น (แต่จริงๆไม่ทำเลย) วันนั้นผมปวดหัวมากและเหมือนมีไข้ได้แต่หงุดหงิดและไล่เธอไปซึ่งผมไม่ได้ใช้คำไม่สุภาพแต่มันเจ็บมากๆเจ็บจนเขาจุกอก ผมรู้สึกผิดมากๆเลยกลับไปง้อและขอโทษแต่เธอบอกว่าอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะจำไว้เป็นบทเรียนจนผมซึมไปทั้งวันทำไรไม่ถูกผมเราไล่เขาไป...จนเธอก็ทักมาถามไม่กี่วันหลังจากนั้นว่าขอโทษนะ ร้องไห้รึเปล่า ขอดูหน้าหน่อย..ผมดีใจมากๆเลยที่เขากลับมาอีกแล้วหลังจากนั้นเราคุยกันเหมือนเดิมจนได้คบเป็นแฟนเราก็ใส่ใจกันและกันไปเรื่อยๆจนต้นเดือนเมษาที่ผ่านมาเธอขอเลิกกับผมเพราะโดนแฟนเก่าโพสต์กัดว่า "บอกว่าน้องสุดท้าย-กันเอง" ซึ่งวันนั้นเธอก็รถล้มและจิตใจย่ำแย่มากๆ ผมพูดอะไรไม่ออกเพราะช็อคกับคำบอกเลิกของเธอผมไม่กล้าแม้แต่จะตื้อเพราะเธอขอ ไม่อยากมีปัญหากับใครอีกไม่อยากทำให้เราเจ็บเพราะยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ผมก็ซึมและช็อคไปทั้งแบบนั้น จนผ่านมาครบอาทิตย์เธอก็บอกจะโอนเงินคืนทั้งหมดที่ผมเคยให้เธอไปแต่ผมก็ไม่รับเพราะทั้งหมดที่ให้ไปผมให้ด้วยใจและไม่ขอคืนและก็เริ่มทะเลาะกันจนผมระบายเรื่องที่เธอบอกเลิก เธอเสียใจมากที่เธอทำแบบนั้นกับผมและร้องไห้ไม่อยากเสียผมไปผมก็ร้องไห้เหมือนกันคอลหากันร้องไห้ด้วยกันคุยกันจนปรับความสัมพันธ์กับดีขึ้นทั้งคู่ ในใจตอนแรกเราจะไปแล้วเพราะอยู่ไปก็เจ็บเปล่าๆแต่ผมก็ยังห่วงๆ
ผมถามเธอว่าคราวหน้าเราจะได้เจอกันอีกไหมเจอกันจริงๆไม่ใช่แ่ในแชทและในวิดีโอคอลเธอบอกต้องได้สิ ผมก็สัญญากับเธอว่าถ้าจบ ปวช. จะไปเรียนต่อที่นั่นจะไปดูแลจริงๆอยากสร้างอนาคตกับเธอแต่ปัจจุบันต่างคนต่างใช้ชีวิตไปก่อนเธอก็บอกโอเคเซมๆ
แต่ผมก็ยังดื้อรั้นจะกลับไปจนได้คุยกันต่ออีกแต่ไม่ใช่แฟนแล้ว เราก็คุยกันเรื่อยๆจนสงกรานต์วันที่ 15 ผ่านมาเราทะเลาะกันจนผมรู้สึกเหนื่อยมากๆและท้อมากๆเธอเริ่มสนใจผมน้อยลงออนเฟสไม่ตอบโทรหาแปปเดียว (หรือเป็นเพราะสงกรานต์รึเปล่าไม่รู้) ผมบอกเลิกเธอเพราะมันไปกันไม่ได้และเธอก็ไม่ตื้ออีกแล้ว T-T เธออันเฟรนด์ผมในเฟสบุ๊คแต่ไม่ได้บล็อค (ที่ผ่านมาทะเลาะหนักๆจะบล็อคทุกช่องทาง) แต่ไม่กี่วันหลังจากเลิกเธอแชร์โพสต์ๆหนึ่งว่า "ไม่เคยลบแชทคุณเลยนะเพราะไม่รู้จะได้คุยกับคุณอีกไหม" แบบสาธารณะ (แต่ปัจจุบันอันเฟรนด์ไปแล้ว)
นี่ก็ผ่านมา 3 วันแล้วผมยังทำใจไม่ได้แต่ผมก็ยังอยากกลับไปแต่ไม่ใช่ตอนนี้เพราะกลับไปมันก็น่าจะเหมือนเดิม ทะเลาะกันเหมือนเดิม ดูแลไม่ได้จริงๆ
ผมนึกถึงสัญญาที่เคยให้กับเธอว่าจบ ปวช. จะไปเรียนต่อนั้นและจะดูแลจริงๆจะสร้างอนาคตด้วยกันจะคบแบบผู้ใหญ่แล้ว ผมคิดว่าอยากกลับไปแบบนี้แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะรอผมรึเปล่า จะอยากให้ผมกลับไปรึเปล่า พิมพ์มาซะยาวเพื่อนๆพี่ๆว่าไงครับผมขอคำปรึกษาหน่อย T-T (น้ำตาจะไหลระหว่างพิมพ์รักเขามากๆแต่เสียเขาไปแล้ว)
เลิกกันกับคนไกลตัวต่างจังหวัดแต่ยังรักเขาอยู่...
ก่อนหน้านั้นผมรู้จักกับเธอมา 3 ปีนิดๆครับเคยดูไลฟ์สดเล่นเกมในยูทูปครับเราชอบดูมากๆพี่เจ้าของช่องเลยชวนเข้า Discord
เธอก็เป็นทั้งแอดมินใน Discord และช่อง Youtube ผมก็เริ่มคุยตีสนิทไปเรื่อยๆจนเรียกได้ว่าเป็นพี่น้องที่คุยกันได้ทุกเรื่อง 555+
จนวันนึงผมเพิ่งเลิกเรียนกำลังจะกลับบ้านเธอทักมาหาให้ผมช่วยเพราะเธอทะเลาะกับแฟน ผมก็พยายามช่วยหาวิธีมาช่วยเธอตื้อแฟน
เธอร้องไห้หนักมากจนผมรู้สึกสงสารมากๆเหมือนกันแบบเสียใจแทนเลย พอคุยอะไรเสร็จเธอก็คืนดีกับแฟนได้แล้วเธอก็ขอบคุณผมแล้วก็ไปคุยกับแฟน
จนวันนึงเธอชวนผมเล่นเกมและคุยแชทไปด้วย ผมก็เล่นนะแต่ก็ถามว่าแฟนพี่ไม่โกรธหรอเธอก็บอก "ไม่เป็นไร 555+" ผมก็เล่นกับเธอไปเรื่อยๆจนแฟนเธอโกรธมาก ผมเลยฝากขอโทษแทนเพราะผมไม่รู้จริงๆจนแฟนเขาให้อภัยผม
ผ่านมาหลายเดือนจนถึงช่วงต้นเดือนมีนาคมที่ผ่านมาผมจะจีบสาวแต่ไม่กล้าเลยทักไปขอคำแนะนำจากเธอ (เธอเลิกกับแฟนไปแล้ว) ผมก็ถามไปเขาก็ให้คำตอบมาดีมากเหมือนรู้ใจเลย แต่แล้วไม่กี่วันต่อมา...ผมไปฟังประกาศติด 0 ที่โรงเรียนปรากฎว่าผมติด 4 ตัว (ไม่เคยเรียนโง่ขนาดนี้) ผมเครียดมากเพราะติด 0 4 วิชาและต้องแก้ให้หมดภายใน 2 วันรวม 4 วิชามีประมาณ 300 กว่าข้อ ผมเครียดมากจริงไปขอให้เธอช่วยเธอก็ช่วยผมเต็มที่แบบวิดีโอคอลสอน ถ่ายรูปวิธีทำมาให้ดูติดต่อกันแบบนี้หลายวันจนผมแก้เสร็จเธอก็อยู่เป็นเพื่อนหลังจากนั้นแก้งานเสร็จเขาก็ยังทักหาคอลหาเหมือนเดิมพาผมวิดีโอคอลสอนทำกับข้าวบ้างคุยเป็นเพื่อนบ้างร้องเพลงให้ฟังบ้างจนเธอเริ่มมีใจให้ผม แต่ผมกลับทำร้ายจิตใจเธอและไล่เธอเพราะเธอชอบประชดว่าจะคุยกับผู้ชายคนอื่น (แต่จริงๆไม่ทำเลย) วันนั้นผมปวดหัวมากและเหมือนมีไข้ได้แต่หงุดหงิดและไล่เธอไปซึ่งผมไม่ได้ใช้คำไม่สุภาพแต่มันเจ็บมากๆเจ็บจนเขาจุกอก ผมรู้สึกผิดมากๆเลยกลับไปง้อและขอโทษแต่เธอบอกว่าอย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะจำไว้เป็นบทเรียนจนผมซึมไปทั้งวันทำไรไม่ถูกผมเราไล่เขาไป...จนเธอก็ทักมาถามไม่กี่วันหลังจากนั้นว่าขอโทษนะ ร้องไห้รึเปล่า ขอดูหน้าหน่อย..ผมดีใจมากๆเลยที่เขากลับมาอีกแล้วหลังจากนั้นเราคุยกันเหมือนเดิมจนได้คบเป็นแฟนเราก็ใส่ใจกันและกันไปเรื่อยๆจนต้นเดือนเมษาที่ผ่านมาเธอขอเลิกกับผมเพราะโดนแฟนเก่าโพสต์กัดว่า "บอกว่าน้องสุดท้าย-กันเอง" ซึ่งวันนั้นเธอก็รถล้มและจิตใจย่ำแย่มากๆ ผมพูดอะไรไม่ออกเพราะช็อคกับคำบอกเลิกของเธอผมไม่กล้าแม้แต่จะตื้อเพราะเธอขอ ไม่อยากมีปัญหากับใครอีกไม่อยากทำให้เราเจ็บเพราะยังลืมแฟนเก่าไม่ได้ผมก็ซึมและช็อคไปทั้งแบบนั้น จนผ่านมาครบอาทิตย์เธอก็บอกจะโอนเงินคืนทั้งหมดที่ผมเคยให้เธอไปแต่ผมก็ไม่รับเพราะทั้งหมดที่ให้ไปผมให้ด้วยใจและไม่ขอคืนและก็เริ่มทะเลาะกันจนผมระบายเรื่องที่เธอบอกเลิก เธอเสียใจมากที่เธอทำแบบนั้นกับผมและร้องไห้ไม่อยากเสียผมไปผมก็ร้องไห้เหมือนกันคอลหากันร้องไห้ด้วยกันคุยกันจนปรับความสัมพันธ์กับดีขึ้นทั้งคู่ ในใจตอนแรกเราจะไปแล้วเพราะอยู่ไปก็เจ็บเปล่าๆแต่ผมก็ยังห่วงๆ
ผมถามเธอว่าคราวหน้าเราจะได้เจอกันอีกไหมเจอกันจริงๆไม่ใช่แ่ในแชทและในวิดีโอคอลเธอบอกต้องได้สิ ผมก็สัญญากับเธอว่าถ้าจบ ปวช. จะไปเรียนต่อที่นั่นจะไปดูแลจริงๆอยากสร้างอนาคตกับเธอแต่ปัจจุบันต่างคนต่างใช้ชีวิตไปก่อนเธอก็บอกโอเคเซมๆ
แต่ผมก็ยังดื้อรั้นจะกลับไปจนได้คุยกันต่ออีกแต่ไม่ใช่แฟนแล้ว เราก็คุยกันเรื่อยๆจนสงกรานต์วันที่ 15 ผ่านมาเราทะเลาะกันจนผมรู้สึกเหนื่อยมากๆและท้อมากๆเธอเริ่มสนใจผมน้อยลงออนเฟสไม่ตอบโทรหาแปปเดียว (หรือเป็นเพราะสงกรานต์รึเปล่าไม่รู้) ผมบอกเลิกเธอเพราะมันไปกันไม่ได้และเธอก็ไม่ตื้ออีกแล้ว T-T เธออันเฟรนด์ผมในเฟสบุ๊คแต่ไม่ได้บล็อค (ที่ผ่านมาทะเลาะหนักๆจะบล็อคทุกช่องทาง) แต่ไม่กี่วันหลังจากเลิกเธอแชร์โพสต์ๆหนึ่งว่า "ไม่เคยลบแชทคุณเลยนะเพราะไม่รู้จะได้คุยกับคุณอีกไหม" แบบสาธารณะ (แต่ปัจจุบันอันเฟรนด์ไปแล้ว)
นี่ก็ผ่านมา 3 วันแล้วผมยังทำใจไม่ได้แต่ผมก็ยังอยากกลับไปแต่ไม่ใช่ตอนนี้เพราะกลับไปมันก็น่าจะเหมือนเดิม ทะเลาะกันเหมือนเดิม ดูแลไม่ได้จริงๆ
ผมนึกถึงสัญญาที่เคยให้กับเธอว่าจบ ปวช. จะไปเรียนต่อนั้นและจะดูแลจริงๆจะสร้างอนาคตด้วยกันจะคบแบบผู้ใหญ่แล้ว ผมคิดว่าอยากกลับไปแบบนี้แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาจะรอผมรึเปล่า จะอยากให้ผมกลับไปรึเปล่า พิมพ์มาซะยาวเพื่อนๆพี่ๆว่าไงครับผมขอคำปรึกษาหน่อย T-T (น้ำตาจะไหลระหว่างพิมพ์รักเขามากๆแต่เสียเขาไปแล้ว)